2012.10.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-728/12/AZb
z 18 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2012r. (data wpływu 12 lipca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2012r. (data wpływu 28 września 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie uznania, czy w sytuacji przedstawionej we wniosku zgodnie z art. 306e § 3 Ordynacji podatkowej organ podatkowy powinien wydać zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach, z podaniem informacji o prowadzonym wobec Wnioskodawcy postępowaniu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie uznania, czy w sytuacji przedstawionej we wniosku zgodnie z art. 306e § 3 Ordynacji podatkowej organ podatkowy powinien wydać zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach, z podaniem informacji o prowadzonym wobec Wnioskodawcy postępowaniu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 września 2012r. (data wpływu 28 września 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 września 2012r. znak: IBPP1/443-728/12/AZb.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”). W związku z profilem działalności Wnioskodawca często zwraca się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego z wnioskami o wydanie zaświadczeń o braku zaległości podatkowych w trybie art. 306a i następnych. Zaświadczenia są niezbędnym elementem formalnym przy składaniu ofert i uczestnictwie w przetargach publicznych - które są dla Wnioskodawcy bardzo istotnym źródłem dochodu.

W chwili obecnej wobec Wnioskodawcy prowadzone jest postępowanie mające na celu określenie wysokości zobowiązań podatkowych Wnioskodawcy w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005, 2006 i 2007 roku.

Dnia 10 kwietnia 2012r. Wnioskodawca wniósł odwołanie od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 26 marca 2012 r., określającej:

wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące okresu od września 2005r. do czerwca 2007r.,
kwotę podatku od towarów i usług do zapłaty za miesiące od października 2005r. do stycznia 2006r.

Do dnia złożenia wniosku sprawa nie została jeszcze rozstrzygnięta przez organ odwoławczy.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza wystąpić do właściwego organu podatkowego (tj. do Naczelnika …) z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach. Wnioskodawca zakłada, że na dzień złożenia wspomnianego wniosku postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy w podatku VAT za poszczególne miesiące okresu od września 2005r. do czerwca 2007r. nie będzie jeszcze zakończone ostateczną decyzją organu drugiej instancji.

Wnioskodawca wyjaśnił, że wprawdzie w przeszłości na podstawie art. 306e Ordynacji podatkowej Wnioskodawca wielokrotnie otrzymywał zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach lub na podstawie art. 306c Ordynacji podatkowej postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia, na które zostało złożone zażalenie, jednakże niniejszy wniosek Wnioskodawcy o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy możliwości złożenia przez Wnioskodawcę wniosku o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach i otrzymania takiego zaświadczenia w przyszłości.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 26 września 2012r. wynika, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wystąpi z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach, stosownie do art. 306e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60, tj. ze zm.; „Ordynacja podatkowa”).

Wnioskodawca wskazuje, że sporne kwoty podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od września 2005r. do czerwca 2007r., wynikające z nieostatecznej decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej („Dyrektor UKS”) w K. nie zostały przez Wnioskodawcę uregulowane i nie zostaną uregulowane w terminie do 7 dnia od dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia, czyli sporne kwoty na dzień wydania zaświadczenia pozostaną nieuregulowane.

Stosownie do art. 128 zdanie 1 Ordynacji podatkowej decyzje, od których nie służy odwołanie w postępowaniu podatkowym są ostateczne. A contrario, ponieważ w przypadku Wnioskodawcy od decyzji wydanej przez Dyrektora UKS w K. służy odwołanie (do Dyrektora Izby Skarbowej w K. - Wnioskodawca wniósł odwołanie od decyzji Dyrektora UKS pismem z 10 kwietnia 2012r.) to należy uznać, że decyzja Dyrektora UKS jest decyzją nieostateczną. Zgodnie z art. 239a Ordynacji podatkowej decyzja nieostateczna, nakładająca na stronę obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie podlega wykonaniu chyba, że decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. W związku z powyższym, ponieważ decyzji Dyrektora UKS nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności to należy przyjąć, że Wnioskodawca nie ma obowiązku uregulowania spornych kwot podatku od towarów i usług wynikających z wspomnianej decyzji i dlatego nie zamierza dokonać tych płatności przed otrzymaniem ostatecznej decyzji w sprawie.

