Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-363/13-5/AMN
z 8 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2013 r. (data wpływu 27 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 24 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia podstawy opodatkowania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia podstawy opodatkowania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 12 czerwca 2013 r. znak ILPB1/415-363/13-2/AMN, ILPP2/443-255/13-2/EN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 czerwca 2013 r., a w dniu 24 czerwca 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 21 czerwca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadząc kantor stosował w ewidencji dla celów ustalenia podatku dochodowego i podatku od towarów i usług zapisów ustalających obrót w wysokości kwoty skupu i sprzedaży, co wykazuje system dla potrzeb ustalenia sprawozdania dla NBP.

W wyniku kontroli podatkowej Urząd Skarbowy stwierdził, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 obrót jest to różnica wynikająca ze sprzedaży i zakupu walut (prowizja dla podmiotu prowadzącego kantor).

Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o ustalenie jakie zasady winny być stosowane dla celów podatku dochodowego i podatku od towarów i usług:

1. obrót jako prowizja (wynik ze sprzedaży walut) - zarówno dla ustalenia zapisów w deklaracji VAT-7, jak i zapisów przychodu z działalności gospodarczej, co w konsekwencji nie zmusza Wnioskodawcy do prowadzenia księgi rachunkowej z tytułu osiągnięcia obrotu w wysokości 1 200 000 euro,
2. obrót jako wartość sprzedanej i zakupionej waluty - zarówno dla ustalenia zapisów w deklaracji VAT-7, jak i zapisów przychodu z działalności gospodarczej, co w konsekwencji zmusza Wnioskodawcę do przejścia na księgę handlową.
   
   

Należy w tym miejscu podkreślić, że wartość prowizji wynosi od 1-1,5 % wartości sprzedaży walut, a więc jest to istotne dla celu ustalenia formy prowadzenia ewidencji księgowej (księga handlowa czy księga przychodów i rozchodów).

W związku z interpretacją Urzędu Skarbowego, iż w deklaracji VAT-7 Wnioskodawca ma wykazywać prowizję, Zainteresowany uważa, iż także dla celów ustalenia przychodów z działalności (art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) będzie prowizja, co znacznie zmniejszy koszty prowadzenia działalności.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem kontroli podatkowej był zwrot podatku VAT w terminie 25 dni.

Dokonano korekty deklaracji wpisując podstawę opodatkowania obrót – prowizję z zakupu walut, wynikający z systemu obliczeniowego. W pierwotnym zapisie podstawy do opodatkowania była suma zakupu i sprzedaży walut. Nie nastąpiło wszczęcie postępowania podatkowego, zakończono sprawę na korekcie deklaracji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy Wnioskodawca dla celów ustalenia podatku dochodowego (ustalenia przychodów i kosztów z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) może ustalać przychód jako prowizja czy należy ustalać przychód w oparciu o dotychczasowe zasady, a mianowicie obrót wynikający z sumy wartości zakupionej i sprzedanej waluty?

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec faktu, iż przepisy podatkowe nie precyzują co jest obrotem (prowizja czy suma sprzedaży i zakupu waluty) Zainteresowany uważa, że dla celów podatku dochodowego, tak jak dla celów podatku od towarów i usług obrotem będzie prowizja.

O ustaleniu co jest obrotem wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż nie może być różnej oceny obrotu i Wnioskodawca uważa, że dla celów podatku dochodowego obrotem winna być prowizja jak dla celu ustalenia podstawy opodatkowania dla potrzeb podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 cyt. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodami z działalności gospodarczej są również przychody wymienione w art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na które składają się m.in.: przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, otrzymane kary umowne oraz otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z treścią art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi, określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zawiera ono uregulowania odnoszące się do wszystkich podatników ewidencjonujących zdarzenia gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jak też dotyczące poszczególnych rodzajów działalności czy też określonych sytuacji, które mogą zaistnieć podczas prowadzonej działalności gospodarczej.

Jedną z takich specyficznych działalności gospodarczych jest działalność kantorowa.

Zgodnie z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnicy wykonujący działalność kantorową – prowadzą również według zasad określonych w przepisach prawa dewizowego ewidencję wszystkich operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych i waluty polskiej, zwaną dalej „ewidencją kupna i sprzedaży wartości dewizowych”.

Stosownie do pkt 7 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów stanowiących załącznik Nr 1 do ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzący działalność kantorową w kolumnie 7 „Przychód – wartość sprzedanych towarów i usług” wpisują miesięczną kwotę przychodu (sprzedaży wartości dewizowych) wynikającą z ewidencji kupna i sprzedaży wartości dewizowych.

Dochodem z działalności gospodarczej u podatników prowadzących księgi przychodów i rozchodów jest różnica między przychodem a kosztami uzyskania przychodu. Przychodem z działalności w zakresie sprzedaży i kupna walut jest cała kwota uzyskana ze sprzedaży walut, a kosztem uzyskania cała kwota wydatkowana na ich zakup.

Zatem dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych (ustalenia przychodów i kosztów z działalności gospodarczej prowadzonej w formie kantoru zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), przychód należy ustalać jako całą kwotę uzyskaną ze sprzedaży walut, a nie jako prowizję tzn. różnicę między sprzedażą a zakupem wartości dewizowych (dochód) z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.