Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-105/13-4/ISN
z 16 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2013 r. (data wpływu 8 marca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania importu towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania importu towarów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.) o własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest importerem towarów na warunkach CIF, CFR, FOB i stosuje uproszczoną procedurę celną. Podatek VAT rozlicza na zasadach art. 33a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Odprawy celnej dokonuje w siedzibie firmy. Spedytor, polski podatnik podatku VAT posiada zlecenie importera na obsługę od miejsca nadania, np. w porcie w Azji do polskiego portu i transport do miejsca rozładunku. Koszty transportu morskiego i ubezpieczenia towarów w imporcie towarów zwiększają wartość celną towaru i stanowią w dokumencie SAD podstawę naliczenia cła. Natomiast podstawę opodatkowania podatkiem VAT w dokumencie SAD stanowi wartość celna towaru powiększona o należne cło. Koszty transportu na odcinku port-siedziba firmy nie są ujęte w dokumencie SAD. Spedytor wystawia fakturę ze stawką 23% VAT. W dokumencie przewozowym konosament morski wskazany jest, jako pierwsze miejsce przeznaczenia na terytorium kraju, polski port, a nie siedziba importera. Zainteresowany jest w posiadaniu interpretacji indywidualnej nr ILPP2/443-471/10-2/EWW z dnia 22 czerwca 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której cyt. „Reasumując, skoro w dokumencie przewozowym konosament morski wskazano jako miejsce przeznaczenia port polski, a nie siedzibę importera na terytorium kraju, to odcinek transportu lądowego, od polskiego portu morskiego do siedziby importera nie wchodzi do podstawy opodatkowania podatkiem VAT na dokumencie celnym z tytułu importu towarów”.

Wnioskodawca stosuje się do zapisów interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w podstawie opodatkowania podatkiem VAT z tytułu importu towarów należy uwzględnić koszty transportu lądowego na odcinku z portu do siedziby importera, ponieważ jest to miejsce znane w momencie dokonania odprawy celnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w podstawie opodatkowania podatkiem VAT z tytułu importu towarów nie należy uwzględniać dodatkowych kosztów wynikających z transportu do innego (dalszego) miejsca przeznaczenia w Polsce, nawet jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonywania odprawy celnej. Polski port morski jest pierwszym miejscem przeładunku towarów. Dlatego Zainteresowany uważa, że skoro w dokumencie przewozowym konosament morski wskazany jest, jako pierwsze miejsce przeznaczenia na terytorium kraju, polski port a nie siedziba importera, to odcinek od polskiego portu morskiego do siedziby importera nie wchodzi do podstawy opodatkowania podatkiem VAT na dokumencie celnym z tytułu importu towarów, nawet jeżeli inne miejsce przeznaczenia na terytorium kraju jest znane w momencie dokonywania odprawy celnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., opodatkowaniu ww. podatkiem podlegał import towarów.

Z dniem 1 kwietnia 2013 r., na mocy art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów na terytorium kraju.

Przez import towarów – w myśl art. 2 pkt 7 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. – rozumiało się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Od dnia 1 kwietnia 2013 r., przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej (…) – art. 2 pkt 5 ustawy, natomiast przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (…) – art. 2 pkt 1 ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest importerem towarów i stosuje uproszczoną procedurę celną, o której mowa w art. 33a ustawy. Odprawy celnej dokonuje w siedzibie firmy. Spedytor, polski podatnik podatku VAT posiada zlecenie importera na obsługę od miejsca nadania, np. w porcie w Azji do polskiego portu i transport do miejsca rozładunku. Koszty transportu morskiego i ubezpieczenia towarów w imporcie towarów zwiększają wartość celną towaru i stanowią w dokumencie SAD podstawę naliczenia cła. Natomiast podstawę opodatkowania podatkiem VAT w dokumencie SAD stanowi wartość celna towaru powiększona o należne cło. Koszty transportu na odcinku port-siedziba. nie są ujęte w dokumencie SAD. Spedytor wystawia fakturę ze stawką 23% VAT. W dokumencie przewozowym konosament morski wskazany jest, jako pierwsze miejsce przeznaczenia na terytorium kraju, polski port, a nie siedziba importera.

Zainteresowany ma wątpliwości, czy w podstawie opodatkowania podatkiem VAT z tytułu importu towarów należy uwzględnić koszty transportu lądowego na odcinku z portu do siedziby importera, ponieważ jest to miejsce znane w momencie dokonania odprawy celnej.

W myśl art. 29 ust. 13 ustawy, podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy (...).

Stosownie do art. 29 ust. 15 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, obejmuje, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane. Elementy, o których mowa w zdaniu pierwszym, wlicza się do podstawy opodatkowania, również gdy powstają one w związku z transportem do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

W tym miejscu wskazać należy na treść art. 86 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006.347.1 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje, o ile nie zostały one włączone wcześniej, koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego importu, jak również koszty dodatkowe wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego.

Z przepisu tego, wyraźniej jeszcze niż z art. 29 ust. 15 ustawy wynika, że poza kosztami dodatkowymi poniesionymi do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego importu, Dyrektywa nakazuje uwzględniać w podstawie opodatkowania również koszty dodatkowe, wynikające z transportu do innego (dalszego) miejsca przeznaczenia, znajdującego się na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego, co nie wyklucza tego, że może to być dalsze znane miejsce na terytorium państwa członkowskiego importu.

Tym samym mając na uwadze zawartą w art. 2 ustawy definicję „terytorium Unii Europejskiej” brak jest podstaw, aby na tle art. 29 ust. 15 ustawy przyjąć, że za „terytorium Unii Europejskiej” należy uznać terytoria wszystkich państw członkowskich z wyłączeniem Polski.

Zatem zgodnie z cyt. art. 29 ust. 15 ustawy, koszty transportu wlicza się do podstawy opodatkowania, również gdy powstają one w związku z transportem do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu. Jeżeli zatem w momencie dokonywania importu towarów podatnik zna inne (dalsze) miejsce przeznaczenia towarów niż miejsce wymienione w dokumencie przewozowym, to zobowiązany jest do ujęcia w podstawie opodatkowania importu towarów również koszty transportu ponoszone do tego innego miejsca przeznaczenia. Wskazać należy, iż w świetle art. 29 ust. 15 ustawy, inne miejsce przeznaczenia dotyczy miejsca na terytorium Unii Europejskiej. Może to być zatem dowolne miejsce na terytorium innego państwa członkowskiego, jak również dowolne miejsce na terytorium kraju (Polski). Jednak włączenie do podstawy opodatkowania kosztów transportu do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej następuje tylko w sytuacji, gdy miejsce to jest znane w momencie dokonania importu towarów.

Z informacji przedstawionych w opisie sprawy wynika, że spedytor dokonujący obsługi towarów będących przedmiotem importu posiada zlecenie na obsługę tych towarów z Azji do polskiego portu i ich transport do miejsca rozładunku, gdzie mieści się siedziba importera i gdzie Wnioskodawca dokonuje odprawy celnej towarów.

Z powyższego wynika zatem, iż Zainteresowany już w momencie dokonywania importu towarów zna inne (dalsze) miejsce przeznaczenia towarów na terytorium Unii Europejskiej (na terytorium kraju), inne niż wymienione w dokumencie przewozowym. Tym samym, zobowiązany on jest do ujęcia w podstawie opodatkowania importu towarów również koszty transportu ponoszone do tego innego miejsca przeznaczenia.

Wobec powyższego wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie podstawa opodatkowania importowanych przez Zainteresowanego towarów winna być powiększona o koszty transportu lądowego na odcinku z portu do siedziby importera, ponieważ jest/będzie to miejsce znane w momencie dokonania odprawy celnej.

Wskazać w tym miejscu należy, iż powyższe stanowisko tut. Organu znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2011 r. sygn. akt I FSK 53/10, w którym sąd stwierdził, iż „(…) przepis art. 29 ust. 15 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) należy interpretować w ten sposób, że w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów należy uwzględniać również koszty dodatkowe, wynikające z transportu do innego (dalszego) miejsca w Polsce, niż pierwsze miejsce przeznaczenia znajdujące się na jej terytorium, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonywania importu”. Ponadto z powołanego wyroku wynika także, że „Dopiero, gdy w momencie importu towarów miejsce docelowe nie jest znane, do podstawy opodatkowania należy zaliczyć wyłącznie koszty dodatkowe poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia w państwie członkowskim importu towarów”. W ww. wyroku sąd także wskazał, że „(…) tego rodzaju regulacja pozostaje neutralna dla podatnika, gdyż podatek wyliczony od tak ustalonej podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów podlega odliczeniu (art. 86 ust. 2 pkt 2 i 5 u.p.t.u.)”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.