Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-230/13/KB
z 24 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 26 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie osobowej spółki prawa handlowego (powstałej w wyniku przekształcenia spółki z o.o.), pełnych odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie osobowej spółki prawa handlowego (powstałej w wyniku przekształcenia spółki z o.o.), pełnych odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Planuje założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „SPV”) na terytorium Polski. Wnioskodawca jest także podmiotem uprawnionym z tytułu zarejestrowanych znaków towarowych (dalej „Znaki”). Ponadto jest również właścicielem budynków hal produkcyjnych, stanowiących odrębny przedmiot własności posadowionych na gruncie oddanym Mu w użytkowanie wieczyste oraz właścicielem lokalu stanowiącego odrębny przedmiot własności (dalej „Nieruchomości”). Znaki i Nieruchomości wykorzystywane są w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. W związku z zamiarem utworzenia SPV, Wnioskodawca planuje dokonać wkładu niepieniężnego praw ochronnych do Znaków oraz Nieruchomości do SPV. W zamian za wniesione aporty, otrzyma od SPV udziały, których sumaryczna wartość nominalna będzie niższa od rynkowej wartości Znaków i Nieruchomości. W konsekwencji, przy objęciu udziałów w SPV powstanie tzw. agio – nadwyżka wartości rynkowej Znaku i Nieruchomości ponad nominalną wartością wydanych udziałów, która zostanie odniesiona na kapitał zapasowy SPV.

W przyszłości możliwe jest przekształcenie SPV w osobową spółkę prawa handlowego. Przekształcona spółka osobowa będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości przedmiotowych Znaków oraz Nieruchomości. W związku z przekształceniem SPV w spółkę osobową, stosownie do art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej „Ustawa PIT), Wnioskodawca stanie się podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych przez spółkę osobową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako przyszły wspólnik spółki osobowej, powstałej z przekształcenia SPV, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów (z uwzględnieniem art. 8 Ustawy PIT) odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w pełnej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku przekształcenia SPV w spółkę osobową, jako wspólnik przekształconej spółki osobowej Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć pełną wartość odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów (z uwzględnieniem art. 8 Ustawy PIT, tj. proporcjonalnie do przysługującego Mu prawa do udziału w zyskach spółki osobowej).

Z perspektywy podatkowej, podatnikami podatku dochodowego od dochodów osiąganych przez spółki osobowe są poszczególni ich wspólnicy. Powyższe wynika z art. 8 ust. 1 Ustawy PIT, zgodnie z którym przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Ponadto zgodnie z art. 8 ust 2 Ustawy PIT, określone powyżej zasady stosuje się także do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat. Do Wnioskodawcy, jako podatnika, powinny zatem znaleźć zastosowanie odpowiednie przepisy Ustawy PIT.

W przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową, zastosowanie znajdą przepisy Ustawy PIT, zgodnie z którymi w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi (art. 22g ust. 12 Ustawy PIT). Zgodnie natomiast z art. 22h ust. 3 Ustawy PIT, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7 Ustawy PIT.

Powyższe przepisy wyraźnie nawiązują do zasady kontynuacji zarówno poprzez przyjęcie w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wartości początkowej przyjętej przez spółkę przekształcaną, jak również kontynuacji dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Żaden przepis Ustawy PIT nie ogranicza natomiast możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przez wspólnika spółki osobowej (powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej) odpisów amortyzacyjnych od wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które to w spółce kapitałowej podlegały ograniczeniu wynikającemu z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „Ustawa CIT").

Zgodnie z regulacjami art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy CIT, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej. W konsekwencji, w przypadku wniesienia aportem składników majątkowych do spółki kapitałowej, na skutek czego dojdzie do objęcia udziałów powyżej ich nominalnej wartości, kosztów uzyskania przychodów nie będą stanowić odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej składnika majątkowego w tej części, która została przekazana na kapitał zapasowy.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy CIT odnosi się jednak wyłącznie do spółek kapitałowych otrzymujących aport w postaci środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, u których występuje kapitał zapasowy i nie powinien wpływać na sytuację prawno-podatkową innego rodzaju podmiotów, w tym w szczególności wspólników przekształconej spółki osobowej. W tym miejscu należy w szczególności zaznaczyć, iż art. 23 ust. 1 pkt 45a) Ustawy PIT, będący odpowiednikiem art. 16 ust. 1 pkt 63) Ustawy CIT, nie zawiera uregulowania analogicznego do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy CIT. Ponadto należy podkreślić, że w przypadku spółki osobowej (innej niż spółka komandytowo-akcyjna) nie występuje kategoria kapitału zakładowego, do której to odwołuje się wprost przepis art. 16 ust. 1 pkt 63) Ustawy CIT.

