Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-369/13/AMP
z 5 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2013r. (data wpływu 23 kwietnia 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2013r. (data wpływu 25 lipca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej kaucji oraz konieczności dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT na podstawie art. 89b ustawy o VAT– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej kaucji oraz konieczności dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT na podstawie art. 89b ustawy o VAT.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 17 lipca 2013r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 lipca 2013r. znak: IBPBI/2/423-491/13/JD, IBPP2/443-369/13/AMP.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 lipca 2013r.):

Wnioskodawca zajmuje się m.in. wykonywaniem różnego rodzaju instalacji w ramach przedsięwzięć budowlanych, prowadzonych przez innych przedsiębiorców. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

Często się zdarza, iż w toku wykonywania prac zachodzi konieczność korzystania z pomocy podwykonawców. Jeżeli tak się dzieje, pojawia się potrzeba uzyskania od podwykonawcy zabezpieczenia związanego z należytym wykonaniem przez niego umowy oraz zabezpieczeniem ewentualnych roszczeń z tytułu gwarancji jakości bądź rękojmi na wykonane przez podwykonawcę prace.

Wnioskodawca, na podstawie umowy z podwykonawcą kompleksowo regulującej ich stosunki prawne, zamierza przed dokonaniem ostatecznego rozliczenia wynagrodzenia za usługi podwykonawcy (roboty budowlane, instalacyjne, montażowe - wykonawstwo) pozyskać od podwykonawcy kwotę umówionej kaucji pieniężnej, stanowiącej opisane zabezpieczenie. Stosowna klauzula umowna spowoduje, że w okresie pomiędzy wystawieniem przez podwykonawcę faktury VAT dotyczącej jego wynagrodzenia za wykonane prace, a przed upływem terminu jej płatności (faktury VAT; wszystkie należności z faktury VAT będą miały jeden termin płatności w niej określony), podwykonawca będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kaucji pieniężnej, to jest będzie zobowiązany do faktycznej wpłaty takiej należności pieniężnej na rzecz Wnioskodawcy już na podstawie istniejącej umowy. Termin zapłaty kaucji pieniężnej będzie krótszy od terminu zapłaty wynagrodzenia podwykonawcy podanego w fakturze VAT (kaucja pieniężna ma charakter zwrotny i po upływie odpowiednio długiego, umówionego terminu kaucja, będzie podlegała zwrotowi, o ile nie zostanie zużyta na pokrycie ewentualnych roszczeń względem podwykonawcy). Zobowiązanie podwykonawcy do zapłaty kaucji pieniężnej dla Wnioskodawcy jest odrębnym zobowiązaniem od zobowiązania Wnioskodawcy do zapłaty wynagrodzenia dla podwykonawcy. Przy prawidłowym wykonaniu zobowiązań stron, podwykonawca powinien po wystawieniu faktury VAT wpłacić kaucję pieniężną do Wnioskodawcy, a ta powinna uregulować należność objętą w fakturze VAT podwykonawcy w pełnej wysokości. Tytuły wpłat stron są odrębne od siebie (podwykonawca - kaucja pieniężna, Wnioskodawca - zapłata należności z faktury VAT podwykonawcy).

Jeżeli podwykonawca uchybi obowiązkowi wpłaty na rzecz Wnioskodawcy przedmiotowej kaucji pieniężnej (faktycznie nie wykona swojego zobowiązania pieniężnego w umówionym terminie), Wnioskodawcy, który wcześniej otrzyma fakturę VAT podwykonawcy z tytułu wykonania przez niego umówionych prac, rozważy kwestię zastosowania w sprawie instytucji potrącenia wzajemnych wierzytelności, opisanej w przepisach art. 498 K.c. (w skutek potrącenia, obie wierzytelności wygasają do wysokości wierzytelności niższej). Pod pojęciem potrącenie wzajemnych wierzytelności wnioskodawca ma na myśli złożenie podwykonawcy materialnego oświadczenia cywilnoprawnego, w treści którego zostanie wskazane, że skoro podwykonawca nie uiścił Wnioskodawcy kaucji pieniężnej (wierzytelności wymagalnej), Wnioskodawca potrąca tą wierzytelność z wierzytelnością podwykonawcy wskazaną w fakturze VAT. Celem działania będzie doprowadzenie do umorzenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych do wysokości wierzytelności niższej = kaucji pieniężnej. Korzystając z instytucji potrącenia podwykonawca nie będzie musiał faktycznie wpłacać kaucji pieniężnej, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podwykonawcy części wynagrodzenia w kwocie odpowiadającej wysokości tej kaucji. W takim wypadku Wnioskodawca wypłaci podwykonawcy pozostałą należność z doręczonej przez podwykonawcę faktury VAT. Kwota równa potrąceniu nie zostanie faktycznie wypłacona, gdyż na skutek potrącenia zobowiązanie do wpłaty kaucji zostało wykonane przez potrącenie.

