Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-309/13-2/JK
z 9 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11.04.2013 r. (data wpływu 15.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku dla usług związanych z budową elementów systemu ochrony brzegu morskiego Morza Bałtyckiego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.04.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku dla usług związanych z budową elementów systemu ochrony brzegu morskiego Morza Bałtyckiego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej J. - GmbH z siedzibą w Niemczech (zwana dalej – Spółką) zarejestrowana jako podatnik VAT czynny na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, planuje wykonywać prace związane z budową elementów systemu ochrony brzegu morskiego Morza Bałtyckiego (realizacja projektów w ramach ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o ustanowieniu programu wieloletniego „Program ochrony brzegów morskich” -Dz.U. z 2003 r. Nr 67 poz. 621). Zakres prac będzie obejmował modernizację / odbudowę ostróg brzegowych standardowo o średniej długości ok. 110 m i rozstawie ok. 60 do 110 m; budowę progów, podwodnych równolegle do linii brzegowej na płytkim przybrzeżu w odległości 120-150 m od linii brzegu; sztucznym zasilaniu (refulacji) w piasek średnioziarnisty o granulacji zbliżonej do osadów macierzystych strefy brzegowej rejonu, obejmując brzegi oraz pas przybrzeża między linią brzegową a linią wzdłuż brzegowych progów podwodnych.

Prace te Spółka będzie wykonywała na podstawie umów zawieranych z właściwym terytorialnie Urzędem Morskim. Za wykonane usługi Spółka będzie wystawiała faktury VAT na rzecz właściwego Urzędu Morskiego, przyjmując do rozliczenia usługi stawkę podatku VAT 0%. Spółka zakłada bowiem, że wykonywane przez nią prace należy zakwalifikować jako ochronę środowiska morskiego, a zatem do ich rozliczeń ma zastosowanie art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej - „ustawą VAT”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne świadczenie usług, o których mowa powyżej, podlega opodatkowaniu według stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki w przedmiotowej sprawie zasadnym jest rozliczanie realizacji projektów, o których mowa powyżej, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy VAT, w zakresie przywołanego tamże wykonywania przez podatnika usług związanych z ochroną środowiska morskiego.

Z uwagi na brak w ustawie VAT legalnej definicji ochrony środowiska, należy sięgnąć do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (zwana dalej – „UPOŚ”).

Analiza art. 3 pkt 13 UPOŚ (definicja ochrony środowiska), art. 3 pkt 39 UPOŚ (definicja środowiska), art. 3 pkt 32 UPOŚ (definicja równowagi przyrodniczej), art. 3 pkt 50 UPOŚ (definicja zrównoważonego rozwoju) pozwala stwierdzić, że przez ochronę środowiska należy rozumieć działanie bądź zaniechanie, umożliwiające zachowanie lub przywracanie równowagi przyrodniczej, w tym racjonalne kształtowanie środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju. Elementem środowiska morskiego jest brzeg morski. Racjonalne kształtowanie środowiska morskiego obejmuje również zapewnienie stabilizacji brzegu morskiego i zapobieganie zanikowi plaż w celu zapewnienia równowagi biologicznej oraz zrównoważonego rozwoju.

Takie działania Spółka realizować będzie wykonując postanowienia umów w ramach programu wieloletniego „Program ochrony brzegów morskich”. W skład ochrony brzegu (strefy brzegowej) realizowanych przez Spółkę projektów dotyczących „systemu umocnień brzegu morskiego Morza Bałtyckiego” będą wchodziły: aktywna ochrona brzegu wraz z odtwarzaniem plaż; utrzymanie położenia linii brzegowej rejonu z możliwością jej wysunięcia w kierunku morza; utworzenie strefy wygaszania energii falowania w miejscu rewy wewnętrznej, poprzez konstrukcję progów podwodnych; utworzenie w przybrzeżu, między linią progów podwodnych a obszarem o zmniejszonej dynamice wody, strefy sprzyjającej akumulacji osadów dennych przyczyniających się do zmniejszenia erozji dna. Odbudowa plaż i skłonu pobrzeża poprzez sztuczne zasilanie oraz zmniejszenie energii falowania i prądów w dynamicznej strefie dna, w wyniku wygaszającego oddziaływania progów podwodnych, wpływa na powstanie obszarów względnego spokoju strefy przybrzeżnej, przyczyniając się do poprawy procesów morfodynamicznych i litodynamicznych obszaru. Utrzymanie plaż odpowiedniej szerokości zapewnia ochronę wydm przed erozją, konieczną bazę rekreacyjną oraz utrzymanie stałego poziomu samooczyszczenia. Zlokalizowanie systemu ochrony brzegu w pasie aktywnych procesów środowiskowych służy stabilizacji obszaru oraz utrzymania a nawet zwiększenia bioróżnorodności ekosystemów.