Stosownie do art. 127 Ordynacji podatkowej postępowanie podatkowe jest dwuinstancyjne. Konstrukcja powyższego przepisu wskazuje, że wolą ustawodawcy było, by w danej sprawie toczyło się tylko jedno postępowanie, które trwa aż do momentu wydania ostatecznej decyzji organu podatkowego. Postępowanie to jest prowadzone przez organ pierwszej instancji, a jeśli podatnik wniesie w terminie odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji, to decyzja organu pierwszej instancji nie staje się ostateczna i to samo postępowanie jest kontynuowane przez organ odwoławczy. W przypadku wniesienia odwołania od decyzji organu pierwszej instancji, postępowanie w sprawie kończy dopiero wydanie ostatecznej decyzji przez organ drugiej instancji.

Jak wskazano powyżej, pismem z dnia 10 kwietnia 2012r. Wnioskodawca wniósł odwołanie od decyzji Dyrektora UKS do Dyrektora Izby Skarbowej w K. W konsekwencji - zdaniem Wnioskodawcy - należy uznać, że w sprawie Wnioskodawcy toczy się nadal to samo co przed Dyrektorem UKS (dwuinstancyjne) postępowanie, które obecnie jest prowadzone przez organ drugiej instancji.

Reasumując, poprzez stwierdzenie „w chwili obecnej wobec Spółki prowadzone jest postępowanie mające na celu określenie wysokości zobowiązań podatkowych Spółki w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005, 2006 i 2007 roku” Wnioskodawca rozumie jedno dwuinstancyjne postępowanie w sprawie zobowiązań podatkowych Wnioskodawcy w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005, 2006 i 2007 roku, które obecnie, w wyniku odwołania Wnioskodawcy, jest prowadzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w K. Zdaniem Wnioskodawcy, przywołana w wezwaniu decyzja Dyrektora UKS w K. z dnia 26 marca 2012r. nie zakończyła postępowania w sprawie, ponieważ nie stała się ona ostateczna - Wnioskodawca terminowo złożył odwołanie od tej decyzji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jeżeli nie jest możliwe zakończenie postępowania, o którym mowa w art. 306e § 2 Ordynacji podatkowej (w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy w podatku VAT za poszczególne miesiące okresu od września 2005r. do czerwca 2007r.), przed upływem terminu określonego w art. 306a § 5 Ordynacji podatkowej (tj. przed upływem 7 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia), to - zgodnie z art. 306e § 3 Ordynacji podatkowej - organ podatkowy powinien wydać zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach, z podaniem informacji o prowadzonym wobec Wnioskodawcy postępowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym organ podatkowy, na podstawie art. 306e § 3 Ordynacji podatkowej, powinien - na wniosek Wnioskodawcy - wydać zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach, z podaniem informacji o prowadzonym wobec Wnioskodawcy postępowaniu w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy w podatku VAT za poszczególne miesiące okresu od września 2005r. do czerwca 2007r.

Zasady wydawania zaświadczeń o niezaleganiu w podatkach zostały szczegółowo unormowane w art. 306e Ordynacji podatkowej. Stosownie do § 1 tego artykułu, zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach lub stwierdzające stan zaległości wydaje się na podstawie dokumentacji danego organu podatkowego oraz informacji otrzymanych od innych organów podatkowych. Zgodnie z art. 306e § 2 Ordynacji podatkowej, przed wydaniem zaświadczeń, o których mowa powyżej, ustala się, czy w stosunku do wnioskodawcy nie jest prowadzone postępowanie mające na celu ustalenie lub określenie wysokości jego zobowiązań podatkowych. Jeżeli takie postępowanie jest prowadzone i zgromadzony materiał dowodowy pozwala na jego zakończenie, powinna być niezwłocznie wydana decyzja ustalająca lub określająca wysokość zobowiązań podatkowych, w celu wykazania ich w zaświadczeniu.

Jak wskazuje art. 306e § 3 Ordynacji podatkowej, nie można odmówić wydania zaświadczenia, jeżeli nie jest możliwe zakończenie postępowania, o którym mowa w § 2, przed upływem terminu określonego w art. 306a § 5 Ordynacji podatkowej (tj. przed upływem 7 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia). W takiej sytuacji, wydając zaświadczenie o niezaleganiu organ podaje informacje o prowadzonym postępowaniu.

W opisie zdarzenia przyszłego, przedstawionego przez Wnioskodawcę, wniesienie odwołania od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej określającej:

wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące okresu od września 2005r. do czerwca 2007r.,
kwotę podatku od towarów i usług do zapłaty za miesiące od października 2005r. do stycznia 2006r.

skutkuje kontynuacją postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy w podatku VAT za poszczególne miesiące okresu od września 2005r. do czerwca 2007r. z uwagi na to, że wspomniane postępowanie — stosownie do art. 127 Ordynacji podatkowej - jest dwuinstancyjne.

Użyty w art. 306e § 2 Ordynacji podatkowej zwrot: „jest prowadzone postępowanie mające na celu określenie wysokości jego zobowiązań podatkowych” oznacza sytuację, w której postępowanie takie zostało wszczęte i niezakończone decyzją ostateczną. Decyzja pierwszoinstancyjna, która nie stała się ostateczną na skutek wniesienia odwołania, nie kończy takiego postępowania, a jedynie jego pierwszy etap — postępowanie przed organem pierwszej instancji. W wyniku wniesionego odwołania samo postępowanie toczy się nadal, a organ odwoławczy, zgodnie z zasadą dwuinstancyjności, zobowiązany jest rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę. Wnioskodawca podkreśla, że Ordynacja podatkowa w art. 127 wskazuje, że dla postępowania podatkowego przewidziane są dwie instancje, a wspomniana zasada jest również zasadą konstytucyjną.

Zdaniem Spółki art. 306e § 2 Ordynacji podatkowej interpretowany przy uwzględnieniu art. 127 Ordynacji podatkowej nie pozwala na przyjęcie, że pojęcie zakończenia postępowania oznacza wydanie decyzji nieostatecznej. Dopiero wydanie ostatecznej decyzji pozwala na uwzględnienie jej brzmienia w zaświadczeniu. Treść powołanego przepisu przesądza zatem, że organ wydając zaświadczenie bazuje na aktualnych informacjach. Nie może natomiast upatrywać przesłanki do odmowy wydania zaświadczenia w przyszłych wynikach dwuinstancyjnego postępowania, szczególnie wówczas, gdy - tak jak w przedstawionym zdarzeniu przyszłym - otwarty został tok drugoinstancyjnego postępowania zainicjowany odwołaniem od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że zgodnie z art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności. Natomiast w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym brak jest podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, że Spółka nie zapłaciła w terminie należnego podatku VAT, gdyż — nie zgadzając się z ustaleniami poczynionymi przez organ prowadzący postępowanie w zakresie określenia wysokości zobowiązania podatkowego - Spółka złożyła odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji w tym zakresie.

Spółka jest zdania, że na gruncie Ordynacji podatkowej - znajdującej odpowiednie zastosowanie także w toku prowadzonego przez organy kontroli skarbowej postępowania kontrolnego - jest prowadzone tylko jedno postępowanie, służące określeniu zobowiązania podatkowego. Postępowanie to jest prowadzone przez organ pierwszej instancji, a w razie wniesienia przez podatnika odwołania jest kontynuowane przez organ odwoławczy. W takiej sytuacji postępowanie w sprawie kończy dopiero wydanie ostatecznej decyzji przez organ drugiej instancji.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym na moment złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach nie zostanie jeszcze wydana ostateczna decyzja określająca wysokość zobowiązania podatkowego, o której mowa w art. 306e § 2 Ordynacji podatkowej. Jak była mowa wcześniej, od decyzji organu pierwszej instancji zostało bowiem wniesione odwołanie i w chwili obecnej postępowanie jest prowadzone przed organem drugiej instancji. Jeśli zatem na moment złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach organ odwoławczy (tj. Dyrektor Izby Skarbowej w K.) nie wyda jeszcze decyzji w sprawie Wnioskodawcy i stosownie do art. 306e § 3 Ordynacji podatkowej nie będzie możliwe zakończenie postępowania odwoławczego w terminie określonym w art. 306a § 5 Ordynacji podatkowej, właściwy organ (tj. Naczelnik Urzędu Skarbowego w …) nie może odmówić wydania zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach. Jednocześnie jednak, stosownie do art. 306e § 3 Ordynacji podatkowej, w zaświadczeniu o niezaleganiu w podatkach zostanie podana informacja o poprowadzonym wobec Spółki postępowaniu.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (tak w szczególności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 lutego 2011r., sygn. III SA/Wa 1308/10 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 11 czerwca 2011r., sygn. I SA/Łd 211/10).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749), zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania.

W myśl art. 21 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

Stosownie do treści art. 21 § 3 ww. ustawy, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

Jak wynika z art. 21 § 3a ww. ustawy, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że kwota zwrotu podatku lub kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa prawidłową wysokość zwrotu podatku lub nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

Zgodnie z art. 51 § 1 ww. ustawy, zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

Stosownie do treści art. 52 § 1 ww. ustawy, na równi z zaległością podatkową traktuje się także:

nadpłatę, jeżeli w zeznaniu lub w deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2, została wykazana nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, a organ podatkowy dokonał jej zwrotu lub zaliczenia na poczet zaległości podatkowych bądź bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych;
zwrot podatku, jeżeli podatnik otrzymał go nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej lub został on zaliczony na poczet zaległości podatkowej albo bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, chyba że podatnik wykaże, że nie nastąpiło to z jego winy;
wynagrodzenie płatników lub inkasentów pobrane nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej;
oprocentowanie nienależnej nadpłaty bądź zwrotu podatku zwrócone lub zaliczone na poczet zaległych, bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych.

W myśl art. 59 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek:

zapłaty;
pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta;
potrącenia;
zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku;
zaniechania poboru;
przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych;
przejęcia własności nieruchomości lub prawa majątkowego w postępowaniu egzekucyjnym;
umorzenia zaległości;
przedawnienia;
zwolnienia z obowiązku zapłaty na podstawie art. 14m.

Jak stanowi art. 207 § 1 i § 2 ww. ustawy, organ podatkowy orzeka w sprawie w drodze decyzji, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej.

Decyzja rozstrzyga sprawę co do jej istoty albo w inny sposób kończy postępowanie w danej instancji.

Na podstawie art. 239a ww. ustawy, decyzja nieostateczna, nakładająca na stronę obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nie podlega wykonaniu, chyba że decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Zgodnie z art. 239g ww. ustawy, wstrzymanie wykonania decyzji nie pozbawia strony możliwości dobrowolnego wykonania decyzji.

Stosownie do treści art. 306a § 1 ww. ustawy, organ podatkowy wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie.

Zgodnie z art. 306a § 2 ww. ustawy, zaświadczenie wydaje się, jeżeli:

urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa;
osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.

W myśl art. 306a § 3 ww. ustawy, zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania.

Jak wynika z art. 306a § 4 ww. ustawy, zaświadczenie wydaje się w granicach żądania wnioskodawcy.

Stosownie do art. 306a § 5 ww. ustawy, zaświadczenie powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia, z zastrzeżeniem § 6.

Zgodnie z art. 306b § 1 ww. ustawy, w przypadkach, o których mowa w art. 306a § 2, organ podatkowy jest obowiązany wydać zaświadczenie, jeżeli chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów lub z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.

W myśl art. 306c ww. ustawy, odmowa wydania zaświadczenia lub zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

Na podstawie art. 306e § 1 ww. ustawy, zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach lub stwierdzające stan zaległości wydaje się na podstawie dokumentacji danego organu podatkowego oraz informacji otrzymanych od innych organów podatkowych.

Jak wynika z art. 306e § 2 ww. ustawy, przed wydaniem zaświadczeń, o których mowa w § 1, ustala się, czy w stosunku do wnioskodawcy nie jest prowadzone postępowanie mające na celu ustalenie lub określenie wysokości jego zobowiązań podatkowych. Jeżeli takie postępowanie jest prowadzone i zgromadzony materiał dowodowy pozwala na jego zakończenie, powinna być niezwłocznie wydana decyzja ustalająca lub określająca wysokość zobowiązań podatkowych, w celu wykazania ich w zaświadczeniu.

Zgodnie z art. 306e § 3 ww. ustawy, nie można odmówić wydania zaświadczenia, jeżeli nie jest możliwe zakończenie postępowania, o którym mowa w § 2, przed upływem terminu określonego w art. 306a § 5. Wydając zaświadczenie, organ podaje informacje o prowadzonym postępowaniu.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług powstaje z mocy prawa, to jest z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania (art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej). W związku z powyższym wydanie przez organ podatkowy decyzji określającej wysokość tego zobowiązania (w wysokości wyższej niż zadeklarowana i wpłacona przez podatnika) skutkuje jednocześnie ujawnieniem zaległości podatkowych podatnika, gdyż zgodnie z cyt. wyżej przepisem art. 51 § 1 ww. ustawy zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności. W sytuacji gdy podatnik wniesie odwołanie od wyżej wymienionych decyzji, decyzja nie jest ostateczna i w związku z tym na podstawie przepisu art. 239a Ordynacji podatkowej nie podlega wykonaniu, chyba że zostanie jej nadany rygor natychmiastowej wykonalności. Jednakże wstrzymanie wykonania decyzji nie pozbawia podatnika możliwości dobrowolnego wykonania decyzji (art. 239g ww. ustawy). Uprawnienie do wykonania decyzji nie ma jednak wpływu na termin powstania zaległości podatkowej.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż tylko wykonanie decyzji wskutek czynności określonych w art. 59 Ordynacji podatkowej jest równoznaczne z wygaśnięciem zobowiązania podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w chwili obecnej wobec Wnioskodawcy prowadzone jest postępowanie mające na celu określenie wysokości zobowiązań podatkowych Wnioskodawcy w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005, 2006 i 2007 roku. Dnia 10 kwietnia 2012r. Wnioskodawca wniósł odwołanie od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie z dnia 26 marca 2012 r., określającej:

wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące okresu od września 2005r. do czerwca 2007r.,
kwotę podatku od towarów i usług do zapłaty za miesiące od października 2005r. do stycznia 2006r.

Do dnia złożenia wniosku sprawa nie została jeszcze rozstrzygnięta przez organ odwoławczy.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza wystąpić do właściwego organu podatkowego z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach. Wnioskodawca zakłada, że na dzień złożenia wspomnianego wniosku postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy w podatku VAT za poszczególne miesiące okresu od września 2005r. do czerwca 2007r. nie będzie jeszcze zakończone ostateczną decyzją organu drugiej instancji.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wystąpi z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach, stosownie do art. 306e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż poprzez stwierdzenie „w chwili obecnej wobec Spółki prowadzone jest postępowanie mające na celu określenie wysokości zobowiązań podatkowych Spółki w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005, 2006 i 2007 roku” Wnioskodawca rozumie jedno dwuinstancyjne postępowanie w sprawie zobowiązań podatkowych Wnioskodawcy w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005, 2006 i 2007 roku, które obecnie, w wyniku odwołania Wnioskodawcy, jest prowadzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w K. Zdaniem Wnioskodawcy, przywołana w wezwaniu decyzja Dyrektora UKS w K. z dnia 26 marca 2012r. nie zakończyła postępowania w sprawie, ponieważ nie stała się ona ostateczna - Wnioskodawca terminowo złożył odwołanie od tej decyzji.

Wobec powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy jeżeli nie jest możliwe zakończenie postępowania, o którym mowa w art. 306e § 2 Ordynacji podatkowej, przed upływem terminu określonego w art. 306a § 5 Ordynacji podatkowej (tj. przed upływem 7 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia), to - zgodnie z art. 306e § 3 Ordynacji podatkowej - organ podatkowy powinien wydać zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach, z podaniem informacji o prowadzonym wobec Wnioskodawcy postępowaniu.

Analiza przywołanych wyżej przepisów Ordynacji podatkowej wskazuje, iż organ podatkowy na żądanie osoby ubiegającej się o wydanie zaświadczenia (art. 306a § 1 ww. ustawy) jest zobowiązany do jego wydania w sytuacji, gdy żądanie strony może być potwierdzone w danych wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów lub z innych danych znajdujących się w posiadaniu tego organu (art. 306b § 1 ww. ustawy). Tym samym zaświadczenie to potwierdza jedynie stan wiedzy wynikający z dokumentacji organu podatkowego.

Z drugiej strony, na podstawie art. 306a § 4 ww. ustawy organ podatkowy może wydać zaświadczenie jedynie w granicach żądania wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że przepisy art. 306e Ordynacji podatkowej umiejscowione zostały w Dziale VIIIa Zaświadczenia, który reguluje działania organów I instancji, bo tylko te organy uprawnione zostały do wydawania zaświadczeń.

Właściwość organów podatkowych do wydawania zaświadczeń określona została w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2011r. w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe (Dz. U. Nr 293, poz. 1726). Przepis ten stanowi, że zaświadczenia są wydawane przez organ podatkowy właściwy rzeczowo i miejscowo w sprawach poszczególnych zobowiązań podatkowych. W związku z tym dyspozycje zawarte w art. 306e Ordynacji podatkowej mają zastosowanie tylko przed organami I instancji.

Zgodnie z cyt. wyżej art. 306e § 1 ww. ustawy, zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach lub stwierdzające stan zaległości wydaje się na podstawie dokumentacji danego organu podatkowego oraz informacji otrzymanych od innych organów podatkowych.

Procedurę pozyskiwania informacji z innych organów podatkowych określa § 4 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym organ podatkowy wydaje zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach lub stwierdzające stan zaległości po porozumieniu:

z organami podatkowymi, które były właściwe miejscowo, jeżeli zostały one wskazane we wniosku podatnika lub w piśmie wyrażającym zgodę, o której mowa w art. 306g § 1 pkt 2 i art. 306h § 1 ustawy;
z organami podatkowymi, od których otrzymał do realizacji tytuły wykonawcze.

Wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 306e § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że „przed wydaniem zaświadczeń, o których mowa w § 1, ustala się, czy w stosunku do wnioskodawcy nie jest prowadzone postępowanie mające na celu ustalenie lub określenie wysokości jego zobowiązań podatkowych. Jeżeli takie postępowanie jest prowadzone i zgromadzony materiał dowodowy pozwala na jego zakończenie, powinna być niezwłocznie wydana decyzja ustalająca lub określająca wysokość zobowiązań podatkowych, w celu wykazania ich w zaświadczeniu.” Natomiast § 3 tegoż przepisu stanowi, że „nie można odmówić wydania zaświadczenia, jeżeli nie jest możliwe zakończenie postępowania, o którym mowa w § 2, przed upływem terminu określonego w art. 306a § 5. Wydając zaświadczenie, organ podaje informacje o prowadzonym postępowaniu.”

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza wystąpić z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach, stosownie do art. 306e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa. W przedmiotowej sprawie wystąpi zatem sytuacja, w której na dzień złożenia przez Wnioskodawcę wniosku o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług będzie określone decyzjami, które to decyzje - zgodnie z cyt. wyżej przepisem art. 207 § 1 ww. ustawy - rozstrzygnęły sprawę co do jej istoty i zakończyły postępowanie w danej instancji.

W związku z powyższym postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w momencie złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia będzie zakończone, co oznacza zamknięcie pierwszego etapu w procesie określenia wysokości podatku. Tym samym przepis art. 306e § 3 Ordynacji podatkowej nie będzie miał w tej sytuacji zastosowania.

Skoro bowiem, jak już wskazano wyżej, zaświadczenie jedynie potwierdza a nie stwierdza istniejący stan faktyczny, uznać należy, że organ podatkowy nie może wydać zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach będąc w posiadaniu doręczonych podatnikowi, nawet nieostatecznych decyzji, z których wynikają zaległości podatkowe, nawet jeśli decyzjom tym nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności. Wnioskodawca może uzyskać zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach wówczas, gdy jego żądanie będzie zgodne z danymi, którymi dysponować będzie organ podatkowy, a dane te będą potwierdzały wygaśniecie zobowiązania podatkowego.

Zaznaczyć należy, iż wykonalność decyzji nie ma wpływu na istnienie zaległości podatkowej. Art. 239a ww. ustawy stanowi jedynie, że decyzja nieostateczna, nakładająca na stronę obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nie podlega wykonaniu, chyba że decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Nadanie bądź nie rygoru natychmiastowej wykonalności ma decydujące znaczenie dla możliwości egzekwowania należności w drodze postępowania egzekucyjnego, nie stanowi natomiast o istnieniu bądź nie zaległości podatkowej.

Skoro zatem w oparciu o przepis art. 306a § 4 ww. ustawy organ podatkowy może wydać zaświadczenie jedynie w granicach żądania Wnioskodawcy, zaś Wnioskodawca zamierza ubiegać się o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach, wówczas zastosowanie w sprawie znajdzie art. 306c ww. ustawy, zgodnie z którym odmowa wydania zaświadczenia lub zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż „Jeśli zatem na moment złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach organ odwoławczy (…) nie wyda jeszcze decyzji w sprawie Wnioskodawcy i stosownie do art. 306e § 3 Ordynacji podatkowej nie będzie możliwe zakończenie postępowania odwoławczego w terminie określonym w art. 306a § 5 Ordynacji podatkowej, właściwy organ (…) nie może odmówić wydania zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach. Jednocześnie jednak, stosownie do art. 306e § 3 Ordynacji podatkowej, w zaświadczeniu o niezaleganiu w podatkach zostanie podana informacja o poprowadzonym wobec Spółki postępowaniu”, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądowych zaznaczyć należy, iż Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawy będące przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć sądu, które powołał Wnioskodawca, mogą odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin