Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-254/13/AZ
z 20 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013r. (data wpływu 26 lutego 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT oraz złożenia deklaracji VAT-7, w związku z błędnym zaprogramowaniem kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT oraz złożenia deklaracji VAT-7, w związku z błędnym zaprogramowaniem kasy rejestrującej .

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem, który w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzi działalność handlową od 1 maja 2009 roku, PKD 46.42.Z., 47.71.Z. Ze względu na niewielki rozmiar działalności korzysta z przysługującego zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (nie przekracza obrotu 150000 zł). Wnioskodawca nigdy nie składał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Wnioskodawca dokonuję sprzedaży rachunkowej ale także dla osób fizycznych. Pomimo, że działalność prowadzi od kilku lat nigdy nie przekroczył obrotu dla osób fizycznych obligującego do posiadania kasy fiskalnej. Dopiero 2012 roku w miesiącu listopadzie obrót ze sprzedaży dla osób fizycznych osiągnął kwotę 43754 zł. W zaistniałej sytuacji zwolnienie z obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej straciło moc po upływie dwóch miesięcy licząc od dnia następującego po miesiącu w którym nastąpiło przekroczenie limitu 40000 zł, co wynika z rozporządzenia ministra finansów z dnia 29 listopada 2012 w sprawie zwolnień w stosowaniu kas rejestrujących par. 3.

Wnioskodawca zainstalował kasę w dniu 1 stycznia 2013r. Serwisant kasy zafiskalizował omyłkowo stawkę 23% zamiast stawki zw. na kasie fiskalnej. Wnioskodawca nie zwrócił uwagi, że paragony, które nabija na kasę fiskalną zawierają VAT należny. O pomyłce zorientował się w dniu 11 lutego 2013r., co natychmiast zgłosił serwisantowi, który zmienił stawkę i dokonał stosownej adnotacji w książce serwisowej kasy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca winien rozliczyć podatek VAT za miesiąc styczeń i luty 2013 roku i złożyć deklarację VAT-7 za wyżej wymienione miesiące?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W zaistniałej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 108 ust. 1 ustawy. Przepis ten mówi, że jeśli osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku VAT to jest zobowiązana do jego zapłaty. Nie ma tu jednak mowy o paragonach fiskalnych. W ocenie Wnioskodawcy skoro nie jest zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, nie ma obowiązku rozliczenia tego podatku, tym bardziej, że wyżej opisana sytuacja wystąpiła z powodu błędu serwisanta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2011r. (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 powołanej ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z przepisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń, a nie opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT.

Stosownie do zapisu art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1.

Jak wynika z art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Do dnia 31 marca 2013r. obowiązywały w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Zgodnie z brzmieniem § 5 ww. rozporządzenia, podatnicy o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy o VAT – tj. podatnicy wykonujący wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy – osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług. Oznacza to, że bez względu na to, jaką stawką podatku opodatkowany jest dany towar, jego sprzedaż przez podatnika zwolnionego od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 dokonywana jest w stawce zwolnionej „zw”.

W tym miejscu należy wskazać, iż od dnia 1 kwietnia 2013r. powyższe kwestie uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U z 2013r. poz.363).

Stosownie do § 4 ww. rozporządzenia podatnicy, o których mowa w art. 11 ust. 5 ustawy o VAT, ewidencjonują wartość sprzedaży jako sprzedaż zwolnioną.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej do dnia 31 marca 2013r. regulowało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Z zapisu § 5 ust. 1 pkt 6 lit. f)-k) rozporządzenia wynika, iż paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. takie informacje jak: cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności.

Jak wynika z § 7 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani dokonywać weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz właściwego ich przyporządkowania do stawek podatku oraz niezwłocznego zgłaszania prowadzącemu serwis kas każdej nieprawidłowości w jej pracy.

Powyższe uregulowania znalazły odzwierciedlenie w § 8 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013r. w sprawie kas rejestrujących. Stosownie do § 8 ust. 1 pkt 7-13 paragon fiskalny zawiera co najmniej cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku, wartość rabatów lub narzutów, o ile występują, wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę sprzedaży brutto.

Natomiast zgodnie z § 14 ust. 1 pkt 1 i 2 podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku, niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzi działalność handlową od 1 maja 2009 roku. Ze względu na niewielki rozmiar działalności korzysta z przysługującego zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (nie przekracza obrotu 150000 zł). Wnioskodawca nigdy nie składał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Wnioskodawca dokonuję sprzedaży rachunkowej ale także dla osób fizycznych. W 2012 roku w miesiącu listopadzie obrót ze sprzedaży dla osób fizycznych osiągnął kwotę 43754 zł. Wnioskodawca zainstalował kasę w dniu 1 stycznia 2013r. Serwisant kasy zafiskalizował omyłkowo stawkę 23% zamiast stawki zw. na kasie fiskalnej. Wnioskodawca nie zwrócił uwagi, że paragony, które nabija na kasę fiskalną zawierają VAT należny. O pomyłce zorientował się w dniu 11 lutego 2013r., co natychmiast zgłosił serwisantowi, który zmienił stawkę i dokonał stosownej adnotacji w książce serwisowej kasy.

W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy winien rozliczyć podatek VAT za miesiąc styczeń i luty 2013 roku i złożyć deklarację VAT-7 za wyżej wymienione miesiące.

Należy wskazać, iż stosownie do treści art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3 albo są obowiązani do dokonania korekty podatku odliczonego, o której mowa w art. 90a lub art. 91 (art. 99 ust. 7).

Ponadto, zgodnie z art. 108 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego (art. 108 ust. 2).

Powyższy przepis ma charakter sankcyjny i stosowany jest w przypadku wystawienia przez podatnika faktury VAT, mimo że dana czynność była zwolniona lub nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obowiązek zapłaty wykazanego podatku dotyczy jednak tylko tych przypadków, w których kwota podatku wykazana została na fakturze. Zatem w przypadku wystawienia innego dokumentu sprzedaży niż faktura, np. paragonu, w którym wykazano kwotę podatku należnego mimo, że sprzedaż podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług, wystawca paragonu nie ma obowiązku zapłaty wykazanej na paragonie kwoty podatku.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, iż dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż powinna być ewidencjonowana przy zastosowaniu kasy rejestrującej w stawce zwolnionej „zw”. Trzeba zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg. Prowadzone przez podatnika urządzenia księgowe powinny w sposób rzetelny odzwierciedlać przebieg zaistniałych zdarzeń związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym zawierać między innymi dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty zapisów w prowadzonych wcześniej ewidencjach.

Ponieważ kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta błędnych zapisów powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należałoby prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Podkreślenia wymaga, że w świetle obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013r. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy obowiązani są do prowadzenia ewidencji korekt. Zgodnie z przepisem § 3 ust. 5 ww. rozporządzenia, w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

1. błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wartość podatku należnego)
2. krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka.
   
   

W przypadku, o którym mowa w ust. 5, podatnik ewidencjonuje przy zastosowaniu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości (§ 3 ust. 6).

Ze złożonego wniosku wynika, iż pomimo korzystania ze zwolnienia podmiotowego, Wnioskodawca błędnie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaż towarów w odpowiednich stawkach podatku. Jednakże jak wykazano powyżej, w przypadku wystawienia paragonu fiskalnego, w którym wykazano kwotę podatku należnego, mimo że sprzedaż podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty wykazanej na paragonie kwoty podatku VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku należnego, wynikającego z paragonów fiskalnych. W konsekwencji, w tak przedstawionej sprawie, Wnioskodawca nie ma również obowiązku sporządzania miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów i usług, gdyż jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.