Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-277b/12/MM
z 15 czerwca 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB2/415-277b/12/MM
Data
2012.06.15



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Przedmiot i podmiot opodatkowania --> Przedmiot opodatkowania

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody z innych źródeł

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Katalog źrodeł przychodów


Słowa kluczowe
bonifikaty
gospodarka nieruchomościami
najemcy
nieruchomości
przekształcenie prawa
uchwały
umorzenie
użytkowanie wieczyste


Istota interpretacji
1. skutki podatkowe sprzedaży lokalimieszkalnego wraz z udziałem w prawie wieczystego uzytkowania gruntu2. czy bonifikata udzielona przez Gminy przy sprzedazy lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu 16 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 marca 2012 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 2 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania bonifikaty - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 16 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 marca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania bonifikaty.


W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny:


Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

W dniu 8 września 2009 r. zawarła z Gminą Miasta M. umowę – w formie aktu notarialnego - o ustanowienie odrębnej własności lokalu, jego sprzedaży i oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Strony na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali ustanowiły odrębną własność lokalu, a w oparciu o ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ww. Gmina oddała Wnioskodawczyni w użytkowanie wieczyste udział w działce i sprzedała lokal mieszkalny jako odrębny od gruntu przedmiot własności wraz z przynależnym do niego udziałem w częściach wspólnych budynku za cenę (po zastosowaniu 90% bonifikaty) 17.682 zł. Cenę na rzecz zbywcy Wnioskodawczyni zapłaciła.

Wartość lokalu strony ustaliły na kwotę 176.820 zł.

W dniu 6 czerwca 2011 r. Wnioskodawczyni zbyła na mocy umowy sprzedaży – w formie aktu notarialnego – osobom fizycznym nabyty od gminy lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej za cenę 150.000 zł. Ww. kwotę Wnioskodawczyni otrzymała dnia 13 czerwca 2011 r.

Następnie, tj. w dniu 17 czerwca 2011 r. - Wnioskodawczyni nabyła nieruchomości (rolne, zabudowane) z budynkiem mieszkalnym. Nieruchomość ta umiejscowiona jest w jednym obrębie. Z tytułu zakupu ww. nieruchomości Wnioskodawczyni wydatkowała kwotę 20.000 zł i do chwili obecnej na remont zakupionego budynku mieszkalnego kwotę 110.000 zł.

Zasady sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących mienie komunalne oraz zbycia własnościowego spółdzielczego prawa do lokali mieszkalnych przysługującego gminie miasta ustaliła Rada Miasta w drodze uchwały nr XXI/163/08 z dnia 31 stycznia 2008 r., nie wskazując w niej na konkretnych lecz potencjalnych nabywców. Uchwała ta wprowadziła m.in. bonifikaty przy sprzedaży lokali mieszkalnych w wysokości 90% wartości lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym.


W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  1. Czy wartość udzielonej Wnioskodawczyni bonifikaty wchodzi w zakres regulacji art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
  2. Czy Wnioskodawczyni powinna dokonać rozliczenia podatkowego w zakresie „przychodu” z tytułu wartości udzielonej bonifikaty...
  3. Czy termin „rozliczenia podatkowego od osób fizycznych” w zakresie wartości bonifikaty przypada na okres do 30 kwietnia roku następującego po uzyskaniu bonifikaty...
  4. Czy dla „rozliczenia podatkowego” z tytułu uzyskanej bonifikaty ma znaczenie uprzednie wystąpienie uprawnionego organu o zwrot wartości bonifikaty, tj. czy w wyniku zrealizowania żądania zwrotu na rzecz gminy udzielonej bonifikaty, albo ustalenia bezpodstawności takiego żądania obowiązek podatkowy nie występuje...


Zdaniem Wnioskodawczyni, udzielona Jej bonifikata w ogóle nie wchodzi w zakres źródeł przychodu, w tym w szczególności w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ uchwała Rady Miasta Malborka wprowadzająca bonifikaty w wysokości 90% wartości lokalu nie wskazała Wnioskodawczyni jako adresata wprost lecz kierowana była do potencjalnych nabywców.

W związku z uzyskaniem bonifikaty Wnioskodawczyni nie ma obowiązku składać zeznania podatkowego.

W innym wypadku obowiązek rozliczenia podatku upływa z dniem 30 kwietnia 2013 r., ponieważ Gmina może żądać zwrotu udzielonej bonifikaty dopiero po upływie roku od dnia zbycia tego lokalu, tj. po 6 czerwca 2012 r. – art. 45 ust. 1.

W razie uznania, że bonifikata stanowi dochód , to niezbędne jest wystąpienie przez Gminę o jej zwrot. Dopiero po ustaleniu, że żądanie zwrotu ma podstawy, możliwe jest ustalenie terminu do dokonania rozliczenia podatkowego.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłami przychodów są wymienione:


  • w pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:


  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,


- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;


  • w pkt 9 - inne źródła.


Z kolei przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

W dniu 8 września 2009 r. zawarła z Gminą Miasta M. umowę – w formie aktu notarialnego - o ustanowienie odrębnej własności lokalu, jego sprzedaży i oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Strony na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali ustanowiły odrębną własność lokalu, a w oparciu o ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ww. Gmina oddała Wnioskodawczyni w użytkowanie wieczyste udział w działce i sprzedała lokal mieszkalny jako odrębny od gruntu przedmiot własności wraz z przynależnym do niego udziałem w częściach wspólnych budynku za cenę (po zastosowaniu 90% bonifikaty) 17.682 zł. Cenę na rzecz zbywcy Wnioskodawczyni zapłaciła.

Wartość lokalu strony ustaliły na kwotę 176.820 zł.

W dniu 6 czerwca 2011 r. Wnioskodawczyni zbyła na mocy umowy sprzedaży – w formie aktu notarialnego – osobom fizycznym nabyty od gminy lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej za cenę 150.000 zł. Ww. kwotę Wnioskodawczyni otrzymała dnia 13 czerwca 2011 r.

Następnie, tj. w dniu 17 czerwca 2011 r. - Wnioskodawczyni nabyła nieruchomości (rolne, zabudowane) z budynkiem mieszkalnym Nieruchomość ta umiejscowiona jest w jednym obrębie. Z tytułu zakupu ww. nieruchomości Wnioskodawczyni wydatkowała kwotę 20.000 zł i do chwili obecnej na remont zakupionego budynku mieszkalnego kwotę 110.000 zł.

Zasady sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących mienie komunalne oraz zbycia własnościowego spółdzielczego prawa do lokali mieszkalnych przysługującego gminie miasta ustaliła Rada Miasta w drodze uchwały nr XXI/163/08 z dnia 31 stycznia 2008 r., nie wskazując w niej na konkretnych lecz potencjalnych nabywców. Uchwała ta wprowadziła m.in. bonifikaty przy sprzedaży lokali mieszkalnych w wysokości 90% wartości lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym. .

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2011 r . - za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2012 r., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić zatem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Należy jednak zaznaczyć, że nie w każdym przypadku przysporzenie to będzie rodziło skutek podatkowy. Jeśli bowiem bonifikaty są udzielane ściśle na zasadach określonych w ustawie, a krąg osób uprawnionych do zakupów z bonifikatą jest nieograniczony, udzielenie bonifikaty jest podatkowo obojętne.


Stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102 poz. 651 ze zm.), w przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 216a, przysługuje osobie, która spełni jeden z następujących warunków:


  1. przysługuje jej roszczenie o nabycie nieruchomości z mocy niniejszej ustawy lub odrębnych przepisów, jeżeli złoży wniosek o nabycie przed upływem terminu określonego w wykazie, o którym mowa w art. 35 ust. 1; termin złożenia wniosku nie może być krótszy niż 6 tygodni, licząc od dnia wywieszenia wykazu;
  2. jest poprzednim właścicielem zbywanej nieruchomości pozbawionym prawa własności tej nieruchomości przed dniem 5 grudnia 1990 r. albo jego spadkobiercą, jeżeli złoży wniosek o nabycie przed upływem terminu określonego w wykazie, o którym mowa w art. 35 ust. 1; termin złożenia wniosku nie może być krótszy niż 6 tygodni, licząc od dnia wywieszenia wykazu;
  3. jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany na czas nieoznaczony.


W myśl art. 37 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.

Na mocy art. 37 ust. 2 pkt 1 tejże ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a (art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami, właściwy organ może udzielić bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, na podstawie odpowiednio zarządzenia wojewody albo rady lub sejmiku, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana jako lokal mieszkalny.

Należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje pojęcia bonifikaty, rabatu. Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego definiuje pojęcie – bonifikata, rabat, opust, upust, jako zniżkę ceny dóbr lub usług, przyznawaną przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji. W praktyce udzielenie bonifikaty polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę (…). Skoro cena sprzedaży ulega zmniejszeniu, u nabywcy następuje przysporzenie majątku stanowiące różnicę pomiędzy wartością towaru, a faktycznie zapłaconą ceną.

Zatem jeżeli prawo beneficjentów nie jest ograniczone do konkretnych osób lub grup osób indywidualnie oznaczonych i bonifikata na takich samych zasadach przyznawana jest wszystkim potencjalnym nabywcom, to korzystanie z tej bonifikaty należy uznać za neutralne podatkowo.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni w związku z nabyciem od Gminy Miasta M. lokalu mieszkalnego uzyskała bonifikatę w wysokości 90% wartości lokalu mieszkalnego na podstawie uchwały Rady Miasta M. z dnia 31 stycznia 2008 r., w której nie wskazano konkretnych lecz potencjalnych nabywców, to udzielona bonifikata pozostaje neutralna podatkowo, a tym samym Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do jej wykazania w zeznaniu podatkowym.

W myśl art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jeżeli nabywca nieruchomości zbył nieruchomość lub wykorzystał ją na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia nabycia, jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu.


Na mocy art. 68 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku:


  1. zbycia na rzecz osoby bliskiej, z zastrzeżeniem ust. 2b;
  2. zbycia pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego;
  3. zbycia pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego i Skarbem Państwa;
  4. zamiany lokalu mieszkalnego na inny lokal mieszkalny albo nieruchomość przeznaczoną lub wykorzystywaną na cele mieszkaniowe;
  5. sprzedaży lokalu mieszkalnego, jeśli środki uzyskane z jego sprzedaży przeznaczone zostaną w ciągu 12 miesięcy na nabycie innego lokalu mieszkalnego albo nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystanej na cele mieszkaniowe.


Ponadto zgodnie z art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, właściwy organ może odstąpić od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty, w innych przypadkach niż określone w ust. 2a, za zgodą odpowiednio wojewody, rady lub sejmiku.

Odstąpienie od żądania zwrotu tych bonifikat może zatem nastąpić uznaniowo, bowiem zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu, organ może, ale nie musi od żądania tego zwrotu odstąpić.

W sytuacji, gdy Gmina Miasto M. na takiej podstawie odstąpiłaby od żądania zwrotu przez Wnioskodawczynię bonifikaty, o której mowa we wniosku wówczas Wnioskodawczyni uzyskałaby przychód z innych źródeł, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, bonifikata udzielona Wnioskodawczyni stosownie do uchwały Rady Miasta, w której nie wskazano konkretnych lecz potencjalnych nabywców w związku z nabyciem przez Nią lokalu mieszkalnego nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do jej wykazania w zeznaniu podatkowym.

Przychód taki nie powstaje również w przypadku zrealizowania przez uprawniony organ żądania zwrotu na rzecz gminy udzielonej bonifikaty albo gdy zwrot taki nie jest dokonywany, ponieważ nie zachodzą ku temu przesłanki określone w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 16/17, 20-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj