INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2012 r. (data wpływu 29 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 21 czerwca 2012 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z realizacją zobowiązań gwarancyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 21 czerwca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z realizacją zobowiązań gwarancyjnych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka wykonała usługę serwisową remontu silnika na statku pełnomorskim - do przewozu ładunków suchych, sklasyfikowanego w grupowaniu PKWiU 30.11.24 dla kontrahenta niemieckiego (A), co potwierdziła wystawiając fakturę VAT dnia 8 listopada 2011 r. Kontrahent ten w lutym 2012 r., zgłosił reklamację dotyczącą wadliwości zastosowanych części, żądając nowych, ale już bez ich montażu. Spółka chcąc wywiązać się z przyjętego pierwotnego zamówienia (wykonanego w listopadzie 2011 r.) oraz zachować zdobytego klienta, zakupiła od kontrahenta niemieckiego (B) kolejne części do naprawianego już silnika na statku. Kontrahent niemiecki (B) w dniu 29 lutego 2012 r. wystawił fakturę za zakupione części oraz ich transport bez VAT i wpisał na fakturze (opierając się na prawie niemieckim), iż dostarczane części na statek płynący są bez VAT. Spółka podała kontrahentowi niemieckiemu swój VAT UE. Części te, na życzenie kontrahenta niemieckiego (A), zostały dostarczone do Niemiec w dniu 14 lutego 2012 r. przez kontrahenta niemieckiego (B). Spółka nie wystawiła faktury VAT na rzecz kontrahenta niemieckiego (A) za zakupione części, ponieważ była to forma gwarancji za wcześniej wykonaną usługę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy wyżej opisane czynności dotyczące nabycia części na statek pełnomorski podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce...
• Czy czynność tą należy uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów...
• Czy Spółka powinna opodatkować wykonane usługi gwarancyjne i czy powinna wystawić fakturę VAT wewnętrzną...
• Czy należy opisywane czynności wykazać w deklaracji VAT-7, a jeśli tak to w jakich pozycjach deklaracji VAT-7 należy je wykazać...
• Czy należy wykazać opisane czynności w informacji podsumowującej...

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie od kontrahenta niemieckiego (B) części na statek nie jest opodatkowane w Polsce, ale w Niemczech.

Spółka jest zdania, iż nie jest to wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów sugerując się art. 10 ust. 1 pkt 1 jak i art. 13 ust.8 w powiązaniu z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług i nie powinna wystawiać faktury wewnętrznej.

Spółka jest zdania, iż dostarczone niemieckiemu kontrahentowi (A) części na statek wolne od wad stanowi wykonanie świadczenia gwarancyjnego oraz kontynuację umowy sprzedaży usług, w ramach której doszło do wykonania usługi serwisowej silnika na statku oraz zamontowania części do silnika. Wykonanie przez Spółkę-gwaranta usługi gwarancyjnej, czyli dostarczenie nowych części do silnika na statek, miały na celu nieodpłatne przywrócenie wymaganej jakości wykonanej wcześniej usługi serwisowej/remontowej silnika. W ocenie Spółki dostawa tychże części do kontrahenta niemieckiego (A) nie powinna zawierać dodatkowej opłaty, jest jednocześnie związana z prowadzonym przedsiębiorstwem i nie powinna podlegać odrębnemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Spółka uważa, iż nie należy wystawiać faktury VAT za dostarczenie części w ramach gwarancji wcześniej wykonywanej usługi.

Jest zdania, że nie wykazuje się w deklaracji VAT nabycia części oraz wykonanej gwarancji, jak również nie należy składać informacji podsumowującej VAT UE w zakresie dotyczącym tych zdarzeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) – dalej ustawa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle ust. 2 ww. artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Powyższe uprawnia do przyjęcia, że przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie niebędące dostawą. Do świadczenia usług dochodzi jeżeli pomiędzy stronami występuje wzajemna relacja wynikająca z umowy, polegająca na wykonaniu danej czynności za wynagrodzeniem. Zatem za świadczenie usług należy uznać każde zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi) i podmiotu świadczącego usługę. Jednocześnie przyjmując, że dane zachowanie podatnika odpowiada ustawowej definicji świadczenia usług, to co do zasady, niezbędnym elementem do uznania takiego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

W myśl art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Stosownie do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów, do których miałyby odpowiednio zastosowanie przepisy art. 45 ust. 1 pkt 9, art. 80, art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, z uwzględnieniem warunków określonych w tych przepisach.

