INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2012 r. (data wpływu 29 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 21 czerwca 2012 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z nabyciem i odsprzedażą części przeznaczonej na statek pełnomorski służący do przewozu ładunków suchych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 21 czerwca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z nabyciem i odsprzedażą części przeznaczonej na statek pełnomorski służący do przewozu ładunków suchych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, posiadająca siedzibę w Polsce, wykonuje usługi sklasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007) - rodzaj przeważającej działalności - PKD 33.15.Z-Naprawa i konserwacja statków i łodzi. W szczególności wykonuje remonty silników na statkach pełnomorskich oraz dostarcza części do tych statków. Spółka nie posiada własnych statków czy łodzi.

Spółka - będąc podatnikiem podatku od towarów i usług – w dniu 1 marca 2012 r. otrzymała zamówienie od kontrahenta niemieckiego (A) (podatnika VAT) na dostarczenie jednej części (schody aluminiowe) na statek pełnomorski do przewozu ładunków suchych (sklasyfikowany w grupowaniu PKWiU 30.11.24).

W dniu 1 marca 2012 r. Spółka, aby wykonać zlecenie, zamówiła ww. część do statku u kontrahenta niemieckiego (B), otrzymując od razu (tj. 1 marca 2012 r.) fakturę VAT na zamówioną część, ze wskazaniem dokonania przedpłaty. Na fakturze VAT widnieje VAT UE Spółki oraz sprzedawcy niemieckiego. Również 1 marca 2012 r. Spółka wystawiła fakturę VAT pro forma dla zamawiającego ww. część.

W dniu 2 marca 2012 r. Spółka otrzymała zapłatę od kontrahenta niemieckiego (A) za zamówioną część oraz zapłaciła tego samego dnia za fakturę VAT wystawioną przez kontrahenta niemieckiego (B). Kontrahent zamawiający część do statku, w swoim zamówieniu wskazał miejsce dostawy, którym była Holandia. W dniu 2 marca 2012 r. Spółka otrzymała przedpłatę za zamówioną część oraz wystawiła fakturę VAT kontrahentowi niemieckiemu (A) wskazując na fakturze nazwę towaru taką samą, jaka widnieje na fakturze od dostawcy - kontrahenta niemieckiego (B). Nabywca niemiecki podał Spółce VAT UE, jak również Spółka umieściła swój VAT UE. W dniu 27 marca 2012 r. zamówiona część (schody aluminiowe), zostały dostarczone przez kontrahenta niemieckiego (B) na wskazany w zamówieniu adres w Holandii. Towar ten więc nigdy nie był dostarczony do Polski. Część ta nie będzie montowana/instalowana przez Spółkę. Spółka posiada „Ogólne warunki dostawy” sporządzone we własnym zakresie, które zawsze wysyła do kontrahenta po potwierdzeniu zamówienia. Według tego dokumentu koszty transportu pokrywa armator-kontrahent niemiecki (A), natomiast organizacją transportu zajmuje się Spółka.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy wyżej opisane czynności dotyczące nabycia i dostawy części na statek pełnomorski podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce...
• Czy są to odpowiednio wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów...
• Czy czynności należy uznać za transakcje „łańcuchową”...
• Jaka stawkę podatku od towarów i usług zastosować...
• W jaki sposób udokumentować zaistniałe zdarzenia gospodarcze...
• Czy należy je wykazać w deklaracji VAT-7, a jeśli tak to w jakich pozycjach deklaracji VAT-7 należy je wykazać...
• Czy należy wykazać opisane czynności w informacji podsumowującej VAT UE...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu do wniosku, ww. czynności nie powinny być opodatkowane w Polsce. Spółka uważa, iż nie można zakwalifikować ww. czynności jako wewnątrzwspólnotowe nabycie lub wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze względu na art. 10 ust. 1 pkt 1, jak i art. 13 ust. 8, które stosują wyłączenia od wewnątrzwspólnotowych nabyć oraz dostaw wewnątrzwspólnotowych. Artykuły te przesądzają, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie występuje w przypadku gdy dotyczą towarów, do których miałoby odpowiednio zastosowanie przepisy art. 83 ust. 1 pkt 3, który mówi o dostawach części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu. Ustawodawca jednak określił, iż dostawy te mają dotyczyć:

1. pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich statków wycieczkowych i tym podobnych jednostek pływających do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego typu (PKWiU ex 30.11.21.0),
2. pełnomorskich tankowców do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU 3011.22.0),
3. pełnomorskich chłodniowców, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0),
4. pozostałych statków pełnomorskich do przewozu ładunków suchych (stałych), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex. 30.11.24.0),
5. pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0),
6. pchaczy pełnomorskich (PKWiU ex 30.11.32.0),
7. statków szkolnych i badawczych rybołówstwa morskiego oraz statków ratowniczych morskich (PKWiU ex 30.11.33.0).

Spółka uważa, iż można uznać powstałe zdarzenie za transakcję „łańcuchową". Swoje stanowisko motywuje treścią art. 22 ust. 2 ustawy, który mówi, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy.

Ust. 3 tego samego artykułu uzależnia miejsce świadczenia dostawy towarów od tego, czy dostawa towarów w transakcji łańcuchowej poprzedza wysyłkę towarów, czy też następuje po niej. Jeśli dostawa towarów:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów,
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

W związku z powyższym Spółka uważa, iż dostawa towaru jest opodatkowana w kraju rozpoczęcia wysyłki - w Niemczech, ponieważ jego dostawa została dokonana przed wysyłką. Jest zdania, iż po otrzymaniu zaliczki należy w ciągu 7 dni wystawić fakturę VAT ze stawką „NP.”. W deklaracji VAT-7 należy ująć dostawę towarów w poz. 21, w związku z czym nie należy składać informacji podsumowującej VAT UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) – dalej ustawa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ust. 8 ww. artykułu, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów, do których miałyby odpowiednio zastosowanie przepisy art. 45 ust. 1 pkt 9, art. 80, art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, z uwzględnieniem warunków określonych w tych przepisach.

W myśl postanowień zawartych art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

W treści ust. 1 pkt 1 powołanego artykułu ustawodawca wymienił następujące środki transportu morskiego:

1. pełnomorskie liniowce pasażerskie, pełnomorskie statki wycieczkowe i tym podobne jednostki pływające do przewozu osób; pełnomorskie promy wszelkiego typu (PKWiU ex 30.11.21.0),
2. pełnomorskie tankowce do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0),
3. pełnomorskie chłodniowce, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0),
4. pozostałe statki pełnomorskie do przewozu ładunków suchych (stałych), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0),
5. pełnomorskie statki rybackie, pełnomorskie statki przetwórnie oraz pełnomorskie pozostałe jednostki pływające do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0),
6. pchacze pełnomorskie (PKWiU ex 30.11.32.0),
7. statki szkolne i badawcze rybołówstwa morskiego oraz statki ratownicze morskie (PKWiU ex 30.11.33.0);

W świetle art 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Według ust. 8 ww. artykułu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

W świetle art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Według ust. 3 ww. artykułu, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Według dyspozycji art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W świetle ust. 2 ww. artykułu, nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

1. zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, lub
2. zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII.

W świetle art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,

(…)

• zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Według ust. 3 ww. artykułu, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Przepis § 9 ust. 1 tego aktu prawnego określa, że fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Na podstawie § 10 ust. 1 rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Sytuacja, w której czynność zrealizowana przez polskiego podatnika nie podlega opodatkowaniu w Polsce nie oznacza, że pozostaje ona całkowicie poza zakresem przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Przepisy nakładają bowiem na podatnika obowiązek udokumentowania wykonania takiej czynności fakturą, o której mowa w § 26 rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., jeżeli dla tej czynności podatnik wystawiający fakturę nie jest zidentyfikowany dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (ust. 1 ww. paragrafu).

Ten szczególny rodzaj faktury – jak wynika z treści ust. 2 tego paragrafu - winien zawierać dane określone w § 5 ww. rozporządzenia, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Przedmiotowa faktura nie musi zawierać numeru identyfikacji podatkowej nabywcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W oparciu o ust. 8 pkt 1 tegoż artykułu, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.), Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji VAT-7. Załącznik nr 1 tego rozporządzenia stanowi wzór deklaracji VAT-7, natomiast w załączniku nr 4 zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). Z objaśnień tych wynika, iż podatnik dokonujący transakcji poza terytorium kraju, wykazuje ich wartości w poz. 21 deklaracji VAT-7. W pozycji tej bowiem wykazuje się dostawę towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. Nie uwzględnia się natomiast wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka (podatnik podatku od towarów i usług) w dniu 1 marca 2012 r. otrzymała zamówienie od kontrahenta niemieckiego (A) (podatnika VAT) na dostarczenie schodów aluminiowych na statek pełnomorski do przewozu ładunków suchych (sklasyfikowany w grupowaniu PKWiU 30.11.24). W dniu 1 marca 2012 r. Spółka, aby wykonać zlecenie, zamówiła ww. część u kontrahenta niemieckiego (B), otrzymując fakturę, na której widnieje numer identyfikacji podatkowej Spółki poprzedzony kodem PL oraz numer „unijny” tego kontrahenta. Kontrahent zamawiający część do statku, w swoim zamówieniu wskazał miejsce dostawy, którym była Holandia. W dniu 2 marca 2012 r. Spółka wystawiła fakturę VAT kontrahentowi niemieckiemu (A) wskazując w treści nazwę towaru taką samą, jaka widnieje na fakturze od dostawcy - kontrahenta niemieckiego (B). Nabywca niemiecki podał Spółce numer „unijny”, jak również Spółka umieściła swój numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL. Ww. towar nigdy nie był dostarczony do Polski. Część ta nie będzie montowana/instalowana przez Spółkę. Spółka posiada „Ogólne warunki dostawy” sporządzone we własnym zakresie, które zawsze wysyła do kontrahenta po potwierdzeniu zamówienia. Według tego dokumentu koszty transportu pokrywa armator-kontrahent niemiecki (A), natomiast organizacją transportu zajmuje się Spółka.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą skutków w podatku od towarów i usług związanych z ww. zdarzeniami gospodarczymi.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przepisy z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż:

• nabycie schodów aluminiowych od kontrahenta niemieckiego (B) nie podlegało opodatkowaniu w Polsce, gdyż mimo podania przez Spółkę numeru identyfikacji podatkowej poprzedzonego kodem PL (i wypełnienia tym samym hipotezy art. 25 ust. 2 ustawy), nie wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, skoro transakcja dotyczyła towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy,
• dostawa schodów aluminiowych dokonana przez Spółkę na rzecz kontrahenta niemieckiego (A) nie podlegała opodatkowaniu w Polsce, gdyż jej miejsce świadczenia (według regulacji ustawy o podatku od towarów i usług) znajdowało się poza terytorium RP; tym samym po stronie Spółki nie wystąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów,
• ww. czynności miały miejsce w ramach tzw. transakcji łańcuchowej, gdyż kilka podmiotów (kontrahent B, Spółka i kontrahent A) dokonało dostawy schodów aluminiowych w ten sposób, że pierwszy z nich wydał ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy,
• w przypadku gdy otrzymała całość należności za schody aluminiowe sprzedane na rzecz kontrahenta A przed ich wydaniem, winna wystawić fakturę, o której mowa w art. 106 ust. 3 ustawy; przy czym skoro sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu w Polsce nie należy podawać stawki podatku,
• winna wartość tej dostawy wykazać w deklaracji VAT-7, w poz. 21 (o ile przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów dokonanych w kraju, ale związanych z niepodlegającą opodatkowaniu w Polsce dostawą schodów aluminiowych na rzecz kontrahenta A),
• nie jest zobowiązana uwzględnić w informacji podsumowującej wartości ww. czynność nabycia i dostawy, skoro nie są one czynnościami, o których mowa w art. art. 100 ust. 1 ustawy.

Końcowo informuje się, iż pozostałe kwestie poruszone we wniosku złożonym przez Spółkę, rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej z oraz postanowieniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.