Prace wykonywane przez Spółkę wpisują się w realizację Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r., z której to art. 1 rozdziału I wynika potrzeba prowadzenia niezbędnych działań na rzecz osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu ekologicznego środowiska morskiego najpóźniej do 2020 r. poprzez opracowanie strategii morskich, mających na celu m.in. ochronę i zachowanie środowiska morskiego, zapobieganie jego degradacji lub gdy to wykonalne, odtwarzanie ekosystemów morskich na obszarach, gdzie uległy one niekorzystnym oddziaływaniom.

Z kolei art. 15 Konwencji Helsińskiej z 1992 r. ochrony różnorodności biologicznej formułuje potrzebę zachowania różnorodności biologicznej i ochronę procesów ekologicznych w granicach do Morza Bałtyckiego i przybrzeżnych ekosystemów.

Na działania Spółki, które będą zmierzały do realizacji ww. postanowień konwencji będą składały się następujące cząstkowe cele realizacyjne: stabilizacja procesów morfodynamicznych i litodynamicznych strefy brzegowej - plaż, wydm i przybrzeża pobliskiego; zahamowanie erozji w pasie lądowym i sasiadujacym pasie przybrzeża morskiego poprzez poprawę bilansu osadów i osłabienie hydrodynamiki; ustabilizowanie struktury i organizacji systemów plażowych i przybrzeża bliskiego; zwiększenie potencjału samooczyszczenia (biologicznego) plaż oraz wód i dna przybrzeża (deeutorfizacja, mineralizacja i rozkład materii organicznej, zanieczyszczeń organicznych, filtracja wody); możliwe zwiększenie bioróżnorodności ekosystemów poprzez zmianę podłoża; utrzymanie funkcjonowania plaż w celach rekreacyjnych; poprawa jakości wód przybrzeżnych (sanitarna i zanieczyszczeniowa) znajdujących się pod wpływem rzek uchodzących do Morza Bałtyckiego; inne aspekty pozytywnego oddziaływania systemu ochronnego, głównie rozumianego jako środowisko morskie.

Wprowadzenie twardego podłoża (ostrogi, progi podwodne, sztuczne rafy, geotuby/geokontenery) oraz obniżenie oddziaływania hydrodynamiki, stanowi podstawowe warunki do rewitalizacji i zwiększenia bioróżnorodności strefy bliskiego przybrzeża brzegów południowego Bałtyku, w tym rejonu Kołobrzegu, Dźwirzyna, Mrzeżyna, Niechorza. Zanurzone elementy budowli będą umożliwiały bowiem rozwój zespołów poroślowych, mogą one również stanowić schronienie i miejsce żerowania wielu gatunków ryb, podobnie jak to miało miejsce przy progach podwodnych w Orłowie, które zostały zasiedlone przez typową faunę i florę regionu.

System ochrony brzegu morskiego przez wygaszenie erozji przybrzeża, będzie jednym z elementów odbudowy i sterowania ekosystemów strefy brzegowej, co jest podstawowym zadaniem ochrony środowiska morskiego. Budowa sztucznych habitatów na terenie obszarów Natura 2000 nie jest sprzeczna z celami dyrektyw unijnych czy też komisji międzynarodowych, będąc uznanymi za elementy sprzyjające wzrostowi różnorodności biologicznej. Wprowadzenie ostróg (palowych lub kamiennych) oraz progów podwodnych (z kamienia łamanego) spowoduje powstanie warunków do rozwoju morskiego środowiska (wg. kwalifikacji EUNIS) . Konstrukcja podwodnych progów będzie chroniła brzeg morski poprzez rozproszenie (dyssypację) energii nadciągających fal, stając się dobrym podłożem dla wielu organizmów osiadłych. Kamienne progi jak i również betonowe/ażurowe moduły będą dobrym podłożem do rozwoju wielu przedstawicieli flory i fauny poroślowej. Swobodnie ułożone szeregi nisz i nieregularnych wnęk, będą służyć za schronienie narybku oraz bytowania i żerowania drapieżników. Takie podłoże jest również korzystnym miejscem bytowania drobnej ichtiofauny oraz miejscem bytowania i żerowania niektórych gatunków ryb słodkowodnych dwuśrodowiskowych, zwłaszcza węgorza czy śledzia.

