Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-266/13-2/KC
z 26 czerwca 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.03.2013 r. (data wpływu 02.04.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług na rzecz podatników i na rzecz podmiotów niebędących podatnikami – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 02.04.2013 r. do wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług na rzecz podatników i na rzecz podmiotów niebędących podatnikami.


W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:


C - AG („Wnioskodawca”) jest ubezpieczycielem działającym w branży samochodowej. Wnioskodawca otrzymał na terytorium Niemiec uprawnienia do świadczenia usług ubezpieczeniowych. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce, jest natomiast zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej w Niemczech.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć świadczenie usług na terytorium Polski, które polegać będą na oferowaniu tzw. ubezpieczeń kosztów naprawy. Przedmiotowe usługi świadczone będą bezpośrednio z Niemiec, zaś Wnioskodawca nie będzie posiadał w Polsce żadnego biura/filii oraz nie będzie zatrudniał w Polsce żadnych pracowników. Wnioskodawca będzie natomiast wspierany przez swoją spółkę-córkę C GmbH („C-GmbH”).

Planowane jest, iż C-GmbH będzie prowadzić w Polsce działalność marketingowo-sprzedażową, tzn. C-GmbH ma nawiązywać kontakty z dealerami samochodowymi, tak aby pozyskać ich jako partnerów handlowych dla Wnioskodawcy. C-GmbH nie będzie natomiast świadczyć żadnych usług ubezpieczeniowych. Dla celów świadczenia swoich usług w Polsce, C-GmbH założyła Oddział, wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego.

C-GmbH Oddział w Polsce będzie zatrudniał w Polsce pracowników. C-GmbH Oddział w Polsce posiada w Polsce także stały adres korespondencyjny, a w razie potrzeby, ma możliwość najmu pomieszczeń biurowych w nieruchomości komercyjnej.

Za działalność dystrybucyjną C-GmbH otrzymuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie prowizyjne.

Oferowane przez Wnioskodawcę na polskim rynku ubezpieczenie kosztów naprawy polega na przejęciu przez Wnioskodawcę ryzyka kosztów naprawy samochodów sprzedawanych przez dealera / sprzedawcę samochodów.


Usługa ubezpieczenia kosztów naprawy świadczona będzie na podstawie następujących umów, których treść została ustalona przez Wnioskodawcę:


  • porozumienia ubezpieczeniowego zawieranego między Wnioskodawcą a nabywcą samochodów („Porozumienie ubezpieczeniowe”);
  • umowy zbiorowej ubezpieczenia kosztów naprawy, zawieranej między Wnioskodawcą a dealerem/sprzedawcą samochodów („Umowa zbiorowa”);
  • porozumienia dodatkowego do Umowy zbiorowej określającego zasady wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego przez C-AG na rzecz dealera / sprzedawcy samochodów.


Porozumienie ubezpieczeniowe zawierane jest przez Wnioskodawcę z każdorazowym nabywcą samochodu, który zamierza skorzystać z oferowanego ubezpieczenia. Z kolei, Umowa zbiorowa ma charakter umowy ramowej wiążącej Wnioskodawcę i określonego dealera i nie musi być podpisywana za każdym razem, gdy kolejny nabywca samochodu zostaje objęty ubezpieczeniem kosztów naprawy.


Zgodnie z Porozumieniem ubezpieczeniowym:


  • sprzedawca pośredniczy przy zawarciu z kupującym samochód umowy ubezpieczenia kosztów naprawy. Porozumienie ubezpieczeniowe zawierane jest bezpośrednio przez Wnioskodawcę;
  • udzielone przez Wnioskodawcę ubezpieczenie obejmuje sprawność szczegółowo wymienionych w Porozumieniu ubezpieczeniowym elementów konstrukcyjnych (np. silnika, skrzyni biegów, układu kierowniczego, hamulców, układu paliwowego, itd.) przez uzgodniony okres czasu;
  • jeśli element konstrukcyjny objęty ubezpieczeniem utraci swoją sprawność w okresie ważności ubezpieczenia, kupujący ma prawo do otrzymania zwrotu kosztów koniecznej naprawy;
  • Wnioskodawca nie zapewnia ochrony ubezpieczeniowej w przypadku szkód powstałych w enumeratywnie wskazanych okolicznościach: (i) powstałych wskutek wypadku, (ii) powstałych wskutek działań umyślnych lub w złej wierze (np. kradzieży), (iii) powstałych wskutek udziału w imprezach samochodowych o charakterze wyścigowym, (iv) powstałych wskutek zmiany oryginalnej konstrukcji pojazdu (np. tuning), itp.


