Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-149/13/DK
z 26 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2013 r. (data wpływu 5 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia podstawy kalkulowania zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia podstawy kalkulowania zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (Spółka) prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE), w miejscowości … , na podstawie Zezwolenia nr XX/2002 z dnia 11.03.2002 r. (Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej w SSE. Zezwolenie zostało udzielone na okres do dnia 23.09.2017 r.

W dniu wydania Zezwolenia Spółkę obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów (Rozporządzenie) z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia … specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 135, poz. 909 ze zmianami wprowadzonymi Dz.U. z 1999 r. Nr 8, poz. 69, Dz.U. z 2001 r., Nr 30, poz. 338 i Dz.U. Nr 107, poz. 1180). Rozporządzenie w ówcześnie obowiązującym brzmieniu nie zawierało żadnych ograniczeń co do przeznaczania poszczególnych wydatków na konkretne cele inwestycyjne określone w § 6 Rozporządzenia.

Już po wydaniu Zezwolenia rozporządzeniem z dnia 22 kwietnia 2002 r. (Dz.U. Nr 64, poz. 59

1. wydatki na zakup gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów - nie mogą przekroczyć 5% całkowitych wydatków inwestycyjnych,
   
2. wydatki na budowle i budynki - nie mogą przekroczyć - 40% całkowitych wydatków inwestycyjnych,
   
3. wydatki na pozostałe środki trwałe, związane z realizacją nowej inwestycji - nie mogą przekroczyć 70% całkowitych wydatków inwestycyjnych,
   

• przy czym suma procentowych udziałów składników, wymienionych w pkt 1-3, nie może przekroczyć 100%”.

Wprowadzono zatem tzw. strukturę wydatków inwestycyjnych.

Treść § 3 ust. 3 Rozporządzenia w powyższym brzmieniu obowiązywała do dnia 24.01.2004 r., kiedy to na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 2, poz. 10) przepis ten otrzymał brzmienie: „3. Kosztami, o których mowa w ust. 2, są wydatki inwestycyjne określone w § 6 ust. 1.” Zatem od dnia 24.01.2004 r. struktura wydatków inwestycyjnych przestała obowiązywać.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może kalkulować wysokość zwolnienia z opodatkowania podatkiem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bez względu na strukturę wydatków inwestycyjnych, tj. bez względu na to w jakiej części poniosła lub ponosi wydatki inwestycyjne na: zakup gruntów lub prawa wieczystego użytkowania wieczystego gruntów, budowle i budynki, pozostałe środki trwałe, związane z realizacją nowej inwestycji, a zatem bez względu na to, w jakich proporcjach poniesione zostały lub ponoszone są wydatki na poszczególne cele inwestycyjne?

Zdaniem Spółki nie obowiązuje wobec niej struktura wydatków inwestycyjnych wprowadzona z mocą obowiązującą od dnia 08.06.2002 r., a wydatki mogą być w dowolnych proporcjach przeznaczane na cele inwestycyjne określone w § 6 Rozporządzenia.

W ocenie Spółki ma do niej zastosowanie rozporządzenie Rady Ministrów (Rozporządzenie) z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia … specjalnej strefy ekonomicznej w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania Zezwolenia, tj. w dniu 11.03.2002 r. (Dz.U. Nr 135, poz. 909 ze zmianami wprowadzonymi Dz.U. z 1999 r. Nr 8, poz. 69, Dz.U. z 2001 r. Nr 30, poz. 338 i Dz.U. Nr 107, poz. 1180), a zmiany Rozporządzenia wprowadzone po dacie wydania Zezwolenia nie mogą obowiązywać Spółkę, jeżeli są mniej korzystne niż istniejące w chwili udzielenia Zezwolenia.

W powyższej sytuacji mają bowiem również zastosowanie przepisy rangi wyższej - art. 13 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania zezwolenia, tj. 11.03.2002 r. (Dz.U. Nr 123, poz. 600 ze zmianami w Dz.U. z 1995 r. Nr 141, poz. 692, Dz.U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, Dz.U. z 1997 r. Nr 121, poz. 770, Dz.U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Dz.U. z 2000 r. Nr 117, poz. 1228).

Zgodnie z tym przepisem: „ Art. 13. W okresie, na jaki ustanowiono strefę, zasady i wielkość pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom na podstawie ustawy nie mogą ulec zmianie na niekorzyść przedsiębiorców posiadających ważne zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1, z zastrzeżeniem art. 19.”

Spółka opiera swoje stanowisko również na zasadzie praw nabytych na dzień udzielenia Zezwolenia.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może kalkulować wysokość zwolnienia z opodatkowania podatkiem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bez względu na to, w jakiej części/proporcjach poniosła lub ponosi wydatki inwestycyjne w tym zakup gruntów lub prawa wieczystego użytkowania wieczystego gruntów, budowle i budynki, czy też pozostałe środki trwałe, związane z realizacją nowej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. Nr 600, poz. 274 w brzmieniu obowiązującym w 2002 r.).

Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wielkość zwolnień podatkowych określają rozporządzenia Rady Ministrów ustanawiające strefy z zachowaniem zasad określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 60, poz. 704).

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Natomiast w myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy (art. 17 ust. 4 ww. ustawy).

Podkreślenia wymaga fakt, iż prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z dnia 11 marca 2002 r.

Na dzień wydania przedmiotowego zezwolenia kwestie związane z obliczaniem przysługującego zwolnienia w związku z prowadzoną działalnością strefową regulowane były rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia ... specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 909 ze zm.).

Zauważyć należy, że w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej konieczne było wprowadzenie szeregu zmian w zakresie udzielania pomocy publicznej przedsiębiorstwom, mających na celu dostosowanie istniejących uregulowań prawnych do wymogów unijnych. W związku z powyższym na podstawie art. 69 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. Nr 123, poz. 1291 ze zm.), ograniczono moc rozporządzeń wydanych na podstawie art. 4 ust. 1 i 5a ust. 1 stosownej ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, do czasu wydania nowych rozporządzeń nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2004 r.

W dniu 9 października 2004 r., weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie ... specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2184), w wyniku czego rozporządzenie z dnia 9 września 1997 r. zostało uchylone. Potwierdzeniem powyższego jest brzmienie § 8 cytowanego rozporządzenia z dnia 7 września 2004 r., w którym wskazano, że w przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.

Zgodnie natomiast z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

• zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
  

W tym miejscu wskazać należy, że cytowane rozporządzenie z dnia 7 września 2004 r., zostało uchylone, rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2007 r. w sprawie ... specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 26, poz. 170) jednakże zgodnie z § 10 nowego rozporządzenia, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w odniesieniu do Spółki jako podmiotu działającego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia wydanego w 2002 r. zastosowanie znajdzie rozporządzenie z dnia 2 lutego 2007 r. w sprawie ... specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 26, poz. 170 ze zm.), nie zaś rozporządzenie z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia ... specjalnej strefy ekonomicznej, na które powołuje się Spółka.

Odnosząc się do kwestii brzmienia art. 13 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych należy wskazać, że został on uchylony art. 12 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 ze zm.) z dniem 1 maja 2004 r., tj. z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkowstwa w Unii Europejskiej. W konsekwencji art. 13 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, nie obejmuje swym zakresem późniejszych zmian przepisów strefowych.

Niezależnie od powyższego należy stwierdzić, że Spółki nie obowiązuje struktura wydatków inwestycyjnych wprowadzona w dniu 8 czerwca 2002 r. w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia ... specjalnej strefy ekonomicznej, tym niemniej wskazane rozporządzenie nie będzie obowiązywało Spółki, gdyż zostało ono uchylone, jednocześnie ustawodawca nie podtrzymał możliwości jego dalszego stosowania przez podmioty, które uzyskały zezwolenie po dniu 31 grudnia 2000 r., co wynika wprost z treści cytowanych przepisów.

Mając na względzie powyższe stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j. t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.