Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-526/13/AK
z 6 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE lub Strefa) na podstawie zezwolenia strefowego z dnia 26 października 2005 r. (dalej: Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług świadczonych na terenie SSE, o klasyfikacjach wymienionych w Zezwoleniu.

Zezwolenie zostało następnie zmienione decyzjami Ministra Gospodarki, tj.:

• decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 marca 2009 r.,
• decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 maja 2010 r.
  
  

Zezwolenie Wnioskodawcy udzielone zostało w trakcie obowiązywania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie krakowskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 220, poz. 2232, ze zm. dalej: Rozporządzenie o SSE).

W ramach inwestycji objętej Zezwoleniem Spółka wybudowała zakład produkcyjny na terenie SSE, w którym stale prowadzi produkcję. Działalność na terenie Strefy odbywa się z użyciem środków trwałych zakupionych lub wytworzonych w ramach wydatków inwestycyjnych dokonanych w ramach Zezwolenia.

W związku z obecną sytuacją rynkową, zarząd Spółki rozważa różne scenariusze dalszej działalności, w tym rozwój z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, czy kontynuację działalności na terenie strefy na podstawie nowego zezwolenia. Jednym z rozważanych rozwiązań jest zwrócenie się do Ministra Gospodarki z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych („ustawa o SSE") i rezygnacja z dalszego korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego. Wnioskując o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia Spółka będzie spełniała wskazany w Zezwoleniu warunek dotyczący poniesienia wydatków inwestycyjnych, natomiast w dalszym ciągu będzie miała czas (do 31 grudnia 2013 r.) na spełnienie warunku dotyczącego poziomu zatrudnienia. Wnioskodawca podkreśla, że nie toczy się przeciwko Spółce postępowanie w sprawie cofnięcia Zezwolenia.

Po uzyskaniu Zezwolenia i poniesieniu pierwszych wydatków inwestycyjnych Spółka korzystała ze zwolnienia w podatku CIT dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie Zezwolenia.

Spółka jest dużym przedsiębiorcą w rozumieniu Załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001 /WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.Urz. WE L10 z 13.01.2001 r.; Dz.Urz. UE Polska wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia na wniosek przedsiębiorcy w drodze decyzji ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (tj. z dnia 14 lutego 2007 r. (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97, dalej: „ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych"), przed spełnieniem przez Spółkę warunków określonych w tym Zezwoleniu oraz przed upływem terminu do spełnienia tych warunków spowoduje obowiązek zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem CIT dochodów osiąganych przez Spółkę z działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia, a Spółka zobowiązana będzie do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem CIT z tytułu działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

1.Podsumowanie stanowiska Wnioskodawcy

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku stwierdzenia wygaśnięcia Zezwolenia w trybie przewidzianym przez art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, nie powstanie obowiązek zapłaty podatku CIT za cały okres korzystania ze zwolnienia z podatku CIT dochodów osiąganych przez Wnioskodawcę z działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia i Spółka nie będzie zobowiązana do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem CIT z tytułu działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia. Dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia pomimo stwierdzenia wygaśnięcia Zezwolenia w trybie art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych pozostaną bowiem dochodami zwolnionymi z podatku CIT.

Powyższe stanowisko uzasadnia brzmienie powołanych poniżej przepisów, orzecznictwo sądów administracyjnych (przykładowo:

• wyrok SN z dnia 30 kwietnia 2009 r. sygn. akt II OSK 659/08;
• wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 749/11;
• wyrok SN z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt II FSK 86/12),

a także spójna i bogata praktyka organów podatkowych w kwestii skutków prawnych stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia, przykładowo:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 maja 2011 r. Znak ITPB1/415-227/11/MR,
• interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 kwietnia 2012 r. Znak ILPB3/423-5/12-3/JG).
  
