INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31.01.2013 r. (data wpływu 04.02.2013 r.), uzupełnionym w dniu 22.03.2013 r. (data wpływu 25.03.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych kontrahentom oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.02.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych kontrahentom oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 22.03.2013 r., złożonym w dniu 22.03.2013 r. (data wpływu 25.03.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

A. Sp. z o.o. (dalej: „A.” lub „Spółka”) jest wiodącym producentem i dystrybutorem produktów leczniczych („Produkty”) w Polsce. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się także prowadzeniem działań marketingowych i promocyjnych, wpierających sprzedaż oferowanych przez nią Produktów.

Prowadzona przez A. reklama produktów leczniczych jest zgodna z przepisami Ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo Farmaceutyczne („Prawo Farmaceutyczne”) i obejmuje m.in. sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi (dalej jako „Spotkania Promocyjne” lub „Spotkanie”). Spotkania Promocyjne prowadzone są przez Konsultantów Medycznych A. w specjalnie wynajętych pomieszczeniach oraz salach szpitalnych (na oddziałach) i mają na celu informowanie o właściwościach oferowanych przez Spółkę produktów leczniczych.

W trakcie Spotkania Spółka zapewnia zwyczajowy niewielki poczęstunek w postaci np.: kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, ciastek, słodyczy czy też innych drobnych przekąsek (dalej łącznie jako „Artykuły Spożywcze”). Powyższe Artykuły Spożywcze są nabywane przez Konsultantów Medycznych A. przed Spotkaniem i są dokumentowane właściwymi fakturami VAT. Poczęstunek zapewniany uczestnikom ma charakter symboliczny i nie nosi znamion okazałości - wartość Artykułów Spożywczych zużywanych podczas Spotkania Promocyjnego nigdy nie przekracza 100 zł na uczestnika, a przejawy gościnności nie wykraczają poza główny cel tego Spotkania.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT), prowadzącym wyłącznie działalność opodatkowaną VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki związane z organizacją Spotkań Promocyjnych, w tym na zakup Artykułów Spożywczych zużywanych podczas Spotkań, stanowią koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy w związku z zakupem Artykułów Spożywczych Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług (VAT) naliczonego przy ich nabyciu...
3. Czy zużycie Artykułów Spożywczych podczas Spotkań Promocyjnych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust 2. Ustawy o VAT...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji są zagadnienia oznaczone numerami 2 i 3 dotyczące podatku od towarów i usług, w odniesieniu zaś do pytania oznaczonego numerem 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zasadniczo, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Ustawa o VAT) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17119 oraz art. 124.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy (i) odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz (ii) gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Warto wskazać, że przepisy Ustawy o VAT nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia, Związek ten może być:

• Bezpośredni — tj. taki, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi VAT, lub

• Pośredni — tj. zakup towarów i usług co prawda nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.
  
  

W tym kontekście, jak zaznaczono na wstępie, organizowane przez A. Spotkania Promocyjne stanowią dozwoloną Prawem Farmaceutycznym reklamę, mającą na celu zwiększenie opodatkowanej VAT sprzedaży produktów leczniczych. Tym samym, w opinii A., wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup Artykułów Spożywczych zużywanych w ich trakcie, bez wątpienia wiążą się (choć pośrednio) z czynnościami opodatkowanymi VAT, w postaci odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1 Ustawy o VAT.

Jednocześnie wspomniane powyżej prawo do odliczenia podatku naliczonego podlega ograniczeniom, określonym w art. 88 ust 1 Ustawy o VAT. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Zalicza się do nich w szczególności nabywanie:

• usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób;
• towarów i usług, których nabycie:
  
  

- zostało udokumentowane fakturami otrzymanymi przed dniem utraty zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 lub 9 albo przed dniem rezygnacji z tego zwolnienia, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 113 ust. 5 i 7,- nastąpiło w wyniku darowizny lub nieodpłatnego świadczenia usługi.

W świetle powyższego, z uwagi na fakt, iż:

• A. jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym wyłącznie działalność opodatkowaną VAT;

• zakup Artykułów Spożywczych dokonywany jest w związku z organizacją Spotkań Promocyjnych, stanowiących dozwoloną prawem reklamę produktów leczniczych mającą na celu zwiększenie liczby sprzedawanych opakowania Produktów;

• Nabywane Artykuły Spożywcze nie mieszczą się w zamkniętym katalogu wydatków, w przypadku których podatnik VAT nie jest uprawniony do dokonania odliczenia podatku naliczonego VAT,
  
  

W opinii Spółki, A. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie ww. Artykułów Spożywczych.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ww. Ustawy precyzuje, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym w momencie złożenia niniejszego wniosku) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie łub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W tym kontekście, art. 7 ust. 2 Ustawy wskazuje, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Analiza literalna ww. przepisu wskazuje, iż, opodatkowaniu podlega:

• wszelkie przekazanie towarów,

• zużycie towarów wyłącznie na cele osobiste ściśle wymienionych osób,

• wszelkie inne darowizny.
  
  

W efekcie, w opinii Spółki, nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „cele osobiste”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że „celami osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że celami osobistymi są takie potrzeby, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Powyższa wykładnia znajduje potwierdzenie np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 grudnia 2013 r. nr IPPP1/443-834/12-4/PR.

W tym kontekście, mając na uwadze, iż:

• nabywane Artykuły Spożywcze zużywane są przez Spółkę w trakcie Spotkań Promocyjnych, podczas których Konsultanci Medyczni A. prowadzą dozwoloną prawem reklamę produktów leczniczych, tj. zużycie następuje w związku z działalnością gospodarczą Spółki;

• beneficjentami Artykułów Spożywczych są osoby uprawnione do wystawiania recept, tj. osoby inne niż podatnik lub jego pracownicy, w tym byli pracownicy, wspólnicy, udziałowcy, akcjonariusze, członkowie spółdzielni i ich domownicy, członkowie organów stanowiących osób prawnych, członkowie stowarzyszenia, etc

• w opinii Spółki przysługuje jej prawo do odliczenia VAT przy nabyciu ww. Artykułów Spożywczych.
  
  

Zdaniem A. zużycie Artykułów Spożywczych podczas Spotkania Promocyjnego w ramach zwyczajowego poczęstunku dla osób uprawnionych do wystawiania recept nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust 2 Ustawy o VAT, a w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo, Spółka stoi na stanowisku, iż na powyższą wykładnię nie będzie miała wpływu nowelizacja Ustawy o VAT, zmieniająca brzmienie art. 7 ust 2 począwszy od 1 kwietnia 2013 r. Ww. nowelizacja ma bowiem w opinii Spółki wyłącznie charakter doprecyzowujący i nie ma wpływu na normę prawną wyrażoną przedmiotowym przepisem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Treść art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b cyt. ustawy stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest producentem i dystrybutorem produktów leczniczych (Produkty). Spółka zajmuje się także prowadzeniem działań wspierających sprzedaż oferowanych Produktów dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi (Spotkanie). W trakcie Spotkania Spółka zapewnia zwyczajowy niewielki poczęstunek w postaci np.: kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, ciastek, słodyczy czy też innych drobnych przekąsek (dalej łącznie jako „Artykuły Spożywcze”). Powyższe Artykuły Spożywcze są nabywane przez Konsultantów Medycznych A. przed Spotkaniem i są dokumentowane właściwymi fakturami VAT. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT), prowadzącym wyłącznie działalność opodatkowaną VAT.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż nabywane Artykuły Spożywcze, (kawa herbata, napoje bezalkoholowe, ciastka, słodycze czy też innych drobne przekąski) które przeznaczone są do zużycia w trakcie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi mają związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane przez Wnioskodawcę Artykuły Spożywcze nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu.

Reasumując, Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem Artykułów Spożywczych, przeznaczonych do zużycia w trakcie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi, ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (mają na celu zwiększenie liczby sprzedawanych produktów leczniczych).

Tym samym stanowisko Spółki w powyższej kwestii należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Na mocy art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy nabyciu których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka w trakcie Spotkań z osobami upoważnionymi do wystawiania recept lub osobami prowadzącymi obrót produktami leczniczymi w ramach reklamy produktów leczniczych dozwolonych prawem zapewnia niewielki poczęstunek w postaci kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, ciastek, słodyczy czy też innych przekąsek, które są nabywane przez Konsultantów A. i są dokumentowane fakturami VAT. Powyższe zużycie artykułów spożywczych dokonywane jest w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, a Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu w.w artykułów spożywczych.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego należy uznać, iż opodatkowaniu nie podlega zużycie towarów w celu zapewnienia poczęstunku osobom upoważnionym do wystawiania recept i osobom prowadzącym obrót produktami leczniczymi podczas spotkań promocyjnych organizowanych przez konsultantów medycznych A., bowiem z cytowanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika, że podlega opodatkowaniu tylko zużycie towarów na rzecz podmiotów wymienionych w tym przepisie. Natomiast nieodpłatne przekazanie towarów w ramach prowadzonej działalności w celu zużycia ich jako poczęstunki dla kontrahentów podczas spotkań służbowych prowadzonych przez pracowników Spółki nie podlega opodatkowaniu, gdyż bezpośredni beneficjent, którymi są osoby upoważnione do wystawiania recept i osoby prowadzące obrót produktami leczniczymi Wnioskodawcy, jako osoby trzecie, nie są pracownikami, udziałowcami lub innymi osobami wymienionymi w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Z uwagi na fakt, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 31.01.2013 r. dotyczy stanu faktycznego, zatem przepisy art. 7 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.