Zważyć należy, że stabilizacja (odbudowa) form strefy brzegowej (plaża, skłon przybrzeżny) w wyniku realizacji przez Spółkę systemu ochrony brzegu zapewni rozwój ekosystemu morskiego, w tym możliwość produkcji i przenoszenia materiału genetycznego na obszary podatne do zasiedlenia. Spółka uważa, że art. 1 konwencji sporządzonej w Helsinkach z dnia 09 kwietnia 1992 r. o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego (Dz.U. z 2000 r. nr 28 poz. 346) nie ma w tej sprawie zastosowania, bowiem w przywołanej konwencji nie ma definicji legalnej ochrony środowiska morskiego. Konwencja określa jedynie zakres przedmiotowy jej działania.

Niezasadne jest również powoływanie się na art. 194 ust. 3 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza sporządzonej w Montego Bay 10 grudnia 1982 r. (Dz.U. z 2002 r. nr 59, poz. 543), bowiem przepis ten określa jedynie środki zmierzające do zapobiegania, zmniejszenia i kontroli zanieczyszczenia środowiska morskiego. Ochrona przed tymi zanieczyszczeniami jest tylko jednym z elementów ochrony środowiska naturalnego. Wobec powyższego nie możliwe jest zdefiniowanie na gruncie tej konwencji pojęcia ochrony środowiska morskiego. Spółka stoi na stanowisku, że nie można nadawać charakteru definicji przepisom określającym zakres i środki stosowania ochrony na potrzeby ww. konwencji, nie definiując pojęcia ochrony środowiska morskiego, dochodząc do błędnego stwierdzenia, że ochrona środowiska morskiego odnosi się wyłącznie do obszarów morskich, aż do granicy lądowej i obejmuje florę, faunę i inne formy życia w morzu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, przy czym wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego, zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.

Na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i śródlądowej oraz usług związanych z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem akwenów portowych i torów podejściowych.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, opodatkowaniu stawką 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Analizując zapis powołanego wyżej przepisu art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy stwierdzić należy, że aby zastosować obniżoną, 0% stawkę podatku do usług związanych z ochroną środowiska morskiego, łącznie spełnione muszą być: kryterium rodzaju usług, tj. muszą one być związane z ochroną tego środowiska oraz kryterium ekosystemu, którego dotyczą – muszą dotyczyć środowiska morskiego.

Z kolei aby zastosować obniżoną, 0% stawkę podatku dla usług polegających na utrzymaniu akwenów portowych i torów podejściowych, łącznie muszą być spełnione: kryterium rodzaju robót, tj. prace muszą polegać na utrzymaniu tych obiektów oraz kryterium miejsca, gdzie prace te są wykonywane.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują jakie czynności mieszczą się pod pojęciem „ochrona środowiska”. Według „Słownika Języka Polskiego” PWN „ochrona” oznacza „zabezpieczenie, opiekę, osłonę przed zanieczyszczeniem, szkodą, skrzywdzeniem, niebezpieczeństwem”.

Zaś zgodnie z art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.), zwanej dalej ustawą Prawo ochrony środowiska, na który we własnym stanowisku powoływał się Wnioskodawca, przez ochronę środowiska rozumie się podjęcie lub zaniechanie działań, umożliwiające zachowanie lub przywracanie równowagi przyrodniczej; ochrona ta polega w szczególności na:

• racjonalnym kształtowaniu środowiska i gospodarowaniu zasobami środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju,
  

• przeciwdziałaniu zanieczyszczeniom,
  

• przywracaniu elementów przyrodniczych do stanu właściwego.
  
  
  

Przy czym równowaga przyrodnicza stosownie do powoływanego przez Wnioskodawcę art. 3 pkt 32 ustawy Prawo ochrony środowiska, to stan, w którym na określonym obszarze istnieje równowaga we wzajemnym oddziaływaniu: człowieka, składników przyrody żywej i układu warunków siedliskowych tworzonych przez składniki przyrody nieożywionej.

Ponadto zgodnie z art. 3 pkt 39 ustawy Prawo ochrony środowiska, powoływanym przez Wnioskodawcę, przez środowisko rozumie się ogół elementów przyrodniczych, w tym także przekształconych w wyniku działalności człowieka, a w szczególności powierzchnię ziemi, kopaliny, wody, powietrze, krajobraz, klimat oraz pozostałe elementy różnorodności biologicznej, a także wzajemne oddziaływania pomiędzy tymi elementami.

Natomiast w myśl, powoływanego przez Wnioskodawcę art. 3 pkt 50 ustawy Prawo ochrony środowiska, przez zrównoważony rozwój rozumie się stan, w którym na określonym obszarze istnieje równowaga we wzajemnym oddziaływaniu: człowieka, składników przyrody żywej i układu warunków siedliskowych tworzonych przez składniki przyrody nieożywionej.

Jednocześnie w myśl art. 1 Konwencji sporządzonej w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r. o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską w dniu 8 października 1999 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 346), zwanej dalej Konwencją o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, Konwencja ma zastosowanie do obszaru Morza Bałtyckiego. W rozumieniu niniejszej konwencji „obszar Morza Bałtyckiego” obejmuje Morze Bałtyckie właściwe oraz wejście na Morze Bałtyckie ograniczone równoleżnikiem 57°44.43˘ szerokości geograficznej północnej, przechodzącym przez Skaw w Skagerraku. Obejmuje on wody wewnętrzne, tj. w rozumieniu niniejszej Konwencji wody po lądowej stronie linii podstawowych, od których mierzy się szerokość morza terytorialnego, aż do granicy lądowej zgodnie z tym, jak to zostało oznaczone przez Umawiające się Strony.

Zaś stosownie do dyspozycji art. 4 Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, ma ona zastosowanie do ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, które obejmuje wodę i dno morskie łącznie z ich żywymi zasobami i innymi formami życia w morzu.

Przy czym, w tym miejscu, należy zauważyć, iż to art. 15 Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego formułuje, jak to wskazał Wnioskodawca, potrzebę zachowania różnorodności biologicznej i ochronę procesów ekologicznych w granicach do Morza Bałtyckiego i przybrzeżnych ekosystemów a nie jak wskazał Wnioskodawca we własnym stanowisku Konwencji Helsińskiej z 1992 r. ochrony różnorodności biologicznej. Stosownie bowiem do art. 15 Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego umawiające się Strony podejmą, indywidualnie i wspólnie, wszelkie właściwe środki w odniesieniu do obszaru Morza Bałtyckiego i jego przybrzeżnych ekosystemów, na które wpływ wywiera Morze Bałtyckie, w celu zachowania środowisk przyrodniczych i różnorodności biologicznej oraz ochrony procesów ekologicznych. Środki takie zostaną również podjęte w celu zapewnienia zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych na obszarze Morza Bałtyckiego. W tym celu Umawiające się Strony będą dążyć do przyjęcia dalszych dokumentów zawierających odpowiednie wytyczne i kryteria.

Co więcej o ochronie różnorodności biologicznej stanowi Konwencja sporządzona w Rio de Janeiro dnia 5 czerwca 1992 r. o różnorodności biologicznej, ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską w dniu 19 grudnia 1996 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 184, poz. 1532), zwana dalej Konwencją o różnorodności biologicznej. Natomiast art. 15 Konwencji o różnorodności biologicznej stanowi o dostępie do zasobów genetycznych.

Jednocześnie formę ratownictwa jaką jest ochrona środowiska morskiego określają przepisy art. 239-246 ustawy z dnia 18 września 2001 r. Kodeks morski (Dz. U. z 2009 r., Nr 217, poz. 1689 ze zm.). W rozumieniu przepisów o ratownictwie morskim szkoda w środowisku, zgodnie z dyspozycją art. 241 § 2 Kodeksu morskiego, oznacza fizyczną szkodę wyrządzoną życiu lub zdrowiu ludzkiemu, życiu w morzu lub zasobom w przybrzeżnych lub śródlądowych wodach oraz na obszarach do nich przyległych, spowodowaną przez zanieczyszczenie, skażenie, ogień, eksplozję lub podobne poważne zdarzenie.

Natomiast w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o ustanowieniu programu wieloletniego „Program ochrony brzegów morskich” (Dz. U. z 2003 r., Nr 67, poz. 621), ustanawia się „Program ochrony brzegów morskich”, obejmujący swoim zakresem przedsięwzięcia mające na celu zabezpieczenie brzegów morskich przed zjawiskiem erozji.

