INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2013 r. (data wpływu 25 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania tym podatkiem dopłat wnoszonych do Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 11 kwietnia 2013 r. (data wpływu 16 kwietnia 2013 r.) oraz pismem z dnia 13 czerwca 2013 r. (data wpływu 17 czerwca 2013 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania tym podatkiem dopłat wnoszonych do Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością mają być wniesione dopłaty w rozumieniu art. 177 Kodeksu spółek handlowych (możliwość dokonywania dopłat została dopuszczona w odpowiednim zapisie w umowie Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zaś sam obowiązek wniesienia dopłat powstanie na podstawie powziętej uchwały zgromadzenia wspólników zobowiązującej jedynego wspólnika Spółki do wniesienia dopłat w określonej wysokości / kwocie). Jedyny wspólnik Spółki posiada w stosunku do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wymagalną wierzytelność w postaci wymagalnej pożyczki pieniężnej, wynikającej z zawartej w formie pisemnej umowy pożyczki pieniężnej. Wpłata środków pieniężnych z tytułu dopłat zostanie dokonana poprzez tzw. konwersję zobowiązań z tytułu pożyczki pieniężnej udzielonej wcześniej Spółce przez wspólnika (jako prywatną osobę fizyczną) na dopłaty, czyli wskutek potrącenia wymagalnej wierzytelności pieniężnej przysługującej Spółce z o.o. w stosunku do jedynego wspólnika z tytułu uchwalonych do wniesienia dopłat z wymagalną wierzytelnością pieniężną przysługującą jedynemu wspólnikowi w stosunku do Spółki z o.o. z tytułu udzielonej pożyczki pieniężnej. Zapłata środków pieniężnych z tytułu dopłat zostanie więc dokonana w drodze potrącenia wierzytelności, w rozumieniu przepisu art. 498 i 499 Kodeksu cywilnego:

„ Art. 498 § 1. Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

§ 2. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Art. 499. Potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy dopłaty w rozumieniu art. 177 Kodeksu spółek handlowych, wnoszone do Spółki z o.o. podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...

Ww. pytanie zostało sformułowane w piśmie z dnia 13 czerwca 2013 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, dopłaty nie stanowią przychodu Sp. z o.o. i jako takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiot opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje szeroko rozumianą działalność gospodarczą.

Punktem wyjścia dla określenia zakresu przedmiotowego ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) jest regulacja zawarta w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, stanowiąca, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (…). Dochodem – w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest natomiast nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Ww. ustawa nie zawiera jednak legalnej definicji przychodu podatkowego. Z konstrukcji art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wynika, że katalog zdarzeń w nim wymienionych ma charakter czysto przykładowy. Przesądza o tym zdanie pierwsze tego przepisu, które stanowi, iż takim przychodem dla celów podatkowych są „w szczególności” przypadki wskazane w następnych akapitach tego przepisu. Za rodzące przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy mogą być uznane również niewymienione w tym przepisie zdarzenia, których następstwem jest uzyskanie przysporzenia mającego trwały charakter. Jednocześnie nie powinno budzić wątpliwości, iż o przysporzeniu można mówić nie tylko wówczas gdy nastąpi u podatnika przyrost po stronie aktywów, ale również wówczas gdy nastąpi trwałe zmniejszenie jego zobowiązań (pasywów). W treści art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wskazuje zresztą, iż za taki przychód uznać należy wartość umorzonych podatnikowi zobowiązań, jak również wartość przedawnionych zobowiązań podatnika.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub pomniejsza pasywa. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m. in.:

• przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 12 ust. 3);
• przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4).
  
  

I tak, na mocy art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się dopłat wnoszonych do spółki, jeżeli ich wniesienie następuje w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, kwot i wartości stanowiących nadwyżkę ponad wartość nominalną udziałów (akcji), otrzymanych przy ich wydaniu i przekazanych na kapitał zapasowy, oraz w spółdzielniach i ich związkach - wartości wpisowego, przeznaczonych na fundusz zasobowy.

Przepisami, o których mowa w powyższym artykule są unormowania art. 177 - 179 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).

Stosownie do art. 177 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych, umowa spółki może zobowiązywać wspólników do dopłat w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału. Jak stanowi § 2 ww. przepisu, dopłaty powinny być nakładane i uiszczane przez wspólników równomiernie w stosunku do ich udziałów.

Z kolei, wysokość i terminy dopłat oznaczane są w miarę potrzeby uchwałą wspólników. Jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, do dopłat tych stosuje się przepisy § 2 oraz art. 179 (art. 178 § 1 ww. ustawy).

W myśl art. 179 § 1 wskazanej ustawy, dopłaty mogą być zwracane wspólnikom, jeżeli nie są wymagane na pokrycie straty wykazanej w sprawozdaniu finansowym.

Powyższe regulacje wskazują zatem na szczególny charakter dopłat, jako jednego ze sposobów pozyskiwania kapitału przez spółkę.

Dopłata stanowi specyficzny rodzaj świadczenia pieniężnego ze strony wspólników na rzecz spółki, podlegającego regulacji Kodeksu spółek handlowych. Instytucja dopłat jest czymś pośrednim między wpłatą na udziały w kapitale zakładowym a zwykłą pożyczką, określoną w doktrynie mianem wewnętrznej, dotyczącej tylko wspólników, przymusowej pożyczki zaciąganej przez spółkę wobec wspólników. Dopłaty służą powiększeniu majątku spółki w celu zwiększenia efektywności jej działania. Mogą być wnoszone na realizację różnych celów, np. na pokrycie strat wykazanych w sprawozdaniu finansowym, w zamiarze realizacji określonego przedsięwzięcia inwestycyjnego, spłaty długu, zakupu nieruchomości na cele spółkowe czy współfinansowania akcji promującej określone dobro społeczne. Kodeks spółek handlowych nie zawiera „listy celów”, na które może być przeznaczona dopłata.

Jednocześnie wskazać należy, iż dopłaty ze swej istoty nie stanowią wkładu wspólnika do spółki na pokrycie jego udziałów, tak więc nie powodują one zwiększenia udziału wspólnika w spółce. W konsekwencji, dopłaty nie są formą podwyższenia kapitału zakładowego spółki, aczkolwiek niewątpliwie powodują zwiększenie jej majątku.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, do Spółki mają zostać wniesione dopłaty w rozumieniu art. 177 ustawy Kodeks spółek handlowych. Możliwość dokonywania dopłat została dopuszczona w odpowiednim zapisie w umowie Spółki, zaś sam obowiązek wniesienia dopłat powstanie na podstawie powziętej uchwały zgromadzenia wspólników zobowiązującej jedynego wspólnika Spółki do wniesienia dopłat w określonej wysokości / kwocie. Wpłata środków pieniężnych z tytułu dopłat zostanie dokonana poprzez tzw. konwersję zobowiązań z tytułu pożyczki pieniężnej udzielonej wcześniej Spółce przez wspólnika (jako prywatną osobę fizyczną) na dopłaty, czyli wskutek potrącenia wymagalnej wierzytelności pieniężnej przysługującej Spółce w stosunku do jedynego wspólnika z tytułu uchwalonych do wniesienia dopłat z wymagalną wierzytelnością pieniężną przysługującą jedynemu wspólnikowi w stosunku do Spółki z tytułu udzielonej pożyczki pieniężnej.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż dopłaty wnoszone do spółki nie stanowią jej przychodu podatkowego wyłącznie wówczas, gdy są wniesione w trybie i na zasadach określonych w ustawie Kodeks spółek handlowych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dopłaty wniesione do Spółki nie będą stanowiły Jej przychodu podatkowego i jako takie nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Końcowo informuje się, iż w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od towarów i usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.