Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-342/13-4/OS
z 7 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 19 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego z tytułu zakupu bankowozu, rat leasingowych oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług przy nabyciu paliwa to tego pojazdu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego z tytułu zakupu bankowozu, rat leasingowych oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług przy nabyciu paliwa to tego pojazdu.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 19 lipca 2013 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego, stanowiska oraz uiszczenia dodatkowej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, podatnik jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od podatku i usług. Podatnik wykonuje czynności wyłącznie opodatkowane. Podatnik nabył w drodze leasingu samochód specjalny bankowóz. Samochód ten służy do prowadzonej działalności gospodarczej podatnika. W ramach tej działalności służy do transportu gotówki na wypłatę dla pracowników podatnika, transportu gotówki na zapłatę zobowiązań wobec kontrahentów, przewozu dokumentów objętych tajemnicą np. wynagrodzenia, akta osobowe oraz do przemieszczania się podatnika i jego pracowników do miejsc związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Usługi przewozu gotówki nie są przedmiotem działalności Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni w związku z wzięciem w leasing bankowozu nie rozszerzyła zakresu działalności o usługi przewozu gotówki.

Zakup pojazdu - raty leasingowe oraz paliwa są udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na rzecz Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni wzięła w leasing bankowóz Typ C.

Wzięty w leasing pojazd spełnia wszystkie wymagania techniczne dla bankowozu określone w załącznikach do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych Administracji z dnia 7 września 2010 roku w sprawie wymagań jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne ( Dz. U. Nr 166 poz. 1128) dla bankowozu.

Zakupiony bankowóz typu C jest wyposażony w:

1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;
2. immobiliser spełniający wymagania dyrektywy rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 roku w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 13 t. 2 str. 49) zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;
3. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 41/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:
   • funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
   • rezerwowe zasilanie,
   • dodatkową syrenę alarmową,
   • czujniki ochrony wnętrza,
   • blokadę pracy silnika,
   • tryb serwisowy,
   • sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;
4. monitorowany z zewnątrz system lokalizacji sanitarnej i system sygnalizacji napędu;
5. system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:
   • położeniu i prędkości pojazdu,
   • otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
   • stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
   • włączaniu i wyłączaniu silnika pojazdu;
6. oświetlenie przedziału z pojemnikami.
   
   

Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe będą spełniać w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/545/EWG z dnia 20 czerwca1972 roku w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż termin „Podatnik”, który występuje w treści wniosku, oznacza Panią, NIP. Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż nie zakupiła bankowozu, tylko wzięła w leasing bankowóz.

Wzięty w leasing pojazd jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

Wzięty w leasing pojazd nie jest samochodem osobowym lub innym pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.).

Ponieważ wzięty w leasing pojazd nie spełnia kryteriów któregoś z pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy, nie wydano dla przedmiotowego pojazdu zaświadczenia dokumentującego przeprowadzone badanie techniczne przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, brak jest adnotacji o spełnieniu tych wymagań.

Zainteresowana wzięła w leasing pojazd w dniu 24.01.2012 r.

Wzięty w leasing pojazd wyposażony jest w pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach przytwierdzonych trwale do elementów konstrukcyjnych nadwozia umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych co najmniej I klasy według normy PN-EN 1143-1 lub PN-EN 1143-2; jak i wyposażony jest w szyby wykonane w klasie co najmniej BR1, według normy PN-EN 1063 (lub w klasie równoważnej), bez możliwości ich otwierania.

Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) spełnia wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).

W pojeździe nie jest stosowana instalacja gazowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w pełnej wysokości z oryginału faktury zakupu samochodu specjalnego wymienionego w wykazie pojazdów specjalnych (wykaz jest załącznikiem do ustawy z dnia 16.12.2010 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym) bez ograniczeń o których mowa w art. 3 ust 1 ww. ustawy?
2. Czy Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w pełnej wysokości z oryginałów faktur zakupu dokumentujących poszczególne raty leasingowe dotyczące leasingu samochodu specjalnego wymienionego w wykazie pojazdów specjalnych (wykaz jest załącznikiem do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym) bez ograniczeń o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy?
3. Czy Podatnikowi będzie służyło prawo odliczenia podatku od towarów i usług od zakupionego paliwa do pojazdu wymienionego w pytaniu nr 1 lub pytaniu numer 2 w okresie od daty zakupu do nadal?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad.1

Podatnikowi przysługuje pełne prawo bez ograniczeń o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy do odliczenia podatku od towarów i usług z oryginału faktury zakupu samochodu specjalnego wymienionego w wykazie pojazdów specjalnych (wykaz jest załącznikiem do ustawy z dnia 16.12.2010 o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym) pod warunkiem spełnienia przez ten pojazd wymogów ustawy potwierdzonych właściwym wpisem w dowodzie rejestracyjnym określającym pojazd jako samochód specjalny o przeznaczeniu bankowóz, zaświadczeniem wydanym przez stacje kontroli pojazdów oraz właściwej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym dokonanym przez tę stację.