W konsekwencji należy uznać, że po przekształceniu SPV w spółkę osobową odpisy amortyzacyjne, dokonywane od składnika majątku, stanowiącego środek trwały lub wartość niematerialną i prawną będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w pełnej wysokości. W szczególności zastosowania nie znajdzie odpowiednio stosowany art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy CIT, z uwzględnieniem regulacji art. 8 Ustawy PIT (tj. w części przysługującego Mu prawa do udziału w zyskach spółki osobowej). Bez znaczenia pozostawać wiec będzie okoliczność, że wartość składników majątkowych wniesionych do spółki kapitałowej (SPV) została jedynie w części odniesiona na jej kapitał zakładowy.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wn

ioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 lipca 2012 r. Znak: ITPB1/415-419/12/MR oraz z dnia 22 czerwca 2012 r. Znak: ITPB3/415-12/12/AW,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2012 r. Znak IPPB1/415-120/12-3/KS oraz z dnia 22 listopada 2011 r. Znak IPPB1/415-744/11-5/ES.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą, prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej). Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego. W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną

(art. 8 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Sposób ustalenia wartości początkowej, uzależniony jest m.in. od sposobu nabycia danego składnika majątku i określony został w art. 22g ww. ustawy. Stosownie do art. 22g ust. 12 ww. ustawy, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi. Przepis ust. 12 ma zastosowanie, jeżeli z odrębnych przepisów wynika, że podmiot powstały w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia lub podmiot istniejący, do którego przeniesiono w wyniku wydzielenia część majątku podmiotu dzielonego, wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki podmiotu o zmienionej formie prawnej, połączonego albo podzielonego (art. 22g ust. 22 ww. ustawy).

Z art. 22h ust. 3 ww. ustawy wynika natomiast, iż podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Zgodnie z art. 551 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.; dalej „k.s.h.”), spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna (spółka przekształcana) może być przekształcona w inną spółkę handlową (spółkę przekształconą). W myśl art. 553 § 1 - § 3 k.s.h., spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej. Spółka przekształcona pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane spółce przed jej przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej. Wspólnicy spółki przekształcanej uczestniczący w przekształceniu stają się z dniem przekształcenia wspólnikami spółki przekształconej.

Kwestie sukcesji podatkowej na gruncie prawa podatkowego, regulują natomiast przepisy Ordynacji podatkowej. Art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, iż osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Przy czym, w myśl art. 93a § 2 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej.

Z powyższych przepisów wynika, iż spółka osobowa, powstała w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej, jako następca prawny tej spółki, zobowiązana jest do kontynuowania zasad amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjętych przez spółkę kapitałową.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej.

