2013.05.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-181/13-4/NS
z 20 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2013 r. (data wpływu 7 marca 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 8 maja 2013 r. (data wpływu 10 maja 2013 r.) oraz z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu 15 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy dostawie sieci gazowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy dostawie sieci gazowych. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 8 maja 2013 r. (data wpływu 10 maja 2013 r.) oraz z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu 15 maja 2013 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego, pytanie oraz własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Gmina) jest podatnikiem podatku VAT czynnym od dnia 1 stycznia 2001 r. Gmina zamierza przeprowadzić sprzedaż infrastruktury technicznej, którą stanowią sieci gazowe wraz z przyłączami, zlokalizowane na terenie Gminy. Poszczególne sieci gazowe usytuowane są w granicach nieruchomości stanowiących zarówno własność Gminy, jak i podmiotów prywatnych, przede wszystkim osób fizycznych. W przypadku podmiotów prywatnych Gmina posiada zgody właścicieli nieruchomości uzyskane na etapie przed realizacją inwestycji, umożliwiające pobudowanie sieci gazowych wraz z przyłączami. Wyżej wymieniona infrastruktura techniczna w całości stanowi własność Gminy. Prywatne podmioty pozostające właścicielami nieruchomości, na rzecz których pobudowano przyłącza do sieci gazowych, partycypowali częściowo w kosztach budowy wyżej wymienionych przyłączy. Partycypacja ta nie była obciążona podatkiem VAT. Przy realizacji inwestycji Gmina nie dokonała odliczeń zakupów z tytułu budowy sieci gazowych.

Sieci gazowe wraz z przyłączami stanowią własność Gminy, jednocześnie w rozumieniu art. 3 pkt 3 w związku z art. 3 pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), wyżej wymieniona infrastruktura techniczna jest budowlą, w tym obiektem linowym. Inwestycja budowy sieci gazowych została zakończona w roku 2001. Po zrealizowaniu inwestycji Gmina przekazała na czas nieokreślony ww. sieci w użytkowanie (administrowanie) X (dalej: „X”), na podstawie umów zawartych dnia 2 sierpnia 2001 r. W wyniku zawartych umów, o których mowa powyżej, Gmina dokonała wydania przedmiotu umowy, tj. sieci gazowych na podstawie stosownych protokołów w następujących terminach:

24 sierpnia 2001 r. – sieci gazowe w miejscowościach: A, B, C, D (umowa o użytkowanie sieci nr (…) z dnia 2 sierpnia 2001 r.);
24 sierpnia 2001 r. – sieć gazowa w miejscowości E (umowa o użytkowanie sieci nr (…) z dnia 2 sierpnia 2001 r.);
1 lutego 2002 r. – sieć gazowa w F (umowa o użytkowanie sieci nr (…) z dnia 2 sierpnia 2001 r.);
27 lutego 2002 r. – sieć gazowa w G (umowa o użytkowanie sieci nr (…) z dnia 2 sierpnia 2001 r.).

