INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych likwidacji spółki z siedzibą w Luksemburgu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych likwidacji spółki z siedzibą w Luksemburgu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, posiadającym w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca będzie posiadać udziały spółki kapitałowej mającej siedzibę w Luksemburgu, założonej zgodnie z przepisami luksemburskiego prawa spółek, będącej luksemburskim rezydentem podatkowym i podlegającej tam opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, z zastrzeżeniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodów i majątku, których stroną jest Luksemburg. Spółka posiada certyfikat rezydencji wydany przez właściwe władze podatkowe w Luksemburgu potwierdzający, że Spółka posiada status rezydenta podatkowego w Luksemburgu.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie w przyszłości prowadzić działalności w Luksemburgu poprzez położony tam zakład w rozumieniu umowy między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, jak również nie wykonuje i nie będzie wykonywał wolnego zawodu w oparciu o położoną tam stałą placówkę.

Spółka planuje w przyszłości wypłacać Wnioskodawcy jako wspólnikowi w oparciu o posiadane przez niego udziały środki pieniężne z tytułu zysków bilansowych wykazanych w sprawozdaniu finansowym.

Dodatkowo również Spółka w przyszłości planuje umorzenie udziałów Wnioskodawcy, wobec czego dojdzie do unicestwienia udziałów Wnioskodawcy za zapłatą odpowiedniego świadczenia pieniężnego, bez ich nabywania przez Spółkę w celu umorzenia.

W przyszłości Spółka ulegnie również likwidacji. Na skutek procesu likwidacyjnego wspólnicy, w tym także Wnioskodawca, otrzymają odpowiedni udział w majątku spółki pozostały po zaspokojeniu jej wierzycieli oraz kosztów likwidacji.

W związku z planowanymi działaniami powstała wątpliwość dotycząca zasad opodatkowania wypłacanego dochodu na rzecz Wnioskodawcy z tytułu zysków bilansowych Spółki wykazanych w sprawozdaniu finansowym, w odpowiednim stosunku przypadającym na każdy udział posiadany przez Wnioskodawcę, z tytułu umorzenia udziałów Spółki oraz z tytułu likwidacji Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wypłata przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu, podlegającą w Luksemburgu opodatkowaniu od całości swoich dochodów, świadczenia pieniężnego stanowiącego część zysku bilansowego Spółki przypadającego w odpowiednim stosunku na każdy udział posiadany przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od zysków kapitałowych...
2. Czy wypłata świadczenia przez Spółkę z siedzibą w Luksemburgu z tytułu unicestwienia udziałów spółki poprzez ich umorzenie jest kwalifikowana jako dochód z akcji w myśl art. 10 ust. 3 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku...
3. Czy dochody uzyskane przez Wnioskodawcę w wyniku likwidacji Spółki podlegają na zasadzie art. 30a ust 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce...

Niniejsza interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej pytania trzeciego. Wniosek w pozostałym zakresie stanowi przedmiot odrębnych rozstrzygnięć.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 3 – co do zasady dochody z likwidacji osoby prawnej podlegają opodatkowaniu w Polsce w myśl art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże, na podstawie art. 4a ww. ustawy, zasady te są modyfikowane przez umowy międzynarodowe.

W ocenie Wnioskodawcy dochód uzyskany z tytułu likwidacji Spółki z siedzibą w Luksemburgu podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 13 ust. 4 Umowy. Zgodnie z tym przepisem, zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Ustępy 1, 2, 3 odnoszą się do dochodów z nieruchomości, dochodów z działalności prowadzonej w formie zakładu oraz innych dochodów z tytułu sprzedaży min. statków, samolotów.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, iż celem likwidacji jest zakończenie działalności podmiotu, spieniężenie jego majątku pozwalające na uregulowanie wszelkich zobowiązań oraz w ostatnim kroku wydanie majątku pozostałego po spłacie zobowiązań udziałowcom osoby prawnej. Dochodem z likwidacji osoby prawnej jest nadwyżka otrzymania przez udziałowca ponad zainwestowany przez niego kapitał, a więc ponad koszt poniesiony przez podatnika na nabycie lub objęcie udziałów osoby prawnej. Likwidacja osoby prawnej prowadzi zatem do wydania wspólnikom uprawnionym do sum likwidacyjnych przez likwidowaną spółkę pozostałych składników majątkowych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, iż przekazanie majątku likwidacyjnego udziałowcowi/akcjonariuszowi likwidowanej osoby prawnej w świetle art. 13 Umowy można zakwalifikować jedynie do ustępu 4 komentowanego artykułu czyli „zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2 i 3”. Wskazuje również, iż w celu zastosowania art. 13 ust. 4 Umowy konieczne jest spełnienie łącznie następujących przesłanek:

• osiągnięcie zysku (dochodu);
• zysk (dochód) osiągnięty jest przez rezydenta umawiającego się Państwa;
• źródłem zysku jest zbycie majątku nieobjętego zakresem postanowień art. 13 ust. 1, 2, 3 (patrz Model Konwencji OECD. Komentarz, pod red. Bogumiła Brzezińskiego, Warszawa 2010).

