Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1214/12-2/DG
z 8 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego
(Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 05.12.2012 r. (data wpływu 10.12.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• skutków podatkowych skorygowania podatku należnego VAT zaliczonego uprzednio do kosztów podatkowych– jest nieprawidłowe,
• skutków podatkowych skorygowania podatku należnego VAT niezaliczonego uprzednio do kosztów podatkowych– jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10.12.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych skorygowania podatku należnego VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W toku swojej działalności gospodarczej Spółka realizowała nieodpłatne wydania towarów, które dokumentowała fakturami wewnętrznymi, zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT. Na podstawie tych faktur, Spółka wykazywała kwotę VAT należnego od wydanych towarów
w odpowiednich deklaracjach VAT-7.
W odniesieniu do części nieodpłatnych wydań towarów, realizowanych na cele reprezentacji
i reklamy, Spółka zaliczała podatek VAT należny do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugie ustawy o CIT. Natomiast w przypadku niektórych nieodpłatnych przekazań, VAT należny deklarowany przez Spółkę nie był zaliczany do kosztów uzyskania przychodów.

Po przeprowadzeniu ponownej analizy prawidłowości dotychczasowego sposobu rozliczania VAT od nieodpłatnych przekazań towarów, Spółka uznała, iż podatek należny deklarowany był również w sytuacjach, w których nieodpłatne wydanie towaru nie podlegało opodatkowaniu.

Z uwagi na powyższe, obecnie Spółka zamierza skorygować nieprawidłowo naliczony podatek VAT dotyczący wydań dokonanych w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 marca 2011 r., poprzez korektę odpowiednich faktur wewnętrznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy skorygowany VAT należny, zaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, powinien być potraktowany jako przychód podlegający opodatkowaniu CIT w momencie obniżenia zobowiązania podatkowego w VAT lub zwiększenia kwoty zwrotu podatku VAT?
2. Czy skorygowany VAT należny, niezaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, powinien być potraktowany jako przychód niepodlegający opodatkowaniu CIT?
   
   
   

Stanowisko Spółki

Ad. 1

Skorygowany podatek VAT, zaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, powinien być potraktowany jako przychód podlegający opodatkowaniu CIT w momencie obniżenia zobowiązania podatkowego w VAT lub zwiększenia kwoty zwrotu podatku VAT.

Ad. 2

Skorygowany podatek VAT, niezaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, powinien być potraktowany jako przychód niepodlegający opodatkowaniu CIT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zdaniem Spółki, w związku z wystawieniem faktur korygujących i zmniejszeniem kwoty VAT należnego, zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, Spółka jest zobowiązana do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT.

Przychód należy rozpoznać w wysokości kwoty skorygowanego VAT należnego, wynikającego z faktur korygujących do faktur wewnętrznych, bez względu na formę zadysponowania kwotą zmniejszonego podatku należnego VAT, a więc bez względu na to, czy Spółka wykaże
w deklaracji VAT składanej za okres, w którym wystawiła faktury korygujące do faktur wewnętrznych, pomniejszoną kwotę VAT do wpłaty do urzędu skarbowego, czy też powiększoną nadwyżkę VAT naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy lub do przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy.

Zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4f cytowanej ustawy, w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami — przychodem jest naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. A contrario, zwrot podatków zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, stanowi przychód na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych.

Dlatego też w sytuacjach, w których na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o CIT Spółka zaliczała podatek VAT do kosztów uzyskania przychodów, zwrócona kwota podatku będzie stanowiła przychód, jako nieobjęta wyłączeniem z art. 12 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy.

Warto także podkreślić, iż stanowisko odnośnie konieczności rozpoznania przychodu w związku ze skorygowaniem (odzyskaniem) podatku VAT zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, przedstawił Minister Finansów w informacji opublikowanej w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r.

W sprawie C-4 14/07 Magoora. Jak wyjaśniono we wspomnianej informacji, „podatnicy, którzy w związku z tym wyrokiem dokonają odliczenia podatku od towarów i usług poprzez dokonanie korekty rozliczenia w tym podatku, nie są obowiązani do korygowania kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym. Kwota zwrotu lub obniżenia podatku w części uprzednio zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów będzie stanowiła przychód w podatku dochodowym w momencie otrzymania zwrotu”.

Spółka pragnie podkreślić, iż przedstawione powyżej stanowisko zostało potwierdzone również w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe. W Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 maja 2009 r. (ITPB3/423- 132/09/DK), w której stwierdzono: „Z przedstawionego przez Spółkę we wniosku stanu faktycznego wynika, że zaliczyła ona podatek należny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zakładając tym samym, iż w danym przypadku Spółce przysługiwałoby prawo do korekty podatku należnego, uznać należy, że użyty w treści art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym zwrot „obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług” odnosi się do omawianej sytuacji. W konsekwencji w takiej części, w jakiej wcześniej podatek od towarów
i usług zaliczono do kosztów uzyskania przychodu, otrzymane jego kwoty będą stanowiły przychód podatkowy i ograniczenie wynikające z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miało zastosowania.”

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji z dnia 26 czerwca 2006 r. (sygn. 1401/PD-423OZ-58/06/KK), w której stwierdził, że: „strona w związku z zaliczeniem podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winna zaliczyć do przychodów nadpłacony podatek należny”. Analogiczne stanowisko wyrażają inne organy podatkowe np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 23 lutego 2009 r. (sygn. ILPB3/423-803/08-2/MC), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z 29 lipca 2005 r. (sygn. 1472/ROPI/423-200-1 85/05/AJ) oraz Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w postanowieniu z 22 sierpnia 2007 r. (sygn. 1473/9661KD0/423/72/07/13C).

Ad. 2

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, w sytuacjach, gdy Spółka nie zaliczała należnego podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów (np. gdy nieodpłatne wydania towarów nie były traktowane jako wydania na cele reprezentacji i reklamy), to zwrot podatku (dokonany poprzez korektę podatku VAT należnego i zmniejszenie zobowiązania podatkowego w VAT lub zwiększenie kwoty zwrotu VAT) nie będzie uznawany za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 listopada 2008 r., sygn. IBPB3/423-748/08/JS oraz z 28 kwietnia 2009 r., sygn. ILPB3/423- 124/092/MC, w której organ podatkowy stwierdził: „Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 powołanej ustawy, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Treść przytoczonego powyżej przepisu jednoznacznie wskazuje, że jeśli podatek nie jest zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, to jego zwrot nie stanowi przychodu. Zatem, skoro jednostka nie ujęła w koszty uzyskania przychodów (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustany o podatku dochodowym od osób prawnych) zapłaconego uprzednio (zgodnie z deklaracjami VAT- 7) podatku od towarów i usług należnego, nie ma obowiązku zwróconego przez właściwy organ podatkowy nadpłaconego podatku od towarów i usług należnego zaliczyć do przychodów podatkowych.”

Wskazane interpretacje potwierdzają zatem słuszność stanowiska Spółki, zgodnie z którym nie ma ona obowiązku rozpoznawania przychodu podatkowego z tytułu zwrotu podatku, który nie został wcześniej zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• skutków podatkowych skorygowania podatku należnego VAT zaliczonego uprzednio do kosztów podatkowych– jest nieprawidłowe,,
• skutków podatkowych skorygowania podatku należnego VAT niezaliczonego uprzednio do kosztów podatkowych– jest prawidłowe.
  
