2013.08.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-530/13-3/ISZ
z 21 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2013 r. (data wpływu 03.06.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku do świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.06.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku do świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą. W związku z przekroczeniem kwoty obrotów (150 000 zł) firma w trakcie realizacji umowy na usługę, która jest przedmiotem prośby no interpretację stała się płatnikiem VAT.

Wnioskodawca świadczy Stowarzyszeniu, będącemu Beneficjentem projektu unijnego (a jednocześnie organizacją pożytku publicznego) usługę polegającą na prowadzeniu spotkań terapeutycznych logopedy dla dzieci przedszkolnych w ramach projektu finansowanego z następujących źródeł: 85% ze środków europejskich (EFS), 13,4% z budżetu krajowego i 1,6% z budżetu gminy (jednostki samorządu terytorialnego), która — jako Partner Projektu — wnosi wkład własny niepieniężny w postaci użyczenia sal na zajęcia.

Zajęcia odbywają się na podstawie diagnozy logopedycznej, która wskazuje ewentualne deficyty każdego dziecka i rodzaj oraz zakres dalszej terapii. Każde dziecko uczestniczące w Projekcie ma odbyć 10 spotkań indywidualnych, które — w zależności od stwierdzonych deficytów - obejmują ćwiczenia narządów mowy, słuchu mownego, logorytmiczne, oddechowe, artykulacji głosek. Logopeda zatrudniony przez Wnioskodawcę na umowę zlecenia ma świadectwo ukończenia studiów podyplomowych w zakresie logopedii i otrzymania tytułu logopedy dyplomowanego na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego oraz kilkuletnie doświadczenie w pracy logopedy w szkołach podstawowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy faktury wystawiane przez Wnioskodawcę beneficjentowi Projektu podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 pkt c) ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy prawo do zwolnienia przysługuje również Wnioskodawcy w sytuacji, gdy on sam nie wykonuje zawodu medycznego, ale zatrudnia osoby wykonujące go?

Zdaniem Wnioskodawcy,

opisane usługi podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 pkt c) ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż spełniają one wskazane w odnośnym punkcie kryteria, tzn.;

są to usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce i poprawie zdrowia;
usługi te świadczone są w ramach wykonywania jednego z zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039).

Przepis wskazanej wyżej ustawy definiuje „osobę wykonującą zawód medyczny” jako osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji i udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny. Na dzień sformułowania prośby o interpretację nie została uchwalona ustawa o niektórych zawodach medycznych, która — zgodnie z dostępnym tekstem projektu ustawy — ma regulować również status zawodu logopedy, więc można się odnieść tylko do drugiego członu tej definicji mówiącej o nabyciu fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie. Otóż dyplom ukończenia podyplomowych studiów logopedycznych, który otrzymała osoba zatrudniona przez Wnioskodawcę do świadczenia usług logopedycznych poprzez sformułowanie „ukończyła czterosemestralne Studia Podyplomowe w zakresie logopedii i otrzymała tytuł logopedy dyplomowanego”, wskazuje na nabycie fachowych kwalifikacji w określonym zakresie, tzn. w zakresie logopedii.

Co do uznania logopedy za zawód medyczny, a terapię logopedyczną za świadczenie usług zdrowotnych, należy zauważyć, że poza kilkoma zawodami, których działalność regulują odrębne ustawy (lekarz, lekarz dentysta, pielęgniarka i położna, farmaceuta, diagnosta laboratoryjny, ratownik medyczny i felczer), brak jest szczegółowej listy zawodów medycznych. Zatem do rozstrzygnięcia, czy logopeda jest zawodem medycznym, trzeba odwołać się do uregulowań innych niż ustawowe.

I tak w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz jej stosowania zawód logopeda (symbol 228502) znajduje się w klasie 22 — specjaliści do spraw zdrowia. Także w klasyfikacji PKD - 2007 działalność w zakresie terapii logopedycznej została zaklasyfikowana w podklasie 86.90.E (Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej nieklasyfikowana) będącą częścią Działu 86— OPIEKA ZDROWOTNA.

Jednocześnie opracowany przez Polski Związek Logopedów Regulamin przyznawania Certyfikatu Zawodowego Logopedy wyraźnie wskazuje na związek zawodu logopedy z medycyną poprzez zrównanie (np. w par. 1) tytułu magistra i lekarza medycyny jako podstawy do rozpoczęcia starań o certyfikat logopedy.

Istotną wskazówką jest także fakt refundowania usług logopedycznych przez Narodowy Fundusz Zdrowia (por. Zarządzenie Nr 80/2008/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 14 października 2008 r. w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju- ambulatoryjna opieka specjalistyczna, § 2, p.1, pp. 13).