  

2.Brzmienie przepisów

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 oparte jest o brzmienie następujących przepisów i ich wykładnię:

1. art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, zgodnie z którym wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami;
2. art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, w myśl którego zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.
3. art. 17 ust. 5 ustawy o CIT, z którego wynika, że w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego.
4. art. 17 ust. 6 ustawy o CIT zgodnie z którym, w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu, w odniesieniu do którego utracił prawo do zwolnienia, a w razie poniesienia straty do jej zmniejszenia o tę kwotę – w rozliczeniu zaliczki za wybrany okres wpłaty zaliczek, o którym mowa w art. 25, w którym utracił to prawo, a gdy utrata prawa nastąpi w ostatnim okresie wpłaty zaliczek danego roku podatkowego - w zeznaniu rocznym.
5. art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w myśl którego, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.
6. art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych z którego wynika, że podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem.
7. art. 19 ust. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych na podstawie którego, zezwolenie może być cofnięte, albo zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:
1. zaprzestał na terenie strefy prowadzenia działalności gospodarczej, na którą posiadał zezwolenie, lub
   
2. rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu, lub
   
3. nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18, w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki.
8. art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w myśl którego na wniosek przedsiębiorcy minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza, w drodze decyzji, wygaśniecie zezwolenia.
   
   

3.Uzasadnienie szczegółowe

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych przewiduje w art. 19 możliwość zakończenia działalności prowadzonej w ramach SSE przed upływem okresu, na który zostało udzielone zezwolenie.

Następuje to w oparciu o jedną z dwóch wyraźnie wyodrębnionych procedur, które skutkują:

1. cofnięciem zezwolenia ( art. 19 ust. 3 ustawy o SSE) albo
2. wygaśnięciem zezwolenia ( art. 19 ust. 5 ustawy o SSE).
   
   

I tak, zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych zezwolenie może być cofnięte albo zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

1. zaprzestał na terenie strefy prowadzenia działalności gospodarczej, na którą posiadał zezwolenie, lub
2. rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu, lub
3. nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18, w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki.
   
   

Katalog przesłanek, które mogą doprowadzić do cofnięcia zezwolenia jest więc zamknięty. Skutkiem cofnięcia zezwolenia jest zgodnie z art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

1. utrata prawa do zwolnienia oraz
2. obowiązek zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego,

a sposób rozliczenia w przypadku zaistnienia takich okoliczności został wskazany w art. 17 ust. 6 ustawy o CIT.

W chwili obecnej Spółka spełnia wszelkie dotychczasowe zobowiązania wynikające z Zezwolenia (warunek dotyczący poniesienia wydatków inwestycyjnych został już spełniony, na spełnienie warunku dotyczącego utworzenia miejsc pracy Spółka ma czas do 31 grudnia 2013 r.), wobec czego nie została spełniona żadna z przesłanek do cofnięcia zezwolenia wymienionych w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych.

Jak wynika z przepisów ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz z wykładni przepisów o podatku CIT, należy wyraźnie odróżnić cofnięcie zezwolenia od stwierdzenia jego wygaśnięcia, są to bowiem dwie odrębne procedury mające różne skutki prawne.

Negatywne konsekwencje cofnięcia zezwolenia wskazane w art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o CIT, są formą sankcji za niezrealizowanie przez dany podmiot wymogów wskazanych w otrzymanym zezwoleniu, co w sytuacji Spółki na dzień wydania decyzji o wygaśnięciu zezwolenia nie będzie miało miejsca.

Spółka uważa, że powyżej wskazane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako odnoszące się bezpośrednio i wyłącznie do procedury cofnięcia zezwolenia, nie znajdą zastosowania w sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku.

W odniesieniu do stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia ustawodawca nie sprecyzował, ani okoliczności, które stanowią podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia ani jego skutków. W szczególności z przepisów art. 17 ust. 5-6 ustawy o CIT, które określają skutki podatkowe cofnięcia zezwolenia nie wynika, aby analogiczny obowiązek opodatkowania dochodów uprzednio zwolnionych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, miał zastosowanie w razie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia w drodze decyzji ministra właściwego do spraw gospodarki.

