Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-276/13-2/TR
z 19 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2013 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 20 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi odsetkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2013 r. Pani, reprezentowana przez Pełnomocnika, złożyła do Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Pismem z dnia 12 marca 2013 r., , Naczelnik Urzędu Skarbowego– działając na podstawie art. 17 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – przekazał wniosek Pani, reprezentowanej przez Pełnomocnika, do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów upoważnił – w drodze ww. rozporządzenia – dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest – w związku z § 6 ww. rozporządzenia – Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 29 września 2005 r. pomiędzy spółką z o.o. a:

1. Panią K.C.,
2. Panem B.C.,
3. Wnioskodawczynią,

została zawarta umowa dotycząca kupna mieszkania (rynek pierwotny). W dniu 4 marca 2006 r. został podpisany aneks nr 2 do umowy, na podstawie którego jedynym właścicielem i osobą, która przyjmuje na siebie obowiązki wynikające z realizacji umowy z dnia 29 września 2005 wraz z aneksem nr 1 (aneks nr 1 dotyczy kupna komórki lokatorskiej – piwnicy za gotówkę), jest Wnioskodawczyni.

W dniu 3 października 2005 r. pomiędzy Spółką „A” Spółka Akcyjną, zwaną dalej „A” S.A.” a

1. Panem B.C.,
2. Panią K.C.,
3. Wnioskodawczynią,

została zawarta umowa kredytowa na zakup mieszkania. W dniu zawarcia umowy Zainteresowana nie była osobą pracującą i nie składała zeznania podatkowego za rok 2005.

W 2006 r. Wnioskodawczyni była osobą pracującą.

Spłata zadłużenia z tytułu kredytu i odsetek następuje w drodze potrącenia przez „A” S.A. swoich wierzytelności z tytułu udzielonego kredytu wspólnego rachunku oszczędnościowo -rozliczeniowego Pani K.C. i Zainteresowanej. Wnioskodawczyni od momentu zawarcia umowy kredytowej i umowy mieszkaniowej nie korzystała z ulg budowlanych.

Zainteresowana wskazała, iż:

• spłata następuje z Jej środków,
• na współkredytobiorcach ciąży odpowiedzialność solidarna za spłatę przedmiotowych zobowiązań kredytowych,
• doszło do przeniesienia własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego na rzecz Wnioskodawczyni.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć wydatki na spłatę odsetek od kredytu mieszkaniowego od dochodu (przychodu) od roku 2006, i w jaki sposób je odliczyć? Zainteresowana zaznaczyła przy tym, iż nigdy wcześniej ich nie odliczała.

• Jeżeli Wnioskodawczyni nie może tego wykonać, to która z wymienionych wcześniej osób (współkredytobiorców) może te odsetki odliczyć?
  
  

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma Ona prawo do odliczenia wydatków na spłatę odsetek od kredytu mieszkaniowego od dochodu (przychodu) od roku 2006. Zainteresowana powinna wykonać korekty do każdego zeznania o wysokości osiągniętego dochodu i odliczeniach od dochodu i od podatku od roku 2006.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588 ze zm.), podatnikowi, któremu w latach 2002-2006 został udzielony kredyt (pożyczka), o którym mowa w art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r., zwany dalej „kredytem mieszkaniowym”, przysługuje na zasadach określonych w tej ustawie oraz w ustawie o podatku ryczałtowym w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r., prawo do odliczania wydatków na spłatę odsetek:

1. od kredytu mieszkaniowego,
2. od kredytu (pożyczki) zaciągniętego na spłatę kredytu mieszkaniowego,
3. od każdego kolejnego kredytu (pożyczki) zaciągniętego na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w pkt 1 lub 2

– do upływu terminu spłaty określonego w umowie o kredyt mieszkaniowy zawartej przed dniem 1 stycznia 2007 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2027 r.

Zasady i warunki skorzystania z ulgi na spłatę odsetek od zaciągniętego kredytu, wykorzystanego przez podatnika na cele mieszkaniowe zostały uregulowane w art. 26b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. Zgodnie z art. 26b ust. 1 odliczeniu od podstawy opodatkowania podlegają faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi mającemu miejsce zamieszkania w Polsce (nieograniczony obowiązek podatkowy), na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej m.in. z zakupem nowo wybudowanego lokalu mieszkalnego od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 26b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, jeżeli:

1. kredyt (pożyczka) został udzielony podatnikowi po dniu 1 stycznia 2002 r.,
2. kredyt (pożyczka) był udzielony przez podmiot uprawniony na podstawie przepisów prawa bankowego albo przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych do udzielania kredytów (pożyczek), a z umowy kredytu (pożyczki) wynika, że dotyczy on jednej z inwestycji wymienionych w ust. 1,
3. inwestycja wymieniona w ust. 1 dotyczy budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w razie braku tego planu - określonym w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej na podstawie obowiązujących ustaw,
4. inwestycja wymieniona w ust. 1 dotyczy budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, którego budowa została zakończona nie wcześniej niż w 2002 r., a ponadto w przypadku inwestycji:
   1. o których mowa w ust. 1 pkt 1 albo pkt 4 - zakończenie nastąpiło przed upływem trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zgodnie z prawem budowlanym uzyskano pozwolenie na budowę, nadbudowę lub rozbudowę budynku na cele mieszkalne lub przebudowę (przystosowanie) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, i zostało potwierdzone określonym w przepisach prawa budowlanego pozwoleniem na użytkowanie budynku mieszkalnego, a w razie braku obowiązku jego uzyskania - zawiadomieniem o zakończeniu budowy takiego budynku,
   2. o których mowa w ust. 1 pkt 2 albo pkt 3 - została zawarta umowa o ustanowieniu spółdzielczego własnościowego lub lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego albo umowa w formie aktu notarialnego o ustanowieniu odrębnej własności lokalu mieszkalnego, o przeniesieniu na podatnika własności budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, której jedną ze stron jest podatnik,
5. do zeznania, o którym mowa w art. 45, składanego za rok, w którym po raz pierwszy dokonuje się odliczenia, o którym mowa w ust. 1, podatnik dołączy oświadczenie, według określonego wzoru, o wysokości wszystkich poniesionych wydatków związanych z daną inwestycją, w tym o wysokości wydatków udokumentowanych fakturami wystawionymi przez podatników podatku od towarów i usług niekorzystających ze zwolnienia od tego podatku,
6. odsetki, o których mowa w ust. 1:
   1. zostały faktycznie zapłacone, a ich wysokość i termin zapłaty są udokumentowane dowodem wystawionym przez podmiot wymieniony w pkt 2,
   2. nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, chyba że zwrócone odsetki zwiększyły podstawę obliczenia podatku,
   3. nie zostały odliczone od przychodów na podstawie art. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym,
7. podatnik lub jego małżonek nie korzystał lub nie korzysta z odliczenia od dochodu (przychodu) lub podatku wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, przeznaczonych na:
   1. zakup gruntu lub odpłatne przeniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntu pod budowę budynku mieszkalnego,
   2. budowę budynku mieszkalnego,
   3. wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej,
   4. zakup nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej,
   5. nadbudowę lub rozbudowę budynku na cele mieszkalne,
   6. przebudowę strychu, suszarni albo przystosowanie innego pomieszczenia na cele mieszkalne oraz wykończenie lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym, do dnia zasiedlenia tego lokalu,
   7. systematyczne gromadzenie oszczędności na rachunku oszczędnościowo -kredytowym w banku prowadzącym kasę mieszkaniową, według zasad określonych w odrębnych przepisach.
   
   

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 26b ust. 3 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu, o którym mowa w ust. 1, nie podlegają odsetki od kredytów wykorzystanych na nabycie gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu w związku z inwestycją wymienioną w ust. 1; w przypadku wykorzystania kredytu na cele wymienione w ust. 1 oraz na nabycie gruntu albo prawa wieczystego użytkowania gruntu odliczeniu nie podlegają odsetki od części kredytu ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostają wydatki na nabycie gruntu albo prawa wieczystego użytkowania gruntu w łącznych wydatkach, o których mowa w ust. 2 pkt 5.

Jednocześnie, w przepisie art. 26b ust. 4 pkt 1-2 cytowanej ustawy, ustawodawca zawarł ograniczenie odliczania do odsetek naliczonych za okres począwszy od dnia 1 stycznia 2002 r. i zapłaconych do tego dnia i tylko od tej części kredytu, która nie przekracza kwoty stanowiącej iloczyn 70 m² powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego 1 m² powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ustalonego do celów obliczenia premii gwarancyjnej od wkładów na oszczędnościowych książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku poprzedzającego rok podatkowy, określonej na rok zakończenia inwestycji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa także terminy dokonywania odliczenia z tytułu spłaty odsetek od kredytu (pożyczki). Tak więc zgodnie z art. 26b ust. 5 ww. ustawy, pierwszego odliczenia odsetek można dokonać dopiero w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym inwestycja została zakończona.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż własność przedmiotowego lokalu mieszkalnego została przeniesiona na rzecz Zainteresowanej w roku 2006, bowiem w tymże roku – jak wskazano we wniosku – stała się Ona jedynym właścicielem, na podstawie aneksu z dnia 4 marca 2006 r. do umowy z dnia 29 września 2005 r. – dotyczącej kupna mieszkania.