Ad.2

Podatnikowi przysługuje pełne prawo bez ograniczeń o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy do odliczenia podatku od towarów i usług z oryginałów faktur zakupu dokumentujących poszczególne raty leasingowe dotyczące leasingu samochodu specjalnego wymienionego w wykazie pojazdów specjalnych (wykaz jest załącznikiem do ustawy o transporcie drogowym) pod warunkiem spełnienia przez ten pojazd wymogów ustawy potwierdzonych właściwym wpisem w dowodzie rejestracyjnym określającym pojazd jako samochód specjalny o przeznaczeniu bankowóz, zaświadczeniem wydanym przez stację kontroli pojazdów oraz właściwej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym dokonanym przez tę stację.

Ad.3

Zakupiony samochód specjalny o przeznaczeniu bankowóz daje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z oryginałów faktur dokumentujących zakup paliwa do tegoż samochodu.

Potwierdzeniem stanowiska podatnika jest decyzja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygnaturze IPPP1-443-51/08-2/RK.

Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2013 roku Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 3158/12) uchylił interpretację indywidualną ministra finansów odmawiającą prawa do pełnego odliczenia VAT podatnikowi wykorzystującemu bankowóz w działalności gospodarczej. WSA w Warszawie nie zgodził się z argumentacją ministra finansów i przychylił się do argumentacji podatnika. Sąd uznał, że skarbowa interpretacja przepisów regulująca prawo podatnika do odliczenia VAT jest nieprawidłowa, jako naruszająca zasadę neutralności VAT. Stanowisko to potwierdza także nieco wcześniej wydane analogiczne orzeczenie WSA w Warszawie z dnia 22 lutego 2013 roku ( sygn. akt III SA/Wa 2016/12).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż niniejszą interpretację indywidualną wydano w stanie prawym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym, tj. w dniu 24 stycznia 2012 r. (data wzięcia w leasing przedmiotowego samochodu - bankowozu).

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Należy ponadto zauważyć, iż w art. 88 ustawy, wskazane zostały sytuacje, w przypadku wystąpienia których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu, regulowały odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy, t. j. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   
   

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
2. Bankowóz
3. Do prac wiertniczych
4. Koparka, koparkospycharka
5. Ładowarka
6. Do oczyszczania dróg
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8. Pomoc drogowa
9. Do zimowego utrzymania dróg
10. Żuraw samochodowy
11. Pogrzebowy
    
    

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

W świetle art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - dalej rozporządzenie - użyte w rozporządzeniu określenia wartości pieniężne oznaczają:

1. krajowe i zagraniczne znaki pieniężne,
2. czeki, z wyjątkiem czeków zakreślonych, skasowanych lub opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa”, „należność do inkasa” lub inną o podobnym charakterze,
3. weksle, z wyjątkiem weksli opatrzonych indosem pełnomocniczym zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa” lub inną o podobnym charakterze,
4. inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę,
5. złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także platynę i inne metale z grupy platynowców, z wyjątkiem przedmiotów będących muzealiami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.).
   
   

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia, bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

1. 1.załącznik nr 3 - wymagania techniczne dla bankowozu typu A;
2. 2.załącznik nr 4 - wymagania techniczne dla bankowozu typu B;
3. 3.załącznik nr 5 - wymagania techniczne dla bankowozu typu C.
   
