Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-446/13-3/MR
z 30 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2013 r. (data wpływu 22 maja 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych. Wniosek uzupełniono w dniu 1 lipca 2013 r. o wskazanie zakresu wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż detaliczna książek w szerokim tego słowa znaczeniu, podręczników szkolnych, artykułów papierniczych i biurowych. Ewidencja sprzedaży prowadzona jest przy użyciu kas fiskalnych. Wg dotychczas obowiązujących przepisów w przedmiotowej sprawie całość znajdującego się w sprzedaży towaru handlowego podzielona jest na następujące grupy asortymentowe zaprogramowane na kasach fiskalnych, odpowiadające właściwym stawkom podatku VAT, tj.:

• literatura piękna,
• literatura piękna dla dzieci i młodzieży,
• literatura popularno-naukowa (w tym podręczniki),
• mapy, plany,
• kalendarze,
• reprodukcje,
• art. papiernicze,
• płyty CD (książki nagrane do słuchania).
  
  

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących w § 8 ust. l wskazuje wymogi, jakim musi odpowiadać paragon fiskalny. Pkt 6 wskazanego wyżej przepisu mówi o nazwie towaru lub usługi pozwalających na jednoznaczną ich identyfikację. W związku z brakiem sprecyzowania co do określenia „jednoznaczna identyfikacja towaru” w przypadku sprzedaży książek w szerokim tego słowa znaczeniu powstała wątpliwość co do szczegółowego określenia danej książki czy danego podręcznika i zaewidencjonowania jego sprzedaży na kasie fiskalnej. Na dzień dzisiejszy istnieją wskazane wyżej grupy asortymentowe identyfikujące rodzaj sprzedawanego towaru w zakresie prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej (poza art. papierniczymi, które nie rodzą wątpliwości, gdyż zgodnie z nowym określeniem „jednoznaczna identyfikacja” zostaną nazwowo przystosowane do nowych przepisów). Pragnąc dostosować będący w sprzedaży asortyment księgarski do nowo obowiązujących przepisów Spółka zamierza uszczegółowić go w sposób następujący, tj. zaprogramować na kasach fiskalnych poprzez utworzenie szczegółowych grup towarowych, pozwalających na jednoznaczną identyfikacje sprzedawanego asortymentu i tak:

• podręczniki z podziałem na przedmiot, szkołę i klasę np. język polski - szkoła podstawowa - klasa IV,
• rozmówki ze wskazaniem języka obcego,
• słowniki ze wskazaniem języka obcego,
• kodeksy np. kodeks pracy, kodeks cywilny, itd.,
• literatura prawnicza,
• literatura ekonomiczna,
• literatura informatyczna,
• literatura piękna dla dorosłych,
• literatura piękna dla dzieci i młodzieży w tym bajki,
• poradniki z podziałem tematycznym np. wędkarstwo, kulinaria, zdrowie itd.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wskazany wyżej podział książek i wprowadzenie go w przedstawiony sposób na kasę fiskalną jest wystarczający, by wyczerpać określenie wskazane w rozporządzeniu w sprawie kas rejestrujących dotyczące nazwy towaru pozwalającej na jednoznaczną jej identyfikację?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazany podział książek i w taki sposób wprowadzenie asortymentu na kasę jest całkowicie wystarczające i w pełni wyczerpuje znamiona zgodności z treścią rozporządzenia co do określenia na paragonie fiskalnym nazwy towaru pozwalającej na jednoznaczną jej identyfikację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Należy wskazać, iż od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
3. numer kolejny wydruku;
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
12. łączną kwotę podatku;
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar (usługę), podać jego nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru, tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru.

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Przy czym nazwa towaru winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru, zatem Spółka zobowiązana jest do szczegółowego określenia nazw towarów na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż detaliczna książek w szerokim tego słowa znaczeniu, podręczników szkolnych, artykułów papierniczych i biurowych. Ewidencja sprzedaży prowadzona jest przy użyciu kas fiskalnych. Wg dotychczas obowiązujących przepisów w przedmiotowej sprawie całość znajdującego się w sprzedaży towaru handlowego podzielona jest na następujące grupy asortymentowe zaprogramowane na kasach fiskalnych, odpowiadające właściwym stawkom podatku VAT, tj.:

• literatura piękna,
• literatura piękna dla dzieci i młodzieży,
• literatura popularno-naukowa (w tym podręczniki),
• mapy, plany,
• kalendarze,
• reprodukcje,
• art. papiernicze,
• płyty CD (książki nagrane do słuchania).
  
  

W związku z brakiem sprecyzowania co do określenia „jednoznaczna identyfikacja towaru” w przypadku sprzedaży książek w szerokim tego słowa znaczeniu powstała wątpliwość co do szczegółowego określenia danej książki czy danego podręcznika i zaewidencjonowania jego sprzedaży na kasie fiskalnej. Na dzień dzisiejszy istnieją wskazane wyżej grupy asortymentowe identyfikujące rodzaj sprzedawanego towaru w zakresie prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej (poza art. papierniczymi, które nie rodzą wątpliwości, gdyż zgodnie z nowym określeniem „jednoznaczna identyfikacja” zostaną nazwowo przystosowane do nowych przepisów). Pragnąc dostosować będący w sprzedaży asortyment księgarski do nowo obowiązujących przepisów Spółka zamierza uszczegółowić go w sposób następujący, tj. zaprogramować na kasach fiskalnych poprzez utworzenie szczegółowych grup towarowych, pozwalających na jednoznaczną identyfikacje sprzedawanego asortymentu i tak:

• podręczniki z podziałem na przedmiot, szkołę i klasę np. język polski - szkoła podstawowa - klasa IV,
• rozmówki ze wskazaniem języka obcego,
• słowniki ze wskazaniem języka obcego,
• kodeksy np. kodeks pracy, kodeks cywilny, itd.,
• literatura prawnicza,
• literatura ekonomiczna,
• literatura informatyczna,
• literatura piękna dla dorosłych,
• literatura piękna dla dzieci i młodzieży w tym bajki,
• poradniki z podziałem tematycznym np. wędkarstwo, kulinaria, zdrowie itd.
  
  

Wobec powyższego powstało zapytanie czy wskazany wyżej podział książek i wprowadzenie go w przedstawiony sposób na kasę fiskalną jest wystarczający, by wyczerpać określenie wskazane w rozporządzeniu w sprawie kas rejestrujących dotyczące nazwy towaru pozwalającej na jednoznaczną jej identyfikację.

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikacje prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.

Wobec powyższego, nieprawidłowe jest uwidocznienie na paragonie fiskalnym nazwy towaru określająca grupę towarową bez podziału na nazwy poszczególnych podgrup – gatunków towarów, gdyż uniemożliwiała to ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku.

Końcowo wskazać należy na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

Rozporządzenie to jedynie wskazuje, że z upływem 30 września 2013 r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że obecnie akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że nieprawidłowe jest oznakowanie przez Wnioskodawcę towarów na paragonie fiskalnym, gdyż ujęte są nazwy towarów w ramach grup towarowych, a nie według nazw jednostkowych. Na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu fakt, iż towary oferowane w grupach towarowych opodatkowane są ewentualnie jedną stawką podatku VAT, bowiem prezentowany sposób grupowania nazw nie pozwala na jednoznaczną identyfikację przez nabywcę zakupionych towarów (książek).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż w pozostałym zakresie wniosku dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.