Naprawa samochodu objętego ubezpieczeniem może być dokonana albo w warsztacie dealera / sprzedawcy samochodów (który pośredniczył w zawarciu Porozumienia ubezpieczeniowego) albo też w innym autoryzowanym warsztacie naprawczym danej marki, zgodnie z następującymi warunkami:


  • jeżeli naprawa przeprowadzana jest przez dealera/ sprzedawcę samochodów, to wówczas rozliczenie kosztów naprawy dokonywane jest bezpośrednio między dealerem a Wnioskodawcą. Nabywca samochodu może co najwyżej być zobowiązany do pokrycia części powstałych kosztów, które zgodnie z Porozumieniem ubezpieczeniowym nie podlegają zwrotowi;
  • jeśli naprawa objęta ubezpieczeniem nie jest dokonywana przez dealera pośredniczącego w zawarciu Porozumienia ubezpieczeniowego, wówczas nabywca samochodu uprawniony jest do dochodzenia wszelkich roszczeń z tytułu ubezpieczenia bezpośrednio od Wnioskodawcy. W takiej sytuacji, Wnioskodawca zobowiązany jest zwrócić nabywcy samochodu poniesione przez niego koszty naprawy, na podstawie przedłożonej przez nabywcę faktury. Ewentualnie, zapłata za naprawę może również nastąpić bezpośrednio na rzecz warsztatu wykonującego naprawę. Również w tym przypadku nabywca samochodu może co najwyżej być zobowiązany do pokrycia części powstałych kosztów, które zgodnie z Porozumieniem ubezpieczeniowym nie podlegają zwrotowi.


Obowiązki dealera / sprzedawcy samochodów, które obciążają go w związku z pośredniczeniem w zawarciu Porozumienia ubezpieczeniowego, określa Umowa zbiorowa, Zgodnie z tą umową, dealer / sprzedawca samochodów zobowiązany jest:


  • przy zawarciu umowy sprzedaży samochodu pobrać składkę ubezpieczeniową i przekazać ją następnie Wnioskodawcy;
  • przed zgłoszeniem do ubezpieczenia kosztów naprawy sprawdzić, czy stan techniczny i wizualny pojazdu jest bez zarzutu, jak również po zbadaniu funkcjonalności i poziomu hałasu oraz po zewnętrznych oględzinach potwierdzić niewadliwy stan elementów konstrukcyjnych objętych ubezpieczeniem kosztów naprawy;
  • przed przekazaniem pojazdu z Porozumieniem ubezpieczeniowym, starannie, kompletnie i prawidłowo wypełnić pola danych w systemie informatycznym, wydrukować Porozumienie ubezpieczeniowe w dwóch egzemplarzach oraz wręczyć kupującemu wydruk Porozumienia ubezpieczeniowego;
  • nie wprowadzać do Porozumienia ubezpieczeniowego żadnych dodatkowych postanowień prowadzących do zmiany podanych przez Wnioskodawcę danych na temat okresu obowiązywania oraz zakresu ubezpieczenia kosztów naprawy;
  • poinformować Wnioskodawcę o każdej zgłoszonej mu przez ubezpieczającego do naprawy szkodzie oraz uzyskać zgodę Wnioskodawcy na przeprowadzenie naprawy.


Ubezpieczenie kosztów naprawy może być oferowane przy sprzedaży pojazdów używanych oraz pojazdów nowych, przy czym ochrona ubezpieczeniowa dla nowych pojazdów obowiązuje niezależnie od rękojmi dla nowych pojazdów.


Za wykonywane przez siebie usługi, dealer otrzymuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie prowizyjne. Wysokość oraz zasady wypłaty przedmiotowego wynagrodzenia uregulowane są w porozumieniach dodatkowych do Umowy zbiorowej, przy czym porozumienia te mogą mieć jedną z następujących form:


  • Porozumienie dodatkowe / ustalenia w sprawie prowizji dla działalności obejmującej nowe pojazdy. W przypadku tego typu porozumień, wysokość prowizji uzależniona jest od ilości zawartych Porozumień ubezpieczeniowych;
  • Porozumienie dodatkowe / ustalenie prowizji dotyczącej pojazdów używanych. W przypadku tego typu porozumień, wysokość prowizji uzależniona jest od wartości pobranych składek ubezpieczeniowych netto;
  • Porozumienie dodatkowe / prowizja za zmniejszenie szkody za dobre przygotowanie techniczne pojazdów używanych. Również w tym przypadku, prowizja dealera uzależniona jest zwłaszcza od wartości pobranych składek ubezpieczeniowych. Przedmiotowa prowizja oferowana jest przede wszystkim dealerom, nie wywiązującym się odpowiednio ze swoich obowiązków w zakresie kontroli stanu technicznego pojazdu przed objęciem go ubezpieczeniem i ma na celu zmobilizowanie Ich do poprawy jakości ich usług w tym obszarze;
  • Porozumienie dodatkowe / udział w zysku ze sprzedaży pojazdów używanych. W tym przypadku, wynagrodzenie dealera określone jest jako określona część zysku Wnioskodawcy, zrealizowanego na transakcjach z tym dealerem, przy czym udział w zysku Wnioskodawcy jest tym wyższy im więcej umów ubezpieczeniowych zostało zawartych.