Zawarta umowa z X na czas nieokreślony w terminie od 2 sierpnia 2001 r. do 31 grudnia 2001 r. posiadała formę nieodpłatną, natomiast w założeniu na lata kolejne, tj. od 1 stycznia 2002 r. do chwili obecnej, odznaczała się charakterem odpłatnym ze strony X na rzecz Gminy, przy spełnieniu warunków wynikających z treści umowy o użytkowanie. Płatność miała następować w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku. Strony umowy zgodnie postanowiły, iż podstawą naliczenia wartości zobowiązania X wobec Gminy, będzie ilość sprzedanego gazu w sieci powyżej ustalonego limitu. Informację o ilości sprzedanego gazu stanowiącą podstawę ustalenia wartości zobowiązania, X przedstawiała Gminie do dnia 31 marca każdego roku. W okresie od 1 stycznia 2002 r. do chwili obecnej X na podstawie przedstawionych informacji nie przekroczyło wskazanego limitu ilości sprzedanego gazu, tym samym nigdy nie naliczano opłat za użytkowanie sieci, a Gmina nie uzyskała z tego tytułu żadnego dochodu (według stanu faktycznego nigdy nie powstała należność przysługująca Gminie ze strony X). W ramach zawartej umowy między stronami X jest zobowiązane do ponoszenia całkowitych kosztów eksploatacji sieci gazowych, z kolei przez cały okres obowiązywania umowy X pozostaje użytkownikiem (administratorem) sieci. Gmina nie ponosiła żadnych kosztów eksploatacji, jak również nie dokonywała ulepszeń budowli. Gmina podjęła próbę sprzedaży sieci gazowych w trybie przetargu nieograniczonego ustnego, jednakże z uwagi na brak zainteresowania ze strony podmiotów prywatnych (bezskuteczne rozstrzygnięcie trzech postępowań przetargowych), rozważana jest również forma sprzedaży bezprzetargowej na rzecz X na podstawie zawarcia stosownej umowy sprzedaży. W przypadku przeprowadzania sprzedaży sieci gazowych w trybie przetargu nieograniczonego, cena sprzedaży w pierwszym postąpieniu, tj. cena wywoławcza, została ustalona na podstawie posiadanych informacji o parametrach budowli z uwzględnieniem średnich kosztów pobudowania nowych sieci gazowych pomniejszona o stopę procentową umorzenia środków trwałych według stanu na wrzesień 2012 r. (moment ustalenia ceny wywoławczej do pierwszego postąpienia przetargowego), według ustaleń z właściwą komórką merytoryczną Urzędu Miejskiego w Y do spraw realizacji inwestycji. W każdym kolejnym postępowaniu przetargowym, tj. drugim i trzecim, cena wywoławcza była sukcesywnie obniżana. Ostateczna cena sprzedaży zostanie ustalona w wartości nie mniejszej, niż wartość księgowa netto na dzień sprzedaży. Na podstawie zawartych umów o użytkowanie X ma prawo pierwokupu sieci gazowych za cenę ustaloną w postępowaniu przetargowym przez innego nabywcę, z którego może skorzystać, informując Gminę po ogłoszeniu wyników sprzedaży sieci gazowych o powyższym zamiarze, jednakże cena nie będzie niższa niż wartość księgowa netto budowli na dzień sprzedaży. Jednocześnie w związku z negatywnymi wynikami trzech postępowań przetargowych zwrócono się, po raz kolejny, z propozycją do X podjęcia rozmów dotyczących przeprowadzenia transakcji kupna-sprzedaży sieci gazowych w trybie bezprzetargowym. X wyraziło wstępną deklarację rozpoczęcia rozmów w przedmiotowej sprawie. Cena sprzedaży będzie ustalona w drodze negocjacji, jednak nie mniejsza niż wartość księgowa netto środków trwałych na dzień sprzedaży.

Z pisma z dnia 13 maja 2013 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku, wynika, iż w ocenie Wnioskodawcy, Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na etapie realizowanych inwestycji budowy infrastruktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 8 maja 2013 r.).

Czy Gmina dokonując sprzedaży sieci gazowych za cenę ustaloną w przetargu, w przypadku gdy nabywcą budowli zostałoby X w trybie postąpienia przetargowego lub wyrażenia woli wykonania prawa pierwokupu, bądź w trybie sprzedaży bezprzetargowej w drodze podjętych negocjacji, może skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu z dnia 8 maja 2013 r.), w stosunku do tej sprzedaży X przejmując w użytkowanie sieci gazowe na podstawie umów zawartych dnia 2 sierpnia 2001 r. stało się ich faktycznym użytkownikiem, ponosi całość kosztów eksploatacji oraz pobiera odpłatność z tytułu sprzedaży gazu mimo, iż Gmina jest właścicielem budowli. Z punktu widzenia obowiązującego prawa podatkowego, a przepisów stanowiących normatyw w latach 2001 i 2002, ze względu na brak określenia przez ustawodawcę pojęcia „pierwsze zasiedlenie” uznaje się, iż przedstawiona przez Wnioskodawcę czynność nie mogła być zakwalifikowana, jako przeniesienie przedmiotu na rzecz X w ramach tzw. ,,pierwszego zasiedlenia”. Wnioskodawca uważa, że czynność opisana nie jest objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w ocenie Wnioskodawcy, opisana czynność we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2013 r., jest objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ w stosunku do sieci gazowych Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na etapie realizowanych inwestycji budowy sieci. Jednocześnie Gmina nie dokonała żadnych wydatków związanych z kosztami eksploatacji, jak również nie zrealizowała żadnych inwestycji dotyczących ulepszenia budowli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności – może to być czynność zwolniona od podatku.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Należy jednakże zauważyć, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności nie dochodzi do pierwszego zasiedlenia, gdyż czynność ta nie podlega opodatkowaniu.