W ocenie Spółki, w zakresie stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia nie można stosować przepisów dotyczących jego cofnięcia, bowiem wówczas wyodrębnienie tych dwóch procedur byłoby bezcelowe. Gdyby ponadto intencją ustawodawcy było określenie jakichkolwiek negatywnych konsekwencji dla przedsiębiorcy strefowego, w przypadku stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia w trybie art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, to zostałoby to wskazane w przepisach wprost lub przez odpowiednie odesłanie.

Uwzględniając powyższe, należy uznać, że stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia nie będzie się dla Spółki wiązało z obowiązkiem zwrotu pomocy publicznej w postaci zwolnienia z podatku CIT uzyskanego przed dniem złożenia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia, nadal bowiem - tj. do momentu złożenia przez Wnioskodawcę wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia w trybie art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych dochody uzyskane z tytułu działalności na terenie strefy będą dochodami zwolnionymi z podatku CIT.

Spółka nie będzie zatem zobowiązana do zwrotu pomocy publicznej otrzymanej w formie zwolnienia z opodatkowania podatkiem CIT dochodów osiąganych z działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia i nie będzie zobowiązana do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem CIT z tytułu działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia.

Powyższe potwierdza także orzecznictwo sądów administracyjnych. Tytułem przykładu w wyroku z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt II FSK 86/12 Naczelny Sąd Administracyjny (dalej „NSA”) potwierdził wręcz, że decyzja Ministra Gospodarki o stwierdzeniu wygaśnięcia zezwolenia wywołuje skutki ex tunc, poczynając od momentu, w którym powstały przesłanki wygaśnięcia tej decyzji, czyli w dacie, w której decyzja zezwalająca na działalność strefową stała się bezprzedmiotowa, zatem od momentu w którym uprawniony zrezygnował ze swojego uprawnienia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Podobne stanowisko zostało też zaprezentowane przez NSA w wyroku z dnia 30 kwietnia 2009 r. sygn. akt II OSK 659/08.

Podobnie stwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, wydając interpretację indywidualną z dnia 26 maja 2011 r. Znak ITPB1/415-227/11/MR stwierdzając, że „w przypadku gdy na wniosek przedsiębiorcy - Wnioskodawcy zostanie stwierdzone wygaśnięcie zezwolenia, tj. zaistnieje okoliczność nie wymieniona powyżej, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego objętego wcześniej zwolnieniem".

Analogiczne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 kwietnia 2012 r. Znak ILPB3/423-5/12-3/JG wskazując jednoznacznie, iż „stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w sposób określony w art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przed spełnieniem warunków określonych w tym zezwoleniu, nie będzie skutkować utratą prawa do zwolnienia podatkowego i obowiązkiem zwrotu pomocy publicznej wykorzystanej do momentu wygaśnięcia zezwolenia".

Dalej w uzasadnieniu powyższej interpretacji, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, że „o ile w zakresie cofnięcia zezwolenia przepisy określają specyficzne przesłanki oraz skutki przeprowadzenia tej procedury, o tyle problematyka wygaśnięcia zezwolenia nie została zdefiniowana na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe prowadzi więc do wniosku, iż w przypadku stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia, prawo do zwolnienia podatkowego wygasa i dalsze prowadzenie działalności gospodarczej, na terenie objętym specjalną strefą ekonomiczną nie wiąże się z uprawnieniem do zwolnień w podatku dochodowym, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych."

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE w trybie określonym w art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przed spełnieniem warunków określonych w Zezwoleniu oraz przed upływem terminu do spełnienia ww. warunków, nie będzie skutkować obowiązkiem zapłaty podatku CIT za cały okres korzystania ze zwolnienia z podatku CIT dochodów osiąganych przez Wnioskodawcę z działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie także zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem CIT z tytułu działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia. Dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia pomimo stwierdzenia wygaśnięcia Zezwolenia w trybie art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych pozostaną bowiem dochodami zwolnionymi z podatku CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm., dalej: „updop”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 updop stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia strefowego z dnia 26 października 2005 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług świadczonych na terenie SSE, o klasyfikacjach wymienionych w Zezwoleniu. Zezwolenie zostało następnie zmienione decyzjami Ministra Gospodarki, tj.:

• decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 marca 2009 r.,
• decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 maja 2010 r.
  