W poszczególnych przypadkach mogą wystąpić sytuacje, w których określony dealer będzie wynagradzany przez Wnioskodawcę na podstawie więcej niż jednego porozumienia dodatkowego.


W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  • Czy opisane w stanie faktycznym usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz nabywców samochodów mają miejsce świadczenia na terytorium Polski?

  • Czy opisane powyżej usługi dealera / sprzedawcy samochodów, świadczone na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umowy zbiorowej, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy:


  1. Przedstawione w stanie faktycznym usługi świadczone przez Wnioskodawcę, mają miejsce świadczenia na terytorium Polski.
  2. Usługi dealera / sprzedawcy samochodów świadczone na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umowy zbiorowej, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, w związku z czym dealer / sprzedawca samochodów powinien wystawić fakturę niezawierającą kwoty naliczonego podatku VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy


Ad. 1


Z art. 28b ust. 1-3 ustawy o VAT wynika, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika) względnie miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej).

Jeżeli natomiast usługi świadczone są na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, to wówczas, zgodnie z art. 28c ust. 1-2 ustawy o VAT, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej lub też stale miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli usługi świadczone są z tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W tym kontekście należy zauważyć, iż siedziba działalności gospodarczej Wnioskodawcy znajduje się na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, Wnioskodawca nie posiada również w Polsce żadnego biura / filii oraz nie będzie zatrudniał w Polsce żadnych pracowników. Z tego powodu zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, iż nie będzie on posiadał w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawione powyżej przepisy ustawy o VAT, stwierdzić należy, iż w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, usługi te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski.


Usługi Wnioskodawcy będą natomiast podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, jeżeli świadczone będą na rzecz podatnika, który:


  • posiada na terytorium Polski siedzibę działalności gospodarczej, lub
  • posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, w przypadku gdy usługi świadczone są dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, lub
  • posiada na terytorium Polski stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.


Ad. 2


Jak wskazano w stanie faktycznym, dealer / sprzedawca samochodów na podstawie Umowy zbiorowej świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi, obejmujące w szczególności pobór i przekazanie składki ubezpieczeniowej, sprawdzenie stanu technicznego pojazdu, wypełnienie odpowiednich pól w systemie informatycznym, wręczenie kupującemu wydruku Porozumienia ubezpieczeniowego, itd. Z tytułu realizacji przedmiotowych usług, dealer / sprzedawca samochodów otrzymuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie prowizyjne

Aby ustalić, czy w/w usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, należy odwołać się do art. 28b ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Z przepisów tych wynika, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej łub tez stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika).

Definicja „podatnika”, o którym mowa w art. 28b ust. 1-2 Ustawy o VAT, zawarta jest w art. 28a tej ustawy. Zgodnie z art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania niniejszego o rozdziału, ilekroć jest mowa o podatniku, rozumie się przez to podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności. Jak wskazuje doktryna prawa podatkowego (por. Komentarz do ustawy o podatku od towarów i usług, Tomasz Michalik, 2012 r.), pod pojęciem podmiotów wykonujących działalność gospodarczą „odpowiadającą działalności gospodarczej”, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, kryją się podmioty wykonujące działalność gospodarczą poza Polską i które, wykonując taką działalność na terytorium Polski, byłyby podatnikami.

W związku z powyższym, należy uznać, iż Wnioskodawca, prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą na terytorium Niemiec i zarejestrowany w Niemczech dla potrzeb podatku od wartości dodanej, spełnia definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT.

Oznacza to zatem, iż do usług świadczonych przez dealera / sprzedawcę samochodów na rzecz Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie art. 28b ust. 1-2 ustawy o VAT. Na podstawie tych przepisów, usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy, który nie posiada na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski. Miejscem świadczenia tych usług będzie bowiem terytorium Niemiec, tj. kraj, w którym Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. W konsekwencji, dealer / sprzedawca samochodów powinien wystawić na Wnioskodawcę fakturę niezawierającą kwoty naliczonego podatku VAT.


Mając na uwadze przedstawione w niniejszym wniosku argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości Jego stanowiska.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako niemiecki podatnik podatku od wartości dodanej, bez siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, zamierza rozpocząć świadczenie usług na terytorium Polski, które polegać będą na oferowaniu tzw. ubezpieczeń kosztów naprawy. Przedmiotowe usługi świadczone będą bezpośrednio z Niemiec, zaś Wnioskodawca nie będzie posiadał w Polsce żadnego biura czy filii oraz nie będzie zatrudniał w Polsce żadnych pracowników.

