INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2013 r. (data wpływu 29 marca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 czerwca 2013 r. (data wpływu 13 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi polegającej na montażu kolektorów słonecznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi polegającej na montażu kolektorów słonecznych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 czerwca 2013 r. (data wpływu 13 czerwca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 3 czerwca 2013 r. znak: IBPP2/443-293/13/AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie montażu instalacji solarnych (robót budowlanych) i działalność handlową w zakresie sprzedaży hurtowej pozostałych maszyn i urządzeń - według Polskiej Klasyfikacji Działalności 2007-4669Z. Spółka bierze czynny udział w przetargach m. in. na usługi budowlane polegające na montażach ekologicznych systemów grzewczych przy zastosowaniu instalacji solarnych. Mając na uwadze zakres prowadzonej działalności, spółka odpowiedziała na ogłoszenie o zamówieniu publicznym numer ...z dnia 11.02.2013r. opublikowane w Biuletynie Zamówień Publicznych dotyczące przetargu nieograniczonego na " ...". Według SIWZ przedmiotem zamówienia publicznego mają być roboty budowlane polegające na zamontowaniu instalacji kolektorów słonecznych w celu przygotowania ciepłej wody użytkowej w 236 budynkach mieszkalnych oraz 2 budynkach użyteczności publicznej, położonych na terenie Gminy wraz z wpięciem ich do istniejących na poszczególnych obiektach instalacji podgrzewu ciepłej wody użytkowej wraz z ich rozruchem technologicznym i instruktażem docelowych użytkowników w zakresie obsługi - eksploatacji, korzystania z dostarczonego i zamontowanego układu oraz warunków gwarancyjnych. Spółka zadała pytanie Zamawiającemu odnośnie numerów PKOB budynków użyteczności publicznej oraz powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych w celu prawidłowego oszacowania zastosowanej stawki podatku VAT. Z uzyskanych informacji wynika, że stawka podatku VAT na roboty instalacyjne wykonywane na budynkach użyteczności publicznej będzie wynosiła 23%, natomiast wszystkie budynki mieszkalne (domy jednorodzinne) będą opodatkowane w całości preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 8%, gdyż żaden z budynków nie przekracza swoją powierzchnią wymaganych ustawą norm powierzchniowych.

Część kolektorów słonecznych w ramach instalacji solarnych w domkach jednorodzinnych posadowiona jest na gruncie. Kolektory słoneczne są połączone trwale z budynkiem zarówno poprzez instalację jak i poprzez trwale połączone fundamenty.

Spółka kierując się stanem faktycznym, iż fundamenty domu jak i kolektorów są trwale ze sobą złączone, oraz kolektory złączone są trwale z budynkiem instalacją cieplną, przyjęła stawkę VAT w wysokości 8% za usługę świadczoną dla tego budynku.

Za koniecznością uznania, iż cała usługa zamontowania instalacji solarnej dla domu jednorodzinnego z kolektorami posadowionymi na gruncie podlega stawce podatku VAT 8%, przemawia fakt, że stanowi ona integralną funkcjonalnie całość, której nie sposób rozbić, chociażby nawet na potrzeby oceny prawnopodatkowej.

Także biorąc pod uwagę płyn solarny, jako jeden z elementów instalacji solarnej, nie sposób podzielić stawki podatku VAT. Ilość płynu solarnego, przenoszącego ciepło z kolektorów zamontowanych na gruncie do kotłowni zaopatrującej w ciepło ten budynek, znajdującego się w danym momencie w części instalacji znajdującej się w budynku i w części znajdującej się w instalacji posadowionej na gruncie w sposób ciągły ulega zmianie pomiędzy tymi częściami instalacji (ilość ulega zmianie) w zależności od temperatury panującej w instalacji.

Nie jest zatem możliwy podział stawki VAT, chociażby ze względu na tego typu działanie instalacji. Instalacja kolektorów zamontowana częściowo na gruncie i częściowo w budynku stanowi zatem integralną całość.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z odpowiedzią udzieloną przez Zamawiającego, budynki mieszkalne, w których instalowane będą kolektory słoneczne mieszczą się w grupie PKOB 11,

Budynki mieszkalne są obiektami budowlanymi zaliczanymi do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług i zgodnie z odpowiedzią udzieloną przez Zamawiającego, żaden z tych budynków nie przekracza powierzchni użytkowej 300 m².

