Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-682/13/AJ
z 22 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2013 r. (data wpływu 11 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją zadania pn. „XXX” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją zadania pn. „XXX”.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Parafii została przyznana pomoc w ramach działania 4.1.3. „Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju” w zakresie operacji odpowiadających warunkom przyznania pomocy w ramach Programu osi 4 „leader” działania : „Odnowa i rozwój wsi” objętego PROW na lata 20007-2013.

W dniu 14 sierpnia 2012 r. została zawarta umowa przyznania pomocy na realizację zadania pn. „XXX”.

Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie składa deklaracji VAT-7. W wyniku realizacji zadania Parafia nie osiągnie żadnego przychodu. Efekty zrealizowanego zadania nie służą czynnościom opodatkowanym podatkiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Parafia może odzyskać podatek od towarów i usług w związku realizacją ww. zadania?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest w stanie odzyskać podatku od towarów i usług poniesionego w związku z realizacją ww. zadania. Po powołaniu treści art. 15 ust. 1, art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), Parafia stwierdziła, że wskazany przepis art. 86 stanowi o prawie do odliczenia przez podatnika podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, a mianowicie wykorzystywania zakupów do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy, którego treść ust. 4 powołała.

Parafia wskazała, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Stwierdziła, że w przedmiotowej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie jest spełniony, gdyż Parafia nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem, a nabywane towary i usługi nie służą czynnościom opodatkowanym.

Następnie Parafia wskazała, że w zakresie przedmiotowych wydatków nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.) – obowiązującego do dnia 5 kwietnia 2011 r. Ewentualny zwrot, zdaniem Parafii, na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród tych warunków wymienia się m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 cyt. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Parafia stwierdziła, że nie spełnia tych warunków, zatem nie ma możliwości ubiegania się o zwrot podatku od towarów i usług na podstawie rozdziału 9 ww. rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzeniu.

W analogiczny sposób kwestię tą regulowało, powołane przez Parafię, rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Parafia, która nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie składa deklaracji VAT-7, realizuje projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej. Projekt polega na remoncie i przebudowie zabytkowego muru ogrodzeniowego okalającego cmentarz przykościelny i kościół. Zakupione towary i usługi nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że Parafii nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, ponieważ zakupione towary i usługi nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto Parafia nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, co również uniemożliwia odliczenie podatku naliczonego. Wnioskodawcy nie przysługuje i nie będzie przysługiwał również zwrot podatku, gdyż środki wskazane we wniosku nie są środkami, o których mowa w powołanym rozporządzeniu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.