Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-152/13-2/MD
z 23 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu 26 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia daty wykonania usług „refakturowanych” przez Spółkę oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla tych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia daty wykonania usług „refakturowanych” przez Spółkę oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla tych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka gminna zarządza zasobem mieszkaniowym Gminy. Zgodnie z zawartą umową z Gminą, Spółka ponosi wszystkie koszty dotyczące zasobu (typu media, usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi budowlano-montażowe, usługi transportowe i inne), a następnie koszty te w całości są refakturowane na Gminę nie wcześniej niż z datą wpływu faktury pierwotnej. Należy zaznaczyć, że faktury za media wpływają w danym miesiącu, natomiast często odnoszą się do rozliczenia za miesiąc poprzedni.

W związku z tym, że ustawa o VAT nie zawiera odrębnych przepisów odnoszących się do ustalenia daty wykonania usługi oraz określenia obowiązku podatkowego przy refakturowaniu, Spółka niezwłocznie po otrzymaniu faktury pierwotnej wystawia refakturę na Gminę, przy czym, za datę wykonania usługi uznaje datę wystawienia refaktury oraz ustala moment powstania obowiązku podatkowego z chwilą wystawienia refaktury (do wszystkich rodzajów usług). Spółka przyjęła postępowanie na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, tj. jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jaką datę przyjąć za datę wykonania usług „refakturowanych” przez Spółkę? Czy jest to data wykonania usług potwierdzona fakturą pierwotną, czy jest to data wystawienia refaktury?
   
2. W którym momencie powstaje obowiązek podatkowy dla usług „refakturowanych” przez Spółkę? Czy należy stosować zasady obowiązujące dla danego rodzaju usługi, i tak:
   
   • dla refaktur dotyczących usług transportowych i budowlano-montażowych, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 ustawy, tj. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usługi,
     
   • dla refaktur dotyczących mediów i usług w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów – zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy, tj. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jaki został określony w umowie między Spółką a Gminą,
     
   • dla usług, których nie dotyczy szczególny moment podatkowy – zgodnie z datą wykonania usługi.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, iż ustawa o VAT nie wskazuje sposobu postępowania przy określaniu daty wykonania usługi „refakturowanej”, jak również nie wskazuje sposobu ustalania terminu powstania obowiązku podatkowego dla refakturowanych usług, datą wykonania usługi przez Spółkę jest data wystawienia refaktury.

Spółka za podstawę przyjmuje faktury pierwotne, które są podstawą do wystawienia refaktury niezwłocznie po ich otrzymaniu, gdyż dopiero wtedy znany jest dokładny zakres usługi i wartość, którą ma być obciążona Gmina.

Dla określenia obowiązku podatkowego przy refakturowaniu, zostało przyjęte postępowanie zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, tj. obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych – z chwilą wystawienia refaktury (niezależnie od rodzaju usługi).

Spółka uzasadnia swoje stanowisko tym, że to nie Spółka jest podmiotem, który wykonał usługi na rzecz Gminy, a jedynie je zrefakturował, w związku z tym, Spółce nie przysługuje prawo określania momentu obowiązku podatkowego w sposób szczególny dla niektórych usług (np. dla usług transportowych zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2, a dla mediów zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT), dlatego przy ustalaniu momentu obowiązku podatkowego zostały przyjęte zasady ogólne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Kwestię obowiązku podatkowego reguluje art. 19 ust. 1 ustawy, w świetle którego obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi (art. 19 ust. 5 ustawy).

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje zatem, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi). Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony np.: od formy wydania towaru, przedmiotu i rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

I tak, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy).

Ponadto, na mocy art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu:

1. dostaw energii elektrycznej i cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
2. świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 18,
3. świadczenia usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy.
   
   

Powyższe oznacza, że niezależnie od daty zrealizowania świadczenia, otrzymania zapłaty czy wystawienia faktury, nawet jeżeli wystawienie faktury lub zapłata (zaliczka, przedpłata itp.) nastąpi wcześniej niż wykonanie usługi, dla czynności wskazanych w cyt. przepisie obowiązek podatkowy i tak powstanie z dniem upływu terminu płatności określonego w umowie.