Usługa opisana we wniosku będzie wykonywana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Montaż instalacji solarnej stanowi usługę termomodernizacji budynku, do której stosuje się preferencyjną stawkę podatku VAT w przypadku jej świadczenia na budynkach mieszkalnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z punktu widzenia faktu, iż budynek mieszkalny (dom jednorodzinny) oraz kolektory posadowione na gruncie stanowią integralną część przedmiotu zamówienia Spółka prawidłowo ustaliła do instalacji kolektorów słonecznych w domkach jednorodzinnych w ramach inwestycji pod nazwą „...” preferencyjną stawkę podatku VAT w wysokości 8%...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca ustalił zastosowanie stawki 8% do prac budowlanych dla domów jednorodzinnych z kolektorami słonecznymi posadowionymi na gruncie połączonymi trwale z budynkiem zarówno poprzez instalację jak i poprzez trwale połączone fundamenty jako prawidłowe.

Przedmiotem zamówienia publicznego mają być roboty budowlane polegające na zamontowaniu instalacji kolektorów słonecznych w celu przygotowania ciepłej wody użytkowej w 236 budynkach mieszkalnych oraz 2 budynkach użyteczności publicznej, położonych na terenie Gminy wraz z wpięciem ich do istniejących na poszczególnych obiektach instalacji podgrzewu ciepłej wody użytkowej wraz z ich rozruchem technologicznym i instruktażem docelowych użytkowników w zakresie obsługi-eksploatacji, korzystania z dostarczonego i zamontowanego układu oraz warunków gwarancyjnych. Zgodnie z uzyskaną od Zamawiającego odpowiedzią, że żaden z budynków mieszkalnych nie przekracza 300 m² powierzchni użytkowej, brak jest innych przeciwwskazań do rozbijania podstawy opodatkowania na dwie stawki VAT w zakresie domków jednorodzinnych (preferencyjną 8% do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej jak i podstawowej 23% do powierzchni ponad obowiązującą normę powierzchniową). Fundamenty budynku jednorodzinnego jak i kolektorów posadowionych na gruncie są ze sobą ściśle związane, zarówno poprzez instalację cieplną jak i poprzez trwale połączone ze sobą fundamenty.

Spółka podpierając się źródłami wykładni prawnej oraz interpretacjami przepisów prawa podatkowego a dokładniej podatku od towarów i usług zastosowała obniżoną stawkę podatku VAT do świadczonych robót budowlanych w zakresie instalacji solarnych dla domków jednorodzinnych. Zgodnie z orzeczeniem ETS i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, roboty budowlane powinny być dla celów podatkowych traktowane jako jedna całość, do której zastosowanie powinna mieć jedna stawka podatkowa.

Spółka swoje stanowisko poparła również wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 3 grudnia 2009 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Wr 1435/09, w którym Sąd stwierdził, iż nieuzasadnione jest stosowanie w ramach jednej roboty budowlanej dwóch różnych stawek podatkowych, zwłaszcza do przyłącza gazowego - gdy jego część jest wykonywana w budynku a część poza budynkiem.

Jest to analogiczna sytuacja niniejszego postępowania. Również do wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 17 grudnia 2010 roku (KIO/UZP 2615/2010) Izba stwierdziła, że prawidłowym działaniem Wykonawców jest stosowanie jednej stawki podatku VAT dla całości przedsięwzięcia budowlanego. Izba podkreśliła również - co znajduje odniesienie do niniejszej sprawy - że przyłącze jest integralną częścią budynku i stanowi dla jego użytkowania niezbędną infrastrukturę. Biorąc również pod uwagę chociażby płyn solarny, jako jeden z elementów instalacji solarnej, nie sposób podzielić stawki podatku VAT.

Ilość płynu solarnego, przenoszącego ciepło z kolektorów zamontowanych na gruncie do kotłowni zaopatrującej w ciepło dany budynek mieszkalny, znajdującego się w danym momencie w części instalacji znajdującej się w budynku i części instalacji znajdującej się na gruncie w sposób ciągły ulega zmianie pomiędzy tymi częściami (ilość ulega zmianie) w zależności od temperatury panującej w instalacji.

