UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty przez płatnika zaległych składek na ubezpieczenie społeczne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Były pracodawca Wnioskodawczyni (S.A.), z którym stosunek pracy nie łączy Jej od 2009 roku wystawił PIT-11, wskazując w nim w rubryce 35 jako przychód za 2012 r. kwotę 80.252,22 zł. Kwota ta stanowi zaległe składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za lata 1999-2007, która została przez ww. pracodawcę zapłacona na podstawie decyzji ZUS z 11 maja 2012 r. Wyrokiem z dnia 19 września 2011 r. sąd rejonowy ustalił, że byłego pracodawcę łączył z Wnioskodawczynią - w okresie od 1 listopada 1998 r. do dnia 14 lutego 2007 r. - stosunek pracy, a nie umowa o dzieło.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym kwota 80.252,22 zł stanowiąca zaległe składki na ubezpieczenie społeczne stanowi dochód Wnioskodawczyni za 2012 r. będący podstawą obliczenia podatku za ten rok?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota ta winna być ujęta również w rubryce 75 dokumentu
PIT-11, a nie tylko w rubryce 35. Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 2a o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na ubezpieczenie społeczne podatnika. Kwota 80.252,22 zł stanowiąca składki na ubezpieczenie społeczne nie stanowi zatem dochodu Zainteresowanej za 2012 r. będącego podstawą obliczenia podatku. Nadto zobowiązanie płatnika do zapłaty kwoty 80.252,22 zł nie powstało w 2012 r. Zostało ono wykonane przez Jej byłego pracodawcę w 2012 r. w wyniku realizacji ww. wyroku i decyzji ZUS, jednak stanowiło zaległe składki na ubezpieczenie społeczne, które były pracodawca Wnioskodawczyni jako płatnik miał obowiązek odprowadzić w latach 1999-2007. Wyrok Sądu Pracy ma jedynie charakter deklaratoryjny, czyli potwierdzający stan rzeczy istniejący w latach 1999-2007, a nie konstytutywny. Oznacza to, że wszelkie zobowiązania, w tym podatkowe powstały w kolejnych miesiącach lat 1999-2007, a nie w chwili wydania wyroku potwierdzającego tylko, że w tych latach byłego pracodawcę wiązał z Wnioskodawczynią stosunek pracy.

Gdyby nawet przyjąć, że od kwoty stanowiącej składki na ubezpieczenie społeczne Zainteresowana powinna zapłacić podatek to wszelkie roszczenia z tego tytułu za lata 1999-2007 wygasły. Zgodnie bowiem z art. 59 § 1 pkt 9 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub części wskutek przedawnienia, a zgodnie z art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Kwoty uregulowanej przez byłego pracodawcę Wnioskodawczyni z tytułu zaległych składek na rzecz ZUS nigdy nie otrzymała, w tym również w latach 1999-2007. Były pracodawca Zainteresowanej wystawiając PIT-11 ( z pominięciem wpisu w rubryce 75) próbuje wskazać, że w latach 1999-2007 wypłacał Zainteresowanej z tytułu umów o dzieło wynagrodzenie wyższe niż Jej się należało, bo powinno być umniejszone o składki ZUS za te lata. W rzeczywistości Wnioskodawczyni otrzymywała wynagrodzenie niższe (w kwocie netto, a nie brutto), albowiem powinno być powiększone, za ten okres o kwotę co najmniej 80.252,22 zł, którą to kwotę pracodawca winien był odliczyć na ubezpieczenie społeczne.

Dodatkowo Wnioskodawczyni podnosi, że w latach 1999-2007 od całego uzyskanego dochodu odprowadziła należny podatek. Gdyby zatem przyjąć, że były pracodawca wypłacał Zainteresowanej kwotę wyższą niż Jej się należała (bo powinna być umniejszona o składki na ubezpieczenie społeczne) to została ona już opodatkowana. Gdyby pracodawca Wnioskodawczyni odliczył (co było jego obowiązkiem) od otrzymywanego wówczas przez Nią wynagrodzenia składki ZUS (które nie podlegają opodatkowaniu) to okazałoby się, że dochód Wnioskodawczyni za te lata, stanowiący podstawę opodatkowania, byłby niższy, niż ten od którego opłacała podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy wynika, iż podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 32 ust. 1, zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
   
   

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (…).

W myśl art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z przepisu art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11). (…).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sąd rejonowy
w wyroku z dnia 19 września 2009 r. stwierdził, iż byłego pracodawcę i Zainteresowaną łączył w okresie od dnia 1 listopada 1998 r. do dnia 14 lutego 2007 r. stosunek pracy, a nie umowa
o dzieło.

Były pracodawca Wnioskodawczyni (S.A.) wystawił PIT-11, wskazując jako przychód za 2012 r. kwotę 80.252,22 zł. Kwota ta stanowi zaległe składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za lata 1999-2007, która została przez ww. pracodawcę zapłacona na podstawie decyzji ZUS z 11 maja 2012 r. Ww. kwota – jak wynika z wniosku – została zapłacona przez byłego pracodawcę w 2012 r. w wyniku realizacji ww. wyroku i decyzji ZUS.

Z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, dlatego też przychód pracownika stanowią zapłacone przez pracodawcę jako płatnika z własnych środków składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, w tej części, która powinna być finansowana przez ubezpieczonego.

Skoro zatem były pracodawca został zobowiązany do zapłaty zaległych składek, oraz zapłacił te składki zarówno w części w której powinny być one pokryte ze środków pracownika, jak i w części należnej od pracodawcy, to uznać należy iż przychodem Wnioskodawczyni jest wartość składek w części zapłaconej za pracownika. Przychodu Zainteresowanej nie stanowi natomiast wartość zapłaconych składek w części obciążającej pracodawcę.

Ponadto, ponieważ, ze stanu faktycznego wynika, iż były pracodawca został zobligowany do zapłaty zaległych składek jako podmiot zatrudniający Wnioskodawczynię na podstawie umowy o pracę, zatem przychód uzyskany przez Zainteresowaną podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy, w miesiącu w którym zaległe składki zostały wpłacone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż kwota stanowiąca zaległe składki na ubezpieczenie społeczne jest dla Wnioskodawczyni – w dacie zapłaty ww. składek – przychodem ze stosunku pracy, gdyż ma ono źródło w umowie o pracę łączącą w przeszłości byłego pracodawcę z Zainteresowaną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.