INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2013 r. (data wpływu 4 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2013 r. (data wpływu 6 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczania podatku należnego w związku z nieodpłatnym prowadzeniem działalności w Centrum – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczania podatku należnego w związku z nieodpłatnym prowadzeniem działalności w Centrum. Wniosek uzupełniono w dniu 6 czerwca 2013 r. o dowód uiszczenia dodatkowej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina prowadzi Centrum Informacji Turystycznej (dalej: Centrum), znajdujące się w lokalu użytkowym budynku gminnego, zlokalizowanego w rynku.

Gmina poniosła wydatki inwestycyjne na przebudowę lokalu, w szczególności związane ze sporządzaniem dokumentacji projektowej, wykonaniem prac budowlanych, sprawowaniem nadzoru nad pracami, zakupem materiałów oraz zakupem wyposażenia. Gmina również w przyszłości będzie ponosiła kolejne wydatki inwestycyjne.

Ponadto, Gmina ponosi bieżące wydatki związane z utrzymaniem Centrum. Wydatki te obejmują zarówno nabycie towarów (mediów, środków czystości, materiałów biurowych, innych materiałów), jak i usług (związanych m. in. z drobnymi remontami/konserwacjami, utrzymaniem czystości, wywozem odpadów, etc.).

Gmina prowadzi poprzez Centrum działalność informacyjno-promocyjną, która przybiera zasadniczo dwojaki charakter, a mianowicie jednocześnie:

1. działalność nieodpłatna:
   • nieodpłatnie świadczy usługi informacyjno-promocyjne, obejmujące udzielanie turystom informacji dotyczących bazy gastronomicznej, noclegowej, atrakcji turystycznych, tras pieszych i rowerowych, aktualnych rozkładów jazdy środków komunikacji funkcjonujących w Gminie, etc.,
   • przekazuje nieodpłatnie zainteresowanym ulotki, broszury, plany miasta, mapy regionu oraz przewodniki (o całkowitym koszcie nabycia nie wyższym niż 10 zł);
2. działalność odpłatna - prowadzi odpłatną sprzedaż pamiątkowych koszulek, gadżetów, widokówek, pamiątek wykonanych przez lokalnych artystów, etc. (dalej: sprzedaż pamiątek).
   
   

Podejmowane przez Gminę czynności związane ze sprzedażą pamiątek Gmina dokumentuje wystawianymi paragonami i/lub fakturami VAT, wykazuje je w rejestrach i deklaracjach VAT oraz rozlicza z tego tytułu VAT należny.

Część z ponoszonych wydatków, Gmina jest w stanie przyporządkować bezpośrednio do wykonywanych czynności opodatkowanych, tj. np. wydatki na zakup widokówek i gadżetów przeznaczonych na sprzedaż.

Natomiast część wydatków, związanych z ogólnym funkcjonowaniem Centrum, jest związana zarówno z działalnością nieodpłatną, jak i działalnością odpłatną, są to m. in. wydatki związane z remontem, zakupem tzw. mediów, wywozem odpadów, etc. Gmina pragnie podkreślić, iż nie jest w stanie przyporządkować tych wydatków wyłącznie do jednego rodzaju działalności.

Pozostała część wydatków jest natomiast związana wyłącznie z czynnościami nieopodatkowanymi, np. zakup usług druku ulotek/broszur/map wydawanych wyłącznie nieodpłatnie.

Gmina nie odlicza VAT naliczonego zarówno od wydatków inwestycyjnych, jak i od wydatków bieżących związanych z funkcjonowaniem Centrum.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu prowadzenia w Centrum działalności nieodpłatnej, o której mowa w punkcie A przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Gmina jest zobowiązana do naliczenia podatku należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu prowadzenia w Centrum działalności nieodpłatnej, o której mowa w punkcie A przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Gmina nie jest zobowiązana do naliczenia podatku należnego.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. l ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przy pomocy powyższych przepisów ustawodawca w sposób precyzyjny ustalił, jakie czynności podlegają opodatkowaniu VAT. Tak więc opodatkowanie konkretnej czynności możliwe jest wyłącznie w przypadku uznania jej za czynność podlegającą VAT, wymienioną w katalogu art. 5 ustawy o VAT. Nie jest natomiast możliwe rozszerzenie opodatkowania VAT na inne, niewymienione w ustawie czynności lub zdarzenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. l pkt l, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zdaniem Gminy, w przedmiotowej sytuacji niewątpliwie nie dochodzi do przekazania towarów lub ich zużycia na cele osobiste Gminy ani jej pracowników, o którym mowa w pkt l powyższej regulacji.

W odniesieniu do nieodpłatnego przekazywania zainteresowanym ulotek, broszur, planów miasta, map regionu oraz przewodników należy wskazać iż, przy nabyciu przedmiotowych towarów Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, gdyż są one w każdym przypadku nabywane celem nieodpłatnego wydania. W związku z powyższym ich nieodpłatne wydanie nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT.

Co więcej, zgodnie z ust. 3 art. 7 ustawy o VAT przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości. Przez prezent o małej wartości natomiast, zgodnie z ust. 4 ww. artykułu należy między innymi rozumieć przekazywanie przez podatnika jednej osobie towarów, jeżeli jednostkowa cena nabycia (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł. W związku z powyższym, zdaniem Gminy, działalność polegająca na nieodpłatnym przekazywaniu zainteresowanym ulotek, broszur, planów miasta, map regionu oraz przewodników, których jednostkowa cena nabycia nie przekracza 10 zł, nie powinna podlegać regulacjom VAT.

Stanowisko takie zostało wielokrotnie potwierdzone przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, między innymi w interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2012 r., sygn. ITPPl/443-993c/12/MN, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że: „czynności polegające na udostępnianiu materiałów informacyjnych (ulotek, broszur) w Centrum Informacji Turystycznej nie podlegają (nie będą podlegać) opodatkowaniu”.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, oraz
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

W ocenie Gminy, nawet gdyby hipotetycznie uznać, że we wskazanej sytuacji będzie ona działała w charakterze podatnika VAT, należy podkreślić, że przepis art. 8 ust. 2 pkt l, a także art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT zrównuje zużycie towarów z odpłatnym świadczeniem usług wyłącznie w sytuacji, gdy dane świadczenie jest wykonywane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W opinii Gminy, zatem nawet w ewentualnym przypadku uznania przez organy podatkowe, że Gmina we wskazanej sytuacji działa w roli podatnika VAT, nieodpłatne użycie towarów byłoby wykonywane w ramach działalności prowadzonej przez Gminę i w związku z powyższym powyższy przepis i tak nie znalazłby zastosowania. Przedmiotowa, nieodpłatna działalność będzie miała bowiem charakter stricte służący realizacji zadań Gminy, tj. np. promocji Gminy, sprawom turystyki. Nie budzi wątpliwości, iż są to zdarzenia z zakresu zadań własnych Gminy i tym samym jej działalności (dodatkowo wykonywane poza reżimem cywilnoprawnym).

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 9 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-153/12-3/MR, w której organ, w odniesieniu do podobnego stanu faktycznego, stwierdził, że „należy stwierdzić, że w związku z tym, iż Gmina będzie nieodpłatnie udostępniała świetlice wiejskie na rzecz lokalnej społeczności, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na jej nieodpłatność oraz fakt, iż nie będzie miał w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy - nieodpłatne wykorzystanie będzie się odbywało w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością (wykonywanie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych”.

Do analogicznego stanu faktycznego odniósł się także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPTPP1/443-138/12-7/MW. W przedmiotowej interpretacji Dyrektor, odnosząc się do sytuacji częściowo nieodpłatnego udostępniania świetlic wiejskich lokalnej społeczności stwierdził, iż „świadczone przez Gminę usługi nieodpłatnego wynajmu świetlic wiejskich lokalnej społeczności, jako czynności związane z realizacją zadań własnych Gminy, nie będą stanowić odpłatnego świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy i tym samym czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Mając na uwadze powyższe argumenty, Gmina raz jeszcze podkreśla, iż jej zdaniem nie jest ona zobowiązana do naliczania podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością nieodpłatną w ramach Centrum.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina prowadzi Centrum Informacji Turystycznej, znajdujące się w lokalu użytkowym budynku gminnego, zlokalizowanego w rynku Nowej Rudy. Gmina prowadzi poprzez Centrum działalność informacyjno-promocyjną, która przybiera zasadniczo dwojaki charakter, a mianowicie jednocześnie:

1. działalność nieodpłatna:
   • nieodpłatnie świadczy usługi informacyjno-promocyjne, obejmujące udzielanie turystom informacji dotyczących bazy gastronomicznej, noclegowej, atrakcji turystycznych, tras pieszych i rowerowych, aktualnych rozkładów jazdy środków komunikacji funkcjonujących w Gminie, etc.,
   • przekazuje nieodpłatnie zainteresowanym ulotki, broszury, plany miasta, mapy regionu oraz przewodniki (o całkowitym koszcie nabycia nie wyższym niż 10 zł);
2. działalność odpłatna - prowadzi odpłatną sprzedaż pamiątkowych koszulek, gadżetów, widokówek, pamiątek wykonanych przez lokalnych artystów, etc. (dalej: sprzedaż pamiątek).
   
   

Podejmowane przez Gminę czynności związane ze sprzedażą pamiątek Gmina dokumentuje wystawianymi paragonami i/lub fakturami VAT, wykazuje je w rejestrach i deklaracjach VAT oraz rozlicza z tego tytułu VAT należny. Pozostała część wydatków jest natomiast związana wyłącznie z czynnościami nieopodatkowanymi, np. zakup usług druku ulotek/broszur/map wydawanych wyłącznie nieodpłatnie.

Wątpliwości Gminy dotyczą kwestii obowiązku naliczania podatku należnego w związku z nieodpłatnym prowadzeniem działalności w Centrum.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nadmienia się, iż do dnia 31 marca 2013 r. treść przytoczonego wyżej przepisu brzmiała następująco: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, iż organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Ponadto, na mocy § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, iż zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 cyt. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,
2. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,

3a) działalności w zakresie telekomunikacji,

4. lokalnego transportu zbiorowego,
5. ochrony zdrowia,
6. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych,

6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej,

7. gminnego budownictwa mieszkaniowego,
8. edukacji publicznej,
9. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami,
10. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
11. targowisk i hal targowych,
12. zieleni gminnej i zadrzewień,
13. cmentarzy gminnych,
14. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego,
15. utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych,
16. polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej,
17. wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej,
18. promocji gminy,
19. współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.),
20. współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.
    
    

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

Przekazanie gminie, w drodze ustawy, nowych zadań własnych wymaga zapewnienia koniecznych środków finansowych na ich realizację w postaci zwiększenia dochodów własnych gminy lub subwencji. Przepis art. 8 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio – art. 7 ust. 3 cyt. ustawy.

Jak wynika z wniosku, Gmina prowadząc poprzez Centrum działalność informacyjno-promocyjną, świadczy nieodpłatnie usługi informacyjno-promocyjne, obejmujące udzielanie turystom informacji dotyczących bazy gastronomicznej, noclegowej, atrakcji turystycznych, tras pieszych i rowerowych, aktualnych rozkładów jazdy środków komunikacji funkcjonujących w Gminie, etc. oraz przekazuje nieodpłatnie zainteresowanym ulotki, broszury, plany miasta, mapy regionu oraz przewodniki (o całkowitym koszcie nabycia nie wyższym niż 10 zł).

Usługi te zatem nie są/nie będą związane z wykonaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie bowiem wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz – w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, według art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zgodnie z ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. powołany przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług otrzymał brzmienie:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych”.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m. in. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki.

Wskazać należy, iż zmiany wprowadzone od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy polegają na doprecyzowaniu, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto w znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy nie ma już mowy o przekazaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko wykorzystywanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Przytoczony wyżej przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy z dniem 1 kwietnia 2013 r. otrzymał następujące brzmienie: „za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych”.

Nie ma zatem podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić, czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej), to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pwn.pl) – „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pl) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”. Stąd też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według Internetowego Słownika Języka Polskiego (http://www.sjp.pwn.pl) reklama to: 1 „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”, 2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”; informacja to m. in. „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”; natomiast drukować oznacza: 1. „odbijać litery, tekst, rysunki na papierze za pomocą różnych technik i maszyn drukarskich”, 2. „oddawać do druku, publikować”, 3. ‚„wytłaczać deseń na tkaninie”. Ponadto wg definicji pochodzącej z leksykonu PWN przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, drukować. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

W przedmiotowej sprawie Gmina prowadząc w Centrum nieodpłatną działalność, z jednej strony nieodpłatnie świadczy usługi informacyjno-promocyjne, obejmujące udzielanie turystom informacji dotyczących bazy gastronomicznej, noclegowej, atrakcji turystycznych, tras pieszych i rowerowych, aktualnych rozkładów jazdy środków komunikacji funkcjonujących w Gminie itp., z drugiej natomiast przekazuje nieodpłatnie zainteresowanym ulotki, broszury, plany miasta, mapy regionu oraz przewodniki (o całkowitym koszcie nabycia nie wyższym niż 10 zł).

W świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, iż w związku z tym, iż Gmina nieodpłatnie świadczy usługi informacyjno-turystyczne, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na jej nieodpłatność oraz fakt, iż nie będzie miał w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy – nieodpłatne wykorzystanie będzie się odbywało w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością (wykonywanie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych).

Natomiast, odnosząc się do wydawanych nieodpłatnie ulotek, broszur, planów miast, map regionu oraz przewodników (o całkowitym koszcie nabycia nie wyższym niż 10 zł) stwierdzić należy, iż wymienione we wniosku ulotki, broszury nie mają dla nabywcy wartości użytkowej, gdyż nie mają one waloru konsumpcyjnego dla nabywcy, bowiem istotą przekazania ww. drukowanych materiałów jest wyłącznie odpowiednie promowanie i reklamowanie miasta, regionu. W konsekwencji, przekazanie przez Gminę powyższych towarów nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

Natomiast, w odniesieniu do planów miast, map regionu oraz przewodników (o całkowitym koszcie nabycia nie wyższym niż 10 zł) stwierdzić należy, iż pełnią one funkcję zarówno informacyjną, jak i nośnika reklamy, jednakże mają one dla nabywcy wartość użytkową (konsumpcyjną). Oznacza to, że nieodpłatne przekazanie ww. produktów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT tylko wtedy, jeżeli spełniają one definicję prezentów o małej wartości.

Wskazać należy, iż Gmina oświadczyła, że koszt nabycia przedmiotowych planów miasta, regionu oraz przewodników nie przekracza 10 zł i następuje na cele związane z działalnością gospodarczą Gminy. W związku z powyższym, nieodpłatne przekazanie planów miasta, regionu oraz przewodników nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy.

Reasumując, z tytułu prowadzenia w Centrum działalności nieodpłatnej, o której mowa w punkcie A przedstawionego opisu sprawy, Gmina nie jest/nie będzie zobowiązana do naliczenia podatku należnego, o ile koszt jednostkowy nabycia planów miast, map regionu oraz przewodników nie przekracza 10 zł.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczania podatku należnego w związku z nieodpłatnym prowadzeniem działalności w Centrum. Natomiast wniosek w części dotyczącej uznania, iż sprzedaż pamiątek podlega opodatkowaniu VAT został załatwiony w dniu 2 lipca 2013 r. interpretacją nr ILPP1/443-271/13-3/AI. Z kolei kwestia dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków, które Gmina jest w stanie przyporządkować wyłącznie do działalności opodatkowanej, tj. sprzedaży pamiątek została załatwiona w dniu 2 lipca 2013 r. interpretacją nr ILPP1/443-271/13-4/AI. Natomiast kwestia dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących ogólnego funkcjonowania Centrum (tj. wydatków, których Gmina nie jest w stanie przyporządkować do jednego rodzaju działalności) została załatwiona w dniu 2 lipca 2013 r. interpretacją nr ILPP1/443-271/13-5/AI.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.