Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-402/13-5/JK4
z 30 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11.06.2013 r. (data wpływu 17.06.2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 17.07.2013 r.(data nadania 18.07.2013 r., data wpływu 22.07.2013 r.) na wezwanie z dnia 10.07.2013 r. Nr IPPB4/415-334/13-2/JK4 (data nadania 11.07.2013 r., data odbioru 16.07.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.06.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 10.07.2013 r. Nr IPPB4/415-402/13-2/JK4 (data nadania 11.07.2013 r., data odbioru 16.07.2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 17.07.2013 r. (data nadania 18.07.2013 r., data wpływu 22.07.2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 04 stycznia 1944 r. matka Wnioskodawcy - Zofia B. zakupiła od Pana Jerzego P. działkę o powierzchni 935,06 m², przy ul. S. róg Projektowanej (obecna nazwa ul. D.) w W., w dzielnicy M. Powyższa nieruchomość objęta została Dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta W. (Dz. U. Nr 50, poz. 279) - tzw. Dekretem Bieruta. Decyzją Sadu Grodzkiego w W. Oddziału I z dnia 06 sierpnia 1916 r. Nr Co 2016/16 przywraca Zofii B. posiadanie ww. nieruchomości o numerze hipotecznym ..... W dniu 12 maja 1947 r. komornik Sądu Grodzkiego wprowadził matkę Wnioskodawcy w posiadanie ww. nieruchomości. W dniu 25 maja 1948 r., czyli przed upływem terminu 6 miesięcy wymienionym przez ustawę, został złożony wniosek o własność czasową (obecnie użytkowanie wieczyste) do Wydziału Gospodarki Gruntami Zarządu Miejskiego w mieście W. Następnie, nastąpiło bezprawne objęcie niniejszego gruntu w posiadanie, jaki i innych gruntów warszawskich przez Gminę miasta W., a od 1950 roku, z chwilą likwidacji gmin - przeszła na własność Skarbu Państwa, a kolejno na własność miasta. W międzyczasie działkę podzielono na dwie działki. Po śmierci rodziców w 1998 r. Wnioskodawca z bratem Michałem B. zostali jedynymi spadkobiercami. Po dalszych staraniach udało się uzyskać w dniu 09 marca 2009 r. wieczystą dzierżawę obu działek: Nr 88/1 o pow. 803 m² z obrębu 0117, uregulowaną w księdze wieczystej KW ..... i Nr 108/2 oraz o pow. 132 m² z obrębu 0117, uregulowaną w księdze wieczystej

...........-cz, dla której założono 01 września 2009 r. odrębną księgę wieczystą o numerze .......... Następnie Wnioskodawca uzyskał warunki zabudowy na powyższych działkach. Po kolejnych interwencjach Wnioskodawca wraz z bratem odzyskał dnia 01 marca 2010 r. prawo własności obu działek.

Uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego rejonu M. (uchwała Nr Rady Miasta z dnia 14 stycznia 2010 r.) uniemożliwiło Wnioskodawcy budowę, bowiem w § 161 planu ignorował całkowicie prawo własności Wnioskodawcy i przewidywał między innymi „Podstawowe usługi oświaty; ustala się, że cały teren powinien być zagospodarowany jako jeden zespół funkcjonalno-przestrzenny; dopuszcza się przebudowę, rozbudowę oraz nadbudowę budynku przedszkola, z zachowaniem charakteru zabudowy oraz układu przestrzennego osiedla.” Ponadto, nie zaznaczono na planie sytuacyjnym żadnej linii zabudowy na działkach, w związku z czym nie można na nich nic zbudować i działki stały się praktycznie bezwartościowe. W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca zwrócił się z żądaniem wykupu działek przez miasto. Procedury dotyczące sprzedaży działek miastu jeszcze trwają.

Ostatnio nastąpiły zmiany dotyczące podatków. Powstał problem, czy Wnioskodawca musiałby zapłacić podatek od sprzedaży nieruchomości, bowiem od chwili odzyskania własności nie minęło 5 lat. Zbliżone sytuacje miały już miejsce i były na ten temat wyroki sądów.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z postanowieniem (sygn. akt II Ns 1627/99) z dnia 14 grudnia 1999 r., po rozpoznaniu sprawy o stwierdzenie spadku po Zofii B. i Aleksandrze B. Sąd Rejonowy Wydział Cywilny stwierdził:

1. Spadek po Zofii B., która zmarła dnia 30.09.1998 r. w W. nabyli mąż - Aleksander B. i dzieci - Michał B. i Wnioskodawca, po 1/3 (jedna trzecia) części spadku każdy z nich.
2. Stwierdza, że spadek po Aleksandrze B., który zmarł dnia 21.12.1998 r. w W., na podstawie ustawy nabyli synowie Michał B. i Wnioskodawca, po 1/2 (jedna druga) części spadku każdy z nich. Żadnych innych spadkobierców poza Michałem B. oraz Wnioskodawcą nie było. W chwili śmierci obu rodziców działki były własnością miasta W. Aktualny udział w roszczeniach Wnioskodawca uzyskał przed dniem 09.03.2009 r.
   
   

Przedmiotem spadku było roszczenie do zwróconych działek. Podczas postanowienia spadkowego w dniu 14 grudnia 1999 r. Wnioskodawca otrzymał po śmierci matki 1/3 udziału w działkach, a następnie po śmierci ojca 1/2 jego udziału. W konsekwencji Wnioskodawca posiada 1/2 udziału w działkach.

W związku z przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności działek nie nastąpiła zmiana udziału Wnioskodawcy w działkach. Nadal 1/2 udziału posiada Wnioskodawca i 1/2 brat Wnioskodawcy.

Planowana sprzedaż działek nastąpi przez wszystkich współwłaścicieli łącznie. Sprzedaż działek nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej. Sprzedaż nastąpi bezpośrednio przez Wnioskodawcę i Jego brata, bez udziału jakiegokolwiek pośrednika. Przedmiotowe działki nie są i nigdy nie były zabudowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku sprzedaży działek w najbliższym czasie Wnioskodawca nie musi płacić podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Od kiedy Wnioskodawca będzie zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych od sprzedaży, jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie będzie negatywna?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek PIT od sprzedaży się nie należy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.) miała za zadanie ograniczyć spekulacje nieruchomościami, co w przypadku Wnioskodawcy nie ma miejsca. Ponadto, w uchwale Izby Finansowej z dnia 17 grudnia 1996 r. (FPS 7/96) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zwrot nieruchomości wywłaszczonej nie jest „nabyciem” w rozumieniu ustawy PIT, istotnym dla podatku od sprzedaży. W razie zatem sprzedaży nieruchomości przed upływem pięciu lat od jej odzyskania podatku się nie płaci. Liczy się data pierwotnego nabycia wywłaszczonej potem nieruchomości. Tak samo jak zwrot wywłaszczonego trzeba traktować zwrot byłym właścicielom gruntów na podstawie tzw. dekretu o gruntach warszawskich. Takie samo stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 07 maja 2002 r. (III RN 18/2002). Mianowicie, w uzasadnieniu wyroku napisano, „Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego zwrócił uwagę, że w dotychczasowym orzecznictwie sądowym przyjęto, iż zwrot nieruchomości w trybie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości jest restytucją (przywróceniem) stosunków prawnorzeczowych sprzed wywłaszczenia, a zatem nie mamy do czynienia z przeniesieniem na zasadach ogólnych własności nieruchomości na uprzednio wywłaszczonego właściciela. Zwrot nieruchomości na podstawie art. 69 ust. 1 tej ustawy następuje na podstawie decyzji administracyjnej, która przywraca stronę podmiotową stosunku prawnorzeczowego wywłaszczonej nieruchomości do stanu sprzed wywłaszczenia. W orzecznictwie sądowym przyjęto, że taki zwrot nieruchomości nie stanowi „nabycia” nieruchomości, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi zatem źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu (por. uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 1996 r., FPS 7/96).”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy z dnia źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) – c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, iż przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Jak z powyższego wynika, dla opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Przy rozstrzygnięciu tej kwestii, należy mieć na uwadze nie tylko przepisy prawa podatkowego, ale przede wszystkim przepisy prawa cywilnego dotyczące nabycia, czy też utraty prawa własności.

