Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-358/13-2/TW
z 25 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2013 r. (data wpływu 25 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupienia przez pracodawcę dla pracownika ubezpieczenia OC – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupienia przez pracodawcę dla pracownika ubezpieczenia OC.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zakupiła w marcu 2013 polisę ubezpieczeniową OC dla członków zarządu i rady nadzorczej, popularnie nazywaną jako „A”. Ubezpieczenie to chroni również osoby, które podejmują decyzje dotyczące kierowania Spółką. Do takich osób należy dyrektor zarządzający, który pracuje dla Spółki na podstawie umowy o pracę. W umowie o pracę dla dyrektora zarządzającego istnieje zapis o konieczności zakupu ww. ubezpieczenia. Polisa taka została nabyta na okres 12 miesięcy. W przypadku szkody odszkodowanie otrzyma Spółka, a nie dyrektor zarządzający.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 11 i art. 12 należy koszty ubezpieczenia OC dla członków zarządu i rady nadzorczej, popularnie nazywane jako „A” uznać jako przychód dla pracownika – dyrektora zarządzającego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie należy kosztów polisy OC dla członków zarządu i rady nadzorczej, popularnie nazywanej jako „A”, uznać za przychód po stronie pracownika, w tym przypadku dyrektora zarządzającego pomimo tego, że w umowie o pracę na tym stanowisku widnieje zapis o konieczności zakupu ww. polisy przez firmę. Wynika to z faktu, że polisa ta nie personalizuje odbiorcy potencjalnego świadczenia, chroni ona wszystkich członków zarządu i rady nadzorczej oraz osoby, które podejmują decyzje dotyczące kierowania Spółką. W okresie, na jaki została zakupiona polisa mogą również nastąpić zmiany na stanowisku dyrektora zarządzającego oraz zmiany dotyczące członków zarządu i rady nadzorczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W przypadku, gdy przedmiotem świadczeń nieodpłatnych są usługi zakupione, ich wartość pieniężną, w myśl art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustala się według cen zakupu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w umowie o pracę dla dyrektora zarządzającego istnieje zapis o konieczności zakupu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Tak więc krąg osób objętych ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej na dzień zapłaty składki jest możliwy do ustalenia. Biorąc ten aspekt pod uwagę, możliwe jest przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie ubezpieczonej.

W przypadku pracowników – co ma miejsce w przedmiotowej sprawie – dla ustalenia przychodu z tytułu opłaconej składki związanej z zawartą umową ubezpieczenia, decydujące znaczenie ma kto jest uprawniony do odszkodowania z polisy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika również, iż Wnioskodawca zawierając umowę ubezpieczenia zabezpiecza się przed potencjalnymi negatywnymi konsekwencji finansowymi mającymi wynikać z zaniechania lub błędnych decyzji podejmowanych przez pracownika (dyrektora zarządzającego) dotyczących kierowania spółką. Zatem uprawnionym do odszkodowania jest Wnioskodawca a nie pracownik, stąd w tym przypadku nie może być mowy o przychodzie pracownika wynikającym z opłaconej przez Wnioskodawcę składki od odpowiedzialności cywilnej.

Ponadto wskazać należy, iż przepisy Kodeksu pracy nie nakładają na pracownika obowiązku ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej wobec pracodawcy. W stosunkach prawnych pomiędzy pracownikiem a pracodawcą nie mają zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego w sytuacji, gdy pracownik wyrządzi pracodawcy szkodę wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych. W tym przypadku zastosowanie mają właśnie przepisy Kodeksu pracy.

Wobec powyższego nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie należy kosztów polisy odpowiedzialności cywilnej dla członków zarządu i rady nadzorczej, uznać jako przychód po stronie pracownika z uwagi na to, że polisa nie personalizuje odbiorcy potencjalnego świadczenia.

Przychód ze stosunku pracy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie pracownika nie powstanie, gdyż pracodawca jest zarówno ubezpieczajacym, jak i beneficjentem ewentualnego odszkodowania. W tym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, w której pracodawca nie ubezpiecza pracownika, a siebie od strat spowodowanych działaniami bądź zaniechaniami pracownika.

Zatem stanowisko Spółki przedstawione we wniosku – pomimo braku obowiązku ustalenia po stronie pracownika przychodu z tytułu zakupu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej – jest nieprawidłowe, z uwagi na jego błędne uzasadnienie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.