Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/443A-35/13-2/BJ
z 5 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn.zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn.zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2013 r. (data wpływu 10 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia wyrobów węglowych zużywanych przez zakład energochłonny - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia wyrobów węglowych zużywanych przez zakład energochłonny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Głównym profilem działalności przedsiębiorstwa A jest produkcja alkoholu etylowego. W procesie produkcyjnym zużywane są bardzo duże ilości węgla, a co za tym idzie, ponoszone są wysokie koszta związane z jego zakupem. Przedsiębiorstwo zostało założone w sierpniu 2012r., jednak działalność produkcyjna w tymże roku prowadzona była jedynie przez osiem dni, tj. nieprzerwanie od dnia 23 do 31 grudnia 2012r. W ciągu ośmiu dni w gorzelni wyprodukowano 1600 litrów alkoholu etylowego, którego wartość wynosiła 2,40 zł netto za 1 litr (słownie: dwa złote 40/100 netto za jeden litr), co dawało wartość ogólną: 3840 zł netto (słownie: trzy tysiące osiemset czterdzieści zł 00/100 netto). Do wyprodukowania tej ilości alkoholu etylowego, Wnioskodawca zużył 10,2 tony węgla, którego wartość wynosiła 5971,69 zł netto (słownie - pięć tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt jeden zł 69/100). Jak łatwo obliczyć na podstawie przedstawionych powyżej danych wartość zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi znacznie więcej niż 10%.

W roku 2012 przedsiębiorstwo wyprodukowało 1600 litrów alkoholu etylowego. Jest to zbyt mała ilość by przekazać ją kupującemu, dlatego też, alkohol ten pozostał w magazynie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do momentu wyprodukowania wystarczającej ilości, by dokonać wysyłki produktu do nabywcy. Niemniej jednak, dnia 31.12.2012r. Wnioskodawca wystawił kontrahentowi fakturę zaliczkową, na podstawie której na rachunek Wnioskodawcy nabywca tego samego dnia przelał wpłatę zaliczkową za destylat rolniczy w kwocie 20.000,00 zł (słownie: dwadzieścia tysięcy złotych 00/100). A zatem jeszcze w 2012r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży wyprodukowanego już alkoholu i zobowiązał się w wyznaczonym terminie przekazać kupującemu całość zamówienia, odejmując od faktury końcowej kwotę, na którą opiewała faktura zaliczkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie przedstawionych obliczeń, świadczących jednoznacznie o wielkim zużyciu węgla w procesie produkcyjnym, a także po przedłożeniu w tutejszym Urzędzie Celnym wspomnianej powyżej faktury zaliczkowej jako dowodu dokonania sprzedaży w roku 2012, Wnioskodawca może starać się o zwolnienie z akcyzy przy zakupie wyrobów węglowych jako zakład energochłonny w rozumieniu ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r„ nr 108, poz. 626 ze zm.) art. 31a ust. 10 ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 31a pkt 10 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r., nr 108, poz. 626, z późn.zm.), „przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalony procentowy udział”. Wnioskodawca jest przekonany o tym, iż gorzelnia Wnioskodawcy jest zakładem energochłonnym w myśl zacytowanego powyżej artykułu ustawy o podatku akcyzowym, o czym świadczą wartości przedstawione w opisie zaistniałego stanu faktycznego, a szczególnie dane o zużyciu węgla. Mimo iż transport całości zamówienia odbył się w styczniu 2013 roku, jeszcze w roku 2012 Wnioskodawca dokonał sprzedaży wyprodukowanego alkoholu, czego potwierdzenie stanowi przelew bankowy, którego dokonał kontrahent Wnioskodawcy na podstawie przekazanej mu faktury zaliczkowej. Przyjęcie kwoty przelanej na rachunek Wnioskodawcy, automatycznie zobligowało Wnioskodawcę do przekazania kupującemu, w wyznaczonym przez niego terminie, alkoholu już znajdującego się w magazynie Wnioskodawcy. Według Wnioskodawcy istnieje uzasadniona podstawa do tego, by przedsiębiorstwo Wnioskodawcy było zwolnione z podatku akcyzowego od zakupu wyrobów węglowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej ustawą (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn.zm.), wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy, wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Zgodnie z treścią ww. załącznika, do wyrobów akcyzowych zalicza się:

• węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,
  

• węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,
  

• koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.
  
  

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
2. dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
3. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
4. import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
5. eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
3. przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, ze zm.).
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
7. procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 ,,produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, ze zm.);
8. przez zakłady energochłonne do celów opałowych;
9. przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   

W myśl art. 31a ust. 10 ustawy, przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Stosownie do przepisów art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem zwolnienia określonego w art. 31a ust. 2 ustawy jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych.

Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Szczegółowy zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja wyrobów zwolnionych i sposób jej prowadzenia, określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 196).

Zwolnienia związane z przeznaczeniem wyrobów węglowych wymienione w art. 31a ust. 2 ustawy, obejmują wszystkie obligatoryjne i fakultatywne zwolnienia przewidziane w dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Zwolnieniu zatem, ze względu na przeznaczenie wyrobów węglowych podlega jego zużycie do: produkcji energii elektrycznej, produkcji wyrobów energetycznych, do przewozu towarów i pasażerów koleją, do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej, w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie, w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych, do redukcji chemicznej oraz przez zakłady energochłonne do ogrzewania.

Z opisu sprawy wynika, że przedsiębiorstwo Wnioskodawcy zostało założone w sierpniu 2012r., a działalność produkcyjna prowadzona była jedynie przez osiem dni, tj. nieprzerwanie od dnia 23 do 31 grudnia 2012r. Wnioskodawca zajmuje się produkcją alkoholu etylowego. W ciągu ośmiu dni w gorzelni wyprodukowano 1600 litrów alkoholu etylowego, którego wartość wynosiła ogółem: 3840 zł netto. Do wyprodukowania tej ilości alkoholu etylowego, Wnioskodawca zużył 10,2 tony węgla, którego wartość wynosiła 5971,69 zł netto. Wyprodukowany alkohol pozostał w magazynie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do momentu wyprodukowania wystarczającej ilości, by dokonać wysyłki produktu do nabywcy. W dniu 31.12.2012r. Wnioskodawca wystawił kontrahentowi fakturę zaliczkową, na podstawie której na rachunek Wnioskodawcy nabywca tego samego dnia przelał wpłatę zaliczkową za destylat rolniczy w kwocie 20.000,00 zł.

Zdaniem Zainteresowanego, mimo iż transport całości zamówienia odbył się w styczniu 2013 roku, Wnioskodawca dokonał sprzedaży wyprodukowanego alkoholu w roku 2012 i w związku z powyższym Wnioskodawca jest zakładem energochłonnym w myśl ustawy o podatku akcyzowym.

Należy wskazać, że z opisu sprawy wynika, że wyprodukowany w 2012 roku alkohol etylowy został sprzedany w roku 2013, a nie jak twierdzi Wnioskodawca, w roku 2012.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 z późn.zm.), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. nr 177, poz. 1054 z późn.zm.), dalej ustawa o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje co do zasady, z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Wnioskodawca nie spełnia warunku w zakresie ustalenia procentowego udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej, o którym mowa w art. 31a ust. 10 ustawy.

Podkreślić należy, że z brzmienia ww. przepisu wynika, ze przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział.

Zatem u Wnioskodawcy, który chce skorzystać ze zwolnienia z akcyzy przy zakupie wyrobów węglowych w 2013 roku, w roku poprzedzającym, to jest w roku 2012 udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej powinien wynosić nie mniej niż 10%.

Tymczasem Wnioskodawca nie spełnia powyższego wymogu, gdyż produkcja alkoholu etylowego trwała w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy przez 8 dni roku 2012, to jest od 23 do 31 grudnia 2012 r., natomiast sprzedaż alkoholu etylowego nie nastąpiła w roku 2012.

Jak wynika z powyżej cytowanych przepisów, sprzedaż ma miejsce wówczas, gdy następuje przeniesienie na kupującego własności rzeczy, wydanie mu rzeczy, odebranie rzeczy przez kupującego i zapłata sprzedawcy ceny. Faktura zaliczkowa wystawiona w 2012 r. nie stanowi dokumentu księgowego potwierdzającego dokonanie sprzedaży alkoholu etylowego. Tak więc wystawienie przez Wnioskodawcę w dniu 31.12.2012 r. faktury zaliczkowej oraz przelew przez kontrahenta Wnioskodawcy kwoty 20 000 zł celem uiszczenia zaliczki nie mają wpływu na fakt, że przeniesienie na kupującego własności alkoholu etylowego, wydanie mu ww. alkoholu oraz odebranie przez kupującego ww. alkoholu nie nastąpiło w 2012 roku. W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonał w 2013 roku pierwszej sprzedaży alkoholu etylowego wyprodukowanego w roku 2012 r. Z tego względu brak jest podstaw, aby twierdzić, że udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej za rok 2012 wyniósł nie mniej niż 10%.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie wypełnia wymogów określonych dla podmiotu działającego jako zakład energochłonny i w związku z powyższym nie jest uprawniony do korzystania w roku 2013 ze zwolnienia od akcyzy jako zakład energochłonny przy zakupie wyrobów węglowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, jak również w przypadku ustalenia wtoku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.