  

W związku z obecną sytuacją rynkową, zarząd Spółki rozważa różne scenariusze dalszej działalności. Jednym z rozważanych rozwiązań jest zwrócenie się do Ministra Gospodarki z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i rezygnacja z dalszego korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego. Wnioskując o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia Spółka będzie spełniała wskazany w Zezwoleniu warunek dotyczący poniesienia wydatków inwestycyjnych, natomiast w dalszym ciągu będzie miała czas (do 31 grudnia 2013 r.) na spełnienie warunku dotyczącego poziomu zatrudnienia. Wnioskodawca podkreśla, że nie toczy się przeciwko Spółce postępowanie w sprawie cofnięcia Zezwolenia. Po stwierdzeniu wygaśnięcia Zezwolenia Spółka rozważa także sprzedaż części środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z którymi związane były wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia podatkowego w podatku CIT. Po uzyskaniu Zezwolenia i poniesieniu pierwszych wydatków inwestycyjnych Spółka korzystała ze zwolnienia w podatku CIT dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie Zezwolenia.

W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych przewidują dwie odrębne procedury w zakresie zakończenia przez przedsiębiorcę prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i ustania bytu prawnego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, tj.:

1. wygaśnięcie zezwolenia oraz
2. cofnięcie zezwolenia.
   
   

W świetle art. 19 ust. 5 ww. ustawy, na wniosek przedsiębiorcy minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie zezwolenia.

Przepisy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych nie określają szczegółowo sytuacji (poza upływem okresu, na który zostało wydane zezwolenie), w których zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zostaje wygaszone, ani też nie wskazują jakichkolwiek negatywnych dla przedsiębiorcy strefowego skutków wygaśnięcia zezwolenia. Przepisy te wskazują jedynie, że stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia następuje na wniosek przedsiębiorcy.

Z kolei, jak stanowi, art. 19 ust. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie może być cofnięte albo jego zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

1. zaprzestał na terenie strefy prowadzenia działalności gospodarczej, na którą posiadał zezwolenie, lub
2. rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu, lub
3. nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18, w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 5 updop, w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Sposób rozliczenia podatnika w przypadku zaistnienia takich okoliczności został wskazany w art. 17 ust. 6 updop.

Przepis art. 19 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych wymienia więc następujące przypadki:

• upływ okresu, na jaki została ustanowiona strefa (wygaśnięcie zezwolenia - art. 19 ust. 1 ww. ustawy),
• zaprzestanie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy (cofnięcie lub ograniczenie zezwolenia - art. 19 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy),
• rażące uchybienie warunkom określonym w zezwoleniu (cofnięcie lub ograniczenie zezwolenia - art. 19 ust. 3 pkt 2 tej ustawy),
• nie usunięcie uchybień stwierdzonych w toku kontroli przeprowadzonej przez ministra właściwego ds. gospodarki w terminie wyznaczonym w wezwaniu ministra do ich usunięcia (cofnięcie lub ograniczenie zezwolenia - art. 19 ust. 3 pkt 3 powołanej ustawy).
  
  

Jednocześnie należy zauważyć, że zwolnienie wynikające z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 updop ma charakter uprawnienia w sensie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania. Mając na uwadze brzmienie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przedmiotowe zwolnienie, będące formą pomocy publicznej, zostało uzyskane przez Spółkę z mocy prawa w związku z przyznaniem Jej Zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Uzyskanie takiego Zezwolenia stanowiło konsekwencję decyzji gospodarczej Spółki oraz spełnienie przez Nią lub zobowiązanie się do spełnienia określonych wymogów i warunków uzyskania Zezwolenia. Zarówno Zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnych strefach ekonomicznych, jak i będące jego konsekwencją zwolnienie z opodatkowania, stanowią uprawnienia Spółki. Uprawnienia te przysługują Spółce w związku z uczynieniem przez Nią zadość wymogom określonym przepisami prawa.

Wobec powyższego, zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop nie ma charakteru obowiązku - Wnioskodawca może bowiem zrezygnować ze zwolnienia z opodatkowania. Na mocy art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, na wniosek przedsiębiorcy minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie zezwolenia. W związku z wygaśnięciem zezwolenia podatnik traci prawo do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdyż zwolnienie to jest nierozerwalnie związane z posiadaniem przez podatnika zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych .

Należy zatem uznać, że stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia przez Ministra Gospodarki na wniosek przedsiębiorcy - Spółki, nie będzie wiązało się dla Niej z utratą prawa do zwolnienia podatkowego i obowiązkiem zwrotu pomocy publicznej wykorzystanej do momentu wygaśnięcia Zezwolenia.

Reasumując, w przypadku stwierdzenia przez Ministra Gospodarki wygaśnięcia Zezwolenia w trybie określonym w art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, Spółka nie utraci prawa do wykorzystanej dotychczas pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (w okresie od wydania do wygaszenia Zezwolenia), z którego korzystała na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop i w konsekwencji nie będzie zobowiązana do zwrotu wykorzystanej dotychczas pomocy publicznej.

Jednocześnie należy wskazać, że w niniejszej interpretacji indywidualnej ocenie nie podlegały kwestie związane z ewentualnym wydaniem przez Ministra Gospodarki decyzji o wygaśnięciu zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ani kwestia ustalenia momentu wygaśnięcia tego zezwolenia, gdyż w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie do art. 14b § 2 tej ustawy, wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Poprzez ustawy podatkowe zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Jak wynika z treści powołanych przepisów, przedmiotem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego może być ocena prawna danego stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, dotyczącego wnioskodawcy, dokonywana na gruncie przepisów prawa podatkowego. Organ wydający interpretację rozstrzyga, czy zainteresowany prawidłowo ocenia kwestię wpływu zaistnienia opisanej sytuacji faktycznej/zdarzenia przyszłego na obowiązki i uprawnienia wynikające z unormowań prawa podatkowego.

Wobec powyższego, przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydawanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 267), do których należą również decyzje związane z wydanym cofnięciem bądź wygaśnięciem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zezwolenie jest decyzją o charakterze indywidualnym, szczegółowo określającą warunki realizacji inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zgodnie z art. 16 ust. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie może być udzielone, jeżeli podjęcie działalności na terenie strefy przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9. Minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie. Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 3-4 (art. 16 ust. 4 cyt. ustawy). W myśl natomiast art. 16 ust. 6 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, do postępowania w sprawie udzielania, cofania i zmiany zezwolenia stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego. Ponadto, jak wynika z treści art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, organ, który wydał decyzję, wyjaśnia w drodze postanowienia na żądanie organu egzekucyjnego lub strony wątpliwości co do treści decyzji.

Wobec powyższego należy wskazać, iż organem właściwym do oceny tego, czy zachodzą przesłanki do cofnięcia czy też wygaśnięcia zezwolenia oraz do rozstrzygnięcia wątpliwości związanych z treścią decyzji w sprawie wygaśnięcia zezwolenia jest minister właściwy do spraw gospodarki.

Mając na uwadze powyższe, tut. Organ nie dokonał oceny, czy w przedmiotowej sprawie dojdzie do wygaśnięcia, czy też cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i przyjął za wiążące stwierdzenie Spółki, jako element opisu zdarzenia przyszłego nie podlegającego ocenie, iż Minister Gospodarki stwierdzi wygaśnięcie posiadanego przez Nią Zezwolenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.