Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-455/13-2/MG
z 18 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2013 r. (data wpływu 20 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie opału – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie opału.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej mebli, sprzętu oświetleniowego i pozostałych artykułów użytku domowego prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach PKD 47.59Z. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 1 lipca 2000 r. W 2010 roku Wnioskodawca zawarł umowę wynajmu pomieszczeń magazynowych i biurowych o łącznej powierzchni 1500 m² od spółki z ograniczona odpowiedzialnością „X”, w której to firmie posiada większościowe udziały jako wspólnik.

W umowie najmu był zapis, że czynsz zawiera koszty: ochrony mienia, zużycia wody, zużycia energii elektrycznej, zużycia energii cieplnej. Wszelkie zmiany dotyczące umowy powinny być sporządzane w formie pisemnej aneksami pod rygorem nieważności. W okresie 2011 roku spółka „X”, która wynajmowała lokal Wnioskodawcy, ze względów finansowych nie kupowała opału, dlatego też podatnik był zmuszony do ponoszenia wydatków ogrzewania budynków biurowych i magazynowych z własnych środków. Wydatki te zaliczył w koszty i odliczył podatek VAT, jednak nie sporządził na tę okoliczność odpowiedniego aneksu do umowy najmu w formie pisemnej. Podatnik w 2011 roku nie refakturował tych kosztów związanych z zakupem opału spółce „X”. Wydatki za zakup opału służyły tylko sprzedaży opodatkowanej u podatnika, który w tych pomieszczeniach prowadzi działalność gospodarczą. Wszystkie faktury za opał były wystawione na Firmę Wnioskodawcy i on też uregulował płatności za to ogrzewanie.

Niestety podczas kontroli z Urzędu Skarbowego przeprowadzonej za 2011 rok podatku dochodowego od osób fizycznych wszystkie wydatki dotyczące zakupu opału (węgla) zaliczone do kosztów roku 2011 zostały wyłączone z kosztów uzyskania ze względu na brak odpowiednich zapisów w umowie (sporządzenia aneksu do umowy wynajmu dot. kosztów ogrzewania). Wnioskodawca informuje, że w dniu złożenia wniosku przedstawiony stan faktyczny objęty wnioskiem o wydanie interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług nie był przedmiotem żadnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej. Przedmiotowa sprawa w zakresie podatku od towarów i usług nie była rozstrzygana co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu wydatków na opał, gdyż były niezgodne z zapisami umowy, ale służyły u podatnika czynnościom opodatkowanym i były zapłacone z własnych środków Wnioskodawcy, podatnik powinien skorygować podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podatnik zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT odliczył kwotę podatku naliczonego z faktur za opał, które były wystawione na jego Firmę, gdyż zakupy te służyły wyłącznie czynnościom opodatkowanym. Podatnik uznał, że pomimo wyłączenia faktur za opał z kosztów jego działalności przez Urząd Skarbowy w trakcie kontroli podatku dochodowego od osób fizycznych, niezależnie od tego faktu przysługuje mu prawo odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z wystawionych faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Powyższe wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Dodatkowo należy podkreślić, iż podatnik w momencie nabycia towarów określa, czy nabywane przez niego towary będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy wskazać, iż podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej mebli, sprzętu oświetleniowego i pozostałych artykułów użytku domowego prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2010 roku Wnioskodawca zawarł umowę wynajmu pomieszczeń magazynowych i biurowych od spółki z ograniczona odpowiedzialnością, w której to firmie posiada większościowe udziały jako wspólnik. W umowie najmu był zapis, że czynsz zawiera koszty: ochrony mienia, zużycia wody, zużycia energii elektrycznej, zużycia energii cieplnej. Wszelkie zmiany dotyczące umowy powinny być sporządzane w formie pisemnej aneksami pod rygorem nieważności. W okresie 2011 roku spółka, która wynajmowała lokal Wnioskodawcy, ze względów finansowych nie kupowała opału, dlatego też podatnik był zmuszony do ponoszenia wydatków ogrzewania budynków biurowych i magazynowych z własnych środków. Wydatki te zaliczył w koszty i odliczył podatek VAT, jednak nie sporządził na tę okoliczność odpowiedniego aneksu do umowy najmu w formie pisemnej. Podatnik w 2011 roku nie refakturował tych kosztów związanych z zakupem opału spółce „X”. Wydatki za zakup opału służyły tylko sprzedaży opodatkowanej u podatnika, który w tych pomieszczeniach prowadzi działalność gospodarczą. Wszystkie faktury za opał były wystawione na Firmę Wnioskodawcy i on też uregulował płatności za to ogrzewanie. Podczas kontroli z Urzędu Skarbowego przeprowadzonej za 2011 rok podatku dochodowego od osób fizycznych wszystkie wydatki dotyczące zakupu opału (węgla) zaliczone do kosztów roku 2011 zostały wyłączone z kosztów uzyskania ze względu na brak odpowiednich zapisów w umowie (sporządzenia aneksu do umowy wynajmu dot. kosztów ogrzewania).

Przepisy ustawy i rozporządzeń wykonawczych w zakresie podatku VAT nie uzależniają prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony lub prawa do zwrotu podatku VAT od faktu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, iż podstawę odliczenia podatku naliczonego stanowią faktury, które dokumentują rzeczywiste transakcje handlowe między określonymi podmiotami. Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że Zainteresowany, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, miał prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione opłaty za opał, bowiem wydatki te – jak wskazał Wnioskodawca – związane były z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku korygowania wcześniej odliczonego podatku.

Reasumując, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy wydatki na opał służyły czynnościom opodatkowanym Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Podany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywoływać określone w ustawie skutki prawne. Od początku wprowadzenia w procedurze podatkowej instytucji „interpretacji” przyjmuje się, że specyfika regulacji dotyczącej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyklucza stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej regulujących postępowanie dowodowe (wyjaśniające), zatem postępowanie w przedmiocie interpretacji bazuje wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Końcowo wskazać należy, iż w niniejszym rozstrzygnięciu nie oceniano prawidłowości przyporządkowania wydatków na opał do czynności opodatkowanych. A zatem przyjęto jako element stanu faktycznego, że Wnioskodawca faktycznie wykorzystuje zakupiony opał do czynności opodatkowanych. Oceny tej będzie mógł dokonać właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w toku kontroli podatkowej lub skarbowej, bowiem postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego. Podkreśla się także, iż tut. Organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania.

Dodatkowo wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje zasad zawierania między stronami umów cywilnoprawnych oraz zasad ustalania wzajemnych rozliczeń pomiędzy kontrahentami, a organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.