   

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, podatnik jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od podatku i usług. Zainteresowana wykonuje czynności wyłącznie opodatkowane. Wnioskodawczyni nabyła w drodze leasingu samochód specjalny bankowóz. Samochód ten służy do prowadzonej działalności gospodarczej podatnika. W ramach tej działalności służy do transportu gotówki na wypłatę dla pracowników podatnika, transportu gotówki na zapłatę zobowiązań wobec kontrahentów, przewozu dokumentów objętych tajemnicą np. wynagrodzenia, akta osobowe oraz do przemieszczania się podatnika i jego pracowników do miejsc związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Usługi przewozu gotówki nie są przedmiotem działalności Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni w związku z wzięciem w leasing bankowozu nie rozszerzyła zakresu działalności o usługi przewozu gotówki. Zakup pojazdu - raty leasingowe oraz paliwa są udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na rzecz Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wzięła w leasing bankowóz Typ C. Wzięty w leasing pojazd spełnia wszystkie wymagania techniczne dla bankowozu określone w załącznikach do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych Administracji z dnia 7 września 2010 roku w sprawie wymagań jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne dla bankowozu. Wzięty w leasing pojazd jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ponieważ wzięty w leasing pojazd nie spełnia kryteriów któregoś z pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy, nie wydano dla przedmiotowego pojazdu zaświadczenia dokumentującego przeprowadzone badanie techniczne przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, brak jest adnotacji o spełnieniu tych wymagań.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest prawo do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego w związku z zakupem bankowozu bądź z tytułu rat leasingowych oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z zakupem paliwa to tego typu pojazdu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że profil działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie wymaga konieczności przewozu wartości pieniężnych (m.in. gotówki, weksli, czeków, kamieni szlachetnych).

Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. Usługi przewozu gotówki nie są przedmiotem działalności Wnioskodawczyni Zatem w oparciu o wskazany profil działalności brak jest podstaw do uznania, że działalność Wnioskodawczyni wymaga przewozu wartości pieniężnych pojazdem specjalnym jakim jest bankowóz.

Jeśli przedmiotem prowadzonej działalności nie jest ochrona przechowywanych i transportowanych wartości pieniężnych w rozumieniu 1 pkt 2 ww. rozporządzenia MSWiA, trudno mówić, że nabycie bankowozu następuje celem wykorzystania zgodnie z jego przeznaczeniem. Przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis stanu faktycznego, a w szczególności cel w jakim Wnioskodawczyni wykorzystuje bankowóz (transportu gotówki na wypłatę dla pracowników podatnika, transportu gotówki na zapłatę zobowiązań wobec kontrahentów, przewozu dokumentów objętych tajemnicą np. wynagrodzenia, akta osobowe oraz do przemieszczania się podatnika i jego pracowników do miejsc związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej) nie uzasadnia nabycia pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lub leasingu pojazdu specjalnego jakim jest bankowóz.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni z tytułu zakupu lub zawartej umowy leasingu pojazdu specjalnego o przeznaczeniu „bankowóz” nie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu lub z faktur dokumentujących raty leasingowe, jak również nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu ww. pojazdu. Należy wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony z tytułu zakupu lub leasingu samochodu o specjalnym przeznaczeniu – bankowozu oraz paliwa do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystanie jest konieczne. Nie jest natomiast – w ocenie tut. organu – taką działalnością wykonywanie czynności wskazanych przez Wnioskodawczynię.

Wnioskodawczyni na potwierdzenie swojego stanowiska powołała interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygnaturze IPTPP1-443-51/08-2/RK. Wskazać należy, iż cytowana interpretacja wydana została w indywidualnej sprawie podatnika, w odniesieniu do przedstawionego przez niego stanu faktycznego i nie może mieć wpływu na rozstrzygnięcie sprawy Wnioskodawczyni. Ponadto wskazana interpretacja dotyczyła prawa do odliczenia całości podatku VAT z faktur leasingu oraz zakupu paliwa, w sytuacji, gdy w dowodzie rejestracyjnym pojazdu w rubryce przeznaczenie widnieje zapis „PRZEWÓZ WARTOŚCI” zamiast „BANKOWÓZ”. Zatem ww. interpretacja dotyczyła innego stanu, niż będący przedmiotem niniejszej interpretacji.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała również korzystny dla siebie wyrok WSA z dnia 09.04.2013 r. sygn. akt III SA/Wa 3158/12, w którym Sąd uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów, odmawiającą podatnikowi wykorzystującemu bankowóz w działalności prawniczej, prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego. Jak również analogiczny wyrok WSA z dnia 22 lutego 2013 roku sygn. akt III SA/Wa 2016/12. Wskazane przez Stronę orzeczenia WSA Organ potraktował jako element argumentacji, lecz nie mógł mieć on znaczącego wpływu na ocenę prawną przedmiotowej sprawy. Nie negując ww. orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Ponadto, powołane przez Wnioskodawczynię wyroki są nieprawomocne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.