Zgodnie z art. 2 ustawy, w ramach Programu podejmuje się zadania dotyczące:

1. budowy, rozbudowy i utrzymywania systemu zabezpieczenia przeciwpowodziowego terenów nadmorskich, w tym usuwania uszkodzeń w systemie zabezpieczenia przeciwpowodziowego brzegów morskich;
2. zapewnienia stabilizacji linii brzegowej według stanu z 2000 r. i zapobiegania zanikowi plaż;
3. monitorowania brzegów morskich, a także czynności, prac i badań dotyczących ustalenia aktualnego stanu brzegów morskich mające na celu wskazanie koniecznych i niezbędnych działań zmierzających do ratowania brzegów morskich.
   
   

Konfrontując ze sobą powołane wyżej uregulowania należy stwierdzić, iż w ocenie tut. Organu, zakres zastosowania przepisu art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy ustawodawca przewidział jedynie do usług związanych z ochroną środowiska morskiego, rozumianą jako podjęcie działań nakierowanych na zachowanie lub przywracanie równowagi przyrodniczej w związku z mającymi wpływ na to środowisko czynnikami innymi niż przyrodnicze, a więc wynikającymi z działalności człowieka, industrializacji, rozwoju transportu morskiego, nadmiernego rybołówstwa, itp.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka planuje wykonywać prace związane z budową elementów systemu ochrony brzegu morskiego Morza Bałtyckiego. Zakres prac będzie obejmował modernizację / odbudowę ostróg brzegowych standardowo o średniej długości ok. 110 m i rozstawie ok. 60 do 110 m; budowę progów, podwodnych równolegle do linii brzegowej na płytkim przybrzeżu w odległości 120-150 m od linii brzegu; sztucznym zasilaniu (refulacji) w piasek średnioziarnisty o granulacji zbliżonej do osadów macierzystych strefy brzegowej rejonu, obejmując brzegi oraz pas przybrzeża między linią brzegową a linią wzdłuż brzegowych progów podwodnych.

Usługi wykonywane w celu ochrony brzegu morskiego mogą korzystać z opodatkowania stawką podatku 0% wyłącznie w przypadku, gdy są jednocześnie związane z ochroną środowiska morskiego.

Wykonywane przez Wnioskodawcę prace, co prawda, będą miały związek ze środowiskiem morskim. Nie będą jednak odnosiły się do jego ochrony. Nie będą bowiem związane z ochroną środowiska morskiego przed mającymi na nie wpływ czynnikami innymi niż przyrodnicze, a więc wynikającymi z działalności człowieka, industrializacji, rozwoju transportu morskiego, nadmiernego rybołówstwa itp. Należy zauważyć, iż oddziaływanie mórz na ląd jest procesem naturalnym, niezależnym od człowieka, a ewentualne działania skierowane na ochronę brzegów morskich służą interesom samego człowieka, a nie środowiska morskiego, które w wyniku ruchu wody i związanego z tym podmywania lądu, nie doznaje żadnej szkody, której – w ocenie tut. Organu - należałoby zapobiegać, z punktu widzenia środowiska morskiego.

Analiza charakteru prac, które zamierza wykonać Spółka prowadzi do wniosku, iż będą one wykonywane w celu ochrony nie środowiska morskiego, a środowiska lądowego – konkretnie służyć będą zachowaniu w stanie niepogorszonym stanu już istniejących brzegów morskich i ich zabezpieczeniu przed dalszym zniszczeniem.

Brak jest również podstaw dla przyjęcia, iż w niniejszej sprawie wystąpią usługi polegające na utrzymaniu akwenów portowych i torów podejściowych.

Reasumując stwierdzić należy, iż świadczenie usług w związku z działaniami mającymi na celu ochronę brzegów morskich, jako świadczenie usług niezwiązanych z ochroną środowiska morskiego oraz niepolegających na utrzymaniu akwenów portowych i torów podejściowych, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy, nie może korzystać z preferencyjnej, 0% stawki podatku na podstawie tego przepisu.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że wykonywane przez Spółkę prace związane z budową elementów systemu ochrony brzegu morskiego Morza Bałtyckiego nie są objęte zwolnieniem, ani obniżonymi stawkami podatku na podstawie innych przepisów ustawy i rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, podlegają one opodatkowaniu - zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy - 23% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.