Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-231/13/EK
z 13 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013r. (data wpływu 24 maja 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie określenia miejsca świadczenia usług doradztwa technicznego z zakresu geodezji– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie określenia miejsca świadczenia usług doradztwa technicznego z zakresu geodezji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz spółki z siedzibą na terytorium Polski na podstawie umowy mającej za przedmiot usługi doradztwa technicznego z zakresu geodezji związane z obsługą budowy elektrofiltrów na terenie Holandii. Na podstawie wskazanej umowy zamawiający obowiązany był do zapłaty wynagrodzenia 2.000 euro miesięcznie. Do podanej kwoty doliczany był podatek VAT zgodnie z przepisami polskiego prawa podatkowego. W dniu 1 marca 2013 roku strony podpisały aneks do wyżej wskazanej umowy, w którym wskazano adres oddziału spółki w Holandii, na który od dnia wejścia w życie aneksu został odbiorcą wystawianych przez Wnioskodawcę faktur VAT. W ramach prowadzonej działalności Zamawiający zajmuje się wykonawstwem i montażem elektrofiltrów i instalacji odsiarczania dla przemysłu hutniczego i energetycznego. Usługi te są oferowane bezpośrednio z jego siedziby. Umowa została zawarta bezpośrednio z Zamawiającym, nie z Oddziałem, wszystkie koszty zwiąże z otrzymywanymi i wykonywanymi na jej rzecz usługami ponosiła siedziba Zamawiającego. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę świadczone są na potrzeby siedziby zamawiającego w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy we wskazanej sytuacji faktycznej prawidłowo ustalono miejsce opodatkowania świadczonych usług doradztwa technicznego z zakresu geodezji na terytorium Polski - do momentu podpisania ze spółką aneksu z dnia 1 marca 2013r.?

W ocenie Wykonawcy dotychczasowa praktyka dotycząca ustalenia miejsca opodatkowania świadczonych usług na podstawie umowy z dnia 22 czerwca 2012r. w przedmiocie świadczenia usług doradztwa technicznego z zakresu geodezji związanych z zadaniem: Obsługa Budowy Elektrofiltrów jest prawidłowa.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W przypadku usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest zatem ustalenie miejsca ich świadczenia, które wskazuje, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu VAT na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też w innym kraju. Miejsce świadczenia usług na rzecz podatnika określa art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym „miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n”. Zamawiający jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT - wykonuje bowiem samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 28b ust. 1 i 2 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym posiada on siedzibę działalności gospodarczej, natomiast gdy usługi świadczone są dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W odniesieniu do niektórych usług takich jak usług związanych z nieruchomościami, usług transportu pasażerów, usług wstępu na imprezy kulturalne, usług restauracyjnych, usług wynajmu środków transportu, usług turystyki od powyższej zasady przewidziano zasady szczególne dotyczące miejsca świadczenia. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że miejsce świadczenia usługi w przedmiotowej sprawie, zgodnie z ogólną regułą, stanowi siedziba Zamawiającego.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Ustawa nie zawiera definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, dla wyjaśnienia tego pojęcia konieczne jest posłużenie się stanowiskiem TSUE. I tak miejsce prowadzenia działalności może być potraktowane jako stałe miejsce prowadzenia działalności jedynie w przypadku, gdy w miejscu tym znajduje się zarówno personel, jak i urządzenia techniczne niezbędne do świadczenia tych usług. Nie można uznać, że usługi są wykonywane w innym miejscu niż siedziba (główne miejsce wykonywania działalności) chyba że miejsce to jest chociaż w małym stopniu stałe w związku ze stałą obecnością personelu oraz środków technicznych.

Powyższe zasoby personalne i infrastruktura muszą charakteryzować się pewną stałością oraz umożliwiać świadczenie usług w sposób samodzielny i niezależny od centrali pod względem ekonomicznym i organizacyjnym. Zespół środków rzeczowych musi być trwale związany z danym obszarem, nieprzenośny i niezbędny. Również pracownicy powinni być stale obecni w danym miejscu. Jak zauważył WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 4 lutego 2010 r.: „Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający” (Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 4 lutego 2010 r. sygn. I SA/OI 805/09). W przedmiotowej sytuacji brak jest podstaw do przyjęcia, że miejscem świadczenia usług jest miejsce stałego prowadzenia działalności gospodarczej przez Zamawiającego. Wskazać należy, iż usługi geodezyjne świadczone są w ramach zadania „Obsługa Budowy Elektrofiltrów”, a więc inwestycji, która ze swojej istoty trwa przez ograniczony czas. Brak jest więc podstaw do uznania, iż wskazane zadanie ma charakter stały. Dodatkowo należy podkreślić, iż Spółka nie posiada w Holandii kadry zarządczej. Wszelkie decyzje biznesowe podejmowane są w siedzibie spółki - na terytorium Polski.

