Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-264/13/BJ
z 20 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu 27 maja 2013 r.) uzupełnionym w dniu 12 sierpnia 2013 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 12 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W niniejszym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia uzyskała dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach RPO na lata 2007-2013 oraz Skarbu Państwa. Projekt przewiduje remonty 15 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, wybudowanych w technologii „wielka płyta”. Spośród 15 budynków mieszkalnych, w których przeprowadzono roboty remontowe w 3 (ul. S…, L…, Z…) znajdują się lokale użytkowe oraz biuro Spółdzielni.

Dofinansowanie obejmuje 50% poniesionych kosztów remontowych uznanych za koszty kwalifikowane, udokumentowanych fakturami VAT. Pozostałe 50% brutto Spółdzielnia pokrywa z funduszu remontowego. Fundusz remontowy wnoszony jest do Spółdzielni przez użytkowników lokali mieszkalnych w ramach opłat eksploatacyjnych, pobieranych zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Wnoszenie opłat eksploatacyjnych, a tym samym funduszu remontowego, jako czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, na podstawie art. 43 ust. 1 punkt 11 ustawy o VAT jest zwolnione od podatku.

Za wykonane prace remontowe wystawiono faktury VAT, od których Spółdzielnia nie odlicza podatku naliczonego, ponieważ finansuje je z funduszu remontowego. W związku z powyższym brak jest możliwości odliczenia podatku VAT.

W nawiązaniu do stanu faktycznego, Spółdzielnia oświadczyła w Umowie z dnia 30 grudnia 2010 r., że w odniesieniu do wydatków nie posiada możliwości odliczenia VAT i w związku z tym podatek ten staje się kosztem kwalifikowanym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Spółdzielni przysługuje prawo do odliczeń podatku naliczonego z faktur rozliczających wykonanie robót remontowych?

Zdaniem Spółdzielni, brak jest możliwości odliczenia VAT w odniesieniu do wydatków finansowanych z funduszu remontowego. W opinii Spółdzielni powierzchnia lokali użytkowych i biura jest na tyle mała (wielkość udziałów w omawianych budynkach liczona na podstawie powierzchni użytkowej: budynek przy ul. S… - lokale mieszkalne 8929/10000, lokale użytkowe 216/10000, biuro 375/10000, kotłownia 423/10000, archiwum 57/10000; budynek przy ul. Ludowej 48 - lokale mieszkalne 9600/10000, lokal użytkowy 400/10000; budynek przy ul. Żeromskiego 14 - lokale mieszkalne 7173/10000, lokale użytkowe ze spółdzielczym własnościowym prawem 998/10000, lokale użytkowe 1829/10000), że wszystkie budynki należy uznać za kubaturę budownictwa mieszkaniowego. W wystawionych fakturach zastosowano 8% stawkę VAT. Prace sfinansowano funduszem remontowym, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 11 w stosunku do użytkowników budynków mieszkalnych brak jest możliwości odliczenia VAT, od poniesionych wydatków finansowanych z funduszu remontowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4. (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do dyspozycji art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zasady ustalania proporcji zostały określone w art. 90 ust. 4-10 ustawy.

Wskazać należy, iż stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, ze proporcja ta wynosi 0%

Z cytowanych wyżej regulacji art. 90 ustawy wynika, że proporcja ustalana jest w oparciu o obrót.

Natomiast obrotem zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przy obliczaniu proporcji istotne jest zatem ustalenie, czy analizowane czynności stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a więc czy w odniesieniu do nich istnieje obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia uzyskała dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Skarbu Państwa. Projekt przewiduje remonty 15 budynków. Wśród budynków mieszkalnych, w których przeprowadzono roboty remontowe w 3 znajdują się lokale użytkowe oraz biuro Spółdzielni.

Wnoszenie opłat eksploatacyjnych, a tym samym funduszu remontowego, z którego finansowane są w 50 % inwestycje, jako czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawo do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni na podstawie art. 43 ust. 1 punkt 11 ustawy o VAT jest zwolnione od podatku.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa wskazać należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie można się zgodzić ze stanowiskiem Spółdzielni, zgodnie z którym skoro zakres prac dotyczących wykonania robót remontowych obejmuje 15 budynków mieszkalnych, z czego w trzech budynkach przeważająca powierzchnia generuje obrót zwolniony (lokale mieszkalne), natomiast niewielka powierzchnia (lokale użytkowe) generuje sprzedaż opodatkowaną, tym samym w całości należy je uznać za kubaturę budownictwa mieszkaniowego, co oznacza, że brak jest możliwości odliczenia podatku naliczonego.

Zauważyć bowiem należy, iż w opisanych okolicznościach wystąpi związek pomiędzy dokonywanymi zakupami, związanymi z pracami remontowymi w pewnej części również z czynnościami opodatkowanymi.

W przypadku bowiem, gdy prace remontowe dotyczące budynków mieszkalnych, w których znajdują się zarówno lokale mieszkalne, jak i lokale użytkowe oraz biuro, ocenić należy, że prace remontowe są bezpośrednio związane zarówno z czynnościami opodatkowanymi (dającymi prawo do odliczenia), jak i zwolnionymi (niedającymi prawa do odliczenia). W takiej sytuacji należy więc przyporządkować odpowiednie kwoty podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną. W niniejszej sprawie przy realizacji prawa do odliczenia należy kierować się przede wszystkim zapisem art. 86 i 90 ust. 1 ustawy, a więc należy ustalić rzeczywisty zakres prawa do odliczenia, który winien być miarodajny i uzasadniony. Jednakże należy podkreślić, iż wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie ustalić stosowny klucz podziału w celu wyliczenia prawidłowej kwoty podatku naliczonego do odliczenia.

W przypadku natomiast, gdy nie jest możliwe rzetelne wyodrębnienie kwot podatku naliczonego (tj. przypisanie konkretnych kwot podatku naliczonego), związanego wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, Spółdzielnia winna dokonywać odliczenia podatku naliczonego związanego z opisaną inwestycją w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2-10 ustawy o podatku od towarów i usług, z tym jednak zastrzeżeniem, że odliczenie to w późniejszych latach wymagać będzie, na podstawie art. 91 ww. ustawy, dokonywania stosownych korekt.

Oceniając zatem całościowo stanowisko Spółdzielni uznano je za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do zagadnień objętych pytaniami tj. prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z wykonaniem prac remontowych, natomiast nie rozstrzyga merytorycznie pozostałych kwestii zawartych we własnym stanowisku, w szczególności zasad opodatkowania wskazanych czynności, bądź też zwolnienia pobieranych przez Spółdzielnię opłat zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4, 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, bowiem kwestie te wykraczają poza zakres żądania interpretacji sformułowany w postawionych pytaniach, zawartych w uzupełnieniu do wniosku.

Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.