Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-561/13/MO
z 29 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 13 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 15b tej ustawy w przypadku uregulowania płatności poprzez wystawienie weksla własnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 15b tej ustawy w przypadku uregulowania płatności poprzez wystawienie weksla własnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. dokonuje zakupów towarów handlowych na podstawie umów długoterminowych z terminami płatności dłuższymi niż 60 dni. Ponadto termin płatności może być jeszcze odroczony na podstawie „oferty wekslowej”, polegającej na wystawieniu weksla własnego i spłaty zobowiązania wynikającego z wystawionego weksla w terminie określonym na wekslu. Powyższe rozwiązanie daje Spółce możliwość uzyskania od dostawcy towarów dodatkowego bonusu, pod warunkiem przyjęcia „oferty wekslowej” co jest jednoznaczne z wyrażeniem zgody na odroczenie terminu płatności. Bonus jest wypłacany przez dostawcę towarów, dlatego jest to bardzo korzystne dla Spółki rozwiązanie.

Spółka w momencie sprzedaży towarów zalicza wartość zakupionych towarów do kosztów uzyskania przychodu, ale nie dokonuje za nią płatności w terminie 90 dni od daty zaliczenia tej wartości w koszty uzyskania przychodu, gdyż wystawia weksel własny, na podstawie którego następuje odnowienie zobowiązania i dopiero uregulowanie zobowiązania ma miejsce w terminie określonym na wekslu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wystawienie przez Spółkę weksla własnego oznacza odnowienie zobowiązania, co skutkuje jego wygaśnięciem, jak również uregulowaniem zobowiązania wobec dostawcy towarów?

Zdaniem Spółki, wprawdzie wystawienie weksla własnego nie stanowi zapłaty, gdyż weksel nie jest surogatem pieniądza, niemniej jednak może stanowić odnowienie zobowiązania, które na gruncie prawa cywilnego prowadzi nie tylko do jego wygaśnięcia, ale również może być traktowane jako uregulowanie zobowiązania. Wystawienie weksla własnego będzie stanowiło uregulowanie zobowiązania wobec dostawcy towarów, na zasadzie dokonania odnowienia pierwotnego zobowiązania wynikającego z faktury i zastąpienia go zobowiązaniem wekslowym. W konsekwencji takiego postępowania Spółka będzie zobowiązana do spłaty kwoty wynikającej bezpośrednio z weksla, a nie z faktury, jako że ta zostanie uregulowana z momentem wystawienia weksla. Mając powyższe na uwadze, Spółka wychodzi z założenia, iż w tym przypadku nie będzie zobligowana do dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodu o wartość niezapłaconych faktur z upływem 90 dni od daty ich zaliczenia w koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o pdop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z powyższym, kosztami są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Mocą art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. Nr 1397), do ustawy o pdop został wprowadzony z dniem 01 stycznia 2013 r. przepis art. 15b.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o pdop, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Stosownie do art. 15b ust. 2 ustawy o pdop, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zatem, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów należy dokonać:

• jeżeli termin płatności zobowiązania jest krótszy lub wynosi 60 dni – z upływem 30 dnia od daty upływu terminu wymagalności (płatności) zobowiązania, lub
• jeżeli termin płatności zobowiązania jest dłuższy niż 60 dni – z upływem 90 dnia od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Celem wprowadzenia art. 15b ustawy o pdop było ograniczenie tzw. „zatorów płatniczych”, poprzez obowiązek dokonania przez podatnika korekty kosztów podatkowych, w przypadku nieuregulowania przez niego kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) w terminie wskazanym w przepisach podatkowych. Regulacje te mają mobilizować podatników do regulowania płatności kontrahentom.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje zakupów towarów handlowych na podstawie umów długoterminowych z terminami płatności dłuższymi niż 60 dni, z możliwością odroczenia tych terminów na podstawie „oferty wekslowej”, polegającej na wystawieniu weksla własnego i spłaty zobowiązania wynikającego z wystawionego weksla w terminie określonym na wekslu. Tym samym Spółka w momencie sprzedaży towarów zalicza wartość zakupionych towarów do kosztów uzyskania przychodu, ale nie dokonuje za nią płatności w terminie 90 dni od daty zaliczenia tej wartości w koszty uzyskania przychodu, gdyż wystawia weksel własny, na podstawie którego następuje odnowienie zobowiązania i dopiero uregulowanie zobowiązania ma miejsce w terminie określonym na wekslu.

Odnosząc ww. przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż skoro Spółka reguluje należność wobec dostawcy poprzez jego zamianę na zobowiązanie finansowe wynikające z wystawionego weksla własnego, to w przedmiotowej sprawie uregulowania art. 15b ustawy o pdop nie będą miały zastosowania. Wystawienie weksla własnego jest efektywnym sposobem wygaśnięcia zobowiązania. Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z zapłatą (weksel pełni funkcję środka płatniczego).

Stanowisko Spółki uznać zatem należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.