Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-578/13-2/MW
z 18 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2013 r. (data wpływu 26 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług budowlanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług budowlanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest producentem stolarki budowlanej AL i PCW (PKD 2223Z) i świadczy też usługi montażu własnych produktów na obiektach budownictwa mieszkaniowego (PKOB 11) i innych budynkach i budowlach.

Podatek VAT nalicza zgodnie z art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie mogła skorzystać ze sposobu opodatkowania podatkiem VAT w dniu wystawienia faktury (okres rozliczeniowy danego miesiąca), nawet jeśli nie otrzyma jeszcze zapłaty i nie upłynął 30 dzień od wykonania usługi montażu?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest to zgodne z art. 66 Dyrektywy Unijnej, co zostało potwierdzone wyrokiem TSUE z dnia 16 maja 2013 r. w sprawie C – 189/12, czyli nie mając jeszcze zapłaty i gdy nie upłynął 30 dzień od wykonania usługi podatek VAT Wnioskodawca wykazuje w rozliczeniu danego okresu, tj. miesiącu, w którym wystawiono fakturę.

W związku z tym takie rozliczenie Wnioskodawca uważa za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Kwestie dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług reguluje art. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy, stosownie do brzmienia art. 19 ust. 4 ustawy, powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Natomiast w myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) powołanej ustawy, w przypadku świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania tych usług.

Oznacza to, że w zakresie wykonywania usług budowlanych lub budowlano-montażowych dla powstania obowiązku podatkowego podstawowe znaczenie ma dzień otrzymania zapłaty (w całości lub części), przy czym zasada ta ma zastosowanie, jeżeli nabywca, na rzecz którego usługa była świadczona dokona zapłaty przed upływem 30. dnia, licząc od dnia wykonania usługi, w przeciwnym wypadku 30. dnia od realizacji usługi obowiązek podatkowy powstaje z mocy prawa.

Zatem z tytułu wykonania usługi budowlanej lub budowlano–montażowej dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę przed upływem 30 dni od dnia jej wykonania, gdyż 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy zapłaty dokonano, czy nie.

W przedmiotowej sprawie należy mieć również na względzie treść przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis ten stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (art. 106 ust. 3 ustawy).

Ustawodawca określił, kiedy w przypadku świadczenia usług budowlanych należy wystawić fakturę.

Zgodnie bowiem z § 11 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11 oraz ust. 16a i 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Z powyższego wynika, iż ostateczny termin wystawienia faktury to data powstania obowiązku podatkowego, czyli 30. dzień od dnia wykonania usługi, a jeśli płatności dokonano wcześniej, wówczas będzie to dzień dokonania zapłaty.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem stolarki budowlanej AL i PCW (PKD 2223Z) i świadczy też usługi montażu własnych produktów na obiektach budownictwa mieszkaniowego (PKOB 11) i innych budynkach i budowlach.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą powstania momentu obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług montażu okien.

Należy wyjaśnić, iż: przepisy prawa dzielimy (m.in.) na:

• przepisy ogólne (lex generalis), które określają przedmiotowy i podmiotowy zakres stosunków, regulowanych danym aktem prawodawczym, objaśniają podstawowe użyte w akcie nazwy, a także ustalają ogólne zasady jego stosowania,
  

• przepisy szczegółowe (lex specialis) są to normy prawne określające zachowania podmiotów, których one dotyczą.
  
  

W takim przypadku, przepis szczególny, odmiennie regulujący daną sprawę ma pierwszeństwo stosowania przed przepisem ogólnym. A przepis ogólny stosuje się w sprawach nieuregulowanych w przepisie szczególnym.

Przepisem szczególnym w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, który reguluje kwestie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług budowlanych lub budowalno-montażowych jest przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy, regulujący tę samą materię prawną co przepis ogólny, w tym przypadku art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż przepis szczególny, czyli art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy, wyłącza stosowanie art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy.

W świetle powołanego art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy, stanowiącego lex specialis w stosunku do zasady ogólnej wynikającej z art. 19 ust. 1 i 4 tej ustawy, stwierdzić należy, że niewłaściwym jest wcześniejsze niż określone w tym przepisie rozpoznanie obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług budowlanych lub budowlano montażowych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy z tytułu wykonania robót budowlano-montażowych, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca winien rozpoznać na zasadach obowiązujących w przepisie art. art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy.

Reasumując, z tytułu świadczenia usług budowalno-montażowych, Wnioskodawca w przypadku, gdy nie otrzyma jeszcze zapłaty i nie upłynie 30. dzień od wykonania usługi montażu, nie może uznać, że obowiązek podatkowy powstaje w miesiącu wystawienia faktury. Obowiązek podatkowy, w myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy, w przypadku braku zapłaty przy świadczeniu usług budowlano-montażowych, powstaje 30. dnia, licząc od dnia wykonania tych usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy wskazać, że podany przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu wyrok TSUE w sprawie C-189/12 dotyczy uznania urządzeń wykorzystywanych przez cukrownie do pakowania cukru za „urządzenia produkcyjne” w świetle art. 3 i 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. (Dz.U. L 58, s. 42) i art. 4 rozporządzenia Komisji (WE) [nr 968/2006] z dnia 27 czerwca 2006 r. (Dz.U. L 176, s. 32). Zatem nie odnosi się do sprawy będącej przedmiotem wniosku z dnia 23 lipca 2013r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.