Zaznacza się również, iż sformułowanie w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu – dotyczy czynności wymienionych w art. 5 obecnie obowiązującej ustawy i dokonanych w okresie jej obowiązywania, jak również dokonanych pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Zatem, nie dotyczy dostaw dokonywanych przez podmioty wykonujące działalność przed dniem 5 lipca 1993 r.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Gmina, będąca podatnikiem podatku VAT czynnym od dnia 1 stycznia 2001 r., zamierza przeprowadzić sprzedaż infrastruktury technicznej, którą stanowią sieci gazowe wraz z przyłączami, zlokalizowane na terenie Gminy. Poszczególne sieci gazowe usytuowane są w granicach nieruchomości stanowiących zarówno własność Gminy, jak i podmiotów prywatnych, przede wszystkim osób fizycznych. W przypadku podmiotów prywatnych Gmina posiada zgody właścicieli nieruchomości uzyskane na etapie przed realizacją inwestycji, umożliwiające pobudowanie sieci gazowych wraz z przyłączami. Wyżej wymieniona infrastruktura techniczna w całości stanowi własność Gminy. Prywatne podmioty pozostające właścicielami nieruchomości, na rzecz których pobudowano przyłącza do sieci gazowych, partycypowali częściowo w kosztach budowy wyżej wymienionych przyłączy. Partycypacja ta nie była obciążona podatkiem VAT. Przy realizacji inwestycji Gmina nie dokonała odliczeń zakupów z tytułu budowy sieci gazowych.

Sieci gazowe wraz z przyłączami stanowią własność Gminy, jednocześnie w rozumieniu art. 3 pkt 3 w związku z art. 3 pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, wyżej wymieniona infrastruktura techniczna jest budowlą, w tym obiektem linowym. Inwestycja budowy sieci gazowych została zakończona w roku 2001. Po zrealizowaniu inwestycji Gmina przekazała na czas nieokreślony ww. sieci w użytkowanie (administrowanie) X, na podstawie umów zawartych dnia 2 sierpnia 2001 r. W wyniku zawartych umów, o których mowa powyżej, Gmina dokonała wydania przedmiotu umowy, tj. sieci gazowych na podstawie stosownych protokołów w następujących terminach:

24 sierpnia 2001 r. – sieci gazowe w miejscowościach: A, B, C, D (umowa o użytkowanie sieci nr (…) z dnia 2 sierpnia 2001 r.);
24 sierpnia 2001 r. – sieć gazowa w miejscowości E (umowa o użytkowanie sieci nr (…) z dnia 2 sierpnia 2001 r.);
1 lutego 2002 r. – sieć gazowa w F (umowa o użytkowanie sieci nr (…) z dnia 2 sierpnia 2001 r.);
27 lutego 2002 r. – sieć gazowa w G (umowa o użytkowanie sieci nr (…) z dnia 2 sierpnia 2001 r.).

W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w odniesieniu do przedmiotowych budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak, to w którym momencie.

Z opisu sprawy nie wynika aby opisane sieci gazowe zostały oddane do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Co prawda sieci te zostały przekazane do użytkowania X, jednakże nigdy nie naliczano opłat za użytkowanie sieci, a Gmina nie uzyskała z tego tytułu żadnego dochodu. Tym samym należy stwierdzić, iż w odniesieniu do tych budowli nie doszło do pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy.

W związku z powyższym, dopiero sprzedaż ww. budowli przez Wnioskodawcę, będzie spełniała definicję pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w cyt. art. 2 pkt 14 ustawy.

W konsekwencji, dostawa wskazanych budowli nie będzie spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy zatem w odniesieniu do przedmiotowych budowli przeanalizować warunki zwolnienia wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca, w związku z wydatkami poniesionymi na etapie realizowanych inwestycji budowy infrastruktury Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto, Zainteresowany nie ponosił wydatków na ulepszenie opisanych sieci gazowych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż mimo, że ww. sprzedaż będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia to – z uwagi na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do przedmiotowych budowli oraz nieponiesienie przez Zainteresowanego wydatków na ich ulepszenie – dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Reasumując należy stwierdzić, iż sprzedaż przez Gminę sieci gazowych za cenę ustaloną w przetargu, w przypadku gdy nabywcą budowli zostałoby X w trybie postąpienia przetargowego lub wyrażenia woli wykonania prawa pierwokupu, bądź w trybie sprzedaży bezprzetargowej w drodze podjętych negocjacji, może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin