Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/443A-38/13-4/BJ
z 18 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn.zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn.zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2013 r. (data wpływu 27 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2013 r. (data wpływu 02 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia zużycia wyrobów węglowych przez Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej jako organ administracji publicznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia zużycia wyrobów węglowych przez Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej jako organ administracji publicznej.

Wniosek został uzupełniony poprzez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego pismem z dnia 31.07.2013 r., złożonym w dniu 02.08.2013 r., będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 19.07.2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Gminy A, działającą w formie zakładu budżetowego. Zakład został utworzony na podstawie Uchwały nr xxxxx Rady gminy A z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie utworzenia komunalnego zakładu budżetowego. Uchwałą nr xxxx Rady Gminy A z dnia 27 czerwca 1997 r. uchwalony został Statut Gminnego Zakładu Gospodarki Komunalnej w A. Zgodnie z paragrafem 3 pkt 2 Statutu, Zakład wykonuje zadania mające na celu zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy A, m.in. w zakresie gospodarki mieszkaniowej i gospodarowania lokalami użytkowymi. Do pozostałych zadań Zakładu należy zaopatrzenie w wodę, gospodarka odpadami i utrzymanie porządku i czystości na terenie Gminy. W ramach gospodarki mieszkaniowej i lokalami użytkowymi Wnioskodawca zawiera umowy najmu – lokali mieszkaniowych i użytkowych – i dokonuje rozliczeń z tego tytułu. Zakład uprawniony jest do przyjmowania opłat czynszowych oraz innych należności za świadczenia dodatkowe związane z najmem. Wśród owych innych należności jest koszt centralnego ogrzewania budynków i lokali znajdujących się w zarządzie Zakładu. W tym celu Wnioskodawca zakupuje wyroby węglowe, które służą mu następnie do ogrzania lokali mieszkalnych oraz użytkowych.

Dnia 2 stycznia 2012 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców, która po art. 9 dodała art. 9a. Na mocy art. 9a ust. 1 pkt 1, podatkiem akcyzowym – w przypadku wyrobów węglowych – objęta została sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju. Wnioskodawca początkiem roku 2012dokonał zakupu wyrobów węglowych na potrzeby budynków i lokali mieszkalnych oraz użytkowych znajdujących się w jego zarządzie. Wnioskodawca otrzymał od sprzedającego fakturę VAT, w której jako jeden ze składników ceny wyszczególniony został podatek akcyzowy. Wnioskodawca uregulował na rzecz sprzedającego całą kwotę uwidocznioną na fakturze VAT, w tym również naliczony podatek akcyzowy.

Wyroby węglowe zużywane przez Wnioskodawcę to eko-groszek kl. 26-28, kod CN: 2701. Wnioskodawca prowadzi ewidencję wyrobów węglowych, w której dokonuje zestawienia ilości zakupionego wyrobu węglowego (przychód), ilości zużytego wyrobu węglowego (rozchód), ustalając jednocześnie wartość przychodu i rozchodu.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawca nie jest zakładem energochłonnym, a udział zakupionych wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej Wnioskodawcy w skali roku 2012 wyniósł mniej niż 3%;
2. opis sprawy i zadane pytanie dotyczą roku 2012;
3. Wnioskodawca prowadzi ewidencję wyrobów węglowych, w której dokonuje zestawienia ilości zakupionego wyrobu węglowego (przychód), ilości zużytego wyrobu węglowego (rozchód), ustalając jednocześnie wartość przychodu i rozchodu - wzór ewidencji za lata 2006-2012 wnioskodawca załącza do wniosku;
4. Wnioskodawca nie poinformował Naczelnika Urzędu Celnego o formie prowadzenia ewidencji oraz nie dokonał zgłoszenia rejestracyjnego.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakład gospodarki komunalnej – jako samorządowy zakład budżetowy – zwolniony jest od akcyzy od zużywanych wyrobów węglowych, w oparciu o przepis art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, jako organ administracji publicznej ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Zakład Gospodarki Komunalnej w A jest gminnym zakładem budżetowym, nieposiadającym osobowości prawnej. Powołany został do życia Uchwałą Rady Gminy i działa w oparciu o Statut, również przyjęty w formie Uchwały Rady Gminy. Celem istnienia zakładu jest realizacja zadań własnych gminy poprzez zaspokajanie zbiorowych potrzeb mieszkańców w zakresie spraw przekazanych zakładowi Statutem, tj. zaopatrzenia w wodę, gospodarki mieszkaniowej, gospodarki odpadami i utrzymania porządku i czystości na terenie gminy.

Zakładem zarządza i reprezentuje go na zewnątrz kierownik - na podstawie i w granicach pełnomocnictwa udzielonego przez organ wykonawczy gminy.

Z powyższego wynika, iż o zadaniach zakładu z jednej strony decyduje organ stanowiący gminy, tj. Rada Gminy, z drugiej podejmowanie działań faktycznych i prawnych przez kierownika zakładu następuje w oparciu o upoważnienie organu wykonawczego gminy - Wójta. Zakład nie posiada zadań własnych, a realizuje jedynie zadania własne gminy. Kierownik zakładu natomiast nie posiada własnych kompetencji, działa jedynie w oparciu o upoważnienie Wójta Gminy. Z uwagi na te okoliczności w ocenie Wnioskodawcy jest on zwolniony z obowiązku zapłaty podatku akcyzowego, jako organ administracji publicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie zastosowania zwolnienia zużycia wyrobów węglowych przez Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej jako organ administracji publicznej - uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej „ustawą” (Dz. U. z 2011 r., nr 108, poz. 626 z późn. zm.) ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe – wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w poz. 20 pod kodem CN ex 2702 wymieniono węgiel brunatny, (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem ex 2704 00 – koks i półkoks, z węgla, z węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadzul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 st. C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.
   