W związku z powyższym Wnioskodawca wskazuje, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dojdzie do spełnienia wszystkich ww. warunków zastosowania art. 13 ust 4 Umowy, ponieważ:

1. Wnioskodawca w związku z likwidacją osoby prawnej uzyska dochód (zysk) w postaci nadwyżki wartości przekazanego majątku likwidacyjnego nad kosztami poniesionymi na nabycie lub objęcie udziałów osoby prawnej,
2. Wnioskodawca jest rezydentem umawiającego się Państwa – Polski,
3. źródłem zysku (dochodu) jest zbycie majątku w drodze likwidacji osoby prawnej, które to jest nieobjęte zakresem postanowień art. 13 ust. 1, 2, 3 Umowy.

W konsekwencji – w ocenie Wnioskodawcy – można stwierdzić, iż w momencie likwidacji Spółki luksemburskiej uzyska on dochód z przeniesienia własności majątku Spółki z siedzibą w Luksemburgu, który kwalifikuje się pod postanowienia art. 13 ust. 4 Umowy. A zatem, w przypadku likwidacji Spółki, dochód z przeniesienia własności majątku likwidowanej Spółki podlega opodatkowaniu tylko w Państwie w którym „przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę”, czyli w Luksemburgu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego pytania trzeciego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 361, ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Przepisy art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 Konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527) dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 10 ust. 2 Konwencji, dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę (w niniejszej sprawie w Luksemburgu), ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, podatek ten nie może przekroczyć:

1. 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka (inna niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25 procent,
2. 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.

W myśl art. 10 ust. 3 Konwencji określenie „dywidendy” oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

Na podstawie art. 10 ust. 4 Konwencji, postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel dywidend mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy, działalność zarobkową przez zakład położony w tym Państwie bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o położoną w nim stałą placówkę i gdy udział, z którego tytułu wypłaca się dywidendy, rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W tym przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Wobec powyższego, dochód z tytułu likwidacji spółki kapitałowej z siedzibą w Luksemburgu, o ile prawo luksemburskie zrównuje ww. dochody z wpływami z akcji, będzie podlegał dyspozycji art. 10 Konwencji. Dochody te mogą zatem podlegać opodatkowaniu w Polsce i Luksemburgu, a w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania, zastosowanie znajdzie art. 24 ust. 1 lit. a) Konwencji (tzw. metoda wyłączenia z progresją).

W przypadku natomiast, kiedy prawo luksemburskie nie zrównuje dochodów z tytułu likwidacji spółki z wpływami z akcji, a tym samym dochody te nie podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 10 Konwencji, należy dokonać dalszej, właściwej kwalifikacji dochodu na gruncie Konwencji.

Należy zatem wskazać, że art. 13 ww. Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku reguluje zasady opodatkowania zysków ze sprzedaży majątku (przeniesienia własności majątku).

Stosownie do ust. 1 tego artykułu, zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na mocy art. 13 ust. 2 Konwencji, zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności majątku ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami uzyskanymi z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 13 ust. 3 Konwencji, zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów drogowych eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej, barek eksploatowanych w transporcie na wodach śródlądowych lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, powietrznych pojazdów drogowych albo barek podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego przedsiębiorstwa.

Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 4 Konwencji, zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Należy przy tym podnieść, że punkt 5 uwag ogólnych do art. 13 Modelowej Konwencji OECD stanowi, że artykuł ten nie zawiera dokładnej definicji określenia zysków majątkowych. Wyrazy „przeniesienie własności majątku” są użyte w celu objęcia nimi szczególnie zysków z majątku pochodzących ze sprzedaży, zamiany, a również z częściowej sprzedaży, wywłaszczenia, przekazania spółce w zamian za akcje, sprzedaży praw, darowizny, a nawet pośmiertnego przekazania majątku (str. 201 Komentarza do Modelowej Konwencji OECD).

Z treści art. 13 Konwencji wynika zatem, że dotyczy on sytuacji, w której muszą być spełnione dwa warunki jednocześnie: musi nastąpić przeniesienie własności majątku i osoba dokonująca przeniesienia składników majątkowych musi osiągnąć w związku z tym zysk.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka z siedzibą w Luksemburgu, w której Wnioskodawca będzie posiadał udziały, ulegnie likwidacji. Na skutek procesu likwidacyjnego wspólnicy – w tym Wnioskodawca – otrzymają odpowiedni udział w majątku Spółki pozostały po zaspokojeniu jej wierzycieli oraz kosztów likwidacji.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że dochód uzyskany przez Wnioskodawcę nie będzie osiągnięty w związku z przeniesieniem własności składników majątkowych na inne osoby, lecz z tytułu przysługujących mu praw w Spółce, w której jest wspólnikiem. Nie zostaną tym samym spełnione kryteria przewidziane w art. 13 Konwencji, warunkujące, by dochód podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście regulacji Konwencji prowadzi do wniosku, że dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę w wyniku likwidacji Spółki luksemburskiej, nie zostanie objęty postanowieniami któregokolwiek z artykułów Konwencji regulujących jasno określone kategorie dochodów. W konsekwencji, do dochodu tego będą miały zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 Konwencji. W myśl tej regulacji, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej mieści się w kategorii dochodów (przychodów) z udziału w zyskach osób prawnych (art. 24 ust. 5 pkt 3 tej ustawy).

Stosownie natomiast do art. 30a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, dochody (przychody) z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych podlegają opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Reasumując – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – wykładnia art. 13 ust. 4 przedmiotowej Konwencji nie prowadzi do wniosku, że uzyskany przez niego dochód z likwidacji Spółki kapitałowej z siedziba w Luksemburgu, stanowi dochód z przeniesienia własności majątku. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.