Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-322/13-7/JN
z 7 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2013 r. (data wpływu 17 kwietnia 2013 r.) uzupełnionym pismami: z dnia 24 czerwca 2013 r. według daty nadania (data wpływu 26 czerwca 2013 r.) i z dnia 30 lipca 2013 r. według daty nadania (data wpływu 1 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług montażu i stałej konserwacji systemów alarmowych oraz wentylacji i klimatyzacji w obiekcie Konsulatu RP zlokalizowanego na terenie Białorusi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług montażu i stałej konserwacji systemów alarmowych oraz wentylacji i klimatyzacji w obiekcie Konsulatu RP zlokalizowanego na terenie Białorusi.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 czerwca 2013 r. i 30 lipca 2013 r. według daty nadania poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz kwestie związane z reprezentacją.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 30 lipca 2013 r.).

Wnioskodawca wykonuje usługi montażu, serwisu, stałej konserwacji systemów alarmowych, wentylacji, klimatyzacji, nadzoru video i telewizji przemysłowej. Zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca ma podpisać umowę na montaż i stały serwis konserwacyjny instalacji alarmowych oraz wentylacji i klimatyzacji w obiekcie Konsulatu RP zlokalizowanego na terenie Białorusi. Niektóre systemy są montowane na stałe bez możliwości przeniesienia i zamontowania w innym miejscu. Systemy, które mogą być przeniesione są to systemy bezprzewodowe (urządzenia nie są połączone ze sobą przewodami). Nie dotyczy to instalacji klimatyzacji i wentylacji. Systemy montowane bez możliwości przeniesienia wymagają okablowania, a w przypadku systemu wentylacji i klimatyzacji również montażu rur i kanałów wentylacyjnych.

Według wiedzy Wnioskodawcy budynki konsulatu zgodnie z PKOB (według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. wraz ze zmianami) są sklasyfikowane w klasie 1220. Budynek został wybudowany zgodnie z prawem białoruskim, zakupiony przez Ministerstwo i zaewidencjonowany w którymś z urzędów miejskich w Polsce (Konsulat nie był w stanie udzielić Wnioskodawcy wyczerpującej odpowiedzi). Zgodnie z informacją uzyskaną z konsulatu, w budynku znajdują się lokale mieszkalne o powierzchni przekraczającej 150 m².

Usługi stałej konserwacji polegają na sprawdzeniu poprawności działania systemów (jest to koszt samej usługi bez materiałów).Wszelkie naprawy awaryjne, wymagające użycia materiałów, wymagają zgody usługobiorcy na taką usługę i są fakturowane dodatkowo, W takim przypadku wartość zużytych materiałów bez podatku VAT przekroczy 50% wartości usługi netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi montażu i stałej konserwacji systemów alarmowych oraz wentylacji i klimatyzacji mogą korzystać z preferencyjnej stawki VAT 0% w związku z wykonywaniem usług na terenie państwa trzeciego (Białoruś)?

Zdaniem Wnioskodawcy, takie usługi nie mogą korzystać ze stawki VAT 0%, ponieważ Konsulat RP jako organ władzy publicznej zgodnie z art. 15 ust. 6 nie jest uważany za podatnika i zgodnie z art. 28a nie jest uważany za podatnika na potrzeby stosowania przepisów o miejscu świadczenia usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym państwie. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza w ustawie drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast, zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Stosownie do art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z powyższej regulacji prawnej wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) VI Dyrektywy wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Rozwijając powyższą myśl, należy uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.

Jak wskazano powyżej, zasada wyrażona w przepisie art. 28e ustawy, podobnie jak reguła artykułu 47 Dyrektywy Rady 2006/112/WE, ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania co do miejsca jej położenia.

W kontekście rozpatrywanej sprawy zasadnicze znaczenie ma określenie rzeczy składowej nieruchomości. Jak zauważa się w doktrynie (M. Bednarek, Mienie, Zakamycze, Kraków 1997), dany przedmiot uzyskuje atrybut części składowej innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), jeżeli zostanie on połączony z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

1. więź fizykalno-przestrzenna,
2. więź funkcjonalna (gospodarcza), a połączenie będzie miało
3. charakter trwały (nie dla przemijającego użytku)

przy czym przesłanki te musza być spełnione łącznie.