Wskazane powyżej uregulowania potwierdzają rozpowszechnioną w praktyce zasadę uznawania logopedy za zawód medyczny, która to zasada jest widoczna m.in. w bazach danych, w których logopedzi są umieszczani wśród lekarzy (np. www.lekarz.com) oraz w definicji logopedy umieszczonej w Wikipedii („Logopeda -zawód medyczny, zajmujący się badaniami w zakresie diagnozy stanu rozwoju mowy i terapii zaburzeń komunikacji człowieka na różnych etapach rozwoju” http://pl.wikipedia.org/wiki/Logopeda).

Wnioskodawca uznaje, że przedstawione regulacje i praktyka dotyczą w równym stopniu uznania logopedy za zawód medyczny, jak i uznania jego działania za usługę w zakresie opieki medycznej.

Należy zwrócić także uwagę, że wykonywanie zawodu psychologa, które jest wskazane wprost w akapicie d) omawianego punktu (art. 43 ust. 1 pkt 19) ma praktycznie ten sam status, co zawód logopedy w świetle następujących regulacji:

w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 kwietnia 2010 r, w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz jej stosowania zawód psychoterapeuta (nr 228905) znajduje się w klasie 22 (specjaliści do spraw zdrowia) tzn. tej samej w której znajdują się zarówno lekarze specjaliści jak i logopeda. Także w klasyfikacji PKD 2007 działalność psychologów i psychoterapeutów została sklasyfikowana w podklasie 86.90.E (Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej gdzie indziej nieklasyfikowana) czyli tej samej w której została ujęta działalność logopedyczna poradnictwo psychologiczne (w tym do 100 sesji psychoterapii) jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia np. w Zarządzeniu Nr 9/2013/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 12 marca 2013 r w § 22a p.6 usługi w zakresie logopedii i psychologii są wymienione bezpośrednio obok siebie.

W odniesieniu do drugiego pytania należy zwrócić uwagę na pkt 19a) omawianego ustępu. Mówi on o świadczeniu usług nabytych przez podatnika od podmiotów wskazanych w pkt 18 i 19 na rzecz osoby trzeciej. W przedstawionej sytuacji tym podmiotem jest logopeda od którego Wnioskodawca nabywa usługę (poprzez fakt zatrudnienia go na umowę zlecenia do wykonania tych usług) a następnie przekazuje ją osobom trzecim, czyli Beneficjentowi Projektu, któremu Wnioskodawca świadczy usługi a pośrednio dzieciom przedszkolnym będącym uczestnikami Projektu.

Zauważmy, że pkt 19a) wprowadza w przypadku usług medycznych sytuację jakościowo odmienną od innych usług, w których o nabywaniu usług na rzecz osób trzecich nie ma mowy — jak w przypadku świadczenia usług przez nauczycieli zgodnie z pkt 27 tego samego ustępu co do którego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji o sygn. IPPP3/443-62/11-2/IB z 2011.04.05 wskazał że usługi muszą być świadczone bezpośrednio przez nauczycieli.

W związku z tym, Wnioskodawca uznaje, że prawo do zwolnienia przysługuje również Wnioskodawcy w sytuacji, gdy on sam nie wykonuje zawodu medycznego, ale zatrudnia osoby wykonujące go.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

lekarza i lekarza dentysty,
pielęgniarki i położnej,
medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039),
psychologa.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy, dodanym do ustawy przepisem art. 1 pkt 13 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, zwalnia się od podatku świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

Zauważyć należy, że wymienione powyżej zwolnienia od podatku VAT mają charakter podmiotowo-przedmiotowy. Przede wszystkim zwolnienia te mają bowiem zastosowanie wyłącznie do usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawy towarów i świadczenia usług ściśle z tymi usługami związanych. Ustawodawca wymienił ponadto konkretne podmioty, które wykonując takie usługi, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Zdefiniowanie w cyt. przepisach art. 43 ust. 1 pkt 18-19 ustawy o podatku od towarów i usług zakresu zwolnienia poprzez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał Sprawiedliwości UE określeniom „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. Podkreślenia wymaga, iż orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE wskazuje również, że ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40). Zgodnie z orzeczeniem w tej sprawie „celu terapeutycznego nie należy określać w sposób szczególnie wąski, świadczenie profilaktycznych usług medycznych może być również zwolnione od podatku nawet jeśli okaże się że osoby, które są poddane badaniom lub innym zabiegom medycznym o charakterze profilaktycznym nie cierpią na żadną chorobę lub anomalię zdrowotną.”