Wobec tego ustawodawca ustalając datę powstania obowiązku podatkowego na dzień upływu terminu płatności zawartego w umowie dla szczególnego rodzaju usług – art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy – uniezależnił ją od terminu dokonania zapłaty. W konsekwencji, przywołany przepis stanowi zasadę szczególną do ogólnych uregulowań zawartych zarówno w przepisie art. 19 ust. 1 ustawy, jak i art. 19 ust. 4 ustawy.

Gdyby jednak czynność dostawy tzw. mediów, o których mowa w analizowanym artykule, dokonywana była na podstawie umów, w których termin płatności nie został określony, wówczas obowiązek podatkowy powstanie na zasadach ogólnych określonych w ww. przepisach.

W konsekwencji, aby obowiązek podatkowy powstał z chwilą upływu terminu płatności, termin ten musi wynikać z pisemnej umowy właściwej dla rozliczeń z tytułu danej usługi.

Jednocześnie, w myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług:

1. transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami,
2. spedycyjnych i przeładunkowych,
3. w portach morskich i handlowych,
4. budowlanych lub budowlano-montażowych.
   
   

Powyższe oznacza to, że z tytułu wykonania wymienionych usług, dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę w terminie 30 dni od dnia jej wykonania, bowiem 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, że nie dokonano zapłaty.

W tym miejscu warto również odnieść się do określenia, jaką datę należy przyjąć za datę wykonania usługi, która jest przedmiotem odsprzedaży.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy stwierdzić, iż o tym czy dana usługa została faktycznie wykonana i kiedy nastąpiło jej wykonanie w całości lub częściowo decyduje zawarta umowa cywilnoprawna. Umowa cywilnoprawna określa wzajemne prawa i obowiązki stron. O tym czy dana usługa została wykonana decyduje również jej charakter.

Charakter usługi i datę jej wykonania definiują strony umowy cywilnoprawnej, z wyjątkiem gdy moment ten określa powszechnie obowiązujący przepis prawa, regulujący zasady danego rodzaju usług. W konsekwencji, w zależności od charakteru danej usługi, w oparciu o datę wykonania usługi wynikającą z zawartej pomiędzy stronami umowy cywilnoprawnej należy określić obowiązek podatkowy z tytułu odsprzedaży usług na podmioty faktycznie korzystające z tych usług.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy. Na mocy tego przepisu, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż należy rozumieć, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy.

W myśl § 4 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., fakturę wystawia:

1. zarejestrowany podatnik VAT czynny;
2. podatnik, o którym mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.
   
   

Na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12, o czym stanowi § 9 ust. 1 rozporządzenia.

W świetle § 11 ust. 1 rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a i 16b ustawy fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego (§ 11 ust. 2 rozporządzenia).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zarządza zasobem mieszkaniowym Gminy. Zgodnie z zawartą umową z Gminą, Spółka ponosi wszystkie koszty dotyczące zasobu (typu media, usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi budowlano-montażowe, usługi transportowe i inne), a następnie koszty te w całości są refakturowane na Gminę nie wcześniej niż z datą wpływu faktury pierwotnej. Należy zaznaczyć, że faktury za media wpływają w danym miesiącu, natomiast często odnoszą się do rozliczenia za miesiąc poprzedni. Spółka niezwłocznie po otrzymaniu faktury pierwotnej wystawia refakturę na Gminę, przy czym za datę wykonania usługi uznaje datę wystawienia refaktury oraz ustala moment powstania obowiązku podatkowego z chwilą wystawienia refaktury (do wszystkich rodzajów usług).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi przy tym kwestia ustalenia daty, jaką należy przyjąć za datę wykonania usług „refakturowanych” przez Spółkę, tj. usług transportowych i budowlano-montażowych, usług odsprzedaży mediów i usług w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów a także innych usług, których nie dotyczą szczególne regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego oraz kwestia określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla ww. usług.

W przedmiotowej sprawie warto wyjaśnić, iż na podstawie art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot odsprzedający daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Celem odsprzedaży jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot sprzedający na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że sam danej usługi nie wykonał. W takim przypadku jest wystawiana zwykła faktura VAT przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Potwierdzeniem wyżej przedstawionego stanowiska, a tym samym implementacją prawa unijnego do prawa krajowego jest art. 8 ust. 2a ustawy. Według tego przepisu, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W związku z powyższym, jeśli z zawartej pomiędzy Spółką i Gminą umowy wynika – jak poinformował Wnioskodawca – że Spółka nabywa usługi we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, tj. na rzecz Gminy, dokonywana przez Zainteresowanego odsprzedaż usług obcych stanowi bezspornie przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zaś czynności te opodatkowane są w sposób właściwy dla ich rodzaju. Zatem, Wnioskodawca świadczenie ww. usług na rzecz innego podmiotu gospodarczego winien udokumentować fakturą VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, Spółka jest uznawana za dokonującego sprzedaży, również w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Warto podkreślić, iż ustawodawca nie wprowadził szczególnych przepisów, które określałyby moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku odsprzedaży usług, dlatego też należy stosować zasady ogólne określone w art. 19 ustawy. Pamiętać jednak należy, iż czynność odsprzedaży usług opodatkowana jest w sposób właściwy dla rodzaju tych usług.

Mając na uwadze powołane regulacje prawne oraz opis sprawy należy uznać, iż w przypadku refakturowania usług transportowych i budowlano-montażowych, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 odpowiednio lit. a i lit. d ustawy, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usługi transportowej i budowlano-montażowych.

Natomiast obowiązek podatkowy w sytuacji refakturowania przez Spółkę tzw. mediów i usług w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu ww. usług, stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. a i lit. c ustawy, o ile przedmiotowe usługi można uznać za czynności wymienione w cyt. przepisie. Zatem, w tym przypadku ma znaczenie termin płatności, określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu odsprzedaży usług, przy czym umową właściwą w przedmiotowej sprawie nie jest umowa z dostawcami mediów i innymi usługodawcami, ale umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą. Termin ten może zostać ustalony przez strony dobrowolnie, zgodnie z zasadą swobody kształtowania umów (art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny – Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Jednakże w przypadku, kiedy w umowie pomiędzy Zainteresowanym a Gminą nie określono terminu płatności dla tzw. mediów i usług w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, obowiązek podatkowy dla tych czynności powstaje na zasadach określonych w art. 19 ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wykonania usługi.

Z kolei, w przypadku refakturowania usług, dla których ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje szczególnego sposobu ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi, tj. zgodnie z ogólną zasadą, uregulowaną w art. 19 ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy, dotyczącą usług, których wykonanie winno być potwierdzone fakturą.

W kwestii ustalenia daty wykonania usługi, wskazać należy, że moment wykonania „refakturowanej” usługi będzie taki sam, jak moment wykonania tej usługi przez dostawcę mediów w przypadku refakturowania mediów lub przez pierwotnego usługodawcę w przypadku refakturowania usług w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usług transportowych i budowlano-montażowych a także innych usług, których nie dotyczą szczególne regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego. W zaistniałych okolicznościach zdarzeniem powodującym wykonanie usługi będzie dzień, w którym usługa została faktycznie wykonana. W przypadku „refakturowania” uznaje się, że podmiot „refakturujący” usługę traktowany jest jako usługodawca, który nabywa daną usługę na rzecz osoby trzeciej, co oznacza, że moment wykonania usługi jest jeden, niezależnie od faktu, że usługa taka podlega refakturowaniu. Dniem wykonania usługi będzie zatem dzień, w którym została wykonana dana czynność, a nie jak wskazuje Wnioskodawca dzień wystawienia refaktury, gdyż jak powyżej wskazano w tym przypadku nie mamy do czynienia z nowym momentem wykonania usługi.

Końcowo wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje zasad zawierania między stronami umów oraz zasad ustalania cen, a organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba, że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Reasumując, za datę wykonania usług „refakturowanych” przez Spółkę należy przyjąć dzień, potwierdzony fakturą pierwotną, w którym dana usługa została faktycznie wykonana przez faktycznego usługodawcę.

Z kolei, odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego należy wskazać, iż:

• dla refaktur dotyczących usług transportowych i budowlano-montażowych, powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a i lit. d ustawy, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usługi,
• dla refaktur dotyczących mediów i usług w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, o ile usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy, powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jaki został określony w umowie między Spółką a Gminą, jeśli natomiast w umowie nie określono terminu płatności, obowiązek podatkowy powstaje na zasadach określonych w art. 19 ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi,
• dla usług, których nie dotyczy szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, powstaje na zasadach ogólnych zgodnie z art. 19 ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.