Oferowane przez Wnioskodawcę na polskim rynku ubezpieczenie kosztów naprawy polega na przejęciu przez Wnioskodawcę ryzyka kosztów naprawy samochodów sprzedawanych przez dealera / sprzedawcę samochodów.


Usługa ubezpieczenia kosztów naprawy świadczona będzie na podstawie następujących umów, których treść została ustalona przez Wnioskodawcę:


  • porozumienia ubezpieczeniowego zawieranego między Wnioskodawcą a nabywcą samochodów („Porozumienie ubezpieczeniowe”);
  • umowy zbiorowej ubezpieczenia kosztów naprawy, zawieranej między Wnioskodawcą a dealerem/sprzedawcą samochodów („Umowa zbiorowa”);
  • porozumienia dodatkowego do Umowy zbiorowej określającego zasady wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego przez C-AG na rzecz dealera / sprzedawcy samochodów.


W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy opisane w stanie faktycznym usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz nabywców samochodów a także usługi dealera /sprzedawcy samochodów, świadczone na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umowy zbiorowej, mają miejsce świadczenia na terytorium Polski, tj. podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości, należy przede wszystkim odnieść się do przepisów określających miejsce świadczenia usług, bowiem od poprawności określenia tego miejsca zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z art. 28a ustawy na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:


1) ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

  1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
  2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2) podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.( ust. 2 art. 28b ustawy).

Z kolei w ust. 3 tego artykułu stwierdza się, że w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Natomiast, w przypadku świadczenia usług, które są przeznaczone wyłącznie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c (art. 28b ust. 4 ustawy).

Na podstawie art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n. W przypadku gdy usługi są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.(art. 28c ust. 2). Z kolei w przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.(art. 28c ust. 3).


Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:


  1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
  2. usługobiorcą jest:
  • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
  • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.


Wnioskodawca wskazuje, iż na mocy porozumienia ubezpieczeniowego, zawieranego z każdorazowym nabywcą samochodu, świadczy szereg usług, które składają się na oferowane ubezpieczenie. Z opisu sprawy wynika, iż nabywcą przedmiotowych usług może być podatnik, jak i podmioty niebędące podatnikami.

Analizując powyższe, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, iż w przypadku świadczenia przedmiotowych usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, usługi te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski, gdyż ich miejscem świadczenia będzie terytorium Niemiec, na podstawie art. 28c ustawy.

W sytuacji, kiedy nabywcą przedmiotowych usług będzie podatnik, w rozumieniu art. 28a ustawy, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, przedmiotowej usługi nie rozliczy Wnioskodawca, gdyż obowiązek taki ciąży na usługobiorcy – nabywcy samochodu.


Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.


Odnosząc się do kwestii miejsca świadczenia usług, które Wnioskodawca nabywa od dealera / sprzedawcy samochodów, na podstawie Umowy zbiorowej, wskazać należy również na zapisy art. 28a w zw. z art. 28b ust. 1 i 2 ustawy.

Jak wskazano powyżej, definicja zawarta w art. 28a ustawy, została stworzona dla potrzeb przepisów o miejscu świadczenia usług. Podatnikiem dla potrzeb stosowania przepisów o miejscu świadczenia jest zarówno podatnik polski, jak i podatnik z innego państwa członkowskiego oraz podatnik z kraju trzeciego.

Wnioskodawca jako niemiecki podmiot, prowadzący działalność gospodarczą, spełnia kryteria zawarte w powyższej definicji podatnika dla potrzeba ustalania miejsca opodatkowania usług.

Zatem, mając na uwadze powyższe, dla określenia miejsca świadczenia usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy przez polskiego podatnika-dealera/sprzedawcę samochodów, znajdzie zastosowanie zasada wyrażona właśnie w art. 28b ust. 1 i 2 ustawy. Jak wskazuje Wnioskodawca, nie posiada na terenie Polski swojej siedziby czy stałego miejsca prowadzenia działalności, co tym samym wskazuje na fakt, iż przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

Podsumowując, usługi dealera / sprzedawcy samochodów, świadczone na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umowy zbiorowej, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, gdyż ich miejscem świadczenia jest kraj siedziby Wnioskodawcy, tj. Niemcy.


Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.


Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi odpowiedź w zakresie dotyczącym miejsca świadczenia usług nabywanych przez Wnioskodawcę od dealera/sprzedawcy samochodów oraz w zakresie miejsca świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz podatników i podmiotów niebędących podatnikami natomiast w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla usług, których miejsce świadczenia znajduje się w Polsce wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj