Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-248a/13/AT
z 30 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności przeniesienia prawa własności do nieruchomości niezabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności przeniesienia prawa własności do nieruchomości niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina, aktem notarialnym z dnia 28 listopada 2012 r., sprzedała …. i …. nieruchomość położoną w …. o pow. … ha, oznaczoną nr ewid. …. Działka jest niezabudowana. Z wypisu i wyrysu dla działki wynika, że rodzaj użytków określony jest jako pastwiska trwałe oraz nieużytki. Dla nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Ze studium uwarunkowań wynika, że nieruchomość częściowo jest położona na terenach predysponowanych dla rozwoju mieszkalnictwa oraz funkcji usługowych i częściowo na terenach leśnych. Dla nieruchomości nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania.

Gmina opodatkowała opisaną transakcję sprzedaży nieruchomości VAT w wysokości 23%. Nabywcy zapłacili wraz z ceną sprzedaży podatek w kwocie …, który został rozliczony w deklaracji VAT-7. W dniu 28 stycznia 2013 r. …. i … zwrócili się do Wójta Gminy o zwrot zapłaconego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż gruntu niezabudowanego, opisanego w ewidencji gruntów jako pastwiska trwałe oraz nieużytki, dla którego nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, a studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania opisuje nieruchomość jako położoną częściowo na terenach predysponowanych dla rozwoju mieszkalnictwa oraz funkcji usługowych i częściowo na terenach leśnych, w świetle art. 43 ust l pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, powinna być zwolniona od VAT?

Wnioskodawca, powołując treść art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług uważa, że jeżeli zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy z dnia 30 lipca 2009 r., zmienionym uchwałą Rady Gminy z dnia 18 kwietnia 2012 r., powyższa działka, w niewielkiej chociaż części, znajduje się w terenie predysponowanym dla rozwoju mieszkalnictwa i dla rozwoju funkcji usługowych, powyżej opisana transakcja sprzedaży nie powinna być zwolniona od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie zauważa się, iż z uwagi na fakt, że wniosek dotyczący stanu faktycznego odnosi się do okoliczności zaistniałych w dniu 28 listopada 2012 r., oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy dokonano w oparciu o stan prawny obowiązujący w tym okresie.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

I tak, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 kwietnia 2013 r.), zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, jednak w przepisach podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę. Wobec powyższego, w celu określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 powołanego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) - rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.

Stosownie do art. 20 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

W myśl art. 21 ust. 1 tej ustawy, podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina, aktem notarialnym z dnia 28 listopada 2012 r., sprzedała nieruchomość położoną w …. o pow. … ha, oznaczoną nr ewid. …, stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu oznaczonego w ewidencji gruntów jako pastwiska trwałe oraz nieużytki, dla której nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak również nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania. Ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy wynika, że nieruchomość częściowo jest położona na terenach predysponowanych dla rozwoju mieszkalnictwa oraz funkcji usługowych i częściowo na terenach leśnych.

Na tym tle Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą braku możliwości zastosowania zwolnienia od podatku do dostawy ww. nieruchomości.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że nieprawidłowy jest pogląd Gminy, że dostawa niezabudowanej działki nr … nie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, skoro – wobec braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz niewydania wobec tej działki decyzji o warunkach zabudowy – z ewidencji gruntów nie wynika, aby w momencie jej dostawy miała ona charakter terenu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę (grunt figuruje w tej ewidencji jako pastwiska trwałe oraz nieużytki). Postanowienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego obowiązujące w Gminie dla tej działki w momencie opisanej sprzedaży pozostały bez wpływu dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Końcowo, informuje się, iż w zakresie pytania odnoszącego się do zwrotu nabywcy działki zapłaconego VAT w dniu 30 lipca 2013 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie znak ITPP3/443-248b/13/AT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.