Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-551/13-2/KW
z 4 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zbywanych składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia z opodatkowania jej sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zbywanych składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia z opodatkowania jej sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, Spółka Akcyjna z siedzibą w … (dalej: Uzdrowisko lub Spółka) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2005 roku Spółka oddała do użytku 3-kondygnacyjny budynek sanatoryjno-mieszkaniowy o nazwie „…”. Obiekt ten był budowany w okresie od lipca 2002 roku do 31 października 2005 roku jako obiekt uzdrowiskowy przeznaczony dla świadczenia usług zdrowotnych (zwolnionych od podatku od towarów i usług). … posiada pokoje 2-osobowe i apartamenty, jedno- i dwu-kondygnacyjne wyposażone w łazienkę, WC, aneks kuchenny (naczynia, kuchenka elektryczna, lodówka), TV-sat., telefon, dostęp do internetu, balkon.

Podatek naliczony wynikający z faktur zakupu towarów i usług związanych z budową nie pomniejszył kwoty podatku należnego, podwyższając wartość początkową budynku. W okresie od dnia oddania do użytkowania do dnia dzisiejszego obiekt był wykorzystywany dla świadczenia usług zwolnionych od podatku w ramach pobytu sanatoryjnego kuracjuszy, finansowanego ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia (art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy VAT). W konsekwencji, zakupy towarów i usług dotyczące tego obiektu, w tym także bieżącego utrzymania, i związane z nimi kwoty podatku naliczonego były kwalifikowane jako niepodlegające odliczeniu od podatku należnego. Sporadycznie, obiekt był wykorzystywany także do świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania, tzw. noclegi hotelowe, które były opodatkowane obniżoną stawką 7% (obecnie stawką 8%). Z uwagi jednak na znikomy odsetek tych noclegów nie powodowało to, w ocenie Wnioskodawcy, zmiany kwalifikacji prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z tym obiektem. Wskaźniki proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego za poszczególne okresy, w których ponoszone były wydatki na wybudowanie przedmiotowego obiektu kształtowały się następująco:

• 2002 rok: od 25,34% do 32,42% (zmieniały się co miesiąc);
  

• 2003 rok: od 19,51% do 21,13%;
  

• 2004 rok: 21%;
  

• 2005 rok: 28%;
  

• 2006 rok: 30%;
  

• 2007 rok: 27%;
  

• 2008 rok: 35%;
  

• 2009 rok: 37%;
  

• 2010 rok: 32%;
  

• 2011 rok: 29%;
  

• 2012 rok: 35%;
  

• 2013 rok: 32%.
  
  

W przedmiotowym budynku, oprócz ww. pokoi i apartamentów znajduje się dyżurka pielęgniarek i gabinet lekarski.

W najbliższym czasie Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży całego obiektu jednemu nabywcy, albo też poszczególnych lokali w nim umiejscowionych (sprzedaż poszczególnych lokali jest przedmiotem odrębnego wniosku). W przyszłym stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem, przedmiotem sprzedaży będzie sama nieruchomość jako całość wraz z znajdującym się w nim majątkiem nietrwałym w postaci wyposażenia typowego dla tego rodzaju obiektów (mebli, sprzętu AGD, naczyń itp.). Wszelkie zobowiązania finansowe dotyczące tego obiektu, wymagalne na dzień zbycia, zostaną uregulowane przed dokonaniem sprzedaży.

Majątek, którego sprzedaż zaplanowano jest wyodrębniony organizacyjnie i mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. „…” ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej, co wynika wprost ze schematu organizacyjnego Spółki, zatwierdzonego przez Zarząd Spółki. Posiada własne kierownictwo i przypisanych do tego obiektu pracowników. Takie wyodrębnienie wiązało się z nadaniem obiektowi częściowej autonomii w podejmowaniu decyzji biznesowych przez osoby zarządzające.

Planowany do sprzedaży obiekt nie ma samodzielności finansowej (nie posiada własnych służb finansowo-księgowych, czy kadrowo-płacowych i w tym zakresie wymaga udziału pozostałych struktur Wnioskodawcy), ale na podstawie ewidencji księgowej prowadzonej przez Wnioskodawcę możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tak wyodrębnionej działalności oraz ustalenie wyniku finansowego.