Należy więc mieć na uwadze, że wyżej powołane przepisy zwalniają od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalniają zatem wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach wykonywania zawodów medycznych, ale tylko służące określonemu celowi. Zauważyć zatem można, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od VAT. Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu lekarza, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli nie odpowiadają one koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących pewne prawne konsekwencje, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku. Jeżeli usługa polega na wydaniu ekspertyzy lekarskiej, to chociaż wyniki tej usługi należą do kompetencji świadczącego usługi medyczne i mogą obejmować działania, które są typowe dla zawodów medycznych, to jednak, aby do takiego katalogu świadczeń zastosować przedmiotowe zwolnienie muszą one służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy Stowarzyszeniu, będącemu Beneficjentem projektu unijnego (a jednocześnie organizacją pożytku publicznego) usługę polegającą na prowadzeniu spotkań terapeutycznych logopedy dla dzieci przedszkolnych w ramach projektu finansowanego z następujących źródeł: 85% ze środków europejskich (EFS), 13,4% z budżetu krajowego i 1,6% z budżetu gminy - jednostki samorządu terytorialnego, która — jako Partner Projektu — wnosi wkład własny niepieniężny w postaci użyczenia sal na zajęcia.

Uwzględniając powyższe regulacje należy stwierdzić, że decydujące znaczenie dla zastosowania zwolnienia z podatku VAT do opisanych we wniosku usług, jest wykazanie, że celem świadczonych usług jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywrócenie i poprawa zdrowia. Profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby. Z kolei interpretując termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, należy zastosować wykładnię literalną, zgodnie z którą wyrażenie to oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie. Podobnie należy postąpić dokonując wykładni pojęcia „przywracanie zdrowia”, które oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio.

Rozpatrując więc kwestię ewentualnego zwolnienia usług świadczonych przez Wnioskodawcę, należy w pierwszej kolejności dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia – usługi medyczne.

W okolicznościach sprawy usługi wykonywane przez wykwalifikowanego logopedę obejmują — w zależności od stwierdzonych deficytów - ćwiczenia narządów mowy, słuchu mownego, logorytmiczne, oddechowe, artykulacji głosek. Zajęcia odbywają się na podstawie diagnozy logopedycznej, która wskazuje ewentualne deficyty każdego dziecka i rodzaj oraz zakres dalszej terapii. Każde dziecko uczestniczące w Projekcie ma odbyć 10 spotkań indywidualnych.

Należy zatem stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie logopeda podejmujący ww. działania - w konsekwencji wykonuje czynności mające na celu profilaktykę, zachowanie, przywracanie i poprawę zdrowia.

Tym samym usługi wykonywane w ramach działalności Wnioskodawcy, przez logopedę, spełniają przesłanki uznania ich za usługi medyczne. Terapia logopedyczna ma bowiem na celu zdiagnozowanie osób pod kątem wystąpienia u nich chorób związanych z mową, czytaniem, pisaniem, jak również ogólnych dysfunkcji rozwojowych – czyli zaburzeń negatywnie wpływających na ich rozwój – a także eliminację i leczenie tych dysfunkcji. Działania diagnostyczne w tym zakresie oraz terapię uznać zatem należy za usługi związane z profilaktyką (rozumianą w tym przypadku jako podejmowanie działań w celu zapobieżenia zaburzeniom mowy, czytania, pisania, itp. i ochrony przed niepożądanym ich skutkiem) oraz przywracaniem i poprawą zdrowia. Zatem są to usługi opieki medycznej w rozumieniu ustawy, służące profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie, w przypadku powyższych usług medycznych, ze względu na cel ich wykonywania, spełniony został warunek przedmiotowy stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT. W dalszej kolejności należy zatem przeanalizować świadczone przez Wnioskodawcę usługi pod kątem spełnienia warunku podmiotowego.

W kwestii stosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że zwolnienie to przewidziane zostało dla usług medycznych świadczonych w ramach wykonywania zawodu lekarza, pielęgniarki, położnej, psychologa oraz innych zawodów medycznych.

W stosunku do zawodu logopedy należy dokonać analizy pod kątem ustalenia, czy jest to zawód medyczny. Art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT odsyła do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 217), zgodnie z którym, osoba wykonująca zawód medyczny to osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Jak widać powyższy przepis nie wymienia wprost zawodów medycznych odsyłając do kolejnych uregulowań. Wobec tego należy stwierdzić, że logopeda to osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie logopedii. Należy zauważyć, że wykonywanie zawodu logopedy polega przede wszystkim na badaniu i praktycznym działaniu w zakresie ogólnej diagnozy stanu rozwoju mowy i ogólnej terapii zaburzeń komunikacji człowieka na różnych etapach rozwoju i w różnych sferach, aktywności: edukacyjnej, społecznej i zawodowej. Działania te przybierają m.in. postać diagnostyki, profilaktyki i terapii mających na celu likwidowanie lub zmniejszanie zaburzeń mowy i zaburzeń komunikacji językowej.

Jak wskazał Wnioskodawca, zatrudniony przez niego logopeda na umowę zlecenie ma świadectwo ukończenia studiów podyplomowych w zakresie logopedii i otrzymania tytułu logopedy dyplomowanego na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego oraz kilkuletnie doświadczenie w pracy logopedy w szkołach podstawowych.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, że logopeda wykonujący usługi opisane we wniosku posiada kwalifikacje odpowiednie do udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie logopedii i tym samym jest osobą wykonującą inny zawód medyczny, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej, a więc osobą, która legitymuje się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Należy zwrócić uwagę, że zawód logopedy został wymieniony na równi z innymi zawodami medycznymi w szeregu przepisów związanych z ochroną zdrowia, a ponadto kształcenie tego rodzaju specjalistów podjęły uczelnie wyższe, w których funkcjonują wydziały i kierunki logopedii.

Logopeda to człowiek zajmujący się kształtowaniem właściwej wymowy. Żeby posługiwać się tym tytułem niezbędne jest wykształcenie wyższe w niniejszym kierunku lub studia podyplomowe na podbudowie wyższych studiów medycznych lub pedagogicznych. Logopedia jest nauką interdyscyplinarną z pogranicza psychologii, pedagogiki, medycyny i innych. Żadna z tych dyscyplin, rozpatrywana oddzielnie, nie pozwala na kompetentną diagnozę zachowań ludzkich związanych z językiem, a tym bardziej na budowanie programów terapii zaburzeń języka i mowy.

Stosownie do przepisu § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2002r. w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U z 2002r. Nr 173, poz. 1419 ze zm.), zawód logopedy został wymieniony w wykazie podstawowych dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być uzyskiwany tytuł specjalisty – specjalista w dziedzinie neurologopedii i surdologopedii.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 kwietnia 2010r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz.U Nr 82, poz. 537 ze zm.) logopedzi zostali wymienieni w grupie 228 (nr 228502) obejmującej innych specjalistów ochrony zdrowia.

Zatem logopeda spełnia ustawowe przesłanki podmiotowe, pozwalające zastosować zwolnienie od podatku dla omawianych usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy.

Należy w tym miejscu zwrócić również uwagę, iż zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT odpowiada zakresowi zwolnienia wynikającego z przepisu art. 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347. str. 1), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Co również istotne w analizowanej sprawie, zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-141/00 w sprawie Ambulanter Pflegedienst Kugler GMBH, „zwolnienie przyznane w art. 13(A)(1)(c)b szóstej dyrektywy (aktualnie art. 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112/WE Rady) nie zależy od formy prawnej podatnika świadczącego usługi medyczne lub paramedyczne, o których mowa w tym przepisie”.

W wyroku tym TSUE wyjaśnił również: „W dosłownej interpretacji, przepis ten (obecnie obowiązujący art. 132 ust. 1 lit. c dyrektywy, nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe”.

Powyższe oznacza więc, że zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie do usług opieki medycznej, świadczonych w ramach wykonywania zawodów medycznych niezależnie od formy organizacyjno-prawnej podatnika świadczącego taką usługę.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt, że usługi będące przedmiotem wniosku służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i są one świadczone przez Wnioskodawcę za pośrednictwem współpracującego na podstawie umowy cywilnoprawnej logopedy, usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT.

Bez znaczenia dla sprawy ma fakt, że usługi te Wnioskodawca świadczy Stowarzyszeniu, będącemu Beneficjentem projektu unijnego w ramach projektu finansowanego z następujących źródeł: 85% ze środków europejskich (EFS), 13,4% z budżetu krajowego i 1,6% z budżetu gminy.

Wnioskodawca formułując własne stanowisko w sprawie określił, że przysługuje mu prawo do zwolnienia świadczonych usług również w sytuacji, gdy on sam nie wykonuje zawodu medycznego, ale zatrudnia osoby wykonujące go.

Należy jednak wskazać, że Zainteresowany błędnie określił podstawę prawną wskazując równocześnie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c oraz art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o VAT. Podkreślić należy, że nie jest możliwym przypisanie dwóch podstaw prawnych do zastosowania zwolnienia od podatku w obrębie wykonywanego jednego świadczenia. Jak wskazano powyżej, w analizowanej sprawie znajdą zastosowanie przepisy art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy. Art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy nie ma w opisanej sprawie zastosowania.

W związku z powyższym, oceniając całościowo uzasadnienie Wnioskodawcy własnego stanowiska w sprawie należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin