Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-337/13-2/TR
z 1 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2013 r. (data wpływu: 5 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy odpłatnego przekazania urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy odpłatnego przekazania urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach budowy domu jednorodzinnego w 2005 r. Wnioskodawca wybudował z własnych środków odcinek sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.

Po zakończeniu budowy, w 2008 r. Zainteresowany zwrócił się, na podstawie art. 31 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2001 r. Nr 72, poz. 747), do Wójta Gminy Wiejskiej (właściciela sieci wodociągowej i kanalizacyjnej) o odpłatne przekazanie ww. odcinka sieci. Po czterech latach, w 2012 r., Wnioskodawca podpisał z Gminą umowę, w ramach której Gmina zwróci Mu koszty wybudowania wspomnianego odcinka w trzech ratach płaconych przez trzy lata. Pierwszą ratę Zainteresowany otrzymał w 2012 r. W tym roku od Gminy otrzymał PIT-8C, w którym w pozycji 35 wyszczególniona była kwota pierwszej raty zwrotu.

Wnioskodawca nadmienił, że kwota zwrotu jest taka sama jak poniesiony przez Niego koszt wybudowania przedmiotowego odcinka sieci.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zwrot za wybudowanie odcinka sieci wodociągowej i kanalizacyjnej należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł w zeznaniu rocznym?
2. Czy wydana przez Wnioskodawcę kwota na wybudowanie przedmiotowego odcinka sieci wodociągowej i kanalizacyjnej jest jednocześnie kosztem uzyskania przychodu?
3. Czy pod ten stan faktyczny można przypisać przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które mówią, że: „1. Źródłami przychodów są: … 8) odpłatne zbycie ... d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie... zostało dokonane ...- przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) mówi o tym, że źródłem przychodu jest zbycie innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, a Zainteresowany „nabyłem” (wybudowałem) sieć wodociągową i kanalizacyjną w 2005 roku, to nie powinien On zwrotu traktować jako przychód.

Jeżeli zwrot za wybudowanie sieci wodociągowej i kanalizacyjnej należałoby traktować jako przychód Wnioskodawcy, to jednocześnie poniesione koszty wybudowania można traktować jako koszty uzyskania tego przychodu.

Jednak, Zainteresowany uważa, że nie osiągnął żadnego przychodu i nie powinien wykazywać tego w zeznaniu rocznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie, jak wynika z treści przepisu art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 wymieniono inne źródła.

Zgodnie z postanowieniami z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja źródeł przychodów ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. Z przychodem z innych źródeł mamy zatem do czynienia w każdym przypadku, kiedy podatnik osiąga korzyść majątkową.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w ramach budowy domu jednorodzinnego w 2005 r. Wnioskodawca wybudował z własnych środków odcinek sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Po zakończeniu budowy, w 2008 r. Zainteresowany zwrócił się, na podstawie art. 31 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, do Wójta Gminy Wiejskiej (właściciela sieci wodociągowej i kanalizacyjnej) o odpłatne przekazanie ww. odcinka sieci. Po czterech latach, w 2012 r., Wnioskodawca podpisał z Gminą umowę, w ramach której Gmina zwróci Mu koszty wybudowania wspomnianego odcinka w trzech ratach płaconych przez trzy lata. Pierwszą ratę Zainteresowany otrzymał w 2012 r.

Przedmiotowe przejęcie nastąpiło zatem po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym miało miejsce fizyczne połączenie ww. urządzeń z siecią wodociągowo-kanalizacyjną.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.), osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Z kolei, na podstawie art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 Kodeksu cywilnego).

Fakt, że po fizycznym połączeniu z siecią urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnych rzeczy ruchomych, ma zasadnicze znaczenie dla przyporządkowania przychodu uzyskanego z ich odpłatnego przekazania (w rozumieniu cytowanego wyżej art. 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę), będącego przeniesieniem ich własności (w rozumieniu ww. art. 49 § 2 Kodeksu cywilnego). Skoro bowiem omawiane urządzenie ma status rzeczy ruchomej i nie jest częścią nieruchomości, to przychód uzyskany z jego odpłatnego zbycia, jako „innej rzeczy” w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy przyporządkować do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy. Nie ma zatem podstaw do kwalifikowania takiego przychodu jako przychodu z innego źródła, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy, jako że do tej kategorii mogą być przypisane tylko te przychody, które do innych kategorii, wymienionych w art. 10 ust. 1 ww. ustawy podatkowej, przyporządkowane być nie mogą.

Mając na uwadze przestawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz przytoczone przepisy prawa, stwierdzić należy, iż odpłatne przekazanie Gminie urządzeń wodociągowo -kanalizacyjnych, które nastąpiło po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym miało miejsce fizyczne połączenie ww. urządzeń z siecią wodociągowo -kanalizacyjną (czyli po terminie wymienionym w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) – nie powoduje po stronie Wnioskodawcy, który wybudował te urządzenia, powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, na Zainteresowanym nie ciąży obowiązek rozliczenia kwoty otrzymanej z rzeczonego tytułu w rocznym zeznaniu podatkowym.

W konsekwencji, zagadnienie dotyczące kosztów uzyskania przychodu stało się bezprzedmiotowe, bowiem skoro w analizowanej sprawie nie dochodzi do powstania przychodu, to tym bardziej nie można zakwalifikować poniesionych wydatków jako kosztów uzyskania tegoż przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.