Wskutek takiego połączenia przedmiot połączony traci samodzielny byt w sensie fizycznym, gospodarczym i prawnym, stanowiąc z pozostałymi składnikami rzeczy jedną całość traktowaną w obrocie jako dobro samoistne (rzecz w znaczeniu techniczno-prawnym).

Wobec powyższego, przez część składową nieruchomości należy rozumieć taką rzecz, której odłączenie od rzeczy nadrzędnej będzie powodowało zerwanie więzi fizykalno-przestrzennej i funkcjonalnej (gospodarczej), wynikiem czego będzie uszkodzenie lub istotne zmiany całości lub części składowej.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W myśl z art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247, z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
   1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 rozporządzenia).

Na mocy § 7 ust. 3 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Zgodnie z § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r., obniżoną do wysokości 0 % stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz:

1. instytucji Unii Europejskiej lub organów utworzonych przez Unię Europejską, do których ma zastosowanie Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004r. Nr 90, poz. 864/4 z późn. zm.), zwanych dalej „instytucjami lub organami Unii Europejskiej”, posiadających siedzibę lub przedstawicielstwo na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju - do celów służbowych tych instytucji lub organów;
2. organizacji międzynarodowych posiadających siedzibę lub przedstawicielstwo:
   1. na terytorium innego niż terytorium kraju państwa członkowskiego,
   2. na terytorium państwa trzeciego,

- uznanych za takie przez państwo siedziby i przez Rzeczypospolitą Polską, w granicach i na warunkach ustalonych przez konwencje międzynarodowe ustanawiające takie organizacje lub przez umowy dotyczące ich siedzib - do celów służbowych tych organizacji;

3. sił zbrojnych, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 21, poz. 257 oraz z 2008 r. Nr 170, poz. 1052), posiadających siedzibę lub przedstawicielstwo na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju - do celów służbowych takich sił lub personelu cywilnego im towarzyszącego lub też w celu zaopatrzenia ich mes i kantyn, jeżeli siły takie biorą udział we wspólnych działaniach obronnych;
4. posiadających przedstawicielstwo na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz członków ich personelu, a także innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych;
5. sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych, o których mowa w art. 2 lit. a Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o statusie sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych Ameryki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podpisanej w Warszawie dnia 11 grudnia 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 66, poz. 422), zwanej dalej „Umową o statusie sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych Ameryki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”, przebywających na terytorium kraju, gdy towary lub usługi nabywane przez siły zbrojne Stanów Zjednoczonych lub na ich rzecz przeznaczone są do wyłącznego użytku służbowego tych sił zbrojnych lub też do zaopatrzenia ich wojskowej usługowej działalności wspierającej, o której mowa w art. 23 tej umowy, jeżeli siły takie biorą udział we wspólnych działaniach obronnych.
   
   

Zastosowanie preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług warunkuje jednak ust. 2 ww. przepisu rozporządzenia, który stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że podmiot dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi posiada:

1. wypełnione odpowiednio dla potrzeb podatku świadectwo zwolnienia z podatku VAT lub podatku akcyzowego, o którym mowa w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1), zwane dalej „świadectwem”, dla tych towarów i usług, potwierdzone przez właściwe władze państwa, na terytorium którego podmioty wskazane w ust. 1 posiadają siedzibę lub przedstawicielstwo;
2. zamówienie dotyczące towarów lub usług (wraz z ich specyfikacją), do których odnosi się świadectwo określone w pkt 1.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ma podpisać umowę na montaż i stały serwis konserwacyjny instalacji alarmowych oraz wentylacji i klimatyzacji w obiekcie Konsulatu RP zlokalizowanego na terenie Białorusi. Niektóre systemy są montowane na stałe bez możliwości przeniesienia i zamontowania w innym miejscu. Systemy, które mogą być przeniesione są to systemy bezprzewodowe (urządzenia nie są połączone ze sobą przewodami). Nie dotyczy to instalacji klimatyzacji i wentylacji. Systemy montowane bez możliwości przeniesienia wymagają okablowania, a w przypadku systemu wentylacji i klimatyzacji również montażu rur i kanałów wentylacyjnych.