W myśl postanowień zawartych art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

W treści ust. 1 pkt 1 powołanego artykułu ustawodawca wymienił następujące środki transportu morskiego:

1. pełnomorskie liniowce pasażerskie, pełnomorskie statki wycieczkowe i tym podobne jednostki pływające do przewozu osób; pełnomorskie promy wszelkiego typu (PKWiU ex 30.11.21.0),
2. pełnomorskie tankowce do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0),
3. pełnomorskie chłodniowce, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0),
4. pozostałe statki pełnomorskie do przewozu ładunków suchych (stałych), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0),
5. pełnomorskie statki rybackie, pełnomorskie statki przetwórnie oraz pełnomorskie pozostałe jednostki pływające do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0),
6. pchacze pełnomorskie (PKWiU ex 30.11.32.0),
7. statki szkolne i badawcze rybołówstwa morskiego oraz statki ratownicze morskie (PKWiU ex 30.11.33.0);

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Według ust. 8 ww. artykułu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Według dyspozycji art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W świetle ust. 2 ww. artykułu, nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

1. zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, lub
2. zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII.

W świetle art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,

(…)

• zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W świetle ust. 7 ww. artykułu, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. (…).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W oparciu o ust. 8 pkt 1 tegoż artykułu, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.), Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji VAT-7. Powyższe rozporządzenie zostało zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2009 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 222, poz. 1763). Załącznik nr 1 tego rozporządzenia stanowi wzór deklaracji VAT-7, natomiast w załączniku nr 4 zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). Z objaśnień tych wynika, iż podatnik dokonujący transakcji poza terytorium kraju, wykazuje ich wartości w poz. 21 deklaracji VAT-7. W pozycji tej bowiem wykazuje się dostawę towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. Nie uwzględnia się natomiast wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka wykonała usługę serwisową remontu silnika na statku pełnomorskim - do przewozu ładunków suchych, sklasyfikowanego w grupowaniu PKWiU 30.11.24 dla kontrahenta niemieckiego (A). Kontrahent ten w lutym 2012 r., zgłosił reklamację dotyczącą wadliwości zastosowanych części, żądając nowych, ale już bez ich montażu. Spółka chcąc wywiązać się z przyjętego pierwotnego zamówienia zakupiła od kontrahenta niemieckiego (B) kolejne części do naprawianego już silnika na statku. Kontrahent niemiecki (B) w dniu 29 lutego 2012 r. wystawił fakturę za zakupione części oraz ich transport bez VAT i wpisał na fakturze (opierając się na prawie niemieckim), iż dostarczane części na statek płynący są bez VAT. Spółka podała kontrahentowi niemieckiemu swój VAT UE. Części te, na życzenie kontrahenta niemieckiego (A), zostały dostarczone do Niemiec w dniu 14 lutego 2012 r. przez kontrahenta niemieckiego (B). Spółka nie wystawiła faktury VAT na rzecz kontrahenta niemieckiego (A) za zakupione części, ponieważ była to forma gwarancji za wcześniej wykonaną usługę.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą skutków w podatku od towarów i usług związanych z ww. zdarzeniami gospodarczymi.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, przepisy z zakresu podatku od towarów i usług oraz powołane regulacje odrębne stwierdzić należy, że prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż:

• nabycie części od kontrahenta niemieckiego (B) nie podlega opodatkowaniu w Polsce, gdyż mimo podania przez Spółkę numeru identyfikacji podatkowej poprzedzonego kodem PL (i wypełnienia tym samym hipotezy art. 25 ust. 2 ustawy), nie wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, skoro transakcja dotyczyła towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy,
• dostarczenie części dokonane przez Spółkę w ramach zobowiązań gwarancyjnych nie było czynnością podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie doszło do dostawy towarów, gdyż pomiędzy Spółką a klientem nie wystąpiła wzajemna relacja zobowiązaniowa, wiążąca się z wykonaniem tej czynności w zamian za wynagrodzenie; czynność ta nie wymagała wystawienia faktury VAT (w tym wewnętrznej),
• brak jest podstaw prawnych, aby ww. zdarzenia gospodarcze miały swoje odzwierciedlenie w deklaracji VAT-7,
• nie jest zobowiązana uwzględnić w informacji podsumowującej wartości ww. czynności, skoro nie są one czynnościami, o których mowa w art. 100 ust. 1 ustawy.

Końcowo informuje się, iż pozostałe kwestie poruszone we wniosku złożonym przez Spółkę, rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej oraz postanowieniu .

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.