Odsetki, o których mowa w ust. 4, zapłacone przed rokiem określonym w ust. 5, mogą być odliczone od podstawy obliczenia podatku za rok podatkowy, w którym podatnik po raz pierwszy odlicza odsetki (art. 26b ust. 6 ww. ustawy). Odsetki, o których mowa w ust. 4, zapłacone przed rokiem określonym w ust. 5 mogą być odliczone od podstawy obliczenia podatku również w roku podatkowym bezpośrednio następującym po roku, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył odsetki; w tym przypadku odliczeniu podlega wyłącznie różnica między sumą odsetek przypadających do odliczenia a kwotą odsetek faktycznie odliczonych w roku, w którym podatnik dokonał pierwszego odliczenia (art. 26b ust. 7 ww. ustawy).

Ponadto nadmienia się, iż zgodnie z art. 26b ust. 2 pkt 5 cytowanej ustawy, do zeznania składanego za rok, w którym po raz pierwszy dokonuje się odliczenia z tytułu omawianej ulgi, należy dołączyć oświadczenie (PIT-2K), o wysokości poniesionych wydatków związanych z daną inwestycją.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż odliczeniu podlegają jedynie odsetki od kredytu zaciągniętego na sfinansowanie jednej z wymienionych w art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych inwestycji mieszkaniowych.

Z ww. przepisów wynika także, że wysokość dokonywanych odliczeń jest limitowana. Odliczenie obejmuje jedynie odsetki od tej części kredytu, która nie przekracza limitu. Ostateczną kwotę limitu kredytu podatnik zobowiązany jest ustalić dopiero w roku zakończenia inwestycji – w przypadku Wnioskodawczyni będzie to rok nabycia własności przedmiotowej nieruchomości (lokalu mieszkalnego). Ustalony zaś limit będzie obowiązujący w następnych latach. Jeżeli kwota udzielonego kredytu przekracza ww. limit, aby obliczyć limit przysługujących odliczeń należy kwotę limitu pomnożyć przez kwotę zapłaconych odsetek i podzielić przez wysokość zaciągniętego kredytu. Następnie otrzymaną wartość należy pomnożyć przez udział kredytu przeznaczonego na zakup domu w stosunku do całego kredytu aby ustalić wartość odsetek, które można odliczyć od podstawy obliczenia podatku.

Należy jednocześnie wskazać, iż poprzez wydatki na sfinansowanie inwestycji określonej w art. 26b ww. ustawy, należy rozumieć zarówno te które zostały udokumentowane fakturami wystawionymi przez podatników podatku od towarów i usług, jak również te, które zostały potwierdzone innymi dokumentami.

Ponadto, podkreślenia wymaga, iż prawo do odliczenia – na zasadach określonych w wyżej przytoczonych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przysługuje podatnikowi, który faktycznie w roku podatkowym dokonał spłaty odsetek od kredytu mieszkaniowego. Tak więc, w przypadku omawianej ulgi istotne znaczenie ma to, kto faktycznie dokonał spłaty przedmiotowych odsetek.

Jednocześnie należy wskazać, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w zakresie ulgi odsetkowej – nie zawierają regulacji, zgodnie z która kwotę odliczeń przysługującą każdemu ze współkredytobiorców w ogólnej kwocie spłaconych odsetek należy ustalać proporcjonalnie do udziału w kredycie, a w razie braku dowodu określającego wysokość udziałów współkredytobiorców należy przyjąć, że udziały są równe.

Zatem, jeżeli z umowy kredytowej wynika, iż kredytobiorcą jest więcej niż jedna osoba i każda z tych osób odpowiada solidarnie za spłatę zadłużenia (w tym odsetek), to prawo do odliczeń – na podstawie art. 26b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przysługuje temu kredytobiorcy (współkredytobiorcy), który faktycznie dokonał spłaty odsetek od udzielonego kredytu, o ile spełnia pozostałe warunki określone przez ustawodawcę.

Odliczeń tych ww. kredytobiorca dokonuje w kwocie faktycznie spłaconych odsetek, w ramach limitu, o którym mowa w art. 26b ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 26b ust. 2 pkt 6 ww. ustawy, wysokość i termin zapłaty odsetek powinien być udokumentowany dowodem wystawionym przez podmiot wymieniony w pkt 2.

Jeżeli z zaświadczenia banku (lub innego uprawnionego podmiotu) nie wynika, w jakiej części poszczególni kredytobiorcy ponosili faktycznie wydatki na spłatę odsetek, należy przyjąć, że każdy z nich ponosił je w częściach równych, niezależnie od udziału we współwłasności – chyba że podatnicy wykażą, w jakiej wysokości zostały faktycznie poniesione przez nich wydatki. Każdy też z kredytobiorców ma wówczas prawo do odliczeń w ramach limitu, o którym mowa w art. 26b ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku, gdy spłata kredytu i odsetek następuje z rachunku bankowego, którego podatnik jest posiadaczem (współposiadaczem) przyjmuje się, iż to podatnik faktycznie dokonał spłaty odsetek – o ile zaświadczenie, o którym mowa w art. 26b ust. 2 pkt 6 ww. ustawy – wydane jest na jego imię i nazwisko.

Jednocześnie tut. Organ zastrzega, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy faktycznie to Wnioskodawczyni dokonywała spłaty odsetek i czy faktycznie zostały spełnione przesłanki uprawniające do skorzystania z rzeczonej ulgi; stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zauważyć należy, iż skorzystanie przez podatnika z odliczeń w ramach ulgi odsetkowej jest jego uprawnieniem, zatem to na podatniku ciąży ciężar udowodnienia, w jakiej wysokości poniósł on faktycznie wydatki na spłatę odsetek. Należy przy tym mieć na uwadze naczelną zasadę postępowania dowodowego określoną w art. 180 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którą jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W przypadku omawianej ulgi istotne znaczenie ma bowiem to, kto faktycznie dokonał spłaty przedmiotowych odsetek.

Zatem, poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki związane ze spłatą odsetek od kredytu winny być dla celów podatkowych udokumentowane rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu odliczenia analizowanych odsetek, wskazać należy na treść art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Zgodnie z § 2 tego artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie deklaracji korygującej wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej) o ile nie wystąpiły przesłanki do zawieszenia lub przerwania biegu przedawnienia, o których mowa w art. 70 § 2-6 oraz art. 70a Ordynacji podatkowej.

Zatem, nierozliczenie przez Wnioskodawczynię tzw. ulgi odsetkowej w zeznaniach podatkowych poczynając od zeznania za rok 2006, nie pozbawia Jej prawa do rozliczenia tejże ulgi poprzez skorygowanie rzeczonych zeznań, na zasadach o których mowa wyżej.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz przytoczone przepisy prawa, stwierdzić należy, że Zainteresowanej przysługuje prawo dokonania odliczeń od dochodu odsetek faktycznie zapłaconych – według zasad opisanych w ww. art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – poczynając od zeznania podatkowego za rok 2007, a następnie – w zeznaniach za lata następne.

Zaznaczyć przy tym należy, iż składając zeznanie za rok, w którym po raz pierwszy dokonuje się odliczenia – a którym to zeznaniem w analizowanej sprawie będzie korekta zeznania za rok 2007 wraz z pisemnym uzasadnieniem jej przyczyn – Zainteresowana winna dołączyć do tegoż zeznania oświadczenie – PIT-2K o wysokości wszystkich poniesionych wydatków związanych z daną inwestycją, w tym o wysokości wydatków udokumentowanych fakturami wystawionymi przez podatników podatku od towarów i usług niekorzystajacych ze zwolnienia od tego podatku (art. 26b ust. 2 pkt 5 ww. ustawy podatkowej).

Jednocześnie, stwierdzić należy, iż co prawda, rokiem, w którym Zainteresowana stała się właścicielem przedmiotowego lokalu mieszkalnego, jest rok 2006, jednakże prawo do skorygowania zeznania za tenże rok zostało wykluczone upływem (z końcem roku 2012) pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej. Z uwagi zatem na fakt, iż prawo to uległo przedawnieniu, to tym samym Zainteresowana została pozbawiona w analizowanej sytuacji możliwości dokonania – w ramach rozpatrywanej ulgi odsetkowej – odliczeń od dochodu odsetek faktycznie zapłaconych w roku 2006.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni – zgodnie z którym przysługuje Jej prawo do odliczenia wydatków na spłatę odsetek od kredytu mieszkaniowego od dochodu (przychodu) od roku 2006 i w związku z tym powinna wykonać korekty do każdego zeznania o wysokości osiągniętego dochodu i odliczeniach od dochodu i od podatku od roku 2006 – należało uznać za nieprawidłowe.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został złożony przez jednego ze współkredytobiorców, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współkredytobiorców.

Pozostali współkredytobiorcy, chcąc uzyskać interpretacje indywidualne, powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o ich udzielenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo, informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.