Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-412/13-4/MK1
z 29 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sądu przedstawione we wniosku z dnia 27.05.2013 r. (data wpływu 03.06.2013 r.) oraz piśmie z dnia 26.08.2013 r. (data wpływu 27.08.2013 r.) uzupełniającym braki wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-412/13-2/MK1 z dnia 14.08.2013 r. (data odbioru 20.08.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego przez społecznego inspektora pracy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.06.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego przez społecznego inspektora pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1983 r. o społecznej inspekcji pracy (Dz. U. Nr 35, poz. 163 ze zm.) pracownik Sądu Okręgowego wybrany został społecznym inspektorem pracy.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 cytowanej ustawy, pracownikowi pełniącemu funkcję społecznego inspektora pracy ustalono miesięczne wynagrodzenie zryczałtowane w wysokości nieprzekraczającej wynagrodzenia za 30 godzin pracy. Przedmiotowe wynagrodzenie wypłacane będzie przez Sąd Okręgowy na podstawie podpisanego aneksu do umowy o pracę. Wynagrodzenie to, podlegało będzie potrąceniom z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz z tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pracownikowi z tytułu stosunku pracy przysługują koszty uzyskania przychodu w wysokości 111,25 zł miesięcznie.

Pismem z dnia 14.08.2013 r. Nr IPPB2/415-412/13-2/MK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków wniosku poprzez:

• przesłanie pełnomocnictwa (oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii za zgodność z oryginałem), z którego wynika umocowanie dla Pani D. L. do występowania w imieniu Sądu z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.
  
  
  

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20.08.2013 r.

Pismem z dnia 26.08.2013 r. (data nadania 26.08.2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód społecznego inspektora pracy będzie przychodem w rozumieniu art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 poz. 361 ze zm.) a zatem czy dochód społecznego inspektora pracy będzie stanowił przychód pomniejszony o pracownicze zryczałtowane koszty uzyskania przychodu (111,25 zł. miesięcznie) na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 361 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy dochód inspektora będzie stanowił przychód pomniejszony o pracownicze zryczałtowane koszty uzyskania przychodu (111,25 zł miesięcznie). Koszty te naliczane będą niezależnie od kosztów pracowniczych, gdyż są kosztami z działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 361 ze zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 361 ze zm.) koszty uzyskania przychodów z tytułu określonego w art. 13 pkt 5 ustawy ustala się w wysokości kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej w wysokości 111,25 zł miesięcznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie zaś do pkt 2 tegoż artykułu źródłem przychodów jest również działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe.

Zgodnie z art. 13 pkt 5 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;

Jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1983 r. o społecznej inspekcji pracy (Dz. U. Nr 35, poz. 163 ze zm.) pracownik Sądu Okręgowego wybrany został społecznym inspektorem pracy. Zgodnie z art. 15 ust. 3 cytowanej ustawy, pracownikowi pełniącemu funkcję społecznego inspektora pracy ustalono miesięczne wynagrodzenie zryczałtowane w wysokości nieprzekraczającej wynagrodzenia za 30 godzin pracy. Przedmiotowe wynagrodzenie wypłacane będzie przez Sąd Okręgowy w Warszawie na podstawie podpisanego aneksu do umowy o pracę. Wynagrodzenie to, podlegało będzie potrąceniom z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz z tytułu zaliczki na podatek dochodowy od os6b fizycznych. Pracownikowi z tytułu stosunku pracy przysługują koszty uzyskania przychodu w wysokości 111,25 zł miesięcznie.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1983 r. o społecznej inspekcji pracy (Dz. U. 1983 Nr 35 poz. 163 ze zm.) społeczna inspekcja pracy jest służbą społeczną pełnioną przez pracowników, mającą na celu zapewnienie przez zakład pracy bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz ochronę uprawnień pracowniczych, określonych w przepisach prawa pracy.

Społecznym inspektorem pracy może być pracownik danego zakładu pracy, który jest członkiem związku zawodowego i nie zajmuje stanowiska kierownika zakładu pracy lub stanowiska kierowniczego bezpośrednio podległego kierownikowi zakładu (art. 5 ust. 1 ustawy o społecznej inspekcji pracy). Zakładowe organizacje związkowe mogą postanowić, że społecznym inspektorem pracy może być również pracownik zakładu nie będący członkiem związku zawodowego (art. 15 ust. 2).

Na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o społecznej inspekcji pracy społeczni inspektorzy pracy powinni wykonywać swoje czynności w zasadzie poza godzinami pracy. W razie konieczności wykonywania swoich czynności w godzinach pracy lub uczestniczenia w naradach i szkoleniach, społeczni inspektorzy pracy zachowują prawo do wynagrodzenia.

Ponadto zgodnie z art. 15 ust. 3 ww. ustawy w razie znacznego obciążenia zadaniami wynikającymi z pełnienia funkcji społecznego inspektora pracy, kierownik zakładu pracy na wniosek zakładowych organizacji związkowych może ustalić miesięczne wynagrodzenie zryczałtowane do wysokości nie przekraczającej wynagrodzenia za 30 godzin pracy osoby pełniącej funkcję społecznego inspektora pracy.

W szczególnie uzasadnionych wypadkach kierownik zakładu pracy, na wniosek zakładowych organizacji związkowych, może podwyższyć wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3, do wysokości nie przekraczającej wynagrodzenia za 60 godzin pracy (art. 15 ust. 4 ww. ustawy).

Okoliczność, że społecznym inspektorem pracy może być wyłącznie pracownik, przesądza, że roszczenie o wypłatę miesięcznego wynagrodzenia ryczałtowego nie powstaje przy okazji stosunku pracy, lecz pozostaje w związku z nim, a stosunek zobowiązaniowy, który warunkuje to roszczenie, jest stosunkiem ściśle związanym ze stosunkiem pracy.

O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, stosunku służbowego, stosunku pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, decyduje okoliczność czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba nie związana aktualnie i w przeszłości z pracodawcą. Z uwagi na fakt, że społecznym inspektorem pracy może być wyłącznie pracownik danego zakładu pracy roszczenie o wypłatę przyznanego wynagrodzenia ryczałtowego za pełnienie funkcji społecznej inspektora pracy jest związane ze stosunkiem pracy.

Tak więc zryczałtowane miesięczne wynagrodzenie wypłacane pracownikowi pełniącemu funkcje społecznego inspektora pracy jest świadczeniem z istniejącego stosunku pracy. Świadczenie to jest przychodem w rozumieniu art. 12 ustawy i jest opodatkowane łącznie z innymi dochodami ze stosunku pracy według skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Wnioskodawca dokonujący wypłaty jako płatnik, winien na podstawie art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobrać zaliczki na podatek dochodowy i przekazać w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści.

Reasumując świadczenie wypłacane pracownikowi pełniącemu funkcje społecznego inspektora pracy stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowym przypadku nie ma zastosowania art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z tym przychód społecznego inspektora pracy jest opodatkowany łącznie z innymi przychodami ze stosunku pracy po odliczeniu od łącznej kwoty przychodu jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.