Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-351/13-4/AK
z 26 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2013 r. (data wpływu 17 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu poniesionych wydatków na zakup suplementu diety – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu poniesionych wydatków na zakup suplementu diety.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.). Pismem z dnia 31 maja 2013 r., znak IPTPB2/415-351/13-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 31 maja 2013 r. (skutecznie doręczono 7 czerwca 2013 r.). W dniu 17 czerwca 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 14 czerwca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od stycznia 1999 r. był na rencie z ZUS-u, ze względu na stan zdrowia. W tym czasie stan Jego zdrowia pogarszał się mimo leczenia. W 2003 r. Wnioskodawca miał udar mózgu z lewostronnym niedowładem kończyn, a w 2006 r. przeszedł kolejny udar, po którym pozostał Mu prawostronny niedowład kończyn i zaburzenia mowy. Od grudnia 2007 r. po osiągnięciu wieku emerytalnego otrzymał z ZUS-u emeryturę z urzędu. Od 2008 r. posiada orzeczone przez Lekarza Orzecznika ZUS - inwalidztwo I-ej grupy. Choroba nadal postępuje mimo stałego leczenia.

Obecny stan zdrowia Wnioskodawcy to:

• przemijające niedokrwienie mózgu,
  

• przewlekła niewydolność krążenia,
  

• nadciśnienie tętnicze,
  

• stan po dwukrotnym udarze mózgu z niedowładem kończyn górnych i dolnych,
  

• zaburzenia mowy.
  
  

W związku z postępującą chorobą, lekarz specjalista zalecił Wnioskodawcy leki i suplementy umożliwiające poprawę zdrowia i funkcjonowania organizmu. Dlatego został zakupiony CONTOX Q10 AKTIV suplement diety, na zakup którego Wnioskodawca posiada fakturę, ale jak się okazało, nie ma możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na jego zakup. Taką odpowiedź Wnioskodawca otrzymał w Urzędzie Skarbowym, gdzie składa swoje zeznanie podatkowe.

Jest to dla Wnioskodawcy i Jego żony ogromny wydatek (1.950,00 zł – faktura), zważywszy na niskie dochody. Emerytura Wnioskodawcy od marca bieżącego roku (po waloryzacji) – 1.364,00 zł, w tym są dwa dodatki. Emerytura żony także po waloryzacji w marcu 2013 r. – 769,00 zł. Łącznie nieco ponad 2 tys. zł. Jest to kwota niewystarczająca. Wnioskodawca i żona jest ciągle zadłużony. Po uregulowaniu niezbędnych bieżących opłat, rat kredytów, wykupieniu leków dla Wnioskodawcy (mimo, że są one na receptę, to i tak płatne 100%), na życie zostają grosze. Żona Wnioskodawcy również choruje, ale na leki dla Niej już nie wystarcza. Ww. zakupu Wnioskodawca dokonał z nadzieją na pozytywne i pomocne działanie oraz poprawę swojego stanu zdrowia.

W związku z powyższym w uzupełnieniu zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym istnieje możliwość odliczenia od dochodu wydatków na zakup suplementu diety umożliwiającego poprawę zdrowia i funkcjonowania organizmu?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, poniesione wydatki na suplementy mieszczą się w wydatkach, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 12 i podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy ww. ustawa choć nie wymienia wprost możliwości odliczenia wydatków na zakup suplementu diety to jednak wydatek na ich zakup – zlecony przez lekarza specjalistę – poniesiony w związku z poprawą zdrowia i funkcjonowaniem niepełnosprawnego mieści się w ww. katalogu wydatków wskazanych w art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy.

Wnioskodawca nadmienia, iż zapoznał się z interpretacjami Ministerstwa Finansów w sprawie odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na leki i suplementy. Zdaniem Wnioskodawcy poniesione wydatki na leki i suplementy podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Dowodem na to jest będące w Jego posiadaniu pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. Jest to interpretacja przepisów w sprawie ulgi rehabilitacyjnej na zakup leków i suplementów udzielona osobie, która takie leki i suplementy zakupiła i ulgę otrzymała.

W świetle obowiązującego stanu prawnego w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego przez Wnioskodawcę stwierdza się co następuje:.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7c powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Stosownie do treści art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od stycznia 1999 r. był na rencie z ZUS-u, ze względu na stan zdrowia. W tym czasie stan Jego zdrowia pogarszał się mimo leczenia. W 2003 r. Wnioskodawca miał udar mózgu z lewostronnym niedowładem kończyn, a w 2006 r. przeszedł kolejny udar, po którym pozostał Mu prawostronny niedowład kończyn i zaburzenia mowy. Od grudnia 2007r. po osiągnięciu wieku emerytalnego otrzymał z ZUS-u emeryturę z urzędu. Od 2008 r. posiada orzeczone przez Lekarza Orzecznika ZUS inwalidztwo I-ej grupy. Choroba nadal postępuje mimo stałego leczenia.

Obecny stan zdrowia Wnioskodawcy to: przemijające niedokrwienie mózgu, przewlekła niewydolność krążenia, nadciśnienie tętnicze, stan po dwukrotnym udarze mózgu z niedowładem kończyn górnych i dolnych, zaburzenia mowy.

W związku z postępującą chorobą, lekarz specjalista zalecił Wnioskodawcy leki i suplementy umożliwiające poprawę zdrowia i funkcjonowania organizmu. Dlatego został zakupiony CONTOX Q10 AKTIV suplement diety, na zakup którego Wnioskodawca posiada fakturę.

Możliwość skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, w tak przedstawionym stanie faktycznym należy ocenić poprzez pryzmat art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo). W celu analizy zasadności odliczenia dokonanego na podstawie tegoż przepisu należy zdefiniować pojęcie leku oraz pojęcie suplementu.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku” - a zatem posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. z 2008 r. Nr 45 poz. 271 ze zm.). Z definicji tych wynika, że: lekiem aptecznym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydawania bezpośrednio w aptece; lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu; lekiem recepturowym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej; produkt leczniczy to substancja lub mieszanina substancji, której przypisuje się właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt, lub podawana człowiekowi lub zwierzęciu w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu ludzkiego lub zwierzęcego.

Wykaz produktów spełniających cechy „leku” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepisy prawa podatkowego w tym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają również definicji suplementu diety – zatem pomocniczo należy stosować definicję zawartą w art. 3 pkt 39 ustawy z dnia 25 października 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U. z 2006 r. Nr 171 poz. 1225 ze zm.) zgodnie, z którą suplementem diety – jest środek spożywczy, którego celem jest uzupełnienie normalnej diety, będący skoncentrowanym źródłem witamin lub składników mineralnych lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny, pojedynczych lub złożonych, wprowadzany do obrotu w formie umożliwiającej dawkowanie, w postaci: kapsułek,

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.