Prawo własności w systemie prawnym jest traktowane jako prawo o najszerszej treści i w porównaniu z innymi prawami, jako prawo najsilniejsze w stosunku do rzeczy. Własność jest bezterminowym prawem — trwa tak długo, jak długo istnieje rzecz, która jest przedmiotem własności.

Nabycie i utrata prawa własności (w tym także własności nieruchomości) uregulowane zostało w art. 155 -231 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). U podstaw nabycia i zbycia nieruchomości, w rozumieniu kodeksowym, leży wola nabywcy. Swoboda zawierania umów jest naczelną zasadą Kodeksu cywilnego.

Prawo użytkowania wieczystego jest silnym prawem rzeczowym, lokującym się w hierarchii tych praw bezpośrednio po prawie własności, a przed ograniczonymi prawami rzeczowymi, co pozwala na potraktowanie ustanowienia użytkowania wieczystego jako swoistej restytucji stosunków własnościowych.

Natomiast oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu skomunalizowanego dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279 ze zm.), w wypadku spełnienia przesłanek przewidzianych w tym akcie prawnym przez ubiegającego się o to dotychczasowego właściciela tego gruntu lub jego następców prawnych, miało niewątpliwie charakter rekompensacyjny.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. dekretu przewidywał, że:

• dotychczasowy właściciel gruntu, prawni następcy właściciela, będący w posiadaniu gruntu, lub osoby prawa jego reprezentujące, mogą w ciągu 6 miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę zgłosić wniosek o przyznanie na tym gruncie jego dotychczasowemu właścicielowi prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną;

• gmina uwzględni wniosek, jeżeli korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela da się pogodzić z przeznaczeniem gruntu według planu zabudowania, a jeżeli chodzi o osoby prawne – ponadto, gdy użytkowanie gruntu zgodnie z jego przeznaczeniem w myśl planu zabudowania nie pozostaje w sprzeczności z zadaniami ustawowymi lub statutowymi tej osoby prawnej;
  

• w razie uwzględnienia wniosku gmina ustali, czy przekazanie gruntu nastąpi tytułem wieczystej dzierżawy, czy na prawie zabudowy, oraz określi warunki, pod którymi umowa może być zawarta;
  

• w przypadku nieuwzględnienia wniosku, gmina zaofiaruje uprawnionemu, w miarę posiadania zapasu gruntów - na tych samych warunkach dzierżawę wieczystą gruntu równej wartości użytkowej, bądź prawo zabudowy na takim gruncie;
  

• w razie niezgłoszenia wniosku, przewidzianego w ust. 1, lub nieprzyznania z jakichkolwiek innych przyczyn dotychczasowemu właścicielowi wieczystej dzierżawy albo prawa zabudowy, gmina obowiązana jest uiścić odszkodowanie w myśl art. 9.
  
  

Jak wynika ze wskazanej regulacji, prawodawcy niewątpliwie chodziło o zrekompensowanie dotychczasowym właścicielom (ich następcom prawnym) przejścia na własność miasta stołecznego Warszawy gruntów stanowiących dotąd ich własność. W dekrecie od razu uregulowano kwestię stosownych rekompensat. Odzyskanie prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną (art. 7 ust. 1 dekretu, obecnie prawa wieczystego użytkowania), było ustawowo zagwarantowaną formą rekompensaty.

Instytucja prawna zwrotu nieruchomości uprzednio wywłaszczonej w drodze decyzji administracyjnej była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych (np. uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 17 grudnia 1996r. sygn. FPS 7/96, wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2008r. sygn. III SA/Wa 582/08). Sądy administracyjne zgodnie orzekają, iż: „Decyzja o zwrocie nieruchomości powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie kreuje tego prawa; przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe”. W związku z tym nie następuje nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie zwrotu nieruchomości. Ma miejsce restytucja stosunków prawnych sprzed wywłaszczenia, tj. zwrot prawa własności do nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców.

Istotny dla przedmiotowej sprawy jest wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2008 r. sygn. III SA/Wa 582/08, w którym Sąd orzekł, iż: „Zwrot nieruchomości dla spadkobierców w 2007 r., w tym także dla Skarżącej skutkował tym, że w spadku nabyła nie roszczenie, lecz prawo własności części nieruchomości”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż dnia 04 stycznia 1944 r. matka Wnioskodawcy zakupiła od Pana Jerzego P. działkę o powierzchni 935,06 m². Powyższa nieruchomość objęta została Dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta (Dz. U. Nr 50, poz. 279) - tzw. Dekretem Bieruta. Decyzją Sadu Grodzkiego w W. Oddziału I z dnia 06 sierpnia 1916 r. Nr Co 2016/16 przywraca matce Wnioskodawcy posiadanie ww. nieruchomości. W dniu 12 maja 1947 r. komornik Sądu Grodzkiego w W. wprowadził matkę Wnioskodawcy w posiadanie ww. nieruchomości. W dniu 25 maja 1948 r., czyli przed upływem terminu 6 miesięcy wymienionym przez ustawę, został złożony wniosek o własność czasową (obecnie użytkowanie wieczyste) do Wydziału Gospodarki Gruntami Zarządu Miejskiego.

Następnie, nastąpiło bezprawne objęcie niniejszego gruntu w posiadanie, jaki i innych gruntów warszawskich przez Gminę miasta W., a od 1950 roku, z chwilą likwidacji gmin - przeszła na własność Skarbu Państwa, a kolejno na własność miasta W. W międzyczasie działkę podzielono na dwie działki. Po śmierci rodziców w 1998 r. Wnioskodawca wraz z bratem zostali jedynymi spadkobiercami.

Spadek po matce, która zmarła dnia 30.09.1998 r. w W. nabyli ojciec Wnioskodawcy, Wnioskodawca i Jego brat, po 1/3 (jedna trzecia) części spadku każdy z nich. Spadek po ojcu, który zmarł dnia 21.12.1998 r. w W., na podstawie ustawy nabył Wnioskodawca i Jego brat, po 1/2 (jedna druga) części spadku każdy z nich. W chwili śmierci obu rodziców działki były własnością miasta W. Aktualny udział w roszczeniach Wnioskodawca uzyskał przed dniem 09.03.2009 r.

Przedmiotem spadku było roszczenie do zwróconych działek. Podczas postanowienia spadkowego w dniu 14 grudnia 1999 r. Wnioskodawca otrzymał po śmierci matki 1/3 udziału w działkach, a następnie po śmierci ojca 1/2 jego udziału. W konsekwencji Wnioskodawca posiada 1/2 udziału w działkach.

Po dalszych staraniach udało się uzyskać w dniu 09 marca 2009 r. wieczystą dzierżawę obu działek: Nr 88/1 i Nr 108/2. Po kolejnych interwencjach Wnioskodawca wraz z bratem odzyskał dnia 01 marca 2010 r. prawo własności obu działek.

W związku z przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności działek nie nastąpiła zmiana udziału Wnioskodawcy w działkach. Nadal 1/2 udziału posiada Wnioskodawca i 1/2 brat Wnioskodawcy.

Planowana sprzedaż działek nastąpi przez wszystkich współwłaścicieli łącznie. Sprzedaż działek nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej, a przedmiotowe działki nie są i nigdy nie były zabudowane.

