Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-257/13-2/AD
z 20 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Radcę Prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu 27 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży praw wynikających z koncesji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży praw wynikających z koncesji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zamierza zawrzeć umowę sprzedaży, na mocy której dokona sprzedaży na rzecz innego podmiotu (spółki z o.o.) następujących składników majątkowych:

1. prawo własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej, stanowiącej grunty orne;
2. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej (stanowiącej własność Skarbu Państwa) oraz prawo własności posadowionych na niej budynków i budowli (stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności) w postaci budynku biurowo-socjalnego, budynku warsztatowo-magazynowego, stacji trafo oraz wiaty;
3. prawa wynikające z koncesji na wydobywanie kruszywa naturalnego ze złoża znajdującego się na nieruchomościach opisanych w punktach a i b, udzielonej przez właściwy organ koncesyjny w osobie Wojewody.
   
   

Dla każdego ze składników wchodzących w zakres wyżej opisanego przedmiotu umowy sprzedaży wskazana zostanie osobno wysokość ustalonej przez strony ceny sprzedaży. Transakcja zostanie dokonana w formie aktu notarialnego. Obie spółki będą należycie reprezentowane.

Wnioskodawca zamierza zastosować w ramach planowanej transakcji przepisy ustawy o VAT nakazujące opodatkowanie odpłatnej sprzedaży towarów podatkiem od towarów i usług, stosując stawkę 23% od całości ustalonej ceny sprzedaży dla każdego z elementów składających się na przedmiot umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż praw wynikających z koncesji na wydobywanie kruszywa winna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż praw wynikających z koncesji na wydobywanie kruszywa winna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług, albowiem mieści się ona w definicji pojęcia „świadczenie usług”, zawartej w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Przeniesienie praw wynikających z koncesji ma charakter przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu tego przepisu. Uzyskanie praw z koncesji zostanie przez strony umowy wyodrębnione jako samoistny element przedmiotu umowy, albowiem dla strony kupującej możliwość nabycia tych praw (wstąpienia w miejsce zbywcy i eksploatowanie złoża) stanowi wartość samoistną, przewyższającą kwoty przypisane tytułem ceny dla sprzedaży nieruchomości (prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu). Z uwagi na powyższe transakcja sprzedaży prawa do koncesji powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%. Tego rodzaju stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w uprzednio wydanych interpretacjach organów skarbowych, dotyczących analogicznych stanów faktycznych, gdy przedmiotem ocenianych transakcji było przeniesienie prawa do koncesji, jak np. interpretacja indywidualna Urzędu Skarbowego w Aleksandrowie Kujawskim z dnia 13 lipca 2005 r. o numerze PP/443-25/05.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwana dalej ustawą, nie definiuje pojęcia koncesji ani nie wymienia wprost sprzedaży koncesji jako przedmiotu opodatkowania. Nie oznacza to jednak, że czynność ta została wyłączona z jej zakresu.

Koncesja jest decyzją administracyjną, uprawniającą do wykonywania przez koncesjonariusza ściśle określonej działalności gospodarczej w sposób i na warunkach określonych w ustawie, których przestrzeganie podlega kontroli organu wydającego koncesję (Encyklopedia gazety prawnej, www.gazetaprawna.pl/encyklopedia/prawo/hasla/335347/koncesja.html).

Z kolei, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami zaś, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika więc, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, iż w przepisach powołanej ustawy określeniem „usług” objęto obszerny krąg czynności obejmujący swoim zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń nie ujętych w tych klasyfikacjach.

W związku z powyższym należy uznać, iż pojęcie świadczenia, składającego się na istotę usługi, należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. W efekcie, przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na uwadze, że powołana ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Jednak należy zauważyć, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument – odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Jednocześnie należy podkreślić, iż czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Mając powyższe na uwadze, aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności dokonywanej w zamian za płatność, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego. Opodatkowaniu bowiem podlegają tylko te czynności, które przyczyniają się bezpośrednio do uzyskania korzyści przez wypłacającego.

Z okoliczności przestawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zamierza zawrzeć umowę sprzedaży, na mocy której dokona sprzedaży na rzecz innego podmiotu (spółki z o.o.) następujących składników majątkowych:

1. prawo własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej, stanowiącej grunty orne;
2. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej (stanowiącej własność Skarbu Państwa) oraz prawo własności posadowionych na niej budynków i budowli (stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności) w postaci budynku biurowo-socjalnego, budynku warsztatowo-magazynowego, stacji trafo oraz wiaty;
3. prawa wynikające z koncesji na wydobywanie kruszywa naturalnego ze złoża znajdującego się na nieruchomościach opisanych w punktach a i b, udzielonej przez właściwy organ koncesyjny w osobie Wojewody.
   
   

Dla każdego ze składników wchodzących w zakres wyżej opisanego przedmiotu umowy sprzedaży wskazana zostanie osobno wysokość ustalonej przez strony ceny sprzedaży.

Uzyskanie praw z koncesji zostanie przez strony umowy wyodrębnione jako samoistny element przedmiotu umowy, albowiem dla strony kupującej możliwość nabycia tych praw (wstąpienia w miejsce zbywcy i eksploatowanie złoża) stanowi wartość samoistną, przewyższającą kwoty przypisane tytułem ceny dla sprzedaży nieruchomości (prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu).

Zatem z jednej strony podmiot nabywający przedmiotowe prawa wypłaca wynagrodzenie i otrzymuje z tego tytułu korzyść – wstąpienie w prawa wynikające z koncesji na wydobywanie kruszywa, a z drugiej strony Wnioskodawca otrzymuje konkretną wartość materialną w postaci świadczenia pieniężnego. Tym samym istnieje beneficjent świadczenia, występuje element odpłatności świadczonej usługi a wynagrodzenie (świadczenie wzajemne) pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Tak więc, sprzedaż praw wynikających z koncesji na wydobywanie kruszywa stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawek określonych w art. 41 ustawy.

Podstawowa stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Usługi polegające na sprzedaży praw wynikających z koncesji na wydobywanie kruszywa nie mieszczą się w katalogu zwolnień od podatku od towarów i usług, nie są również objęte preferencyjną stawką podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe, czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę praw wynikających z koncesji na wydobywanie kruszywa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na ogólnych zasadach jako odpłatne świadczenie usług.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.