Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-315/13-4/MD
z 16 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2013 r. (data wpływu 10 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 9 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej diet z tytułu podróży służbowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej diet z tytułu podróży służbowych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 30 lipca 2013 r., Nr IPTPB1/415-315/13-2/AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 30 lipca 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 2 sierpnia 2013 r., następnie w dniu 9 sierpnia 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 8 sierpnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 4 maja 2011 r. polegającą na świadczeniu usług transportowych w kraju i za granicą. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Zlecenia transportowe Wnioskodawca wykonuje ciągnikiem siodłowym z naczepą osobiście, jako kierowca i zarazem właściciel firmy. Wnioskodawca posiada licencję na wykonywanie międzynarodowego przewozu rzeczy. Kilka razy w miesiącu wykonuje powyższe usługi polegające na załadunku towaru w kraju, np. Warszawa i rozładunku na Ukrainie, np. Kijów. W związku z tym kilka dni przebywa poza swoim miejscem zamieszkania i siedzibą firmy. Od początku prowadzenia działalności, tj. od 4 maja 2011 r. do 30 września 2012 r. Wnioskodawca nie zaliczał do kosztów uzyskania przychodu diet z tytułu podróży służbowej na obszarze całego kraju, jak i poza jego granicami. Od 1 października 2012 r. Wnioskodawca zatrudnił pracownika. Od tego też czasu zaczął wliczać w koszty uzyskania przychodu diety krajowe i zagraniczne, do wysokości limitu przysługującego pracownikom określonego w odrębnych przepisach, za siebie jako właściciela (w dalszym ciągu Wnioskodawca wykonuje powyższe usługi) i za pracownika, który jest kierowcą i wykonuje takie same usługi na polecenie Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło w dniu 9 sierpnia 2013 r., Wnioskodawca zaznacza, że diety z tytułu podróży służbowej na terenie kraju, jak i poza jej granicami za właściciela firmy, który takie podróże wykonuje, jak to opisano we wniosku, są naliczane od dnia 1 października 2012 r. do chwili złożenia uzupełnienia wniosku i zaliczane do kosztów uzyskania przychodów do wysokości limitu określonego w przepisach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej diet z tytułu podróży służbowej, na terenie kraju, jak i poza jego granicami za właściciela firmy, który taką podróż wykonuje, do wysokości limitu przysługującego pracownikowi określonego w odrębnych przepisów?
2. Czy okres, w którym diety nie były ujmowane w koszty uzyskania przychodu, czyli od 4 maja 2011 r. do 30 września 2012 r., powinien zostać skorygowany poprzez naniesienie poprawek z wyliczonymi dietami, które pomniejszą uzyskany przychód?
   
   

W piśmie, które wpłynęło w dniu 9 sierpnia 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca zrezygnował z odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2, wobec powyższego przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, może On zaliczać do kosztów uzyskania przychodu diety z tytułu podróży służbowej na terenie kraju, jak i poza jego granicami, do wysokości limitu przysługującego pracownikom, ponieważ wynika to z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest, jak twierdzi Wnioskodawca, jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, co w tym przypadku ma miejsce. Zdaniem Wnioskodawcy ustawodawca dał prawo wszystkim podatnikom do zaliczania w koszty diet z tytułu podróży służbowej do wysokości limitu określonego w przepisach. Dieta służy bowiem do pokrycia zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży.

Przepisy Kodeksu Pracy o podróży służbowej nie uzależniają prawa do diet od rodzaju prowadzonych działalności, ani od tego, czy taką podróż wykonuje pracownik, czy właściciel firmy, jeżeli podróż służbowa spełnia określone wymogi:

• musi być związana z prowadzoną działalnością gospodarczą,
  

• służyć osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów,
  

• wysokość diet musi mieścić się w granicach limitu określonego w odrębnych przepisach (Dz.U. Nr 236 poz. 1990 i poz. 1991 ze zm.).
  
  

Według oceny Wnioskodawcy, wyżej wymienione wymogi zostały spełnione i prawidłowe jest zaliczanie w koszty uzyskania przychodu diet z tytułu podróży służbowej (do wysokości limitu określonego w przepisach). Wykonywane przez Wnioskodawcę zadania są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (usługi transportowe) poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z tym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, określony wydatek nie może być również wyszczególniony w katalogu negatywnym – wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, ujętych w art. 23 ww. ustawy oraz musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Z powołanego przepisu ustawy wynika, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom. Zakresem omawianego unormowania zostały więc objęte osoby prowadzące działalność gospodarczą bez żadnych wyłączeń podmiotowych i przedmiotowych. W szczególności przepis ten nie przewiduje żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie rozróżnia wyjazdu służbowego w celu zawarcia umowy o świadczenie usług, dokonania zakupu środka trwałego czy świadczenia usługi w wykonywaniu zawartej umowy. Jedyne ograniczenie ustanowione tym przepisem odnosi się do limitu wartości, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyłącza bowiem z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.

Zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi oraz osób współpracujących do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników w:

• obowiązujących do dnia 28 lutego 2013 r. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:
  • w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. Nr 236 poz. 1990 ze zm.) oraz
  • w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236 poz. 1991 ze zm.),

• obowiązującym od dnia 1 marca 2013 r. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 167).
  
  

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie § 2 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku.

Dyspozycja zawarta w art. 23 ust. 1 pkt 52 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ogranicza kręgu objętych ww. przepisami podmiotów ze względu na rodzaj i miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca od dnia 4 maja 2011 r. prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych według skali podatkowej (podatkowa księga przychodów i rozchodów). Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej są usługi transportowe w kraju i za granicą. Zlecenia transportowe Wnioskodawca wykonuje jako kierowca i właściciel firmy.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż jeżeli usługi świadczone przez Wnioskodawcę wykonywane są w ramach odbywanych przez Niego podróży służbowych, to stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, diety, za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

W tym miejscu podkreślić jednak należy, że pojęcie „podróży służbowej” należy do zakresu prawa pracy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej zasadności korzystania przez Wnioskodawcę z diet i innych należności z tytułu odbywania podróży służbowych nie leży w kompetencji organów podatkowych upoważnionych do wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.