Nawet gdyby przyjąć, że Zamawiający poprzez rejestrację Oddziału sankcjonuje powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu omawianego przepisu, kluczowym dla prawidłowego określenia miejsca świadczenia usług jest rozstrzygnięcie kwestii, czy świadczone usługi są świadczone „dla” miejsca siedziby czy też „dla” stałego miejsca prowadzenia działalności Usługobiorcy.

W opinii Wnioskodawcy, określenie „dla” powinno być interpretowane jako miejsce ekonomicznej „konsumpcji” świadczonej usługi. Potwierdza to brzmienie Dyrektywy 2006/112/WE (Dz. U. I 347 z dnia 11 grudnia 2006r.) i użycie w art. 44 Dyrektywy określenia „na rzecz”. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, rzeczywistym (ekonomicznym) beneficjentem świadczonych usług geodezyjnych jest siedziba Zamawiającego w Polsce, gdyż to na jej potrzeby wykonywane są usługi geodezyjne. Zasada ogólna dotycząca ustalania miejsca świadczenia usług została wyrażona w art. 28b ustawy VAT, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem m.in. art. 28e ustawy VAT. Dokonując wykładni zarówno art. 28b ustawy VAT, jak i stanowiącego wyjątek od regulowanej tym przepisem zasady ogólnej art. 28e ustawy VAT Wnioskodawca wskazuje, że świadczone przez niego usługi doradztwa technicznego w zakresie geodezji nie są usługami związanymi wyłącznie z nieruchomością. Nie można bowiem zaklasyfikować przedmiotowych usług do kategorii usług obejmujących ”przygotowania i koordynowania prac budowlanych”. Kompleksowe usługi doradztwa technicznego w zakresie geodezji mogą być nawet świadczone w siedzibie Wnioskodawcy w Polsce, przez pracowników Wnioskodawcy i z wykorzystaniem jego infrastruktury informatycznej, co tym bardziej dowodzi, iż dysponowanie nieruchomością, na której znajduje się „Budowa Elektrofiltrów”, nie jest niezbędne w celu świadczenia przedmiotowych usług, zaś „udostępnienie” Wnioskodawcy powierzchni tej nieruchomości - w tych przypadkach, kiedy usługa jest świadczona na terenie Holandii - następuje jedynie pośrednio i nie jest dominującym elementem usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczone przez nią usługi nie stanowią usług związanych z nieruchomościami ani innych usług, do których zastosowanie mają szczególne przepisy dot. miejsca świadczenia usług.

W związku z powyższym, mając również na uwadze, że konsumpcja usług wymienionych w opisie stanu faktycznego następuje efektywnie w kraju siedziby działalności gospodarczej Zamawiającego (w Polsce), w celu określenia miejsca świadczenia usług zastosowanie znajdzie zasada ogólna wynikająca z art. 28b ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Powyższy przepis wprowadza powszechność opodatkowania podatkiem VAT ww. czynności.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W przypadku świadczenia usług istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Od powyższych zasad ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych m.in. z nieruchomościami.

I tak zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z powyższej regulacji prawnej wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.) w art. 45 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, łącznie z usługami agentów nieruchomości i rzeczoznawców oraz usługami związanymi z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takimi jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W tym miejscu należy rozważyć co rozumie się przez nieruchomość, jak też jakie usługi należy uznać za związane z nieruchomościami. W związku z brakiem definicji nieruchomości w ustawie o podatku od towarów i usług wydaje się być słuszne posiłkowanie się w tej kwestii przepisami prawa cywilnego. I tak, zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie zaś do art. 47 § 2 K.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W świetle zapisów art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w tej ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Podkreślenia wymaga fakt, że w świetle przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług, aby uznać usługi za związane z nieruchomością, wynik prac musi się wiązać z konkretną nieruchomością, np. działką, budynkiem, budowlą o określonych parametrach, numerach, będącą w posiadaniu określonych osób.

Stosownie do powyższego, usługi związane z nieruchomościami mogą mieć nieograniczony charakter na co wskazuje zwrot użyty w treści art. 28e ustawy o VAT (jak również w art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. Urz. UE L nr 347 str. 1 ze zm.).