   

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Jednakże w myśl art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Stosownie do art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.).1536, z pózn. zm.).

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Gminy, działającą w formie zakładu budżetowego, utworzonego na podstawie Uchwały Rady Gminy. Zakład wykonuje zadania określone Statutem w zakresie gospodarki mieszkaniowej i gospodarowania lokalami użytkowymi, zaopatrzenia w wodę, gospodarki odpadami i utrzymaniem porządku i czystości na terenie Gminy. W ramach gospodarki lokalami mieszkaniowymi i użytkowymi Wnioskodawca zapewnia ogrzewanie budynków i lokali znajdujących się w zarządzie Zakładu. W tym celu Wnioskodawca zakupuje wyroby węglowe, które służą mu następnie do ogrzania lokali mieszkalnych oraz użytkowych. Wnioskodawca początkiem roku 2012 dokonał zakupu wyrobów węglowych na potrzeby budynków i lokali mieszkalnych oraz użytkowych znajdujących się w jego zarządzie. Wnioskodawca otrzymał od sprzedającego fakturę VAT, w której jako jeden ze składników ceny wyszczególniony został podatek akcyzowy. Wnioskodawca uregulował na rzecz sprzedającego całą kwotę uwidocznioną na fakturze VAT, w tym również naliczony podatek akcyzowy.

Wyroby węglowe zużywane przez Wnioskodawcę to eko-groszek kl. 26-28, kod CN: 2701. Wnioskodawca prowadzi ewidencję wyrobów węglowych. Wnioskodawca nie poinformował naczelnika urzędu celnego o formie prowadzenia ewidencji oraz nie dokonał zgłoszenia rejestracyjnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia od akcyzy w oparciu o art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, jako organ administracji publicznej, w przypadku zużycia wyrobów węglowych.

Należy stwierdzić, iż węgiel w postaci „eko-groszku” zużywany przez Wnioskodawcę do ogrzewania lokali będących w zarządzie Wnioskodawcy spełnia przesłanki do uznania go za wyrób węglowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy wykorzystywany do celów opałowych.

Powołany wyżej przepis art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy umożliwia zwolnienie od podatku akcyzowego wyrobów węglowych zużywanych m.in. przez organy administracji publicznej. Jednocześnie ustawa nie zawiera definicji legalnej tego pojęcia.

W świetle powyższego zasadnym jest posłużenie się definicją zawartą w art. 5 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r., poz. 267). W myśl tego przepisu, przez organy administracji publicznej rozumie się ministrów, centralne organy administracji rządowej, wojewodów, działające w ich lub we własnym imieniu inne terenowe organy administracji rządowej (zespolonej i niezespolonej), organy jednostek samorządu terytorialnego oraz organy i podmioty wymienione w art. 1 pkt 2. Zgodnie z art. 5 § 2 pkt 6 ww. ustawy przez organy jednostek samorządu terytorialnego rozumie się organy gminy, powiatu, województwa, związków gmin, związków powiatów, wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starostę, marszałka województwa oraz kierowników służb, inspekcji i straży działających w imieniu wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty lub marszałka województwa, a ponadto samorządowe kolegia odwoławcze.

Na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminy (Dz. U. z 2013r., poz. 594 z późn. zm.) organami gminy są:

1. rada gminy,
2. wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

W myśl postanowień art. 2 ust. 1 i 2 ww. ustawy, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność oraz posiada osobowość prawną.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zgodnie z ustawą z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r., nr 45, poz. 236), gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Należy stwierdzić, że stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Przy czym zgodnie art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Jednocześnie zgodnie z przepisem ogólnym zawartym w art. 32 ust. 11 ustawy, odbierający wyroby akcyzowe, a zatem i również wyroby węglowe zaliczone w myśl ustawy do wyrobów akcyzowych, jest zobowiązany do potwierdzenia odbioru tych wyrobów na dokumencie dostawy.

Należy zatem mieć na uwadze, iż pośredniczący podmiot węglowy korzystający ze zwolnienia, zobligowany jest nadać wyrobom węglowym określone przeznaczenie, tj. w rozpatrywanym przypadku muszą być one zużyte przez organy administracji publicznej.

Natomiast podmiot nabywający wyroby węglowe w celu ich zużycia na cele objęte zwolnieniem, deklaruje w dokumencie dostawy przeznaczenie nabywanych wyrobów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zużywa wyroby węglowe i dostarcza ciepło do lokali będących w zarządzie Wnioskodawcy. Nie można zatem uznać, że zużycie zostaje dokonane przez Gminę, będącą organem administracji publicznej.

Tym samym, zużycie przez Wnioskodawcę wyrobów węglowych do celów ogrzewania lokali będących w zarządzie Wnioskodawcy nie podlega zwolnieniu z akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, lecz podlega opodatkowaniu stawką podatku określoną w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca utworzony jako zakład budżetowy gminy prowadzący działalność na podstawie stosownego statutu, zużywający wyroby węglowe do celów ogrzewania lokali znajdujących się w zarządzie Wnioskodawcy, nie jest uprawniony do skorzystania ze zwolnienia od podatku akcyzowego w zakresie zużywania węgla do celów opałowych na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, gdyż nie mieści się w katalogu podmiotów uprawnionych do korzystania z tego zwolnienia wymienionych w ww. przepisie, tj. nie jest podmiotem zużywającym wyroby węglowe jako organ administracji publicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.