Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-221/13-4/TW
z 3 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2013 r. (data wpływu 27 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 16 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie sposobu rozliczenia nadpłaconych składek w związku z decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych:

• w części dotyczącej korekty deklaracji PIT-4 i informacji P1T-11 - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej odliczenia składek od bieżących zaliczek na podatek dochodowy — jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie sposobu rozliczenia nadpłaconych składek w związku z decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 oraz art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 8 maja 2013 r., znak ILPB1/415-221/13-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 maja 2013 r., a w dniu 16 maja 2013 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na skutek zakwestionowania podczas przeprowadzonej w dniach od 6 czerwca 2007 r. do 22 czerwca 2007 r. przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) kontroli umowy o dzieło i uznania jej za umowę zlecenia, Wnioskodawca odwołał się w dniu 31 grudnia 2007 r. do Sądu Okręgowego. W dniu 19 grudnia 2012 r. zapadł wyrok potwierdzający stanowisko ZUS.

Wnioskodawca naliczył składki na ubezpieczenie zdrowotne za okres od lipca 2001 r. do kwietnia 2007 r. i przekazał je do ZUS.

Obliczona przez płatnika składka na ubezpieczenie zdrowotne podlega w części odliczeniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 27b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361; ost. zm. W Dz. U. z 2012, poz. 1540).

Wynika to z art. 95 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008, poz. 164 nr 1027). W związku z powyższym wystąpiła nadpłata podatku dochodowego od osób fizycznych za wskazany okres.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy nadpłacone składki Wnioskodawca może odliczać od bieżących zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłat należności z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy? Czy Wnioskodawca powinien skorygować deklaracje PIT-4 i PIT-11 za wskazane lata?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ podatek dochodowy od osób fizycznych za wskazane lata jest rozliczony, Wnioskodawca uważa, że nadpłaconą kwotę podatku należy rozliczać (potrącać) w kolejnych miesiącach płatności zaliczek PIT-4 w części dotyczącej zaliczki od wypłat należności z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, bez konieczności korekty PIT-4 i PIT-11 za poprzednie lata.

W świetłe obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie sposobu rozliczenia nadpłaconych składek w związku z decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych:

• w części dotyczącej korekty deklaracji PIT-4 i informacji PIT-11 — uznaje się za prawidłowe,
• w części dotyczącej odłiczenia składek od bieżących zaliczek na podatek dochodowy -uznaje się za nieprawidłowe.
  
  

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Stosownie do treści art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Jednakże nie w każdej z tych sytuacji płatnikowi przysługuje prawo do żądania stwierdzenia nadpłaty.

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 75 § 2 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, uprawnienie określone w § 1 przysługuje również płatnikom lub inkasentom, jeżeli:

1. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
2. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej, nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.
   
   

Z przedstawionej regulacji wynika jednoznacznie, że płatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty tylko w sytuacjach powodujących uszczerbek w jego majątku, gdy na skutek własnych błędów zadeklarował oraz wpłacił podatek w wysokości większej od należnej albo większej od pobranej.

W przypadkach, o których mowa w art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) i b) oraz w pkt 2 lit. a) i b), podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację) (art. 75 § 3 ww. ustawy).

Jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę (art. 75 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 79 § 2 ww. ustawy).

Ordynacja podatkowa zarówno w art. 72 zawierającym definicję nadpłaty, jak i w art. 75 dotyczącym postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty, rozgranicza nadpłatę zaistniałą po stronie płatnika i możliwość dochodzenia jej zwrotu przez płatnika od nadpłaty jako kwoty nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku przez podatnika i dochodzenia jej zwrotu podatnikowi.

Dodatkowo wskazać należy na treść art. 8 ww. ustawy, który stanowi, iż płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powyższego wynika, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz opis zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, że sytuacja przedstawiona we wniosku nie upoważnia Wnioskodawcy do dokonania korekty sporządzonych w latach minionych formularzy podatkowych, bowiem przedmiotowe deklaracje sporządzone były prawidłowo i odzwierciedlają zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość faktycznie pobranych zaliczek na podatek dochodowy. W związku z powyższym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że Wnioskodawca nie powinien korygować deklaracji PIT-4 oraz informacji PIT-11 za wskazane lata.

Z kolei zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych -obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ww. ustawy).

Z takiego brzmienia ww. art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy można wywieść, iż tylko składki, które zostaną pobrane ze środków podatnika mogą pomniejszać należną zaliczkę na podatek dochodowy, przy czym składki te podlegają odliczeniu tylko za ten rok podatkowy, w którym zostały pobrane. Niewypełnienie tego warunku, tj. odprowadzenie ich ze środków innych, niż pochodzące bezpośrednio ze środków podatnika powoduje, iż składki te nie podlegają odliczeniu od podatku. W takim przypadku, nawet jeśli płatnik je naliczy i odprowadzi do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stosownie do odpowiednich przepisów regulujących ich pobór, wartość tych składek nie będzie mogła stanowić podstawy do dokonania odliczenia od podatku na podstawie art. 27b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawca, działając jako płatnik, po przeprowadzonej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kontroli, której wynik został potwierdzony wyrokiem Sądu Okręgowego, zobowiązany został do naliczenia i odprowadzenia zaległych składek na ubezpieczenie zdrowotne, co Zainteresowany uczynił. W takim zatem przypadku, gdy podmiot, pełniący rolę płatnika, dokonał naliczenia i odprowadzenia zaległych składek na ubezpieczenie zdrowotne, nie może dokonać zmniejszenia bieżących zaliczek na podatek dochodowy o ich wartość. Tylko bowiem składki na ubezpieczenie zdrowotne pobrane bezpośrednio ze środków podatnika mogą zostać odliczone od podatku w myśl art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc Spółka nie powinna pomniejszać bieżącej należnej zaliczki na podatek dochodowy o zaległą, naliczoną i odprowadzoną do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez Zainteresowanego składkę na ubezpieczenie zdrowotne.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w części odnoszącej się do odliczenia składek od bieżących zaliczek na podatek dochodowy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -1. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.