Zainteresowany dodał, że zespół składników majątkowych wchodzący w skład przedmiotowego obiektu jest wystarczający do samodzielnego wykonywania nałożonych na niego zadań i jest wyodrębniony na płaszczyźnie funkcjonalnej, tj. stanowi on potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Obiekt ten bowiem, jako wydzielony zespół składników majątkowych, przeznaczony jest do realizowania określonego zadania gospodarczego, tj. odpłatnego świadczenia usług sanatoryjnych i hotelowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca może uznać, że zbywane składniki majątkowe stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług?
2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy Wnioskodawca może zastosować przy sprzedaży obiektu „…” art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i uznać, iż czynność zbycia nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zbywane składniki majątkowe tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT. Takie stanowisko Wnioskodawca oparł na następującej argumentacji:

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak wynika z art. 7 ust. l ustawy dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 ust. 6 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W analizowanym przypadku, planowana jest sprzedaż obiektu „…”, a zatem, zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie jednej z form zbycia.

Art. 2 pkt 27e ustawy VAT zawiera definicję „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, która obejmuje organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, zgodnie z treścią tego przepisu, winna się zatem charakteryzować odpowiednim stopniem wyodrębnienia finansowego i organizacyjnego. Przez wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć nie tylko umieszczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy, przykładowo jako oddział, zakład lub dział spółki zajmujący się prowadzeniem określonego rodzaju działalności, ale także każdą inną formę wyodrębnienia organizacyjnego (nie musi ono mieć sformalizowanego charakteru).

Istotne jest kryterium funkcjonalne wskazujące, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić część przedsiębiorstwa, prowadzonego przez podatnika, zdolną do samodzielnego działania. Natomiast wyodrębnienie finansowe nie musi koniecznie oznaczać, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest zobowiązana do samodzielnego sporządzania bilansu. Wystarczające jest wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów np. rachunkowości zarządczej, polegające w szczególności na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa.

Powyższe wnioski wynikają wprost z wyroku z dnia 10 listopada 2011 roku wydanego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TS UE lub Trybunał) w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever gdzie:

• po pierwsze Trybunał przede wszystkim stwierdził, że w odniesieniu do pojęcia „przekazanie, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako wkładu do spółki całości lub części aktywów”, użytego w art. 5 ust. 8 zdanie pierwsze szóstej dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE), orzekł już, że pojęcie to jest terminem autonomicznym prawa Unii Europejskiej, który należy intepretować jednolicie na całym jej obszarze. Wobec braku definicji tego pojęcia w szóstej dyrektywie oraz wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich znaczenie i zakres tego pojęcia należy ustalić z uwzględnieniem jego kontekstu oraz celu, jakiemu służy omawiane uregulowanie. Niewątpliwie zatem, termin pojęcia „przekazania, odpłatnego lub nieodpłatnego (...) do spółki całości lub części aktywów”, użyte w art. 5 ust. 8 zdanie pierwsze VI dyrektywy, jest terminem autonomicznym prawa UE, który należy interpretować jednolicie na całym jej obszarze;
  

• po drugie przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem, iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.
  
  

Tym samym, sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy VAT, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy – Janusz Zubrzycki, Leksykon VAT 2012, str. 26.

A zatem, wyłącznie w oparciu o wykładnię wspólnotową dokonywaną zgodnie ze wskazaniami TS UE zawartymi w wyżej cytowanym wyroku Zainteresowany stwierdził, że skoro planowa transakcja zbycia ma dotyczyć całego zespołu aktywów, które pozwala na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług krótkotrwałego zakwaterowania (hotelowych), usług wynajmowania lokali na dłuższy okres, usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi i w podeszłym wieku itp. - będzie to transakcja dotycząca zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Również na podstawie wyżej cytowanych przepisów krajowych przedmiot sprzedaży – omawiany zespół składników, w ocenie Wnioskodawcy, należy zakwalifikować jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podstawowym bowiem wymogiem dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). W przypadku objętym wnioskiem przedmiotem zbycia jest zespół składników materialnych – towarów: nieruchomości, ruchomości oraz niematerialnych, jak np. nazwa obiektu, stanowiąca znaną na rynku markę.

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. „…” ma niewątpliwie swoje miejsce w strukturze organizacyjnej, co wynika wprost ze schematu organizacyjnego Spółki. Posiada własne kierownictwo i przypisanych do tego obiektu pracowników.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wnioskodawca taką możliwość zapewnia poprzez takie prowadzenie ewidencji, w której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tak wyodrębnionej działalności.

Ostatni z warunków jest również spełniony. Zgodnie z nim wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. „…”, niezależnie od samego Wnioskodawcy, może świadczyć usługi, do których została wybudowana, tj. świadczyć usługi krótkotrwałego zakwaterowania (hotelowe), usługi wynajmowania lokali na dłuższy okres, usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi i w podeszłym wieku itp. W konsekwencji tak określony zespół składników majątkowych winien, zdaniem Wnioskodawcy, zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, ponieważ odznacza się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Składniki wchodzące w skład tego obiektu pozostają we wzajemnych relacjach, dlatego też – w ocenie Zainteresowanego – można mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Przede wszystkim jednak wszystkie te składniki majątkowe postrzegane w ujęciu funkcjonalnym (a tylko takie jest właściwe na gruncie wykładni TS UE) pozwalają na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej i tym samym – zdaniem Wnioskodawcy – muszą być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Inne warunki zakreślone w art. 2 pkt 27e ustawy VAT (organizacyjne i finansowe wyodrębnienie) mogą mieć jedynie pomocnicze znaczenie, a ich wykładnia musi być dokonywana w zgodzie z wykładnią dokonaną przez TS UE i podporządkowana funkcjonalnemu podejściu do interpretacji tego przepisu.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, skoro zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym do pkt 1, przy założeniu, że Organ uzna to stanowisko za prawidłowe i zbywane składniki są zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, do jej odpłatnego zbycia znajdzie zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy VAT i czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Należy zauważyć, iż powołany wyżej art. 6 pkt 1 ustawy stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Według art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, w 2005 r. oddał do użytku 3-kondygnacyjny budynek sanatoryjno-mieszkaniowy, budowany jako obiekt uzdrowiskowy przeznaczony dla świadczenia usług zdrowotnych (zwolnionych od podatku od towarów i usług). W okresie od dnia oddania do użytkowania do dnia złożenia wniosku obiekt był wykorzystywany dla świadczenia usług zwolnionych od podatku w ramach pobytu sanatoryjnego kuracjuszy, finansowanego ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia. W konsekwencji, zakupy towarów i usług dotyczące tego obiektu, w tym także bieżącego utrzymania, i związane z nimi kwoty podatku naliczonego były kwalifikowane jako niepodlegające odliczeniu od podatku należnego. Sporadycznie obiekt był wykorzystywany także do świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania, tzw. noclegi hotelowe, które były opodatkowane obniżoną stawką 7% (obecnie stawką 8%).

W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość jako całość wraz z znajdującym się majątkiem nietrwałym w postaci wyposażenia typowego dla tego rodzaju obiektów (mebli, sprzętu AGD, naczyń itp.). Wszelkie zobowiązania finansowe dotyczące tego obiektu, wymagalne na dzień zbycia, zostaną uregulowane przed dokonaniem sprzedaży. Majątek, którego sprzedaż zaplanowano, jest wyodrębniony organizacyjnie i mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej, co wynika wprost ze schematu organizacyjnego Spółki, zatwierdzonego przez Zarząd Spółki. Posiada własne kierownictwo i przypisanych do tego obiektu pracowników. Planowany do sprzedaży obiekt nie ma samodzielności finansowej (nie posiada własnych służb finansowo-księgowych, czy kadrowo-płacowych i w tym zakresie wymaga udziału pozostałych struktur Wnioskodawcy), ale na podstawie ewidencji księgowej prowadzonej przez Zainteresowanego możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tak wyodrębnionej działalności oraz ustalenie wyniku finansowego.

Wnioskodawca wskazał, że zespół składników majątkowych wchodzący w skład przedmiotowego obiektu jest wystarczający do samodzielnego wykonywania nałożonych na niego zadań i jest wyodrębniony na płaszczyźnie funkcjonalnej, tj. stanowi on potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Obiekt ten bowiem, jako wydzielony zespół składników majątkowych, przeznaczony jest do realizowania określonego zadania gospodarczego, tj. odpłatnego świadczenia usług sanatoryjnych i hotelowych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że skoro – jak wynika z treści wniosku – zespół składników majątkowych będący przedmiotem sprzedaży posiada cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, to mieści się w pojęciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji sprzedaż przedmiotowego zespołu składników majątkowych, stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, w postaci obiektu „…”, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, tj. nie będzie objęta zakresem przedmiotowym ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Powyższe oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.