  

Odpowiedź na pytanie nr 1

Odnosząc się do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy zauważyć, iż podstawową zasadą w systemie VAT, która ma również zastosowanie w przypadku klasyfikacji podatku od towarów i usług odpowiednio jako przychodu i kosztu podatkowego, jest zasada neutralności, tj. podatek od towarów i usług nie stanowi ani przychodu, ani kosztu uzyskania przychodu. W systemie VAT zasada neutralności doznaje jednakże w pewnych sytuacjach istotnych ograniczeń. W celu zachowania neutralności systemu podatkowego, rozumianej jako niemożność nakładania obciążeń podatkowych na wydatki związane bezpośrednio z prowadzeniem działalności gospodarczej, istnieje konieczność wprowadzenia mechanizmów, które umożliwiałyby podatnikom rekompensatę braku prawa do odliczenia podatku naliczonego. Dlatego też art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy o CIT ustanawia wyjątki od zasady neutralnego traktowania podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 394 ze zm.), dale ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

• podatek należny:
  
  

* w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

* w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,

* od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,

w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w toku swojej działalności gospodarczej realizowała nieodpłatne wydania towarów. Po przeprowadzeniu analizy prawidłowości dotychczasowego sposobu rozliczania VAT od nieodpłatnych przekazań towarów, Spółka uznała, iż podatek należny deklarowany był również w sytuacjach, w których nieodpłatne wydanie towaru nie podlegało opodatkowaniu. Z uwagi na powyższe, obecnie Spółka zamierza skorygować nieprawidłowo naliczony podatek VAT dotyczący wydań dokonanych w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 marca 2011 r., poprzez korektę odpowiednich faktur wewnętrznych. i korektą kwoty podatku należnego VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy jest on zobowiązany do:

• rozpoznania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku skorygowanego podatku VAT zaliczonego uprzednio do kosztów podatkowych. Zdaniem Spółki powyższa kwalifikacja wynika z zastosowania przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Z powyższą tezą nie można się zgodzić. Przepis wymienionego artykułu stanowi wyraźnie o okolicznościach, w których powstaje czy też nie powstaje przychód podatkowy ale hipoteza tej normy prawnej nie obejmuje sytuacji opisanej we wniosku Spółki. Tym bardziej gdy art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy podatkowej wyraźnie precyzuje, iż do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z przepisem art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Po pierwsze, w przepisie tym jest mowa o zwrocie podatku, a nie jego częściach składowych, jak w przypadku podatku od towarów i usług - podatku naliczonego lub należnego. Poza tym trzeba mieć na względzie, że nie każde obniżenie podatku naliczonego, czy też należnego spowoduje zwrot podatku VAT, o czym świadczy m. in. brzmienie art. 87 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług: "W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy".

Po drugie, powyższy przepis swoim zakresem przedmiotowym obejmuje stanowiące dochody budżetu państwa i budżetów samorządowych jednostek terytorialnych, podatki i opłaty, które podlegają zwrotowi, umorzeniu lub zaniechany jest ich pobór, pod warunkiem, że nie zostały wcześniej zaliczone, przez podatnika, do kosztów uzyskania przychodów. Podstawą do zaniechania i umorzenia poboru podatku są odpowiednio przepisy art. 22, art. 67a i 67b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Natomiast zwrot podatku następuje na zasadach określonych w art. 76 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi w § 1, że nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz
z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2. Zatem znaczenie użytych określeń w przepisie art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, zawsze wiążą się z działaniem organu podatkowego gdyż podatnik (inkasent, płatnik) nie może sobie sam zwrócić podatku. Pod pojęciem „zwrot podatku” nie można rozumieć nadwyżki podatku naliczonego lub wartości skorygowanego podatku VAT należnego.

W związku z powyższym, dokonane przez podatnika korekty podatku VAT należnego nie mieszczą się w żadnym z wymienionych przepisów dotyczących przychodów podatkowych to ich skutek w podatku dochodowym powinien być uwzględniany po stronie kosztów uzyskania przychodów, bowiem to na podstawie przepisów ustawy o CIT, regulujących zasady uznawania określonych wydatków za koszty podatkowe - konkretnie art. 16 ust.1 pkt 46 lit. b tiret drugie - podatnik uznał uprzednio podatek VAT należny za koszt uzyskania przychodów lub też nie. Należy jednakże zauważyć, iż powyższe wnioski i przyjęte rozstrzygnięcie opiera się na stwierdzeniu podatnika, iż podatek należy deklarowany był w sytuacjach, w których nieodpłatne wydanie towaru nie podlegało opodatkowaniu.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dokona korekty faktur wewnętrznych. Przedmiotowe korekty faktur sporządzone zostaną w związku z wynikiem ponownej analizy prawidłowości dotychczasowego sposobu rozliczenia nieodpłatnie przekazanych towarów, czyli w wyniku błędnej kwalifikacji ww. zdarzeń gospodarczych dokonanej przez samego podatnika.

Podkreślić należy, przyjmując za podatnikiem, że skoro "nieodpłatne wydanie towaru nie podlegało opodatkowaniu" to konsekwencją tego jest, iż należny podatek od towarów i usług w przedmiotowej sprawie w ogóle nie powinien wystąpić, a tym samym, nie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodów na podstawie wyżej cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugie ustawy. W takim przypadku tj. stwierdzenia pomyłki powodującej błędne zakwalifikowanie do kosztów podatkowych wydatku, który nie wystąpił, skutków tych błędów podatnik nie może uwzględnić w bieżących okresach rozliczeniowych tj. w okresie (miesiącu, roku), w którym błąd ten został zauważony (wykryty). Błąd ten należy wyeliminować za okresy, w których podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Zasady ujmowania i rozliczania VAT należnego i możliwego do odliczenia naliczonego są zgodne rachunkowo i podatkowo. Cechą podstawową VAT jest jego neutralność dla podatnika, czyli nieobciążanie nim podatnika. Podatek ten jest ewidencjonowany na kontach bilansowych i rozliczany z urzędem skarbowym. Zatem, poza kilkoma przypadkami (kiedy jest kosztem, np. niemożliwy do odliczenia, należny z tytułu nieodpłatnego przekazania), nie będzie miał wpływu na rachunek zysków i strat oraz rozliczenie podatkowe podmiotu.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy podatkowej, do przychodów podatkowych nie zalicza się kwoty należnego podatku od towarów i usług. U podatników tego podatku kwota należna to kwota wynikająca z umowy zawierająca w sobie VAT należny. Podatek ten rozliczany jest w systemie VAT i jako taki nie stanowi przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych. Od kwoty należności jest on odejmowany i dopiero kwota netto stanowi przychód podatkowy.

Zatem, w przypadku gdy spółka, błędnie interpretując przepisy, zaliczała podatek należny do kosztów uzyskania przychodów, wykazując tym samym przychód należny w mniejszej wysokości, musi z uwagi na zasadę współmierności kosztów z przychodami, skorygować (zmniejszyć) koszty podatkowe za rok, w którym je błędnie wykazała.

Z uwagi na powyższe stanowisko podatnika dotyczące zaliczenia skorygowanego podatku VAT do przychodów podatkowych jest nieprawidłowe.

Jednocześnie organ podatkowy pragnie wyjaśnić, że niniejsza interpretacja podatkowa, wydana na podstawie art. 14b w zw. z art. 14c Ordynacji podatkowej, zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, w indywidualnej sprawie. Z uwagi na powyższe, powołane we wniosku: interpretacje i decyzja organów podatkowych wydane zostały w indywidualnych sprawach innych wnioskodawców i nie mogą stanowić źródła praw i obowiązków dla innych podatników. Nadmienić należy ponadto, że organ praworządnego państwa ma obowiązek wycofać się z błędnego orzeczenia poprzez niepowielanie, dotychczas wydawanych, błędnych rozstrzygnięć.

Odnośnie powołanego stanowiska Ministra Finansów wyrażonego w komunikacie z 12 stycznia 2008 r., podkreślić trzeba, że dotyczy ono skutków w podatku dochodowym, w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora, podatników, którzy w związku z tym wyrokiem dokonają odliczenia podatku od towarów i usług (podatku naliczonego) od samochodów i paliwa, a więc dotyczy odmiennej sprawy niż przedstawiona w przedmiotowym wniosku.

Odpowiedź na pytanie nr 2

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 2 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę
i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.