INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 4 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 29 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia właściwej stawki dla amortyzacji samochodu osobowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2013 r. Pan X złożył do Urzędu Skarbowego (…) wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu osobowego i w zakresie określenia właściwej stawki dla amortyzacji samochodu osobowego oraz dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 60% kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego. Pismem z dnia 27 lutego 2013 r. nr (…) Naczelnik Urzędu Skarbowego (…)działając na podstawie przepisów art. 17 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) – przekazał przedmiotowy wniosek do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek wpłynął do Biura KIP w Lesznie w dniu 4 marca 2013 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 oraz art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 20 maja 2013 r., znak ILPB1/415-265/13-2/TW, ILPP2/443-170/13-2/SJ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 maja 2013 r., a w dniu 29 maja 2013 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od dnia 1 marca 2013 r. rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Będzie się rozliczał z podatku dochodowego na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zarejestrował się już jako płatnik VAT czynny, zrezygnował ze zwolnień z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Jest zarejestrowany w CEIDG. Zainteresowany nigdy wcześniej nie prowadził działalności gospodarczej.

Wnioskodawca chciałby od dnia 1 marca 2013 r. wprowadzić do ewidencji środków trwałych prywatny samochód osobowy, z którego do tej pory korzystał jedynie w celach prywatnych.

Istotne cechy samochodu: X, kupiony jako fabrycznie nowy w salonie samochodowym w lutym 2008 r. Zainteresowany posiada fakturę VAT – kwota brutto 52.000 zł, w tym 22% VAT. Obecna wartość rynkowa samochodu sprawdzona u ubezpieczyciela (przebieg 44.000 km) wynosi 23.900 zł. Wnioskodawca chce przyjąć wartość rynkową na grudzień 2012 r. nie wyższą niż wymieniona, to jest 23.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie określenia właściwej stawki dla amortyzacji samochodu osobowego.

1. Niezależnie od sposobu określenia wartości, czy Wnioskodawca ma prawo w każdym przypadku prawo traktować ten samochód jako używany i amortyzować go w ciągu 30 miesięcy, czy też jeśli wartością początkową jest kwota samochodu nowego, wtedy Zainteresowany musi tę kwotę amortyzować w ciągu 60 m-cy...
2. Może opisana przez Wnioskodawcę sytuacja w ogóle nie pozwala na zaliczenie takiego auta do ewidencji środków trwałych i należy z takiego auta korzystać jedynie jako prywatny z prowadzeniem ewidencji podróży służbowych i rozliczać tzw. „kilometrówką”...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, całkowity koszt pojazdu, łącznie z podatkiem VAT 22%, został przez niego poniesiony w lutym 2008 r. Do chwili obecnej samochód używany jest jako prywatny, kosztów jego eksploatacji nie zalicza Zainteresowany do kosztów działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uważa, iż w momencie wprowadzenia tego samochodu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a co za tym idzie, zaliczenie go do majątku firmy, zdarzenie to podlega następującym konsekwencjom wynikającym z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

a) skoro Wnioskodawca nie zalicza samochodu jako środka trwałego używanego, obowiązuje go okres amortyzacji jak dla samochodu osobowego nowego, tj. 60 m-cy.

W konsekwencji opisanej powyżej argumentacji, Zainteresowany przedstawił konkretne wyliczenie i sposób postępowania (w odniesieniu do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych).

1) Kwotę 46373,77 zł Zainteresowany amortyzuje rozpoczynając od miesiąca kolejnego, następującego po miesiącu wprowadzenia do ewidencji przez 60 kolejnych miesięcy, w ratach równych: 46373,77/60 m-cy = 772,90 zł/m-c.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W odniesieniu do sposobu ustalenia stawki amortyzacyjnej dla przedmiotowego środka trwałego (samochodu osobowego) wskazać należy, iż w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Z powyższego przepisu art. 22i ust. 1 ww. ustawy wynika zatem, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

W Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazano, że dla samochodów osobowych zaliczonych do rodzaju 741 Klasyfikacji Środków Trwałych, podstawowa stawka amortyzacyjna wynosi 20%.

Jednakże stosownie do treści art. 22j ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, nie może być krótszy niż 30 miesięcy.

Środki trwałe (środki transportu) zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany samochód, który był wykorzystywany u poprzedniego właściciela (przed nabyciem przez podatnika) przez wymagany okres co najmniej 6 miesięcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca chciałby od dnia 1 marca 2013 r. wprowadzić do ewidencji środków trwałych prywatny samochód osobowy, z którego do tej pory korzystał jedynie w celach prywatnych. Samochód został kupiony jako fabrycznie nowy w salonie samochodowym w lutym 2008 r. Zainteresowany posiada fakturę VAT – kwota brutto 52.000 zł, w tym 22% VAT.

Zatem przedmiotowy samochód nie może zostać uznany za używany. W związku z powyższym nie można dla potrzeb jego amortyzacji ustalić indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż roczna stawka amortyzacji dla środka trwałego (przedmiotowego samochodu osobowego) wynosi 20% zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Tak więc ww. środek trwały należy amortyzować przez okres 60 miesięcy.

W związku z powyższym stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę jest prawidłowe.

Ponadto informuje się, że odstąpiono od udzielenia odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2, gdyż z uwagi na rozstrzygnięcie sprawy dotyczące pytania oznaczonego nr 1, stało się bezprzedmiotowe.

Dodać również należy, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, iż przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe tutejszy Organ nie może odnieść się do wskazanego przez Wnioskodawcę wyliczenia kwoty wartości początkowej środka trwałego. Prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w toku, np. postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy też czynności sprawdzających.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że wniosek w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu osobowego w dniu 12 czerwca 2013 r. został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-265/13-4/TW.

Natomiast wniosek dotyczący podatku od towarów i usług rozpatrzony został odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.