Z określonej w cyt. art. 93a Ordynacji podatkowej zasady sukcesji podatkowej wynika, iż podmiot powstały w wyniku przekształcenia wstępuje nie tylko we wszystkie prawa, ale i obowiązki podmiotu przekształcanego. Wstąpienie sukcesora w obowiązki poprzednika prawnego oznacza, że wynikające z przepisów prawa podatkowego ograniczenia, jakie dotyczyły takiego poprzednika, dotyczą także sukcesora, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Z uwagi na fakt, iż spółka osobowa nie ma statusu podatnika podatku dochodowego, a uzyskiwane przez tę spółkę przychody oraz ponoszone koszty stanowią przychody i koszty wspólników takiej spółki (art. 5a pkt 26 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w zakresie podatku dochodowego, w praktyce w znacznym stopniu to nie spółka osobowa jest „bezpośrednim” sukcesorem przekształcanej spółki kapitałowej, lecz „beneficjentem” tej sukcesji są wspólnicy powstałej z przekształcenia spółki osobowej. To oni bowiem opodatkowują dochód z działalności prowadzonej przez tę spółkę, a zatem rozliczają przychody oraz koszty ich uzyskania. Sam zresztą przepis art. 93a § 2 pkt 1 lit. b) Ordynacji podatkowej mówi o „odpowiednim” stosowaniu przepisów o sukcesji, w przypadku spółki osobowej powstałej z przekształcenia spółki kapitałowej, a więc uwzględniającym dotyczące takiej spółki zasady opodatkowania podatkiem dochodowym. W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w piśmiennictwie utrwalony jest pogląd, iż zakres tej sukcesji na gruncie przepisów o podatku dochodowym należy pojmować maksymalnie szeroko. M.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Gl 342/09, Sąd oceniając zakres sukcesji podatkowej jaka wiąże się z przekształceniem spółki kapitałowej w spółkę osobową stwierdził, że „Zestawienie regulacji art. 93a z przepisem art. 93e Ordynacji podatkowej pozwala na wyprowadzenie wniosku, że pierwszy z wymienionych przepisów ustanawia, jako zasadę sukcesję uniwersalną praw i obowiązków podatkowych, która doznaje ograniczeń tylko w przypadkach, o których mowa w art. 93e. Oznacza to, że przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki przekształcanej nie przechodzą na spółkę przekształconą tylko wówczas, gdy wyjątek od zasady (tzn. pełnej sukcesji) został przewidziany w odrębnych ustawach, umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umowach międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska”. Jeszcze wyraźniej zakres tej sukcesji określa się w piśmiennictwie. Zgodnie z przywołanymi w powyższym orzeczeniu przez sąd poglądami doktryny, wejście spółki niemającej osobowości prawnej w prawa i obowiązki spółki kapitałowej - na gruncie podatków dochodowych - może dotyczyć skutków podatkowych zdarzeń zaistniałych w spółce przekształcanej (spółce kapitałowej) i ujętych w prowadzonych przez nią ewidencjach dla celów podatkowych, które wystąpiłyby w tej spółce, gdyby przekształcenie to nie miało miejsca (por. R. Dowgier, L. Etel, C. Kosikowski, P. Pietrasz, S. Presnarowicz, Komentarz do art. 93(a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, LEX, 2007, wyd. II.).

Uwzględniając powyższe wskazać należy, iż jeżeli następstwem określonych zdarzeń prawnych, dokonywane odpisy amortyzacyjne nie mogą w całości lub w części stanowić kosztów uzyskania przychodów w spółce z o.o. (np. na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), to w związku z art. 93a § 2 pkt 1 lit. b) Ordynacji podatkowej, nie będą one również takim kosztem u podmiotu będącego podatkowym sukcesorem tej spółki (jego wspólników). Z tej też przyczyny, jeżeli w stosunku do podmiotu przekształcanego miało zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, to będzie ono miało zastosowanie także do podmiotu powstałego w wyniku przekształcenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W ramach tej działalności wykorzystuje prawa ochronne do znaków towarowych, a także będące Jego własnością hale produkcyjne, posadowione na gruncie oddanym Mu w użytkowanie wieczyste, oraz lokal stanowiący odrębny przedmiot własności. Ww. składniki majątku zamierza wnieść aportem do spółki z o.o., która uzna je za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji. W zamian za aport tych składników otrzyma udziały o wartości nominalnej, niższej niż wartość rynkowa ww. składników majątku. Różnica między ww. wartościami zostanie przekazana na kapitał zapasowy spółki. W konsekwencji, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, spółka kapitałowa nie będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości początkowej ww. składników majątku, która zostanie przekazana na kapitał zapasowy. Wnioskodawca przewiduje, iż ww. spółka z o.o. może zostać przekształcona w spółkę osobową prawa handlowego, której będzie wspólnikiem.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca, jako wspólnik spółki osobowej prawa handlowego, powstałej z przekształcenia spółki z o.o., będzie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki osobowej prawa handlowego pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisy amortyzacyjne tylko od tej części wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, od której odpisów w ciężar kosztów dokonywała spółka przekształcana, tj. spółka z o.o. Przy czym, zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 i 2 pkt 1 ww. ustawy, do kosztów tych będzie mógł zaliczyć ww. odpisy amortyzacyjne w części przysługującej Mu, proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie są wiążące w przedmiotowej sprawie. Natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie podziela dokonanej w nich interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 – 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.