Nie jest zatem możliwy podział stawki VAT, chociażby ze względu na tego typu działanie instalacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, w myśl obowiązującego art. 146a ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
-w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 rozporządzenia).

W świetle § 7 ust. 3 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Na mocy art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wybudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne. Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy budynków: Budynki mieszkalne jednorodzinne – 111, Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112, Budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 ww. ustawy).

Ponadto należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane, przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 cyt. ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Z kolei, zgodnie z pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Definicję remontu zawarto w art. 3 pkt 8 powołanej ustawy, zgodnie z którym przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w wyniku których przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. Istotą remontu są więc wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy w istniejącym obiekcie budowlanym lub lokalu mieszkalnym.

Modernizacja to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś” – według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Montaż – wg powyższego słownika – to „składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość”.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku.

Zauważyć należy, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy też świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Wobec powyższego jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkowywać ich osobno ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty).

Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę złożoną, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej.

Stanowisko takie przedstawił również TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., sygn. C-349/96 stwierdzając, iż: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Z powyższego wynika zatem, że celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej – dominującej, co oznacza, że usługa pomocnicza nie może realizować tego samego celu co usługa zasadnicza.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie montażu instalacji solarnych (robót budowlanych) i działalność handlową w zakresie sprzedaży hurtowej pozostałych maszyn i urządzeń - według Polskiej Klasyfikacji Działalności 2007-4669Z. Spółka odpowiedziała na ogłoszenie o zamówieniu publicznym numer ...z dnia 11.02.2013r. opublikowane w Biuletynie Zamówień Publicznych dotyczące przetargu nieograniczonego na " ...". Według SIWZ przedmiotem zamówienia publicznego mają być roboty budowlane polegające na zamontowaniu instalacji kolektorów słonecznych w celu przygotowania ciepłej wody użytkowej w 236 budynkach mieszkalnych oraz 2 budynkach użyteczności publicznej, położonych na terenie Gminy wraz z wpięciem ich do istniejących na poszczególnych obiektach instalacji podgrzewu ciepłej wody użytkowej wraz z ich rozruchem technologicznym i instruktażem docelowych użytkowników w zakresie obsługi - eksploatacji, korzystania z dostarczonego i zamontowanego układu oraz warunków gwarancyjnych. Część kolektorów słonecznych w ramach instalacji solarnych w domkach jednorodzinnych posadowiona jest na gruncie. Kolektory słoneczne są połączone trwale z budynkiem zarówno poprzez instalację jak i poprzez trwale połączone fundamenty.

Budynki mieszkalne, w których instalowane będą kolektory słoneczne mieszczą się w grupie PKOB 11 Budynki mieszkalne są obiektami budowlanymi zaliczanymi do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług i zgodnie z odpowiedzią udzieloną przez Zamawiającego, żaden z tych budynków nie przekracza powierzchni użytkowej 300 m².

Usługa opisana we wniosku będzie wykonywana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Montaż instalacji solarnej stanowi usługę termomodernizacji budynku, do której stosuje się preferencyjną stawkę podatku VAT w przypadku jej świadczenia na budynkach mieszkalnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Mając na uwadze opisany ww. przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że skoro instalacja kolektorów słonecznych, o których mowa we wniosku, wykonywana będzie w ramach czynności, o których mowa w ww. art. 41 ust. 12 ustawy o VAT i wykonywana będzie w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie czy kolektory słoneczne będą zamontowane na dachu czy też na gruncie połączone trwale z budynkiem zarówno poprzez instalację jak i poprzez trwale połączone fundamenty. Przyjąć bowiem należy, iż wszystkie wykonywane czynności oraz wykorzystane materiały wchodzą w zakres jednej kompleksowej usługi montażu jednolitej i kompleksowej instalacji. Nie istnieje racjonalna możliwość rozgraniczania części materiałów lub usług wykorzystywanych wewnątrz budynku oraz na zewnątrz, gdyż stanowią one całość wykonanej instalacji.

Reasumując, usługa instalacji kolektorów słonecznych w ww. domkach jednorodzinnych, których część posadowiona jest na gruncie, połączonych trwale z fundamentami budynku oraz instalacją cieplną, zgodnie z art. 41 ust. 2 i art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy opodatkowana 8% stawką podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.