Ponadto, jak wynika z wniosku, Konsulat RP jako organ władzy publicznej zgodnie z art. 15 ust. 6 nie jest uważany za podatnika i zgodnie z art. 28a nie jest uważany za podatnika na potrzeby stosowania przepisów o miejscu świadczenia usługi.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy odnosząc się do świadczonych przez Wnioskodawcę usług montażu i stałej konserwacji systemów alarmowych, które są montowane na stałe oraz systemów wentylacji i klimatyzacji w budynku Konsulatu RP należy stwierdzić, że systemy te pozostają w bezpośrednim związku z nieruchomością, a zatem miejscem świadczenia ww. usług będzie miejsce położenia nieruchomości, zgodnie z art. 28e ustawy. Tym samym ww. usługi usług montażu i stałej konserwacji systemów alarmowych, które są montowane na stałe oraz systemów wentylacji i klimatyzacji w budynku Konsulatu RP zlokalizowanym na terenie Białorusi, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Natomiast, w przypadku świadczonych przez Wnioskodawcę usług montażu i stałej konserwacji systemów alarmowych, które nie są montowane na stałe w budynku Konsulatu RP (systemy bezprzewodowe) nie można uznać, że usługi te związane są z nieruchomościami, bowiem systemy te nie stają się częścią składową nieruchomości. Zatem, dla ustalenia miejsca świadczenia ww. usług zastosowanie znajdą zasady ogólne.

Rozpatrując kwestię ustalenia miejsca świadczenia ww. usług na rzecz Konsulatu RP należy wziąć pod uwagę, iż urząd konsularny jest w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (DZ.U. Nr 128, poz. 1403, z późn. zm.), placówką zagraniczną Rzeczypospolitej Polskiej powołaną w celach dyplomatycznych, posiadającą siedzibę poza granicami RP.

Należy zauważyć, że dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usług podatnikiem jest również, zgodnie z ww. art. 28a pkt 1 lit. b ustawy, osoba prawna niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 15 tej ustawy, która jest zidentyfikowana na terytorium Unii Europejskiej do celów podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej. Pojęcie osoby prawnej, o której mowa w ww. przepisach, jest pojęciem wspólnotowym i obejmuje również podmioty, o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Jeżeli zatem konsulat, jako osoba prawna nieprowadząca działalności gospodarczej, nie jest podmiotem zidentyfikowanym do celów podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej (tj. zarejestrowanym jako podatnik VAT lub VAT UE), nie może być uznana za podatnika, o którym mowa w cyt. art. 28a ustawy.

Wobec powyższego, miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usług montażu i stałej konserwacji systemów alarmowych, które nie są montowane na stałe w budynku Konsulatu RP (systemy bezprzewodowe), świadczonych na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy, jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli terytorium Polski, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28c ust. 1 ustawy. W przedmiotowej sprawie zastosowania nie znajdą przepisy wynikające z § 11 ww. rozporządzenia, bowiem kontrahent Wnioskodawcy (Konsulat RP na Białorusi) nie wpisuje się w katalog podmiotów wymienionych w tym przepisie, dla których w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług stosuje się stawkę podatku w wysokości 0%.

Odnosząc się do usług montażu systemów alarmowych, które nie są montowane na stałe w budynku Konsulatu RP (systemy bezprzewodowe) należy stwierdzić, że w przypadku budynku Konsulatu RP sklasyfikowanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 pod symbolem PKOB 1220 (budynek biurowy), w którym oprócz lokali niemieszkalnych znajdują się lokale mieszkalne o powierzchni użytkowej przekraczającej 150 m2, to dla ww. czynności zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do usług stałej konserwacji systemów alarmowych, które nie są montowane na stałe w budynku Konsulatu RP (systemy bezprzewodowe) należy stwierdzić, że w przypadku budynku Konsulatu RP sklasyfikowanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 pod symbolem PKOB 1220 (budynek biurowy), w którym znajdują się lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2, to dla ww. usług stałej konserwacji systemów alarmowych zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 8%, na podstawie § 7 ust. 1 tego rozporządzenia.

Z kolei opodatkowaniu według stawki podatku VAT w wysokości 23% będą podlegać usługi stałej konserwacji systemów alarmowych, które nie są montowane na stałe w budynku Konsulatu RP, wykonywane w pozostałej części budynku, niestanowiącej lokali mieszkalnych, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.