INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania sprzedaży agencyjnej ubezpieczeń turystycznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania sprzedaży agencyjnej ubezpieczeń turystycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani agencję turystyczną, w której zajmuje się sprzedażą agencyjną wycieczek zagranicznych, sprzedaży biletów autokarowych, lotniczych imprezowych oraz ubezpieczeń turystycznych. Klient nabywając ubezpieczenie całą kwotę „opłaca” przelewem lub gotówką. W kwocie jaką „opłaca” zawarta jest Pani prowizja. Raz w miesiącu - na podstawie rozliczenia z ubezpieczycielem - wystawia Pani fakturę na prowizję. W związku z tym, że jest to sprzedaż zwolniona, wystawia Pani fakturę i zamieszcza następujący opis: „Usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług z PKWiU 66.20.10”. W związku z tym, iż polisa ubezpieczeniowa jest zarazem fakturą nie „nabija” Pani na kasę kwoty jaką płaci klient, a jedynie wystawia druk KP oraz przekazuje polisę. Jeśli płatność jest realizowana na konto w banku, również nie „nabija” tego Pani „na kasie”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy opisany sposób jest prawidłowy, czy w związku z faktem, iż jest to obrót na rzecz osoby trzeciej - nie będący Pani przychodem - ma Pani obowiązek rejestrować ten obrót w kasie fiskalnej (według ubezpieczyciela wystawiona polisa jest zarazem fakturą)...
• Czy też znajdzie zastosowanie przepis odnoszący się do możliwości rejestracji w kasie fiskalnej obrotu na rzecz osób trzecich...
• Jeśli nie ma obowiązku rejestracji na kasie - jakiego typu dowód sprzedaży (a więc zakupu dla klienta) należy wystawić - czy wystarczy polisa wraz z KP...
• Czy winna Pani gdziekolwiek ewidencjonować całkowitą kwotę jaką klient płaci za ubezpieczenie...

Zdaniem Pani, kwota, którą płaci klient wykazana jest na polisie (która jest fakturą), jak i na druku KP, więc nie powinna Pani nabić na kasę tej należności, a wydać KP i polisę - dowód dla klienta, do ewidencji oraz do KPiR wpisać tylko fakturę na prowizję, czyli swój „zarobek” z tej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054) – zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z dyspozycją art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest upoważniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie (art. 758 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zatem Kodeks wprowadza dwa rodzaje agencji: agencję pośredniczą (jeżeli przedmiotem usług jest pośredniczenie przy zawieraniu umów) oraz agencję przedstawicielską (jeżeli przedmiotem usług jest dokonywanie przez agenta czynności prawnych w imieniu dającego zlecenie), przy czym generalnie umowa agencyjna jest umową o świadczenie usług.

Z art. 106 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej sporządzeniu deklaracji podatkowej, która będzie poprawna materialnie i formalnie.

Stosownie do zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Według ust. 3b ww. artykułu, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Jak wynika z ust. 8 ww. artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. (…).

Na podstawie wskazanej wyżej delegacji ustawowej Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 23 tego załącznika wymieniono usługi finansowe i ubezpieczeniowe (PKWiU 64-66).

Kryteria i warunki stosowania przez podatników kas rejestrujących zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

W oparciu o treść § 7 ust. 7 tego rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Ze złożonego wniosku wynika, że zajmuje się Pani sprzedażą agencyjną m. in. ubezpieczeń turystycznych PKWiU 66.20.10. W kwocie jaką uiszcza klient tytułem nabycia ubezpieczenia zawarta jest Pani prowizja. Raz w miesiącu wystawia Pani fakturę na prowizję. W związku z tym iż polisa ubezpieczeniowa jest zarazem fakturą nie „nabija” Pani na kasę kwoty jaką płaci klient, a jedynie wystawia druk KP. Jeśli płatność jest realizowana na konto w banku, to również nie „nabija” Pani tego na kasie.

Na tym tle powzięła Pani wątpliwość dotyczącą sposobu ewidencjonowania sprzedaży agencyjnej ubezpieczeń turystycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje podatkowe stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży agencyjnej ubezpieczeń turystycznych (PKWiU 66.20.10), prawidłowe jest Pani stanowisko, iż nie jest zobowiązana do ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej wartości obrotu z tytułu sprzedaży takiego ubezpieczenia. Podstawą przedmiotowego zwolnienia jest zapis zawarty w poz. 23 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zgodnie z którym zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania m. in. usługi ubezpieczeniowe sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 66.20.10. W tej sytuacji wywodzenie, iż zwolnienie to wynika z faktu spełniania przez polisę roli dokumentu zastępującego fakturę nie jest zasadne. Prawidłowe należy uznać, że w ewidencji sprzedaży winna uwzględnić kwotę obrotu, tj. kwotę prowizji (przykładowe 100 zł).

W związku z powyższym oceniając stanowisko Pani całościowo, należało uznać je za nieprawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie regulują kwestii konieczności wystawiania dokumentu „KP”.

Ponadto wskazuje się, że kwestie sposobu ewidencjonowania sprzedaży agencyjnej usług turystycznych oraz sposobu ewidencjonowania sprzedaży agencyjnej usług turystycznych w przypadku pobrania od nabywcy usługi niższej wpłaty rozstrzygnięto w interpretacjach indywidualnych odpowiednio nr (...).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.