INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2013 r. (data wpływu 21 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na obróbce metali i nakładaniu powłok na metale. Od miesiąca lutego 2013 roku rozpoczął również działalność w zakresie naprawy pojazdów samochodowych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Zainteresowany jest współwłaścicielem (wspólność małżeńska) nieruchomości - budynek gospodarczy. W budynku tym prowadzi działalność polegającą na naprawie pojazdów samochodowych. W działalności tej wykorzystuje również swoje urządzenia i maszyny, np. podnośniki samochodowe, myjkę, wózek widłowy. Zarówno nieruchomość, jak i urządzenia nie zostały wprowadzone przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją budynku oraz urządzeń i maszyn niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych, tj. podatek od nieruchomości, koszty remontów, koszty paliwa, koszty napraw, koszty ubezpieczenia, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym, koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją budynku oraz urządzeń i maszyn niewprowadzonych do ewidencji środków, spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów i mogą stanowić w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej koszty uzyskania przychodów, ponieważ poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów. Ponadto nie są one wymienione art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Poza tym, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma nigdzie warunku, że aby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją składników majątku, muszą one zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych, mimo tego że spełniają one definicję środka trwałego. Jedynym negatywnym skutkiem jest brak możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (usługi) i towarzyszące tej działalności wydatki z tytułu użytkowania maszyn, urządzeń i nieruchomości.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być – co do zasady – wydatki enumeratywnie wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na obróbce metali i nakładaniu powłok na metale, a od lutego 2013 r. rozpoczął również działalność w zakresie naprawy pojazdów samochodowych. W działalności tej wykorzystuje nieruchomość – budynek gospodarczy oraz swoje urządzenia i maszyny, np. podnośniki samochodowe, myjkę, wózek widłowy. Zarówno nieruchomość jak i urządzenia nie zostały przez Wnioskodawcę wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę zaistniałego stanu faktycznego, wskazać należy, że do ponoszenia wydatków z tytułu podatku od nieruchomości obligują przepisy prawa. Wydatki te wynikają z faktu posiadania nieruchomości i należy je klasyfikować jako element kosztów stałych, które podatnik jest zobowiązany uiszczać w związku z posiadanym przez niego majątkiem.

W związku z powyższym Wnioskodawca może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na podatek od nieruchomości budynku gospodarczego wykorzystywanego w działalność gospodarczej.

Z kolei koszty ubezpieczenia, remontów i napraw zarówno budynku gospodarczego jak i maszyn oraz urządzeń – niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych a wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej, jak również wydatki poniesione na zakup paliwa, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że wydatki te spełniają kryteria określone w ww. art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednakże podkreślić należy, że o tym co jest celowe i potrzebne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podatnik. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż wniosek w części dotyczącej podatku od towarów został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.