Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-418/13-2/TW
z 8 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2013 r. (data wpływu 8 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą) – będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej prowadzi m.in. działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (nr PKD 77.11.Z). Zainteresowany, na potrzeby świadczonych usług w zakresie wynajmu samochodów, chcąc zwiększyć ilość oferowanych do wynajmu aut, zawarł kilka umów najmu z innym podmiotem gospodarczym na samochody marki Skoda. Samochody te są przeznaczone następnie do dalszego odpłatnego wynajmu zarówno osobom fizycznym, jak i podmiotom gospodarczym. Wnioskodawca wynajmuje te samochody odpłatnie, od innego podmiotu gospodarczego na podstawie zawartych umów na czas nieokreślony, z możliwością 1-miesięcznego wypowiedzenia, jednak nie krótszą niż 6 miesięcy od dnia 1 stycznia 2013 r. Umowy trwają nadal. Powyższe samochody na podstawie ww. umów są do wyłącznej dyspozycji Zainteresowanego, który oddaje samochody w odpłatny wynajem usługobiorcom, na żądane przez nich okresy czasu (minimalne 1 dzień). Samochody często oddawane są w odpłatny najem osobom fizycznym lub firmom, których pojazdy zostały uszkodzone i znajdują się w naprawie. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż nie świadczy żadnych usług w zakresie naprawy uszkodzonych pojazdów (naprawę wykonują inne podmioty) i świadczona przez niego usługa odpłatnego najmu samochodu jest samodzielną usługą najmu.

Samochody przeznaczone na wynajem, które w określonym czasie nie są wynajęte (kiedy powstaje przerwa pomiędzy poszczególnymi wynajmami), znajdują się w stanie gotowości do wynajmu i nie są w tym czasie wykorzystywane w żaden inny sposób. Wynajem powyższych aut służy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych w zakresie odpłatnych umów najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy Wnioskodawca może zaliczyć koszty wynajmu opisanych we wniosku samochodów osobowych, oddawanych następnie do dalszego używania na podstawie odpłatnych umów najmu do kosztów prowadzonej działalności, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej zwaną ustawą) stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest zaliczenie kosztów wynajmu samochodów oddanych następnie do odpłatnego używania na podstawie umów najmu, pomimo nieprowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Bowiem w sytuacji, gdy samochody osobowe są wynajmowane przez Wnioskodawcę, następnie są przekazywane osobom trzecim do używania na podstawie odpłatnych umów najmu i nie są przez Wnioskodawcę w ogóle używane (nawet w okresach przerw pomiędzy poszczególnymi najmami), nie jest możliwe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów w sposób przewidziany w art. 23 ust. 5 ustawy. W takim przypadku, koszty związane z wynajmem tych samochodów, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy, bez ograniczeń wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Fakt, czy samochód osobowy stanowi środek trwały ma wpływ na kwalifikowanie wydatków związanych z jego używaniem do kosztów uzyskania przychodów. Koszty ponoszone z tytułu używania samochodów na potrzeby działalności gospodarczej zasadniczo są uznawane za koszty uzyskania przychodów. Uznanie tych kosztów za koszty podatkowe jest jednak ograniczone w przypadku samochodów osobowych, których nie wprowadzono do ewidencji środków trwałych.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Jak wynika z treści tego przepisu, ma on zastosowanie do samochodów niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych.

Z cytowanych uprzednio przepisów wynika, iż – co do zasady – w przypadku używania przez podatnika w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej samochodów osobowych, będących własnością osób trzecich, na podstawie umowy najmu, wysokość wydatków możliwych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu tej działalności ograniczona jest do wysokości wynikającej z prowadzonej dla tych samochodów ewidencji przebiegu pojazdu. W przypadku braku tej ewidencji, wydatki poniesione w związku z używaniem ww. samochodów w ogóle nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy jednak zwrócić uwagę, że przepis art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi o wykorzystywaniu samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika.

W sytuacji, gdy samochody osobowe są wynajmowane przez Wnioskodawcę na potrzeby działalności gospodarczej i następnie udostępniane do dalszego wynajmu zarówno osobom fizycznym jak i podmiotom gospodarczym, przebieg danego pojazdu będzie następował jedynie dla celów klienta. Dane dotyczące daty i celu wyjazdu czy opisu trasy w istocie znane będą więc jedynie klientowi, któremu udostępniono samochód na podstawie umowy najmu, nie jest zatem możliwe – w tym przypadku – prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu w sposób przewidziany w art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy.

Wobec powyższego, wydatki związane z wynajmem samochodów osobowych, udostępnianych do dalszego wynajmu zarówno osobom fizycznym jak i podmiotom gospodarczym, są kosztem uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, bez ograniczeń wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że Wnioskodawca wykaże, że poniesienie tych wydatków spełnia kryteria celowości możliwości zaliczenia do kosztów o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że Wnioskodawca może – koszty wynajmu opisanych we wniosku samochodów osobowych, oddawanych następnie do dalszego używania na podstawie odpłatnych umów najmu – zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy wskazać, iż wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.