Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-350/13-2/AMN
z 19 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2013 r. (data wpływu 25 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest płatnikiem, Zamawiającym, natomiast Wykonawca to osoba wykonująca zlecone prace na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest przedstawienie zdarzenia faktycznego dotyczącego możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami.

Wnioskodawca prowadzi działalność wydawniczą. Nie zatrudnia pracowników. Tworzenie i zamykanie kolejnych wydań pisma powierza firmom zewnętrznym lub zawiera umowy cywilnoprawne (o dzieło) m.in. w zakresie usług dziennikarskich, dla których przysługują 50% koszty uzyskania przychodu, ponieważ zgodnie z zawartą umową Wykonawca przenosi w ramach wynagrodzenia na rzecz Zamawiającego autorskie prawa majątkowe do prac autorskich wykonanych w ramach przedmiotu umowy. Rachunki do umów o dzieło wystawia Wnioskodawca.

W związku ze zmianą Ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22 ust. 9 pkt 1-3 i ust. 9a) Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów od umów o dzieło, których przedmiotem jest przeniesienie praw autorskich. Wątpliwości dotyczą art. 22 ust. 9a w związku z ograniczeniem w roku podatkowym łącznych koszów uzyskania przychodów do wysokości 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PDOF.

Wnioskodawca wystawiając rachunek dla Wykonawcy dzieła nie posiada informacji o łącznej wysokości uzyskanych przychodów i łącznych kosztach uzyskania przychodu w roku. Nie ma też prawnych możliwości do zobowiązania Wykonawcy dzieła do składania oświadczenia o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o PDOF np. w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 22 ust. 9a ustawy o PDOF. Złożenie takiego oświadczenia jest jedynie dobrą wolą Wykonawcy dzieła.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma obawę, że w przypadku, kiedy Wykonawca dzieła przekroczy kwotę, o której mowa w art. 22 ust. 9a ustawy o PDOF i nie poinformuje o tym Wnioskodawcy, Zainteresowany będzie ponosił odpowiedzialność karno - skarbową z tytułu popełnienia czynu zabronionego, przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego o których mowa w art. 53 § 1, 2 i 3 Ustawy z dnia 10.09.1999 r. Kodeks karny skarbowy w związku z zaniżeniem należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 Ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa Wnioskodawca jest Płatnikiem czyli osobą prawną, obowiązaną na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika - Wykonawcy dzieła - podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu (odpowiedzialność Płatnika w przypadku błędnie naliczonego podatku).

Art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. § 3 tego artykułu dodaje, że Płatnik odpowiada za należności wymienione w § 1 całym swoim majątkiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy w przypadku przekroczenia przez Wykonawcę dzieła kwoty kosztów uzyskania przychodu, o której mowa w art. 22 ust. 9a ustawy o PDOF Płatnik powinien stosować do pozostałej części przychodu koszty w wysokości 20%?
2. Czy w przypadku złożenia przez Wykonawcę dzieła oświadczenia, o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o PDOF Płatnik powinien stosować od następnego miesiąca po złożeniu ww. oświadczenia 20% koszty uzyskania przychodu lub inne koszty, wskazane przez Wykonawcę w tym oświadczeniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa nie przewiduje wprost jakie koszty należy zastosować, kiedy łączna kwota kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym przekroczyła wartość o której mowa w art. 22 ust. 9a dla przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o PDOF (poza tymi o których mowa w art. 22 ust. 10 i 10a ustawy o PDOF). Jednak art. 22 ust. 9 pkt 4 ustala wysokość kosztów uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2,4,6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o PDOF, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. W punkcie tym nie ma informacji o wyłączeniu przychodów uzyskiwanych ze źródeł przychodów o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o PDOF na podstawie umowy zlecenie/dzieło w związku z tym należy domniemać, że do pozostałej kwoty przychodów można zastosować 20% koszty uzyskania przychodu, chyba że podatnik wskaże inną kwotę (określoną np. zgodnie z art. 22 ust. 10 lub 10a ustawy o PDOF lub poprosi o zastosowanie zerowych kosztów uzyskania przychodów).

W związku z ww. stanowiskiem Wnioskodawca uważa, że od następnego miesiąca następującego po miesiącu złożenia przez Wykonawcę dzieła oświadczenia, o którym mowa w art. 41 pkt 11 ustawy o PDOF, Wnioskodawca powinien stosować 20% koszty uzyskania przychodu, chyba że Wykonawca dzieła w oświadczeniu o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o PDOF poinformuje Płatnika o innym sposobie określenia kosztów (np. zgodnie z art. 22 ust. 10 lub 10a ustawy o PDOF lub poprosi o zastosowanie zerowych kosztów uzyskania przychodów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do treści art. 11 ust. 1 wskazanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca wymienia w pkt 7 - kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

W świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. art. 18 są m.in. przepisy ustawy z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Co do zasady, twórcom utworów, objętych ochroną prawa autorskiego przysługuje wyłączność do tychże praw. Twórca może jednak umożliwić korzystanie podmiotom trzecim ze swojego utworu. Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki:

• konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu,
• osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi.
  
  

W tym miejscu należy jednak zauważyć, iż tut. organ nie jest upoważniony do interpretacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowią prawo autorskie lub prawo pokrewne.

Zawarte w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jako odrębne źródło przychodów ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest płatnikiem, Zamawiającym, natomiast Wykonawca to osoba wykonująca zlecone prace na podstawie umowy cywilnoprawnej. Wnioskodawca prowadzi działalność wydawniczą. Nie zatrudnia pracowników. Tworzenie i zamykanie kolejnych wydań pisma powierza firmom zewnętrznym lub zawiera umowy cywilnoprawne (o dzieło) m.in. w zakresie usług dziennikarskich, dla których przysługują 50% koszty uzyskania przychodu, ponieważ zgodnie z zawartą umową Wykonawca przenosi w ramach wynagrodzenia na rzecz Zamawiającego autorskie prawa majątkowe do prac autorskich wykonanych w ramach przedmiotu umowy. Rachunki do umów o dzieło wystawia Wnioskodawca. Wnioskodawca wystawiając rachunek dla Wykonawcy dzieła nie posiada informacji o łącznej wysokości uzyskanych przychodów i łącznych kosztach uzyskania przychodu w roku. Nie ma też prawnych możliwości do zobowiązania Wykonawcy dzieła do składania oświadczenia o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o PDOF np. w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 22 ust. 9a ustawy o PDOF. Złożenie takiego oświadczenia jest jedynie dobrą wolą Wykonawcy dzieła.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż przychody twórców i artystów wykonawców z tytułu korzystania i rozporządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi w wykonaniu zawartych umów cywilnoprawnych, należy zaliczyć do przychodów ze źródła określonego w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z praw majątkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast stosownie do ust. 11 art. 41 ww. ustawy, płatnicy przy obliczaniu zaliczki nie stosują kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, jeżeli podatnik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji z ich stosowania. Oświadczenie, o którym mowa w zdaniu poprzednim, składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Należy zauważyć, iż przepisy art. 32 ust. 7 i art. 41 ust. 11 ww. ustawy różnią się między sobą zapisem dotyczącym terminu, w którym płatnik powinien zaprzestać stosowania tych kosztów.

Z art. 32 ust. 7 wynika, że zakład pracy przy obliczaniu zaliczki, nie będzie stosował 50% kosztów uzyskania przychodów począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji z ich stosowania. Z kolei w art. 41 ust. 11 brak jest wskazania, co do terminu zaprzestania przez płatnika potrącania 50% kosztów uzyskania przychodów. Tym samym należy stwierdzić, że otrzymane oświadczenie podatnika powinno być uwzględnione przez płatnika przy najbliższej dokonywanej wypłacie wynagrodzenia. Wobec tego, należy uznać, że jeśli podatnik złoży oświadczenie o rezygnacji z 50% kosztów uzyskania przychodów, przed terminem wypłaty wynagrodzenia dla podatnika, to wówczas płatnik obliczając zaliczkę na podatek dochodowy powinien nie uwzględniać kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - co do zasady - kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2013 r., ustawodawca wymienia trzy przypadki przychodów, do których znajdują zastosowanie 50% koszty uzyskania.

Z przepisu tego wynika mianowicie, iż koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

1. z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a.
2. z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a.
3. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
   
   

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Przepis ten stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ustawy).

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zatem, skoro istotnie, jak stwierdza Wnioskodawca zawiera on umowy cywilnoprawne (o dzieło) m.in. w zakresie usług dziennikarskich, dla których przysługują 50% koszty uzyskania przychodu, ponieważ zgodnie z zawartą umową Wykonawca przenosi w ramach wynagrodzenia na rzecz Zamawiającego autorskie prawa majątkowe do prac autorskich wykonanych w ramach przedmiotu umowy, to w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy mieć na uwadze, że do przychodów z praw majątkowych nie stosuje się 20% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w przepisie art. 22 ust. 9 pkt 4. Mają one zastosowanie tylko do przychodów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji jeżeli przychód osób zatrudnionych na warunkach umowy o dzieło przenoszącej prawa autorskie przekroczy w danym roku podatkowym kwotę 85,528 zł, płatnik odstąpi od potrącania 50% kosztów uzyskania przychodów, bez możliwości uwzględnienia 20% kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto obowiązkiem płatnika, jak wynika z treści art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, jest obliczenie i pobranie od podatnika podatku oraz wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu jednocześnie stosownie do treści art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej. Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Ta odpowiedzialność płatnika zostaje wyłączona, jeśli podatek nie został pobrany z winy podatnika (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej).

Jeżeli zatem płatnik, który odprowadza zaliczkę na podatek od przychodów twórcy, pomniejszanych o 50% koszty uzyskania przychodu, nie posiada wiedzy na temat innych źródeł przychodu, którego uzyskanie uprawnia twórcę do pomniejszenia tego przychodu o 50% koszty uzyskania przychodu i nie otrzyma oświadczenia od twórcy o niestosowaniu przy obliczaniu zaliczek na podatek 50% kosztów uzyskania przychodów, będzie nadal zobligowany do pomniejszania przychodów osób wykonujących działalność na podstawie umowy cywilnoprawnej, o 50% koszty uzyskania przychodu do wysokości limitu, o którym mowa w art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Fakt, iż płatnik jest pozbawiony informacji na temat dochodów podatnika z działalności o charakterze twórczym z kilku źródeł, wyłącza jego odpowiedzialność z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, a przenosi ją na podatnika, który będzie odpowiadał za niepobrany podatek.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane uregulowania prawne należy stwierdzić, iż w przypadku przekroczenia przez Wykonawcę dzieła kwoty kosztów uzyskania przychodu, o której mowa w art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca nie powinien stosować do pozostałej części przychodu kosztów w wysokości 20%. Również w przypadku złożenia przez Wykonawcę dzieła oświadczenia, o którym mowa w art. 41 ust. 11 ww. ustawy Wnioskodawca nie zastosuje 20% kosztów tylko zerowe koszty uzyskania przychodów.

Złożone przez Wykonawcę ww. oświadczenie powinno być uwzględnione przez Wnioskodawcę przy najbliższej dokonywanej wypłacie wynagrodzenia.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w części dotyczącej ustawy – Kodeks karny skarbowy został rozstrzygnięty postanowieniem z dnia 19 czerwca 2013 r. nr ILPB1/415-350/13-3/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.