W tym kontekście należy podkreślić, iż przepis art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi implementację art. 47 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12. 2006, str. 1, ze zm.). Oznacza to, że w przypadku braku wyraźnej definicji pojęć zawartych w dyrektywie lub braku odesłań do porządków prawnych państw członkowskich pojęcia te mają swoje niezależne znaczenie w prawie wspólnotowym, wobec czego należy im nadać wspólnotową definicję (por. m.in. orzeczenie z dnia 16 stycznia 2003 r. w sprawie C-315/00 Rudolf Maierhofer v. Finanzamt Augsburg-Land oraz orzeczenie z dnia 9 marca 2006r. w sprawie C-114/05 Ministre de lEconomie, des Finances et de I’Industrie v. Gillan Beach Ltd.). Stosowanie wspólnych i jednolitych kryteriów ma bowiem na celu minimalizowanie konfliktów pomiędzy jurysdykcjami krajowymi oraz eliminowanie różnic w stosowaniu systemów podatku VAT pomiędzy państwami członkowskimi, jak również przypadków podwójnego opodatkowania bądź braku opodatkowania. W piśmiennictwie oraz orzecznictwie podkreśla się, iż dla zakwalifikowania określonej usługi jako usługi związanej z nieruchomością konieczne jest, aby zarówno usługa, jak i nieruchomość były skonkretyzowane, a związek pomiędzy nimi wystarczająco bezpośredni (zob. np. Terra Ben, Kajus Julie, A guide to the European VAT Directive, Introduction to European VAT 2010, str. 515-516).

Z kolei w wyroku z dnia 19 października 2010 r. (sygn. I SA/Po 572/10) Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: „WSA”) w Poznaniu stwierdził, iż: „(...) W doktrynie za usługi związane z nieruchomościami - obok przypadków wyraźnie wymienionych w komentowanym przepisie, usług: wyceny nieruchomości, pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, hotelowych (noclegowych) i zakwaterowania, najmu, dzierżawy i podobnych, przygotowania i koordynowania prac budowlanych (usługi architektów i nadzoru budowlanego), można uznać także m.in.:

• usługi (roboty) budowlane (także w zakresie remontów nieruchomości),
• usługi prac polowych w rolnictwie,
• usługi geodezyjne,
• usługi notarialne (dotyczące sporządzenia umów przenoszących lub ustanawiających własność lub inne prawa do nieruchomości).
  
  

Ponadto w wyroku z dnia września 2006 r. (sygn. C-166/05) ETS stwierdził: „(...) W rzeczywistości bowiem sprzeczne z systematyką art. 9 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy byłoby dopuszczenie, aby w zakresie tej zasady szczególnej mieściło się każde świadczenie usług, które pozostaje w jakimkolwiek, nawet niewielkim związku z nieruchomością, ponieważ znaczna liczba usług jest mniej lub bardziej związana z nieruchomością.

Zatem, jak wynika z orzecznictwa ETS, nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek powiązanie z konkretną nieruchomością, lecz o powiązanie w stopniu istotnym. Sam fakt, że pomiędzy usługą kompleksową a określoną nieruchomością może zachodzić niewielki związek nie powinien skutkować uznaniem tej usługi za „związaną z nieruchomościami”.

Z przedstawionego opisu sprawy wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz spółki z siedzibą na terytorium Polski na podstawie umowy mającej za przedmiot usługi doradztwa technicznego z zakresu geodezji związane z obsługą budowy elektrofiltrów na terenie Holandii. W ramach prowadzonej działalności Zamawiający zajmuje się wykonawstwem i montażem elektrofiltrów i instalacji odsiarczania dla przemysłu hutniczego i energetycznego. Usługi te są oferowane bezpośrednio z jego siedziby. Umowa została zawarta bezpośrednio z Zamawiającym, nie z Oddziałem, wszystkie koszty zwiąże z otrzymywanymi i wykonywanymi na jej rzecz usługami ponosiła siedziba Zamawiającego. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę świadczone są na potrzeby siedziby zamawiającego w Polsce. Na podstawie wskazanej umowy zamawiający obowiązany był do zapłaty wynagrodzenia 2.000 euro miesięcznie. Do podanej kwoty doliczany był podatek VAT zgodnie z przepisami polskiego prawa podatkowego.

Tak więc, na podstawie analizy charakteru wykonanych przez Wnioskodawcę usług należy uznać, iż usługi doradztwa technicznego świadczone przez Wnioskodawcę nie powinny podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 28b ustawy o VAT w miejscu siedziby usługobiorcy, gdyż stanowią usługi, o których mowa w art. 28e ustawy.

Powyższe prowadzi do wniosku, że nieruchomości, dla których Wnioskodawca świadczy usługi doradztwa technicznego z zakresu geodezji związane z obsługą budowy elektrofiltrów, znajdują się w konkretnie określonym miejscu na terytorium Holandii, zatem znane będzie miejsce wykonania przedmiotowych usług. Ponadto usługi wykonywane przez Wnioskodawcę były ukierunkowane na samą określoną nieruchomość, a rezultaty świadczonej usługi wykorzystywane (związane) były bezpośrednio z daną określoną nieruchomością. Świadczona usługa będzie zatem ściśle związana z konkretną nieruchomością, gdyż powiązana była w stopniu istotnym z tą konkretną nieruchomością.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.