W przyszłości, po upływie umówionego terminu, Wnioskodawca zwróci podwykonawcy niewykorzystaną zgodnie z postanowieniami umowy część kaucji pieniężnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 lipca 2013r.):

Czy w opisanej sytuacji kaucja gwarancyjna ma znaczenie podatkowe, to znaczy czy jej wpłata/zwrot generuje po stronie Wnioskodawcy przychód bądź koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wiąże się z koniecznością rozliczenia podatku VAT?

Czy w przypadku skorzystania przez Wnioskodawcę w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzeń przyszłych z instytucji potrącenia wierzytelności:

1. ewentualny przychód z tego tytułu będzie wiązał się z koniecznością opodatkowania Wnioskodawcy podatkiem VAT?
2. Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty wcześniej odliczonego (naliczonego) podatku VAT w zakresie potrącanej należności (art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług), czy też takie zdarzenie jest neutralne w zakresie przepisów prawa o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia podatku VAT należnego o wysokość całego podatku VAT naliczonego podanego w fakturze VAT podwykonawcy?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 lipca 2013r.):

W ocenie Wnioskodawcy, skorzystanie w opisanej sytuacji z instytucji potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych, Wnioskodawca potrąci kwotę pieniędzy irrelewantną podatkowo - kwotę kaucji pieniężnej, która nie łączy się z koniecznością opodatkowania podatkiem VAT oraz nie stanowi przychodu bądź kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, z kwotą, która ma znaczenie prawne względem przepisów prawa o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o podatku VAT - wynagrodzeniem podwykonawcy objętym fakturą VAT. Skoro w skutek potrącenia, zgodnie z przepisem art. 498 par. 2 K.c, obie wierzytelności umarzają się do wysokości wierzytelności niższej i tylko jedna z tych wierzytelności ma znaczenie podatkowe (należność objęta fakturą VAT podwykonawcy), po stronie Wnioskodawcy powstaną konsekwencje podatkowe w zakresie przepisów prawa o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast nie powstaną w zakresie przepisów prawa o podatku VAT. W świetle przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3) lit. a) oraz art. 16 ust. 1 pkt 44) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz.U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), przychodem jest wartość umorzonego zobowiązania. Wnioskodawca otrzyma od podwykonawcy świadczenie w postaci usługi, lecz w skutek potrącenia faktycznie nie wpłaci podwykonawcy części wynagrodzenia objętego fakturą VAT (umorzenie części zobowiązania). Przychód będzie równy umorzonej wartości netto, równej niewpłaconej przez podwykonawcę kaucji pieniężnej. Dla Wnioskodawcy nie będzie kosztem uzyskania przychodu wartość umorzonej wierzytelności z tytułu kaucji pieniężnej, gdyż wcześniej, nie stanowiła ona przychodu.

Z kolei z mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz. U. z 2011 r.. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), uzyskany przez Wnioskodawcę przychód związany z umorzeniem zobowiązania nie będzie podstawą do opodatkowania podatkiem VAT, gdyż nie jest odpłatną dostawą towarów ani odpłatnym świadczeniem usług przez Wnioskodawcę. Co więcej, Wnioskodawca. nie będzie musiał dokonywać korekty dotyczącej wcześniej obniżonego podatku VAT należnego o naliczony przez podwykonawcę podatek VAT wskazany w fakturze VAT, stanowiącej podstawę umarzanej wierzytelności, dlatego, iż w ostatecznym rozrachunku, podwykonawca przy zastosowaniu instytucji potrącenia będzie miał zapłacone wynagrodzenie objęte tą fakturą VAT, przez co będzie musiał odprowadzić podatek VAT należny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług uznaje się za prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast w oparciu o art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

W świetle art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, na podstawie umowy z podwykonawcą kompleksowo regulującej ich stosunki prawne, zamierza przed dokonaniem ostatecznego rozliczenia wynagrodzenia za usługi podwykonawcy (roboty budowlane, instalacyjne, montażowe - wykonawstwo) pozyskać od podwykonawcy kwotę umówionej kaucji pieniężnej, stanowiącej opisane zabezpieczenie. Stosowna klauzula umowna spowoduje, że w okresie pomiędzy wystawieniem przez podwykonawcę faktury VAT dotyczącej jego wynagrodzenia za wykonane prace, a przed upływem terminu jej płatności (wszystkie należności z faktury VAT będą miały jeden termin płatności w niej określony), podwykonawca będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kaucji pieniężnej, to jest będzie zobowiązany do faktycznej wpłaty takiej należności pieniężnej na rzecz Wnioskodawcy już na podstawie istniejącej umowy. Termin zapłaty kaucji pieniężnej będzie krótszy od terminu zapłaty wynagrodzenia podwykonawcy podanego w fakturze VAT (kaucja pieniężna ma charakter zwrotny i po upływie odpowiednio długiego, umówionego terminu kaucja, będzie podlegała zwrotowi, o ile nie zostanie zużyta na pokrycie ewentualnych roszczeń względem podwykonawcy). Zobowiązanie podwykonawcy do zapłaty kaucji pieniężnej dla Wnioskodawcy jest odrębnym zobowiązaniem od zobowiązania Wnioskodawcy do zapłaty wynagrodzenia dla podwykonawcy.

Korzystając z instytucji potrącenia podwykonawca nie będzie musiał faktycznie wpłacać kaucji pieniężnej, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podwykonawcy części wynagrodzenia w kwocie odpowiadającej wysokości tej kaucji. W takim wypadku Wnioskodawca wypłaci podwykonawcy pozostałą należność z doręczonej przez podwykonawcę faktury VAT. Kwota równa potrąceniu nie zostanie faktycznie wypłacona, gdyż na skutek potrącenia zobowiązanie do wpłaty kaucji zostało wykonane przez potrącenie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej kaucji oraz konieczności dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powołaną wyżej treść art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podkreślić należy, że w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania będzie cała kwota należna podwykonawcy za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku należnego.

Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt potrącenia i zatrzymania przez Wnioskodawcę części wynagrodzenia należnego podwykonawcy tytułem kaucji pieniężnej.

Kaucja to kwota pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania warunków umowy. Nie jest więc obrotem w rozumieniu ww. art. 29 ustawy o VAT i nie rodzi obowiązku podatkowego, gdyż ma charakter zabezpieczenia prawidłowego wykonania umowy i w całości podlega zwrotowi po upływie umówionego terminu.

Zgodnie ze wskazanym wyżej art. 89b ust. 1 ustawy, dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zatem, brzmienie art. 89b ustawy wskazuje, że dłużnik w sytuacji upływu 150 dni od dnia upływu terminu zapłaty za fakturę jest zobowiązany do korekty podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Powyższe oznacza, iż potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony.

Potrącenie stanowi zatem formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Wskazane wyżej przepisy dotyczące nieściągalnych wierzytelności nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń co do formy uregulowania należności wynikających z dokonanych transakcji. Kontrahenci sami decydują, w jaki sposób uregulują swoje zobowiązania.

Kwoty objętej potrąceniem nie można zatem uznać za kwotę nieuregulowaną w rozumieniu art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w sytuacji objętej zapytaniem Wnioskodawcy na skutek potrącenia części wynagrodzenia tytułem kaucji pieniężnej dochodzi do częściowego umorzenia należności z wystawionej przez podwykonawcę na rzecz Wnioskodawcy faktury. W takiej sytuacji, nie można uznać że ww. część należności pozostała przez Wnioskodawcę nieuregulowana - została ona bowiem umorzona. Skutek w postaci wygaśnięcia wierzytelności objętej potrąceniem wyklucza uznanie, że należność pozostaje nieuregulowana - wierzytelność taka na skutek umorzenia przestała istnieć, więc nie może pozostawać nieuregulowana.

W tym miejscu zauważyć należy także, iż zgodnie z art. 3531 Kodeksu cywilnego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W niniejszej sprawie strony umówiły się, iż w celu zabezpieczenia interesu Wnioskodawcy korzystającego z usług podwykonawcy, ustanowiono kaucję pieniężną – celem zabezpieczenia związanego z należytym wykonaniem przez niego umowy oraz zabezpieczeniem ewentualnych roszczeń z tytułu gwarancji jakości bądź rękojmi na wykonane przez podwykonawcę prace.

Korzystając z instytucji potrącenia, podwykonawca nie będzie musiał faktycznie wpłacać kaucji pieniężnej, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podwykonawcy części wynagrodzenia odpowiadającej wysokości tej kaucji.

W przedmiotowej sprawie zobowiązanie z tytułu kaucji pieniężnej stanowi odrębne zobowiązanie od kwoty należnej w związku z wykonaniem przez podwykonawcę usług na rzecz Wnioskodawcy. Wynagrodzenie należne podwykonawcy z tytułu ww. usług zostanie bowiem przez Wnioskodawcę zapłacone, a jedynie kwota umówionej kaucji pieniężnej zostanie przez Wnioskodawcę tymczasowo zatrzymana. W rezultacie podwykonawca nie będzie zobowiązany do dokonania odrębnej wpłaty na rzecz Wnioskodawcy.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy art. 89b ustawy. Potrącenie przez Wnioskodawcę części wynagrodzenia podwykonawcy, stanowiącego kaucję pieniężną nie jest bowiem równoznaczne z niewywiązaniem się przez Wnioskodawcę z ciążącego na nim obowiązku uiszczenia wynagrodzenia podwykonawcy.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zastosowania korekty podatku naliczonego, w części dotyczącej potrąconej kaucji pieniężnej po upływie terminu, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatkowi temu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy czym, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Analizując przedstawiony stan sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż dokonanie przez Wnioskodawcę kompensaty wzajemnych zobowiązań z podwykonawcą, nie stanowi odrębnego (odpłatnego) świadczenia przez Wnioskodawcę usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym ewentualny przychód związany z umorzeniem zobowiązania, o którym mowa we wniosku - rozpoznany przez Wnioskodawcę na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie podkreślić należy, iż kwestia powstania ww. przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych nie jest przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług w całości, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.