W sytuacji, gdy dochodzi do zwrotu bezprawnie zajętej nieruchomości spadkobiercom osób, którym tę nieruchomość odebrano, wówczas prawo do zwrotu znajduje swe źródło w nabyciu spadku.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w księdze czwartej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Artykuł 924 tej ustawy stanowi, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Natomiast zgodnie z art. 925 Kodeksu cywilnego, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Mając na uwadze ww. regulacje prawne stwierdzić należy, iż skoro spadek, stanowiący ogół majątkowych praw i obowiązków zmarłego (art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego) otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy i według tej daty spadkobierca nabywa spadek, za dzień nabycia rzeczy lub praw w drodze spadku należy rozumieć dzień jego otwarcia.

Należy jednak zaznaczyć, iż Wnioskodawca nabył udział w przedmiotowych nieruchomościach w dwóch datach. Otóż, w dniu 30.09.1998 r. w wyniku spadkobrania po matce, oraz w dniu 21.12.1998 r. w drodze spadku po ojcu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż ustanowienie na rzecz Wnioskodawcy prawa użytkowania wieczystego nie należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste nie może być utożsamione ze zwrotem własności, jednakże stanowi swoisty substytut zwrotu własności, w sytuacji, w której ubieganie się o zwrot własności jest niemożliwe ze względu na brak do tego podstaw prawnych w dekrecie komunalizacyjnym. Ustanowienie w tej sytuacji użytkowania wieczystego, należy traktować jako swoistą restytucję stosunków własnościowych sprzed komunalizacji.

W związku z powyższym, jeżeli każda działka została zwrócona w drodze decyzji administracyjnej przywracającej stosunki prawne sprzed wywłaszczenia, to uznać należy, iż dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia tych nieruchomości, nabycie przez Wnioskodawcę udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nastąpiło w datach nabycia spadków, czyli w dniu śmierci spadkodawców Wnioskodawcy, tj. w dniu 30.09.1998 r. oraz w dniu 21.12.1998 r. i te daty mają znaczenie dla liczenia okresu 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, pięcioletni termin, określony zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 2003 r.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż dnia 01.03.2010 r. Wnioskodawca odzyskał prawo własności obu działek. W związku z przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności działek nie nastąpiła zmiana udziału Wnioskodawcy w przedmiotowych działkach. Wnioskodawca posiada 1/2 udziału własności w każdej działce.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa, stwierdzić należy, iż za datę nabycia nieruchomości, od której liczony jest 5–letni termin, określony w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności. Jest to bowiem tylko zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości.

Przenosząc więc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, iż Wnioskodawca nabył udział w prawie wieczystego użytkowania w wyniku spadkobrania po matce i ojcu. Fakt późniejszego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego we własność nie skutkuje powstaniem nowej daty nabycia.

Zatem, dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży udziałów wynoszących 1/2 część we własności obu działek nabytych przez Wnioskodawcę w drodze spadkobrania, należy stwierdzić, iż cały przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży udziałuwe własności każdej działki, które Wnioskodawca nabył w drodze spadku po matce w dniu 30.09.1998 r. oraz w spadku po ojcu w dniu 21.12.1998 r., nie będzie stanowiło źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął odpowiednio z dniem 31 grudnia 2003 r.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Orzeczenia sądów administracyjnych nie stanowią wiążącej wykładni ani źródła prawa powszechnie obowiązującego, tym samym nie stanowią podstawy wydania interpretacji indywidualnej.

Z uwagi na to, iż wniosek z dnia 11.06.2013 r. (data wpływu 17.06.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczy 1 zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, natomiast opłata została uiszczona w kwocie 120,00 zł, zatem opłata dokonana w dniu 11.06.2013 r. w wysokości 40,00 zł oraz w dniu 22.07.2013 r. w wysokości 40,00 zł zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona, na wskazany przez Stronę adres zamieszkania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.